Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDWPT.4011.254.2021.1.KSM
z 10 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2021 r. (data wpływu 25 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości w zakresie:

• momentu nabycia nieruchomości (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe;

• obowiązku zapłaty podatku (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Decyzją Sądu Rejonowego w …… I Wydział Cywilny sygn. akt ……. z dniem 1 stycznia 2005 r. postanowiono stwierdzić, że ….. małżonkowie ….., na prawach współwłasności ustawowej nabyli z dniem 1 stycznia 2005 r. przez zasiedzenie własność nieruchomości położonej w miejscowości ….., gmina ….. składającej się z działek oznaczonych na wypisie z ewidencji gruntów numerami: …..; ……; ….. .

Naczelnik Urzędu Skarbowego w ………, zaświadczeniem z dnia 15 stycznia 2020 r. stwierdził, że podatek od spadków i darowizn z tytułu zasiedzenia został zapłacony. Znak sprawy …….. .

Nabycie zostało potwierdzone dokumentem: prawomocne orzeczenie Sądu Rejonowego w ……. I Wydz. Cywilny z dnia 23 grudnia 2014 r., sygn. akt ….. .

Dnia 18 stycznia 2020 r. został podpisany akt notarialny przed notariuszem ……… Rep. A nr ……, na podstawie którego …………….. zawarli umowę przesunięcia majątkowego. Akt notarialny potwierdza, że z wpisów do księgi wieczystej numer ……… wynika, że w księdze tej …….. małżonkowie …….. na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej wpisani są jako współwłaściciele nieruchomości położonej w …… , oznaczonej jako działki nr …..,….. i nr …… .

Na mocy aktu notarialnego ……….. małżonkowie ……. oświadczyli, że:

1. prawo własności nieruchomości o jakiej mowa wyżej nabyli w drodze zasiedzenia, stwierdzonego postanowieniem wydanym przez Sąd Rejonowy w …….. I Wydz. Cywilny w dniu 23 grudnia 2014 r. w sprawie sygn. akt ………;
2. prawo własności nieruchomości o jakiej mowa w akcie nabyli w drodze uwłaszczenia, na podstawie Aktu Własności Ziemi wydanego przez Urząd Powiatowy w …… w dniu 19 czerwca 1974 r. za numerem …… ;
3. Naczelnik Urzędu Skarbowego w ……. stwierdził, że podatek od spadków i darowizn z tytułu zasiedzenia o jakim mowa wyżej został zapłacony przez …….;
4. nie występują ponadto jakiekolwiek inne prawne lub faktyczne okoliczności mogące spowodować obciążenie praw do przedmiotowych nieruchomości, ograniczenie w rozporządzaniu nimi lub korzystania z nich.
   
   

……. oświadczyli, że zawierają aktem notarialnym umowę przesunięcia majątkowego, skutkiem której jest to, że:

1. Nieruchomość o jakiej mowa, położona w ……… oznaczona jako działki numer …..; ……; ….. objęta księgą wieczystą numer …… należące dotychczas do ich majątku wspólnego, wejdą w skład majątku osobistego ……, która stanie się ich wyłączną właścicielką;
2. …… oświadcza, że jego wolą jest aby nieruchomość o jakiej mowa w punkcie a) została sprzedana, a połowa uzyskanej w wyniku tejże sprzedaży ceny przeznaczona została na zakup mieszkania.
   
   

Notariusz elektronicznie złożył wniosek na podstawie którego, do Księgi Wieczystej ….. została wpisana jako wyłączna właścicielka tych nieruchomości objętych Księgami Wieczystymi.

Z dniem 25 lutego 2020 r. ……. zmarł. …………. będąca wyłączną właścicielką wymienionych wyżej nieruchomości w 2021 r. zamierza je sprzedać. Za część z otrzymanej kwoty, zamierza kupić mieszkanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Zgodnie z przepisami prawa podatkowego, od którego momentu Wnioskodawczyni traktowana jest jako właścicielka całości nieruchomości? Czy z chwilą decyzji Sądu o przyznaniu nieruchomości przez zasiedzenie, orzeczeniem z 2014 r., czy z chwilą zawarcia umowy przesunięcia majątku na skutek zawarcia aktu notarialnego w 2020 r.?
2. Czy sprzedaż nieruchomości w 2021 r. spowoduje konieczność zapłacenia przez Wnioskodawczynię podatku ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie przedstawionych we wniosku faktów:

1. Jest Ona właścicielką całości nieruchomości, tzn. działek nr ……; ……; ….. od momentu prawomocnego orzeczenia Sądu Rejonowego w …… I Wydz. Cywilny z dnia 23 grudnia 2014 r., sygn. akt I …… czyli od 2014 r.
2. Od chwili nabycia w 2014 r. do chwili ewentualnego zbycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości upłynie powyżej 5 lat, zatem po Jej stronie nie powstanie zobowiązanie podatkowe z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.
3. Wnioskodawczyni ocenia, że moment nabycia przez Nią nieruchomości należy liczyć od momentu nabycia nieruchomości do majątku wspólnego z mężem tj. od 2014 r. Skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe w całości, to nie można liczyć terminu nabycia od daty dokonania przez męża Wnioskodawczyni przesunięcia składników majątku objętych wspólnością ustawową.
4. W przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1694 – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.) nie ma możliwości określenia tego w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o której mowa w obecnym wniosku. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działającej jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność majątkowa to wspólność bez udziałowa i łączna. Charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.
5. Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 33/17 „Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej".
6. Sytuacja opisana we wniosku jest podobna do opisanej w piśmie z dnia 19 grudnia 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT3.4011.382.2019.2.AWO. Pięcioletni termin w związku z opodatkowaniem przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Na jego podstawie Wnioskodawczyni uważa, że właścicielką całej nieruchomości stała się z chwilą stwierdzenia zasiedzenia i przyznania Jej tego uprawnienia przez Sąd, czyli w 2014 r.
7. Notariusz sporządzający akt notarialny był kiedyś sędzią i poinformował Wnioskodawczynię, że w jego opinii Wnioskodawczyni jest właścicielką od chwili zasiedzenia, i może dysponować całością nieruchomości po śmierci męża, w tym ją zbyć odpłatnie i po Jej stronie nie powstaje zobowiązanie podatkowe, gdyż czas od kiedy Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości jest dłuższy niż 5 lat.
8. Pracownicy Urzędu Skarbowego w …….., u których Wnioskodawczyni była z dokumentami na konsultacjach w tej sprawie, jak również pani z Infolinii Krajowej Informacji Skarbowej także potwierdzają stanowisko Wnioskodawczyni.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• momentu nabycia nieruchomości (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe;

• obowiązku zapłaty podatku (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw.

Z wniosku wynika, że Decyzją Sądu Rejonowego z dniem 1 stycznia 2005 r. postanowiono stwierdzić, że Wnioskodawczyni wraz z mężem, na prawach współwłasności ustawowej nabyli z dniem 1 stycznia 2005 r. przez zasiedzenie własność nieruchomości położonej w miejscowości ……….., gmina ……….. składającej się z działek oznaczonych na wypisie z ewidencji gruntów numerami: ……; …….; ……….. Nabycie zostało potwierdzone dokumentem: prawomocne orzeczenie Sądu Rejonowego z dnia 23 grudnia 2014 r., sygn. akt ……….. Dnia 18 stycznia 2020 r. został podpisany akt notarialny na podstawie którego małżonkowie zawarli umowę przesunięcia majątkowego, na skutek, którego nieruchomość o jakiej mowa, położona w …….. oznaczona jako działki numer …….; …………; ……… objęta księgą wieczystą numer ……….. należące dotychczas do majątku wspólnego małżonków, wejdą w skład majątku osobistego Wnioskodawczyni, która stanie się ich wyłączną właścicielką. Z dniem 25 lutego 2020 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł. Wnioskodawczyni będąca wyłączną właścicielką wymienionych wyżej nieruchomości w 2021 r. zamierza je sprzedać. Za część z otrzymanej kwoty, zamierza kupić mieszkanie.

Kwestię nabycia nieruchomości przez zasiedzenie regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Zgodnie z regulacjami zawartymi w Dziale III Tytułu I Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, nabycie własności może nastąpić m.in. poprzez jej przeniesienie w wyniku umowy, zasiedzenie bądź też w wyniku innych zdarzeń. Stosownie do treści art. 172 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat. Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek, posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi dowód nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej. Z powyższych przepisów wynika, że datą nabycia własności nieruchomości jest data wskazana w treści postanowienia sądu jako data nabycia własności nieruchomości.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że w prawomocnym postanowieniu Sądu Rejonowego z dnia 23 grudnia 2014 r. wskazano, że Wnioskodawczyni wraz z mężem, na prawach współwłasności ustawowej nabyli z dniem 1 stycznia 2005 r. przez zasiedzenie własność nieruchomości składającej się z trzech działek.

Zatem, mając na względzie powołane wyżej przepisy, wskazać należy, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię przedmiotowych nieruchomości (działek) należy przyjąć datę wskazaną w treści postanowienia sądu tj.: 2005 r., a nie jak wskazała Wnioskodawczyni we własnym stanowisku datę kiedy to orzeczenie sądu stało się prawomocne, tj.: 2014 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie nieruchomości (prawa majątkowego) w czasie jej trwania oznacza nabycie przez każdego z małżonków tej nieruchomości (tego prawa) w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie także w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Stosownie do powyższego, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w wyżej wskazanej uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy przeniesienie praw do nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego małżonków nastąpi w drodze darowizny do majątku osobistego jednego z małżonków.

Bowiem, jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 33/17 „Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej”.

Z tego względu wszelkie późniejsze/następcze zdarzenia prawne dotyczące danego składnika majątkowego  pierwotnie wchodzącego w skład ustawowej wspólności małżeńskiej  nie mają prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowych nieruchomości nastąpiło w 2005 r., tj. w momencie kiedy to nieruchomości te zostały nabyte do majątku wspólnego małżonków. Dokonana darowizna między małżonkami pozostającymi we wspólności majątkowej małżeńskiej, przenosząca składniki majątkowe z majątku wspólnego do majątku osobistego (odrębnego), nie stanowi bowiem dla Wnioskodawczyni ponownego nabycia.

Zatem, 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości i upłynął on z dniem 31 grudnia 2010 r.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że planowane odpłatne zbycie w 2021 r. przedmiotowych działek, nie będzie stanowić dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie będzie Ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Stanowisko w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., 1540) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ wydający interpretacje indywidualne nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego organ podatkowy uzna, że stan faktyczny opisany we wniosku różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ………………, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.