2021.09.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.142.2021.1.MK
z 10 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2021 r. (data wpływu 17 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania wyrobów węglowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – […] - prowadzi działalność handlową w zakresie obrotu wyrobami węglowymi o kodach: CN 2701, CN 2702, CN 2704. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży zarówno na terytorium Polski, jak i zagranicą. Na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności Spółka zarejestrowała się jako pośredniczący podmiot węglowy we właściwym urzędzie celnym.

Wnioskodawca planuje dokonanie eksportu pośredniego koksu za pośrednictwem swojego szwajcarskiego kontrahenta na warunkach DAP (Incoterms 2010) skład/terminal położony w Polsce.

Odbiorcą końcowym wyrobu węglowego jest podmiot z Wielkiej Brytanii, który zużyje ten wyrób węglowy w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Spółka dostarczy koks do składu, będącego miejscem dostawy, a kontrahent szwajcarski odbierze i zapewni transport koksu do Holandii, gdzie dokona jego odprawy celnej przez swojego przedstawiciela podatkowego oraz dokona wywozu koksu z terytorium UE do nabywcy w Wielkiej Brytanii.

Podmiot szwajcarski nie ma siedziby na terytorium Polski, przez co nie może być zarejestrowany w Polsce jako pośredniczący podmiot węglowy. Podmiot szwajcarski przedłoży Wnioskodawcy dokumenty potwierdzające wywóz sprzedanego przez wnioskodawcę koksu poza granice UE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1, dotyczące podatku akcyzowego):

Czy Wnioskodawca, dokonując sprzedaży koksu na wyżej opisanych warunkach, tj. DAP skład na terytorium Polski na rzecz swojego szwajcarskiego kontrahenta w celu wywozu tego towaru do Wielkiej Brytanii powinien opodatkować ją podatkiem akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania dotyczącego podatku akcyzowego), transakcja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, albowiem eksport wyrobów węglowych nie jest przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym zgodnie z art. 9a ustawy o podatku akcyzowym. Planowana przez Wnioskodawcę transakcja nie jest sprzedażą krajową, lecz eksportem, przez co nie może do niej mieć zastosowanie art. 9a ust. 1 pkt a) ustawy o podatku akcyzowym, pomimo iż odbywa się na terytorium kraju.

W przypadku eksportu pośredniego występują bowiem dwie czynności prawne, w wyniku których dochodzi do przeniesienia własności wyrobu węglowego, tj. sprzedaż na rzecz pośrednika oraz sprzedaż przez pośrednika. Nie da się jednak tych transakcji oceniać osobno, gdyż w przeciwnym przypadku mogłoby dojść do sytuacji, w której ta sama transakcja będzie traktowana w różny sposób na podstawie różnych ustaw podatkowych, a to jako eksport pośredni na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i jako sprzedaż krajowa na gruncie przepisów o podatku akcyzowym. Zdaniem Wnioskodawcy opodatkowanie tej transakcji podatkiem akcyzowym byłoby sprzeczne z celem ustawy, jakim jest opodatkowanie akcyzą wyrobów węglowych, które następuje na ostatnim etapie obrotu nimi, czyli na etapie sprzedaży wyrobów akcyzowych końcowemu nabywcy, który te wyroby zużyje. Zmiana przepisów ustawy o podatku akcyzowym w tym zakresie, tj. polegająca na rezygnacji z opodatkowania eksportu i dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów węglowych nastąpiła jeszcze w roku 2013. Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż wyrobów węglowych podmiotowi szwajcarskiemu, który dokona odprawy celnej i wywiezie towar do Wielkiej Brytanii nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie Organ zaznacza, że przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii dotyczących ustawy o podatku akcyzowym. W zakresie dotyczącym ustawy o podatku od towarów i usług, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 z późn. zm.; zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Przez wyroby węglowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy rozumie się wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W załączniku nr 1 do ustawy wymieniono:

w poz. 19 pod kodem CN ex 2701 - węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
w poz. 20 pod kodem CN ex 2702 - węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych;
w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 - koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych – jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy – pozwala zaliczyć je do wyrobów akcyzowych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2, 4, 5, 6, 8, 21, 22 lit. a, 23a i 23c ustawy użyte w ustawie określenia oznaczają:

terytorium kraju - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
terytorium Unii Europejskiej - terytorium kraju oraz terytoria państw członkowskich;
terytorium państwa trzeciego - terytorium inne niż terytorium Unii Europejskiej;
eksport - wywóz wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej potwierdzony przez organ celny, o którym mowa w art. 221 ust. 2 lub art. 332 ust. 3-4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 343 z 29.12.2015, str. 558, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem 2015/2447", na podstawie informacji uzyskanych od właściwego organu celnego stosownie do art. 329 tego rozporządzenia;
dostawa wewnątrzwspólnotowa - przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego;
sprzedaż - czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot;
pośredniczący podmiot węglowy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:
dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą
który dokonał zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16;
finalny nabywca węglowy - podmiot, który:
1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe
- niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym;

Do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej "WIA", stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.). Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w niniejszej ustawie – art. 3 ustawy.

Ulgi i zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie odrębnych przepisów nie mają zastosowania do akcyzy – art. 4 ustawy.

Czynności lub stany faktyczne, o których mowa w art. 8 ust. 1-5, art. 9 ust. 1, art. 9a ust. 1 i 2, art. 9b ust. 1 i 2, art. 9c ust. 1 i 2 oraz art. 100 ust. 1-2, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa – art. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;

nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;

import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;

użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;

użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:

nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;

użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;

powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495);
zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
wydanie w zamian za wierzytelności;
wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (art. 9a ust. 2 ustawy).

W myśl art. 9a ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu - art. 9a ust. 4 ustawy.

Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 10 ust. 1 ustawy.

Obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności – art. 10 ust. 1a ustawy.

Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych – art. 10 ust. 1b ustawy.

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…) – art. 13 ust. 1 ustawy.

W przypadku eksportu wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:

podatnikowi, który dokonał eksportu tych wyrobów akcyzowych, albo
podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich eksportu

eksport

Mając powyższe na uwadze Organ w pierwszej kolejności zauważa, że to ustawa o podatku akcyzowym reguluje najważniejsze kwestie związane z akcyzą, w tym określa reguły opodatkowania określonych wyrobów akcyzowych, wskazuje podmioty, na których ciąży obowiązek podatkowy (podatników akcyzy), charakteryzuje przedmiot opodatkowania oraz wysokość podatku (określa jego stawki). Ponadto ustawa określa warunki zwolnienia danych towarów z podatku. Jednocześnie to właśnie z tej ustawy wynika, jak zorganizowany jest w Polsce obrót wyrobami akcyzowymi, jakie trzeba spełnić warunki, żeby korzystać z danych preferencji podatkowych, a także jakie obowiązki ciążą na podatnikach tego podatku.

Zauważyć także należy, że na potrzeby opodatkowania akcyzą, w art. 4 ustawy, wprowadzono specyficzne rozwiązanie, które polega na wyłączności ustawy w zakresie regulowania ulg i umorzeń w opodatkowaniu akcyzą, polegającej na tym, że niepotwierdzone w przepisach akcyzowych zwolnienia z podatku nie mają zastosowania w akcyzie.

Równocześnie w art. 5 ustawy ustawodawca wyraził zasadę opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich czynności i stanów faktycznych wymienionych w ustawie, niezależnie od tego czy są one zgodne z innymi przepisami.

Całościowo zatem uregulowania zawarte w ustawie o podatku akcyzowym, wraz z aktami wykonawczymi do tej ustawy, stanowią wyrażenie zasady autonomii przepisów dotyczących opodatkowania akcyzą względem pozostałych przepisów, w tym przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a wyrażenie tej odrębności znajduje wyraz m.in. w odrębności definicji i pojęć wyrażonych w tych ustawach jak i szczegółowo ujętych przepisach charakteryzujących przedmiot opodatkowania.

Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja w której ustawodawca w ustawie o podatku akcyzowym bezpośrednio odwołuje się do innych uregulowań.

Wyjaśnić należy, że instytucja autonomii prawa podatkowego polega na tym, że na gruncie tego prawa, dla realizacji celów tego prawa (m.in. opodatkowania określonych zdarzeń), niektóre pojęcia i instytucje są uregulowane odmiennie. Autonomiczność prawa podatkowego stanowi wyjątek od zasady spójności i zupełności systemu prawa. Albowiem prawo podatkowe, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko z własnymi pojęciami. Co ważne, prawo podatkowe określa skutki podatkowe dla określonych zdarzeń, które tworzą podatkowy stan faktyczny opisany w normach prawa podatkowego, a ich wystąpienie rodzi określone skutki podatkowe, najczęściej powstanie obowiązku podatkowego lub uprawnienia podatnika do skorzystania z ulgi podatkowej.

W dalszej kolejność podnieść należy, że w art. 9a ust. 1 w zw. z art. 9a ust. 2 ustawy ustawodawca zawarł katalog czynności stanowiących przedmiot opodatkowania akcyzą – zdarzeń tworzących podatkowy stan faktyczny na gruncie tej ustawy, rodzących określone skutki podatkowe.

W katalogu tym nie wymieniono eksportu wyrobów akcyzowych jak i dostawy wewnątrzwspólnotowej. Co do zasady zatem dokonanie m.in. eksportu wyrobów węglowych nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu akcyzą. Niemniej zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy, eksport oznacza wywóz wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej potwierdzony przez organ celny.

Co istotne definicja ta, jest definicją odrębną i niezależną względem definicji eksportu zawartą w art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), która stanowi: ilekroć w dalszych przepisach [ustawy o podatku od towarów i usług] jest mowa o eksporcie towarów - rozumie się przez to:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez

jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Różnica pomiędzy wspomnianymi definicjami, wynikająca z autonomii tych dwóch aktów prawnych, skutkuje tym, że w przypadku gdy sprzedawca (pośredniczący podmiot węglowy - PPW) dokonuje sprzedaży wyrobów węglowych podmiotowi z terytorium państwa trzeciego, z którą to jednocześnie sprzedażą dokonywany jest eksport tych wyrobów węglowych, tj. następuje wywóz wyrobów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej potwierdzony przez organ celny, z wykorzystaniem własnego środka transportu PPW, albo wykorzystaniem transportu wyspecjalizowanego w przemieszczaniu podmiotu korzystając z jego usług, wówczas czynność ta stanowi eksport wyrobów węglowych i nie jest opodatkowana podatkiem akcyzowym.

Natomiast, nie można uznać, że mamy do czynienia ze sprzedażą połączoną z eksportem w sytuacji, gdy podmiot sprzedający (PPW) wydaje wyroby węglowe nabywcy na terytorium kraju i nabywca ten dokonuje osobiście (lub na zlecenie) przemieszczenia wyrobów węglowych na terytorium państwa trzeciego. Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy mamy wówczas do czynienia ze sprzedażą wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, która to czynność jest przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym.

Oczywiście w tej sytuacji, mając na uwadze zasadę jednokrotnego poboru podatku akcyzowego w miejscu konsumpcji wyrobu akcyzowego, po przemieszczeniu nabytych z akcyzą wyrobów węglowych na terytorium państwa trzeciego, nabywca wyrobów węglowych może ubiegać się o zwrot zapłaconego podatku na podstawie art. 82 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy i treści sformułowanego pytania wynika, że Wnioskodawca dokona sprzedaży wyrobów węglowych swojemu kontrahentowi ze Szwajcarii na terytorium kraju (dojdzie do przeniesienia posiadania i własności na ten podmiot). Wnioskodawca dostarczy bowiem wyroby węglowe (koks) do składu na terytorium kraju, będącego miejscem dostawy, a kontrahent szwajcarski odbierze i zapewni transport koksu do Holandii, gdzie dokona jego odprawy celnej przez swojego przedstawiciela podatkowego oraz dokona wywozu koksu z terytorium UE do nabywcy w Wielkiej Brytanii.

W świetle zatem przedstawianych okoliczności, w sprawie dojdzie do sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu (kontrahentowi ze Szwajcarii), tj. do czynność będącej przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym o której mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wbrew zatem ocenie Wnioskodawcy sprzedaż wyrobów węglowych podmiotowi szwajcarskiemu, który dokona odprawy celnej i wywiezie towar do Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Zaznacza się, że w zakresie dotyczącym ustawy o podatku od towarów i usług, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin