Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.584.2021.1.ISK
z 6 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 maja 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej kwot potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki oraz kwot finansowanych pracownikom przez Wnioskodawcę (dofinansowania) za dostarczane posiłki (pytania nr 5 i 6 wniosku) oraz
  

• dobrowolnego ewidencjonowania na kasie rejestrującej dostawy posiłków pracownikom (pytanie nr 7 wniosku),
  

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej kwot potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki oraz kwot finansowanych pracownikom przez Wnioskodawcę (dofinansowania) za dostarczane posiłki oraz dobrowolnego ewidencjonowania na kasie rejestrującej dostawy posiłków pracownikom.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prowadzącą działalność na terytorium Polski, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w kraju, oraz czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT (dalej jako „Wnioskodawca”).

Wnioskodawca zorganizował przyzakładową stołówkę wraz z zapleczem kuchennym (razem dalej jako „Stołówka”) dla swoich pracowników w celu zapewnienia im możliwości zjedzenia obiadu bez opuszczania terenu zakładu pracy. W tym celu zaadoptował pomieszczenia na terenie swojego zakładu, wyposażając je w stoły, krzesła, lodówki, kuchenki mikrofalowe, drobne wyposażenie kuchenne oraz miejsca do zmywania.

Posiłki (obiady) dla pracowników dostarczane są przez firmę zewnętrzną. Zapewnienie takiej możliwości jest szczególnie istotne w przypadku pracowników fizycznych, którzy nie mogą odejść od maszyny w dowolnym momencie i którzy nie mogą spożywać posiłku na stanowisku pracy.

Na decyzję o zorganizowaniu Stołówki i nabywaniu posiłków dla pracowników wpływ miały takie czynniki, jak brak w bezpośrednim sąsiedztwie zakładu Wnioskodawcy lokali gastronomicznych, istniejąca potrzeba zapewnienia lepszej organizacji pracy/skrócenie przerw w pracy oraz efektywność kosztowa, a także możliwość oferowania pracownikom bardziej atrakcyjnych warunków zatrudnienia, co przekłada się na lepszą pozycję Wnioskodawcy na rynku pracy jako pracodawcy zapewniającego lepsze warunki pracy od podmiotów konkurencyjnych. Grupowe zamawianie posiłków ma też wpływ na ich niższą cenę, poza tym posiłki przygotowywane przez profesjonalną firmę dają gwarancję ich należytej jakości i regularności godzin ich spożywania, co jest istotne dla zdrowia pracowników Wnioskodawcy.

Zapewnienie w porze obiadowej posiłku pracownikom polega na dowożeniu do zakładu Wnioskodawcy o ustalonej godzinie (dwie dostawy w ciągu dnia, o różnych porach) posiłków przygotowanych w obiektach firmy zewnętrznej, zapakowanych w opakowania jednorazowe. Każdy dowożony posiłek jest przypisany do konkretnego pracownika (opisany jego imieniem i nazwiskiem). Posiłki odbierane są od firmy zewnętrznej przez wyznaczonego pracownika Wnioskodawcy, a następnie przekazywane poszczególnym pracownikom, którzy je zamówili. Aby otrzymać w danym dniu posiłek, pracownik musi sam zamówić go poprzez dedykowaną platformę internetową firmy zewnętrznej, przy czym zamówienie takie jest przypisane do Wnioskodawcy jako podmiotu zamawiającego i uwzględniane na wystawianej fakturze.

Dla poprawy warunków pracy i wynagradzania Wnioskodawca częściowo dofinansowuje posiłki z własnych środków obrotowych pracownikom fizycznym, którzy mają większy wydatek kaloryczny. Dofinansowanie takie przysługuje jednak tylko pracownikom niektórych działów, takich jak produkcja czy logistyka. Obecnie kwota dziennego dofinansowania wynosi 8 zł brutto, jednak w przyszłości kwota ta może ulegać zmianom. Niewykorzystany limit dofinansowania dziennego przepada, jeśli pracownik w danym dniu nie zamówi posiłku. Pozostała część ceny – w przypadku pracowników objętych dofinansowaniem - bądź pełna cena - w przypadku pozostałych pracowników, potrącana jest pracownikom raz w miesiącu z należnego im wynagrodzenia za pracę.

Wnioskodawca nie jest zobligowany przepisami prawa do zapewnienia pracownikom posiłków, ich finansowanie (dofinansowanie) stanowi działanie dobrowolne.

Wnioskodawca rozlicza się za dostarczone posiłki bezpośrednio z firmą zewnętrzną na podstawie zbiorczej faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytania nr 5, 6 i 7 wniosku):

1. Czy Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej kwot potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki?
2. Czy Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej kwot finansowanych przez Wnioskodawcę (dofinansowania) nie potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki?
3. Czy w przypadku, gdy obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej wartości posiłków nie występuje, Wnioskodawca może, na zasadzie dobrowolności, ewidencjonować dostawę posiłków na kasie rejestrującej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma On obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej kwot potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki, jak również nie ma obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej kwot finansowanych przez Wnioskodawcę (dofinansowania), nie potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki, może to jednak czynić na zasadzie dobrowolności.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jednakże dla niektórych rodzajów sprzedaży przewidziane zostały zwolnienia z obowiązku rejestrowania, określone w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia i pozycją 34 załącznika do tego rozporządzenia, zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej podlega dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników.

Ponieważ stanowiące towar posiłki, będące przedmiotem odsprzedaży na rzecz pracowników, nie są wymienione jako nieobjęte zwolnieniem w § 4 ww. rozporządzenia, a jak wyżej wykazano, dostawa ma charakter odpłatny, zdaniem Wnioskodawcy nie ma on obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej kwot potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki, jak również nie ma obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej kwot finansowanych przez Wnioskodawcę (dofinansowania), nie potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki.

Wnioskodawca może jednak, dobrowolnie, ewidencjonować te kwoty na kasie rejestrującej, bowiem przepisy tego nie zabraniają.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem”.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej zostało określone m.in. w § 2 ww. rozporządzenia.

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 rozporządzenia).

Pod poz. 34 ww. załącznika wymieniono dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia, o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.

Wśród czynności, które muszą być ewidencjonowane przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały wymienione w przepisie § 4 ust. 1 pkt 2 lit. i ww. rozporządzenia, świadczenie usług związanych z wyżywieniem (PKWiU ex 56.10, PKWiU 56.21, PKWiU 56.29, PKWiU ex 56.30), wyłącznie:

• świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
  

• usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering).
  
  

Stosownie do § 4 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do świadczenia usług zgodnie z warunkami określonymi w poz. 34 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy.

W przedmiotowej sprawie wskazano, że Wnioskodawca nabywa od firmy zewnętrznej posiłki (obiady) dla własnych pracowników. Posiłki są przygotowywane w obiektach firmy zewnętrznej, zapakowywane w opakowania jednorazowe i dowożone do zakładu Wnioskodawcy. Posiłki odbierane są od firmy zewnętrznej przez wyznaczonego pracownika Wnioskodawcy, a następnie przekazywane poszczególnym pracownikom, którzy je zamówili. Wynagrodzenie za posiłki potrącane jest z wynagrodzenia pracownika, przy czym pracownikom niektórych działów przysługuje dofinansowanie przez Wnioskodawcę do części posiłków.

Analizując opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca nabywając od firmy zewnętrznej gotowe posiłki, działa w omawianej sprawie w imieniu własnym, lecz na rachunek innego podmiotu, tj. pracowników.

W konsekwencji, Wnioskodawca dokonuje odpłatnego świadczenia usług na rzecz pracowników.

Z kolei w związku ze świadczeniem usług na rzecz pracowników polegającym na odsprzedaży posiłków dostarczanych do firmy, należy odnieść się do treści art. 8 ust. 2a ustawy, który wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy”, pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Wspomniana „fikcja prawna”, wynikająca z art. 8 ust. 2a ustawy, znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy dany podmiot pośredniczący w rzeczywistości nie jest konsumentem ostatecznym usługi, a jedynie przyjmuje się wtedy założenie, że taką usługę nabył od podmiotu świadczącego, a następnie sam ją wyświadczył na rzecz osoby trzeciej.

Zatem, z uwagi na okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz pracownika, tj. obciążenie pracownika kosztami wydania gotowych posiłków dostarczanych do firmy, należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy. Wynika to z faktu, że Spółka nabywa ww. usługi polegające na przygotowaniu i dostarczeniu gotowych posiłków, a następnie wydaje je swojemu pracownikowi obciążając go odpowiednio kosztami ww. usług. W myśl powołanego wyżej przepisu, Wnioskodawca działa w tej sprawie jako podmiot pośredniczący, który nabywa w imieniu własnym usługi, a następnie odsprzedaje je innemu podmiotowi, tj. pracownikowi. Zatem należy stwierdzić, że Spółka nabyła i wyświadczyła pracownikowi wymienione we wniosku usługi, czyli sprzedaż gotowych posiłków.

Tym samym, bezwzględny obowiązek ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej na podstawie § 4 ust. 1 pkt 2 lit. i rozporządzenia, nie dotyczy świadczenia przez Wnioskodawcę usług, które wcześniej nabył On we własnym imieniu, ale na rzecz pracownika. Zgodnie z przepisem § 4 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, przepis § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia nie będzie miał zastosowania w przypadku świadczenia takiego rodzaju usług na rzecz swoich pracowników. Ponadto bez znaczenia jest fakt, czy pracownik w całości ma potrącaną należność za posiłek z wynagrodzenia, czy też Wnioskodawca częściowo dofinansuje mu posiłek. W rozpatrywanej sprawie istotne jest to, że transakcji zakupu ww. usług dokonuje pracownik Wnioskodawcy.

W rezultacie, Wnioskodawca nie musi ewidencjonować na kasie rejestrującej zarówno kwot potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki, jak i kwot finansowanych przez Wnioskodawcę w ramach dofinansowania pracownikom kosztów gotowych posiłków.

W konsekwencji, na podstawie § 2 w zw. z poz. 34 załącznika do rozporządzenia Wnioskodawca będzie miał prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej czynności opisanych w treści wniosku, świadczonych na rzecz pracowników nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.

Przy czym zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że może On na zasadzie dobrowolności ewidencjonować na kasie rejestrującej dostawę posiłków na rzecz pracowników.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej kwot potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki oraz kwot finansowanych pracownikom przez Wnioskodawcę (dofinansowania) za dostarczane posiłki oraz dobrowolnego ewidencjonowania na kasie rejestrującej dostawy posiłków pracownikom (pytania nr 5, 6 i 7 wniosku). Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii dotyczącej pytań nr 2, 3 i 4 wniosku oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1 wniosku) i podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 8 wniosku)– zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.