Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.495.2021.1.RR
z 7 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielenia pożyczki za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT oraz zastosowania zwolnienia od podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielenia pożyczki za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT oraz zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe:

(…) sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, będącą polskim rezydentem podatkowym. Spółka posiada status podatnika VAT czynnego.

Spółka jest aktywna gospodarczo w wielu branżach. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest działalność związana z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników, wykazana w Krajowym Rejestrze Sądowym z symbolem 78.10.Z Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego. Poza tym, w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykazuje także inne pozycje, w tym:

• pozostałą działalność wydawniczą (PKD 58.19.Z);
• pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 82.99.Z);
• działalność związaną z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z);
• pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej nieklasyfikowane(PKD 43.99.Z).
  

W przedmiocie działalności ujawnionym w publicznych rejestrach, w tym w Krajowym Rejestrze Sądowym, Spółka dotychczas nie wykazywała działalności związanej ze świadczeniem usług finansowania dłużnego, w szczególności z udzielaniem pożyczek.

Jednocześnie, Spółka wielokrotnie i systematycznie podejmowała czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych. Dotychczas, w toku prowadzonej działalności Spółka udzieliła kilkudziesięciu pożyczek (w tym transz pożyczek) kilku podmiotom gospodarczym, będącym podmiotami powiązanymi względem Spółki. Spółka planuje również kontynuować udzielanie pożyczek w przyszłości.

Pożyczki udzielane są na podstawie umów pożyczki, zawieranych zgodnie z art. 720 i nast. ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. W zamian za udostępnienie środków finansowych Spółka uzyskuje od pożyczkobiorców wynagrodzenie w postaci odsetek. Umowy zawierane przez Wnioskodawcę regulują sposób ich naliczania. Co do zasady odsetki są naliczane w okresach miesięcznych, a ich wysokość bazuje na zmiennej stopie procentowej, przy czym szczegółowe ustalenia w tym zakresie mogą być różne. Ze względu na status Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego, wynagrodzenie należne w postaci odsetek dokumentowane jest fakturami wystawianymi przez Spółkę.

Działalność polegająca na odpłatnym udzielaniu pożyczek ma dla Wnioskodawcy charakter uzupełniający względem wskazanej wyżej działalności podstawowej. Oznacza to, że głównym zamiarem udzielania pożyczek jest dla Wnioskodawcy efektywne ulokowanie środków finansowych, którymi Spółka dysponuje, i uzyskanie dodatkowego przychodu w postaci odsetek, stanowiących wynagrodzenie za pożyczony kapitał.

W tym kontekście Spółka chciałaby potwierdzić, czy podejmowane przez nią czynności udzielania pożyczek stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT, jednocześnie zwolnione z tego podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy czynności udzielania pożyczek pieniężnych przez Wnioskodawcę stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT, które jednocześnie podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności udzielania pożyczek pieniężnych przez Wnioskodawcę stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT, które jednocześnie podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług aby dane zdarzenie stanowiło czynność opodatkowaną, musi ona pozostawać w zakresie przedmiotowym i podmiotowym ustawy o VAT. Istotna dla sprawy jest więc weryfikacja, czy na gruncie przepisów o VAT udzielanie pożyczek stanowi czynność opodatkowaną, podejmowaną przez podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1, uznaje się natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zatem, odpłatne świadczenie usług na gruncie ustawy o VAT to czynność polegająca na odpłatnym podjęciu danej aktywności (jak i na zaniechaniu jej) przez podatnika na rzecz określonego odbiorcy. W rezultacie powstaje więc stosunek prawny, opierający się na zobowiązaniu zarówno świadczeniodawcy do spełnienia świadczenia, jak i świadczeniobiorcy do wypłaty wynagrodzenia z tytułu otrzymania konkretnej korzyści. Dla rozpatrywanej sprawy kwestią zasadniczą jest ustalenie, czy transakcje udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę znajdują się w zakresie tak ustawowo zdefiniowanego świadczenia usług.

Stosunek prawny łączący Spółkę z pożyczkobiorcami każdorazowo regulowany jest w ramach umowy pożyczki, zawartej zgodnie z art. 720 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Umowa pożyczki jest więc umową nazwaną, według której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Jednocześnie, udzielane przez Spółkę pożyczki są oprocentowane, a odsetki, lub ewentualne prowizje, stanowią odpłatność udostępnienie kapitału przez Spółkę.

Zdaniem Spółki tak określone świadczenie mieści się w zakresie pojęcia odpłatnego świadczenia usług przez pożyczkodawcę w świetle ustawy o VAT. Występuje tu bowiem bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną przez pożyczkodawcę usługą a należnym mu wynagrodzeniem. Innymi słowy, ze stosunku prawnego, jakim jest umowa pożyczki, wynika bezpośrednia korzyść pieniężna na rzecz Spółki świadczącej usługę, w postaci wynagrodzenia w formie odsetek od kapitału.

Należy także podkreślić, że czynności opisywane we wniosku dokonywane są przez podatnika podatku VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ustępie 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, za działalność gospodarczą uznaje się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, tym samym posiada status podatnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie korzysta również ze zwolnienia podmiotowego ani też ze zwolnienia z tyt. osiąganych rocznych obrotów.

W tym kontekście Wnioskodawca wskazuje, że wszelkie podejmowane przez niego czynności, w tym w szczególności udzielanie pożyczek innym podmiotom, należą do zawodowej płaszczyzny jego działalności gospodarczej i są z nią nierozerwalnie związane. Spółka przyjmuje, że ustawodawca celowo w sposób szeroki określił zakres działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust 2. ustawy o VAT poprzez sformułowanie: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, (...)". Zdaniem Spółki, tak wyrażona definicja działalności gospodarczej uwzględniać będzie każdą aktywność gospodarczą Spółki, w tym także polegającą na wykorzystaniu zasobów finansowych, którymi Spółka dysponuje, poprzez udzielanie pożyczek.

W efekcie, zakres przedmiotowy działalności Spółki wykazywany w publicznych rejestrach pozostaje bez znaczenia dla uznania usług świadczonych odpłatnie przez podatnika za usługi wykonywane w ramach jego działalności gospodarczej. Na takie rozumienie brzmienia
ww. art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wskazują także stanowiska organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 29 stycznia 2021 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.986.2020.2.KO), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził: „Udzielanie [...] pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym”. Pogląd ten potwierdza słuszność stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym prowadzona przez niego aktywność gospodarcza, w tym udzielanie pożyczek innym podmiotom, w całości mieści się w zakresie działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów ustawy o VAT, w ocenie Spółki czynności udzielania przez nią oprocentowanych pożyczek spełniają przesłanki odpłatnego świadczenia usług przez podatnika na terytorium kraju. W związku z tym, stanowią one czynności opodatkowane podatkiem VAT stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, od podatku od towarów i usług zwalnia się m.in. usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Przepis ten ma charakter zwolnienia przedmiotowego i nie uzależnia zwolnienia z podatku od statusu podmiotu udzielającego pożyczek czy od profilu jego działalności. Charakter świadczonych usług ma więc znaczenie nadrzędne nad charakterystyką działalności podatnika. Zwolnienie stosuje się zarówno w przypadku usług świadczonych przez podmioty funkcjonującym na rynku finansowym, świadczącym profesjonalne usługi pożyczkowe na dużą skalę, jak i podmioty, dla których udzielanie pożyczek stanowią jedynie działalność uzupełniającą w stosunku do działalności podstawowej, tak jak w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.

Dodatkowo, stanowisko sformułowane przez Spółkę we wniosku, znajduje potwierdzenie w jednolitej, utrwalonej praktyce interpretacyjnej organów podatkowych dotyczącej analogicznych stanów faktycznych, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
  z 8 czerwca 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.289.2021.1.RR,
  
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.117.2021.3.ASY,
  
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
  z 31 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.66.2021.1.RST,
  
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
  z 26 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.16.2021.4.SW,
  
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
  z 26 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.758.2020.2.JJ,
  
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
  z 17 lutego 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.897.2020.2.IR,
  
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
  z 25 lutego 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4014.3.2021.1.DR,
  
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
  z 27 stycznia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.944.2020.2.ABU.
  
  
  

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy czynności udzielania pożyczek pieniężnych przez Wnioskodawcę stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT, które jednocześnie podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.