Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.425.2021.2.MB
z 2 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 czerwca 2021 r. (data wpływu 16 czerwca 2021 r.), uzupełnionym 27 sierpnia 2021 r., (data wpływu 30 sierpnia 2021 r.), na wezwanie tut. Organu z 13 sierpnia 2021 r. (doręczone 23 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług części gruntu powstałego z podziału działki nr 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

16 czerwca 2021 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług części gruntu powstałego z podziału działki nr 1.

Wniosek został uzupełniony pismem z 27 sierpnia 2021 r. (data wpływu 30 sierpnia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 13 sierpnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG oraz z tego tytułu podatnikiem VAT czynnym (PKD 68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi).

Wnioskodawca jest również rolnikiem korzystającym ze zwolnienia z VAT, właścicielem gruntu rolniczego (klasa V i VI), który stanowi majątek prywatny, nigdy nie był związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Grunt jest użytkowany jako grunt rolniczy, prowadzone są tam w chwili obecnej uprawy. Część wymienionego gruntu została wydzielona z możliwością przeznaczenia na budownictwo mieszkaniowe. W najbliższym czasie Wnioskodawca planuje sprzedaż ww. działek przeznaczonych na cele budowlane. W tym roku Wnioskodawca sprzeda prawdopodobnie od (…) działek, w następnym roku kalendarzowym kolejne (…)działek. Do chwili sprzedaży działki są użytkowane do upraw rolniczych. Działki nie są uzbrojone.

W piśmie uzupełniającym z 27 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego i wskazał, że:

• działki, które Wnioskodawca planuje sprzedać powstały w wyniku podziału działki 1 położonej w obrębie (…) (decyzja o podziale z (…) wydana przez Wójta (…) ), nr księgi wieczystej: (…). Aktualnie istnieje zainteresowanie sprzedażą (…) działek o nr 2, 3, 4. W następnych latach istnieje możliwość sprzedaży kolejnych działek jeżeli pojawią się osoby zainteresowane kupnem.
• zakupu działki Wnioskodawca dokonał (…) r. od Agencji (…) na podstawie aktu notarialnego nr (…). Zakup nie był udokumentowany fakturą VAT tzn. przy zakupie nie był naliczony VAT. Ww. nieruchomość Wnioskodawca nabył w celu prowadzenia działalności rolniczej (grunty orne), którą realizuje tam do chwili obecnej.
• (…) r. wydano postanowienie o przeznaczeniu ww. gruntu do nowej zabudowy jednorodzinnej, co oznacza, że istnieją warunki zabudowy dla wydzielonych działek. Dla przedmiotowych działek istnieje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego. Wnioskodawca nie zamierza występować o dokonanie żadnych zmian w tym planie.
• podziału gruntu dokonano w celu uzyskania możliwości sprzedaży części mniejszych działek;
• opisane we wniosku nieruchomości nie są udostępniane osobom trzecim, Wnioskodawca sam je użytkuje do prowadzenia upraw rolniczych;
• Wnioskodawca nie udzielił żadnych pełnomocnictw w związku ze sprzedażą nieruchomości oraz nie zamierza też podejmować żadnych czynności celem zachęcenia potencjalnego nabywcy do nabycia gruntu, tj. ogrodzenie, doprowadzenie dróg, mediów czy wdrażanie usług marketingowych;
• Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać innych nieruchomości;
• Wnioskodawca nie dokonał sprzedaży żadnych nieruchomości z majątku prywatnego. W (…) r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży lokalu użytkowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako podatnik VAT czynny, lokal ten nabył w celu wynajmu i tak był wykorzystywany. Od sprzedaży ww. lokalu Wnioskodawca odprowadził należny podatek VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek budowlanych stanowi dla Wnioskodawcy czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż działek z majątku prywatnego nie jest opodatkowana podatkiem VAT.

Aby dana transakcja była opodatkowana podatkiem od towarów i usług powinna być wykonywana w ramach działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Nie jest działalnością gospodarczą dokonywanie czynności w ramach zarządu nieruchomością prywatną.

Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy VAT, stanowi że: „Podatnikiem - jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych w sytuacji, w której dany podmiot dokonuje sprzedaży towarów z majątku prywatnego (nie nabytego w celu odprzedaży, choć z potencjalnym dopuszczeniem takiej możliwości), nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie tych czynności, choćby nawet takich transakcji (sprzedaży gruntów) było kilka lub nawet kilkanaście.

Sprzedawana nieruchomość nie jest zbywana w ramach działalności gospodarczej, a więc nie następuje opodatkowanie takiej czynności VAT- em.

Wyroki TSUE z 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 Jarosław Słaby v. Minister Finansów i C-181 Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie i wyroki NSA z 18 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1536/10 i z 1 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 451/17, potwierdziły kluczowe znaczenie dla opodatkowania VAT właśnie stopnia aktywności zbywcy w obrocie nieruchomościami. Sądy uznały, iż działania sprzedawcy oceniać należy kompleksowo, a nie tylko poszczególne jego elementy. Istotne jest aby szły one w parze
z nakładami inwestycyjnymi przekraczającymi standardowe koszty zwykłego zarządu związane z nieruchomością stanowiącą majątek prywatny.

Nie uznano, iż za tego typu działania uchodzić może ani liczba ani zakres transakcji, jak również dokonanie podziału gruntu przed transakcją na mniejsze działki celem osiągnięcia korzystniejszej ceny. Nie ma też zgodnie z ww. rozstrzygnięciami znaczenia okres, w którym transakcji dokonano oraz wysokość osiągniętych przychodów. Okoliczności tego rodzaju mogą się bowiem odnosić do zarządzania majątkiem prywatnym podatnika.

Pogląd taki odnaleźć można choćby w wyroku składu 7 sędziów NSA z 29 października 2007 r., I FPS 3/07. Decydujące znaczenie miał zamiar nabycia przedmiotowych gruntów (które są później sprzedawane przez takiego nabywcę). Jeśli z okoliczności sprawy wynikało, że zamiarem nabycia było późniejsze odprzedanie gruntów, to zasadniczo takiego sprzedawcę uznawano za podatnika podatku od towarów i usług (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 11 grudnia 2013 r., I SA/Bk 431/13). Jeśli natomiast sprzedawca gruntów nabywał te grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, to wówczas, co do zasady, w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntów - nie był traktowany jako podatnik tego podatku. Tak orzekł choćby Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w wyroku I SA/Po 944/14 z 19 lutego 2015r., w którym podkreślono, że decydujące znaczenie mają zamiar i okoliczności nabycia składników majątku, w szczególności to, czy nabycie dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb podatnika, czy też miało związek z prowadzoną działalnością handlową.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. 1-3013, pkt 32). Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Według Trybunału występowanie okoliczności polegających na tym, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie świadczą jeszcze o niczym. Uznał przy tym, iż nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów, gdyż całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Reasumując Wnioskodawca uważa, że zadysponowanie majątkiem prywatnym nie stanowi dla Niego czynności opodatkowanej VAT. Grunt był kupiony przez Wnioskodawcę w celach rolniczych i ciągle jest tak wykorzystywany, nie dokonałem żadnych czynności ani nakładów (uzbrojenie, wytyczenie dróg) zmierzających do podniesienia jego atrakcyjności jako towaru handlowego, dokonuję jedynie odsprzedaży części gruntu, którego przeznaczenie zostało zmienione z rolniczego na budownictwo mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże jak wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży opisanego we wniosku gruntu podejmował/będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT (PKD 68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi). Wnioskodawca jest również rolnikiem korzystającym ze zwolnienia z VAT, właścicielem gruntu rolniczego (klasa V i VI), który stanowi majątek prywatny, nigdy nie był związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Grunt jest użytkowany jako grunt rolniczy, prowadzone są tam w chwili obecnej uprawy. Część wymienionego gruntu została wydzielona z możliwością przeznaczenia na budownictwo mieszkaniowe. W najbliższym czasie Wnioskodawca planuje sprzedaż działek przeznaczonych na cele budowlane. Działki, które Wnioskodawca planuje sprzedać powstały w wyniku podziału działki 1 położonej w obrębie (…). Aktualnie istnieje zainteresowanie sprzedażą 3 działek o nr 2, 3, 4. Zakupu działki Wnioskodawca dokonał (…)r. od Agencji (…) na podstawie aktu notarialnego. Zakup nie był udokumentowany fakturą tzn. przy zakupie nie był naliczony VAT. Ww. nieruchomość Wnioskodawca nabył w celu prowadzenia działalności rolniczej (grunty orne), którą realizuje tam do chwili obecnej. Istnieją warunki zabudowy dla wydzielonych działek oraz Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego. Wnioskodawca nie zamierza występować o dokonanie żadnych zmian w tym planie. Podziału gruntu dokonano w celu uzyskania możliwości sprzedaży części mniejszych działek. Opisane we wniosku nieruchomości nie są udostępniane osobą trzecim, Wnioskodawca sam je użytkuje do prowadzenia upraw rolniczych. Wnioskodawca nie udzielił żadnych pełnomocnictw w związku ze sprzedażą nieruchomości oraz nie zamierza podejmować żadnych czynności celem zachęcenia potencjalnego nabywcy do nabycia gruntu tj. ogrodzenie, doprowadzenie dróg, mediów czy wdrażanie usług marketingowych. Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać innych nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonał sprzedaży żadnych nieruchomości z majątku prywatnego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy planowana transakcja sprzedaży części gruntu powstałego z podziału działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy działa On w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca sprzedając część gruntu powstałego z podziału działki nr 1 będzie korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji dokonując sprzedaży części gruntu powstałego z podziału działki nr 1, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży nieruchomości, a dostawa działek wyodrębnionych z działki nr 1 cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.