Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.517.2021.1.WH
z 13 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Kontrahenta - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

13 lipca 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Kontrahenta.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

A.S.A. (dalej: „Wnioskodawca", „Spółka") jest spółką z siedzibą na terytorium Polski, zarejestrowaną w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług (dalej: „Umowa”) Spółka świadczy na rzecz przewoźnika kolejowego (dalej: „Kontrahent”) usługi, w ramach których jest zobowiązana m.in. do następujących świadczeń: (…)

W celu należytego wykonania usług określonych w Umowie Spółka jest zobowiązana do zapewnienia wykwalifikowanego personelu, który przebywa w pociągach i zapewnia wykonywanie usług określonych w Umowie, na trasach przejazdu które są obsługiwane przez Kontrahenta. Zgodnie z Umową, w celu obsługi wagonu lub grupy wagonów, Spółka jest zobowiązana do zapewnienia każdorazowo takiej liczby osób, aby jedna osoba dedykowana była do obsługi nie więcej niż dwóch wagonów. W celu wykonania obowiązków wynikających z Umowy, personel Spółki jest zobowiązany do przebywania w pociągu przez cały okres jego przejazdu (który trwa z reguły od kilku do nawet kilkunastu godzin). Przejazdy są odbywane o różnych porach, również w godzinach nocnych. Ze względu na charakter czynności związanych z wykonywaniem Umowy, pracownicy Spółki nie wykonują swoich obowiązków wynikających z Umowy przez cały okres przebywania w pociągu. Przedmiotowe czynności są wykonywane w określonych odstępach czasu, podczas których pracownicy Spółki oczekują na podjęcie tych czynności.

W związku z tym, dla zapewnienia swoim pracownikom należytych warunków pracy w związku z wykonywaniem Umowy, Wnioskodawca ma możliwość rezerwacji u Kontrahenta miejsc (…). Wskazane miejsca sypialne służą pracownikom Wnioskodawcy jako miejsca, w których pracownicy Ci mogą przebywać w trakcie wykonywania obowiązków służbowych podczas oczekiwania na podjęcie konkretnych czynności wchodzących w skład swoich obowiązków. Zgodnie z Umową za każde zarezerwowane przez Spółkę miejsce wypoczynku (…) Kontrahent jest uprawniony do pobierania opłaty zgodnie z aktualnym cennikiem opublikowanym na stronie internetowej Kontrahenta. Przedmiotowe opłaty są dokumentowane wystawionymi przez Kontrahenta na Spółkę fakturami VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć kwotę VAT naliczonego wynikającą z faktur wystawianych przez Kontrahenta, dokumentujących nabycie przez Spółkę usług polegających na zapewnieniu pracownikom Spółki miejsc wypoczynku w wagonach?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do odliczenia kwoty VAT naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących opisane w stanie faktycznym usługi świadczone przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2021 r. poz. 685, zwanej dalej „Ustawą o VAT") - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 Ustawy o VAT.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: a. nabycia towarów i usług, b. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. 2 powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 Ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W analizowanym stanie faktycznym nabycie od Kontrahenta usług polegających na zapewnieniu pracownikom Spółki miejsc wypoczynku w wagonach jest ściśle związane z prowadzoną przez Spółkę, podlegającą opodatkowaniu VAT, działalnością gospodarczą i jest niezbędne do należytego wykonania przez Spółkę świadczeń określonych w Umowie. W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy w analizowanym stanie faktycznym spełnione są wskazane w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT warunki pozwalające na odliczenie VAT naliczonego od usług polegających na rezerwacji na rzecz pracowników Spółki miejsc wypoczynku w wagonach Kontrahenta.

Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy w odniesieniu do omawianego stanu faktycznego nie znajdą zastosowania wyłączenia, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:

1. (uchylona),
2. nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób,
3. usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT.

Z powyższego przepisu wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych. Wyjątek dotyczy jedynie podatników świadczących usługi przewozu osób, kupujących gotowe posiłki dla pasażerów oraz usług noclegowych nabytych przez podatników wyłącznie w celu ich odprzedaży, tj. po nabyciu usługi w celu przeniesienia jej na kolejnego nabywcę (tj. w związku z tzw. refakturą usługi).

W ocenie Wnioskodawcy, nabywana przez Wnioskodawcę usługa nie stanowi usługi noclegowej w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT.

Na wstępie należy zaznaczyć, że w wyroku z dnia 2 maja 2019 r., sygn.: C-225/18, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE") wskazał, że znajdujące się w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, wyłączenie prawa do odliczenia VAT naliczonego od nabycia usług noclegowych i gastronomicznych jest zgodnie z przepisami Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006 Nr 347, dalej: „Dyrektywa VAT”).

Stosownie do art. 176 akapit pierwszy Dyrektywy VAT, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, Rada określa wydatki, które nie dają prawa do odliczenia VAT. W żadnym przypadku prawo do odliczenia VAT nie dotyczy wydatków, które nie są ściśle związane z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkę lub wydatki reprezentacyjne.

W myśl art. 176 akapit drugi Dyrektywy VAT, do czasu wejścia w życie przepisów, o których mowa w akapicie pierwszym, państwa członkowskie mogą utrzymać wszystkie wyłączenia przewidziane w prawie krajowym w dniu 1 stycznia 1979 r. lub, w odniesieniu do państw członkowskich, które przystąpiły do Wspólnoty po tym terminie, przepisy obowiązujące w dniu ich przystąpienia.

Rozstrzygając w oparciu o powyższe uregulowania Dyrektywy VAT oraz orzecznictwo unijne, TSUE wskazał że wyłączenie prawa do odliczenia VAT naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, jest zgodne z Dyrektywą VAT.

Z powyższego wynika, że na gruncie przepisów Ustawy o VAT, podatnik nie ma prawa do odliczenia od VAT należnego, kwoty VAT naliczonego wynikającej z nabycia przez niego usług noclegowych.

W celu określenia, czy kwota podatku VAT naliczonego, wynikająca z faktur dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę usługę opisaną w stanie faktycznym, będzie podlegała wyłączeniu określonym art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, należy ustalić czy opisana w stanie faktycznym usługa wypełnia definicję usługi noclegowej.

Zarówno w przepisach Ustawy o VAT, jak również w przepisach innych aktów prawnych brak jest definicji legalnej usług noclegowych. W związku z tym, w celu ustalenia znaczenia pojęcia usług noclegowych, należy odwołać się do wykładni językowej.

Przez pojęcie noclegu rozumieć należy wypoczynek nocny poza domem oraz miejsce tego wypoczynku (Słownik języka polskiego PWN pod redakcją W. Doroszewskiego). Z kolei przez pojęcie wypoczynku należy, według tego samego słownika, rozumieć pozbywanie się zmęczenia po pracy. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, usługi noclegowe polegają na zapewnieniu ich nabywcy miejsca wypoczynku nocnego. Za główny cel usługi noclegowej należy w związku z tym uznać umożliwienie nabywcy tych usług pozbycie się zmęczenia po pracy.

Z przytoczonej powyżej definicji językowej pojęcia usługi noclegowej, wynika że istotą tej usługi jest zapewnienie wypoczynku jej nabywcom. Biorąc pod uwagę okoliczności opisane w stanie faktycznym, w szczególności fakt, że personel Wnioskodawcy zobowiązany jest na podstawie Umowy do wykonywania w wagonach udostępnianych Wnioskodawcy, szeregu czynności (opisanych w stanie faktycznym) związanych z działalnością główną Wnioskodawcy, nie można stwierdzić że przedmiotowa usługa jest nabywana przez Wnioskodawcę w celu zapewnienia wypoczynku swojemu personelowi. Wagony udostępnianie Wnioskodawcy na podstawie Umowy wykorzystywane są przez personel Wnioskodawcy w czasie pracy i w związku ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego przedmiotowe wagony mają służyć jako miejsca w których pracownicy Spółki będą spędzali czas oczekiwania na podjęcie czynności bezpośrednio zmierzających do wykonywania obowiązków wynikających z Umowy. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy nabywana przez niego usługa nie stanowi usługi noclegowej.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym usługa nie stanowi usługi noclegowej o której mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe okoliczności na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (..) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.