Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.207.2021.5.AS
z 2 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu 8 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 14 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 24 czerwca 2021 r. (doręczone 7 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia z faktury VAT wystawionej przez reklamodawcę (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe,

• prawa do odliczenia z tytułu wydatków na zakup pojazdów samochodowych oraz części i akcesoriów (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) –jest nieprawidłowe,

• braku obowiązku prowadzenia ewidencji w przypadku samochodów przeznaczonych do odsprzedaży lub najmu (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) –jest nieprawidłowe,

• prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na zakup paliwa celem odbycia podróży służbowej (pytanie oznaczone we wniosku 15 i 16) – jest nieprawidłowe,

• braku opodatkowania kwot przelewanych przez uczestników podczas prowadzonej transmisji na żywo (pytanie oznaczone we wniosku nr 13) – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

8 kwietnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez reklamodawcę oraz z tytułu wydatków ponoszonych za zakup pojazdów samochodowych, części, akcesoriów, paliwa, a także braku opodatkowania kwot pieniężnych otrzymywanych podczas transmisji na żywo.

Wniosek uzupełniono pismem z 14 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 24 czerwca 2021 r. (doręczone 7 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą związaną m.in. z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. Wnioskodawca obecnie prowadzi profile w mediach społecznościowych (..., ...) i kanał na ..., gdzie publikuje treści o tematyce usprawniania zakupionych przez niego pojazdów samochodowych (tzw. tuning), doboru wyposażenia i akcesoriów w formie poradników oraz fotorelacji z przeprowadzanych prac w powyższym zakresie. Powyższe stanowi formę prowadzenia przez Wnioskodawcę biznesu. Nadto Wnioskodawca zatrudnia pracowników, np. operatora kamery. Wnioskodawca uczęszcza na wydarzenia motoryzacyjne wzbogacając swoją wiedzę z tej materii.

Dodatkowo Wnioskodawca zakupił pojazd, który obecnie jest używany jak w celu prywatnym, tak i w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Za pomocą zakupionego pojazdu z uwagi na jego ekskluzywność i rozpoznawalność w branży motoryzacyjnej, Wnioskodawca planuje rozwijać swoją firmę i markę, zdobywać większą liczbę osób obserwujących, a zatem uzyskiwać z tego tytułu przychód. Nagrywanie odcinków na prowadzony kanał ... i publikowanie treści w kontach mediów społecznościowych z wykorzystaniem przedmiotowego pojazdu (a następnie innych zakupionych pojazdów) przyczyni się bezpośrednio oraz pośrednio do uzyskiwania przychodu przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca planuje używać zakupiony pojazd (a następnie inne pojazdy zakupione w przyszłości) wyłącznie w celach prowadzenia działalności gospodarczej, zgłaszając tę informację do właściwego naczelnika urzędu skarbowego oraz prowadząc ewidencję przebiegu pojazdu.

Z uwagi na osiągany rozgłos w społeczności zainteresowanej motoryzacją, Wnioskodawca uzyskuje obecnie propozycje współpracy z przedsiębiorstwami w zakresie m.in. reklamy ich usług, recenzji produktów na profilach społecznościowych Wnioskodawcy. Przedmiotowa współpraca miałaby być rozliczana w formie barteru lub za wynagrodzeniem wyrażonym w pieniądzu.

Jednocześnie Wnioskodawca otrzymuje szereg zapytań od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej o dokonanie usprawnienia pojazdu za stosownym wynagrodzeniem. Przy czym może się zdarzyć, że pojazd podlegający usprawnieniu jest własnością danej osoby, bądź osoba może być zainteresowana jednym z pojazdów zakupionych uprzednio przez Wnioskodawcę.

Nadto Wnioskodawca planuje w przyszłości stworzyć własną markę odzieżową.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca planuje poszerzyć prowadzenie działalności gospodarczej w następującym zakresie:

1. (PKWiU 45.11.11) Sprzedaż hurtowa samochodów osobowych, z wyłączeniem specjalnych;
2. (PKWiU 45.11.31) Sprzedaż detaliczna samochodów osobowych i furgonetek prowadzona przez Internet;
3. (PKWiU 45.20.11) Usługi standardowej konserwacji i naprawy samochodów osobowych i furgonetek, z wyłączeniem układów elektrycznych, opon i nadwozi;
4. (PKWiU 45.20.13) Usługi naprawy opon samochodów osobowych i furgonetek, włączając regulację i wyważanie kół;
5. (PKWiU 45.20.14) Usługi naprawy nadwozi samochodów osobowych i furgonetek (drzwi, zamki, okna, lakierowanie, naprawy powypadkowe);
6. (PKWiU 45.20.21) Usługi standardowej konserwacji i naprawy pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem układów elektrycznych, opon i nadwozi oraz motocykli;
7. (PKWiU 59.11.12) Usługi związane z produkcją reklamowych lub promocyjnych filmów i nagrań wideo;
8. (PKWiU 59.11.13) Usługi związane z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo;
9. (PKWiU 59.11.30) Sprzedaż miejsca lub czasu na cele reklamowe w filmach, nagraniach wideo i programach telewizyjnych;
10. (PKWiU 70.21.10) Usługi w zakresie stosunków międzyludzkich (public relations) i komunikacji;
11. (PKWiU 70.22.11) Usługi doradztwa związane z zarządzaniem strategicznym;
12. (PKWiU 70.22.17) Usługi zarządzania procesami gospodarczymi;
13. (PKWiU 77.11.1) Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek, bez kierowcy;
14. (PKWiU 14.19.Z) Produkcja pozostałej odzieży i dodatków do odzieży.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca planuje świadczyć usługi w zakresie profesjonalnego usprawniania i naprawy pojazdów zarówno na rzecz osób fizycznych, jak i prawnych. Wnioskodawca zakładał nie tylko możliwość usprawniania pojazdu na zlecenie klienta, ale także samodzielny zakup pojazdu i jego usprawnienie celem dalszego wykorzystywania w ramach działalności opodatkowanej. Przy tym, Wnioskodawca rozważa założenie profesjonalnego warsztatu umożliwiającego mu świadczenie usług ww. zakresie.

Inne pojazdy uprzednio zakupione i usprawnione przez Wnioskodawcę mogą zostać przeznaczone w przyszłości na sprzedaż. Pojazdy sprzedawane będą z odpowiednią marżą, a sprzedaż miałaby charakter detaliczny.

Co więcej, Wnioskodawca planuje organizować i prowadzić szkolenia w zakresie prawidłowego usprawniania, naprawy i konserwacji pojazdów samochodowych. Szkolenia miałyby się odbywać w szczególności za pośrednictwem jego profili społecznościowych. Szkolenia mogą mieć charakter zamknięty, tj. dostęp do materiałów otrzymałyby osoby po uiszczeniu stosownej opłaty. Jednocześnie możliwym jest organizowanie szkoleń otwartych na zlecenie innych podmiotów gospodarczych w ramach współpracy i odpłatnej promocji tych podmiotów.

Jednocześnie Wnioskodawca planuje rozbudowę swoich profili w mediach społecznościowych w myśl przyszłego zarobkowania, tj. recenzje, reklamowania produktów lub marek za wynagrodzeniem bądź rozliczania się w sposób barterowy. Rozbudowa ma polegać m.in. na stworzeniu samochodu rajdowego lub wykorzystaniu zakupionego pojazdu, a następnie nagrywaniu jazd po torze wyścigowym celem wzrostu oglądalności i rozpoznawalności.

Z uwagi na wiedzę oraz umiejętności Wnioskodawcy, Wnioskodawca planuje rozpocząć także działalność w zakresie mediów społecznościowych, w tym w szczególności prowadzenie szkoleń z budowania własnej marki i jej rozpoznawalności, szkolenie z planowania i publikowania treści w Internecie.

W celu wypromowania powyższych przedsięwzięć Wnioskodawca planuje ponieść serie wydatków mających na celu spopularyzowanie planowanej działalności. W ramach tych wydatków Wnioskodawca planuje m.in. skorzystanie z usługi pozycjonowania strony internetowej w wyszukiwarkach, zakup kampanii reklamowej na portalach społecznościowych takich jak ..., jak i na portalach dedykowanych motoryzacji.

W ramach prowadzonych profilach w mediach społecznościowych o tematyce motoryzacyjnej, Wnioskodawca planuje także polecać restauracje znajdujące się przy często uczęszczanych trasach, które charakteryzują się dobrą kuchnią, a także takie, które swoim wystrojem nawiązują do tematyki profilów w mediach społecznościowych. W opinii Wnioskodawcy połączenie tematyki motoryzacji z informacjami gastronomicznymi stanowi niszę wolną do zagospodarowania, która przy okazji zapewnić może reklamę usług, które planuje świadczyć Wnioskodawca. Ponadto w celu podniesienia renomy działalności Wnioskodawca planuje prezentować zakupione lub usprawnione przez siebie samochody przed popularnymi hotelami oraz restauracjami znajdującymi się w różnych miejscach na terytorium Polski. Na prezentacje Wnioskodawca zamierza zapraszać potencjalnych klientów, Wnioskodawca liczy również, że goście hoteli oraz restauracji okażą zainteresowanie udziałem w prezentacji. Taka aktywność wiązać się będzie z ponoszeniem kosztów mających na celu przykucie uwagi potencjalnych klientów, jak i typowymi kosztami związanymi z wykonywaniem działalności poza siedzibą firmy tj. kosztami transportu oraz noclegu. Dodatkowo w ramach prezentacji Wnioskodawca chciałby zapewnić zaproszonym gościom poczęstunek w postaci posiłków i napojów. Celem rozpoznawalności i reklamy prowadzonych profili w mediach społecznościowych i kanału na ..., zakupione i usprawnione pojazdy przez Wnioskodawcę mają/byłyby oznaczone stosownym logiem (naklejka na szybie o treści „...”) lub/oraz indywidualnymi tablicami rejestracyjnymi (...), które pozwolą na jednoznaczną identyfikację Wnioskodawcy i będą nawiązywać do prowadzonych profilów w mediach społecznościowych.

Podróże byłyby m.in. udokumentowane poprzez zamieszczanie zdjęć lub krótkich filmów (tzw. relacja/story na ..., z informacją o położeniu i celu podróży), w formie dedykowanego materiału lub odcinka na kanale (np. z wyjazdu w góry). Powyższe przyczyni się do pozyskania nowych obserwatorów i zwiększy osiągalność w mediach społecznościowych.

Przykładowo:

1. Wnioskodawca podróżuje pojazdem wykorzystywanym w działalności gospodarczej do wybranej miejscowości w górach, dokumentuje podróż poprzez wykonanie zdjęć/nagrań krótkich filmów, udostępnia materiał na bieżąco na swoich profilach w mediach społecznościowych w formie tzw. relacji na .../...; następnie Wnioskodawca przygotowuje pozostały zebrany materiał zdjęciowy/filmowy do montażu, w późniejszym terminie zmontowany materiał zamieszcza na swoich profilach w mediach społecznościowych lub/i kanale na ...;
2. Wnioskodawca podróżuje pojazdem wykorzystywanym w działalności gospodarczej do wybranej miejscowości w górach, dokumentuje podróż poprzez wykonanie zdjęć/nagrań krótkich filmów, przygotowuje cały zebrany materiał zdjęciowy/filmowy do montażu, w późniejszym terminie zmontowany materiał zamieszcza na swoim kanale na ... lub/i profilach w mediach społecznościowych.

Powyższe przyczyni się do promowania osoby Wnioskodawcy, prowadzonych przez niego profilów w mediach społecznościowych i kanału w serwisie ..., pozyskania większej oglądalności, zamieszczenia komentarzy przez obserwujących, a tym samym większej ilości nowych obserwatorów.

Inną aktywnością Wnioskodawcy, która jego zdaniem pozwoli mu na reklamę przyszłej działalności będzie prowadzenie darmowych transmisji na żywo za pomocą sieci Internet. Podczas transmisji Wnioskodawca m.in. będzie omawiał wykonane przez siebie prace tuningowe, kolejne czekające go przedsięwzięcia czy będzie odpowiadał na pytania zadawane przez uczestników transmisji. W ramach takich transmisji może okazać się, że uczestnicy dokonają na konto Wnioskodawcy dobrowolne wpłaty pieniężne, zwane donate’ami.

Dodatkowo Wnioskodawca rozważa odbycie podróży służbowych poza miejscowością, w której mieści się stałe miejsce jej wykonywania, celem pracy zdalnej. W tym celu Wnioskodawca zamierza wykorzystać pojazd służbowy, który będzie w takim przypadku wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Pojazdem tym Wnioskodawca planuje odbywać wyjazdy do różnych miejscowości, w tym hoteli, w celu nagrania materiałów filmowych, które będą następnie opublikowane na profilach i kanale Wnioskodawcy w mediach społecznościowych. Nadto podróż może zostać odbyta celem m.in. pozyskiwania ofert hotelowych, przygotowania scenariusza pod dany materiał filmowy (odcinek), wykonania sesji zdjęciowych z ramach zawartych umów z współpracującymi podmiotami, reklamy planowanej produkcji własnej marki ubrań.

Dodatkowo Wnioskodawca przewiduje opcję wypożyczenia pojazdu dla swoich pracowników lub zleceniobiorców w celu wykonania umowy lub zlecenia.

Podróż służbowa m.in. będzie także w celu spotkania się z klientami i/lub fanami w różnych lokalizacjach, co będzie udokumentowane materiałem filmowym i dokumentacją zdjęciową, a następnie opublikowane na portalach społecznościowych prowadzonych przez Wnioskodawcę.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca przyporządkował poruszone we wniosku zagadnienia do stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego:

Stan faktyczny:

1. prowadzenie działalności gospodarczej związanej m.in. z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych, w tym prowadzenie profili w mediach społecznościowych (..., ...) i kanał na ..., której publikowane treści dotyczą tematyki usprawniania zakupionych pojazdów samochodowych (tzw. tuning), doboru wyposażenia i akcesoriów w formie poradników oraz fotorelacji z przeprowadzanych prac w powyższym zakresie.

Zdarzenie przyszłe:

1. Rozwijanie własnej firmy oraz marki, zdobycie większej liczby osób obserwujących, rozbudowa profili w mediach społecznościowych w myśl przyszłego zarobkowania;
   
2. Współpraca z przedsiębiorstwami w zakresie m.in. reklamy ich usług, recenzji produktów na profilach społecznościowych Wnioskodawcy rozliczana w formie barteru - pytanie nr 1;
   
3. Usprawnianie pojazdy jako towar handlowy - pytanie nr 2;
   
4. Świadczenie usług w zakresie profesjonalnego usprawniania i naprawy pojazdów zarówno na rzecz osób fizycznych, jak i prawnych oraz ponoszone wydatki w tym zakresie – pytanie 3;
   
5. Przeznaczenia usprawnionego samochodu na cele odsprzedaży lub najmu - pytanie nr 4;
   
6. Organizacja i prowadzenie szkoleń w zakresie prawidłowego usprawniania, naprawy i konserwacji pojazdów samochodowych oraz z budowania własnej marki i jej rozpoznawalności, szkolenie z planowania i publikowania treści w Internecie;
   
7. Wydatki ponoszone na zakup pojazdów oraz części i akcesoriów wykorzystywanych w działalności gospodarczej polegającej na promowaniu treści w profilach mediów społecznościowych oraz kanału w serwisie ..., tworzeniu odpłatnych i sponsorowanych treści, w tym w szczególności materiałów szkoleniowych oraz doradczych - pytanie nr 5;
   
8. Wydatki ponoszone na promocję przyszłej działalności Wnioskodawcy polegające na promowaniu swoich usług dzięki kampaniom reklamowym czy promocji kanału - pytanie nr 6,
   
9. Wydatki ponoszone na posiłki w restauracjach podczas odwiedzin w ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę profilach na mediach społecznościowych - pytanie nr 7,
   
10. Wydatki ponoszone celem prezentacji usprawnionych samochodów - pytanie nr 8;
    
11. Wydatki związane z zapewnieniem posiłków i napojów podczas szkoleń/prezentacji - pytanie nr 9;
    
12. Zdjęcia i filmy wykonane podczas podróży jako dowód dokumentujący odbytą podróż związaną z wykonywaniem działalności gospodarczej (dokumentacja podróży poprzez wykonanie zdjęć/nagrań krótkich filmów, w tym odbycie podróży służbowych poza miejscowością, w której mieści się stałe miejsce jej wykonywania, celem pracy zdalnej) - pytania nr 10 i 11;
    
13. Prowadzenie darmowych transmisji na żywo za pomocą sieci Internet, w ramach której uczestnicy mogą dokonywać na konto Wnioskodawcy dobrowolne wpłaty pieniężne, tzw. donatey - pytania nr 12 i 13;
    
14. Wydatki związane z podróżą pojazdem wykorzystywanym w działalności gospodarczej do wybranych miejscowości celem pozyskania większej oglądalności, zamieszczenia komentarzy przez obserwujących, a tym samym większej ilości nowych obserwatorów - pytania nr 15 i 16.

Ponadto Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy:

• w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1:
  
  
  Na pytanie, na czym polega/będzie polegała umowa barteru, jakie usługi Wnioskodawca będzie nabywał, a jakie świadczył, Wnioskodawca wskazał, że otrzymanie korzyści w zamian za reklamę produktu przedsiębiorstwa. Przykładowo: zniżka na zakup produktu w zamian za jego reklamę lub nieodpłatne otrzymanie produktów do promocji i przetestowania na kanale.
  
  Ponadto, towary lub usługi nabywane od reklamodawców będą wykorzystywane wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu VAT.
  
• w odniesieniu do pytań oznaczonych we wniosku nr 3 i nr 4 oraz nr 15 i nr 16:
  • Przedmiotem pytań nr 3 i nr 4 są pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
    
  • Przedmiotem pytań nie są pojazdy wymienione w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT.
    
  • Pojazdy nie są pojazdami samochodowymi konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą i z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.
    
  • Pojazdy nie będą używane do celów prywatnych.
    
  • Wnioskodawca nie będzie użyczał nieodpłatnie pojazdów osobom trzecim. Jeśli tak, to tylko odpłatnie (najem).
    
  • Wnioskodawca planuje w przyszłości zatrudnienie. Pracownicy będą mogli użytkować pojazdy tylko wyłącznie w celu prowadzonej działalności przez Wnioskodawcę, co będzie kontrolowane oraz będzie obowiązywał zatwierdzony stosowny regulamin użytkowania samochodów przez pracowników.
    
  • Pojazdy będą używane wyłącznie do działalności gospodarczej.
    
  • Sposób użytkowania pojazdów będzie wykluczał ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, tj. do celów prywatnych.
    
  • Będą istniały okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania pojazdów do użytku prywatnego. Każdy wyjazd będzie udokumentowany co najmniej w formie relacji na .../zdjęć/filmików - obserwatorzy na żywo i bieżąco wiedzą, gdzie i w jakim kierunku Wnioskodawca podąża, jak również, gdzie się znajduje.
    
  • Wnioskodawca zamierza wprowadzić takie zasady użytkowania pojazdów służbowych (regulamin, oświadczenia, kontrola), które wyeliminują możliwość niekontrolowanego użytkowania pojazdów służbowych do celów prywatnych.
    
  • Wnioskodawca będzie sprawować osobisty nadzór nad przestrzeganiem wprowadzonych regulaminów, tj. nad używaniem samochodu w trakcie działalności gospodarczej. Jest to jednoosobowa działalność gospodarcza, więc w zależności od charakteru wyjścia, będzie wybrany odpowiedni pojazd.
    
  • Wnioskodawca ze względu na charakter prowadzonej działalności posiada miejsce jej prowadzenia w miejscu zamieszkania. W garażu Wnioskodawca posiada na wyłączność 4 (cztery) miejsca parkingowe, z który 3 (trzy) zostały przeznaczone na prowadzenie działalności gospodarczej. W tych miejscach parkowane są służbowe pojazdy. Wnioskodawca posiada również pojazd prywatny, które jest parkowane na 4 (czwartym) miejscu parkingowym (miejsce prywatne). Przy tym należy zaznaczyć, iż samo parkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania nie może automatycznie prowadzić do wniosku, iż pojazdy mogą być wykorzystywane do celów prywatnych, biorąc pod uwagę ilość miejsc parkingowym przeznaczonych wyłącznie dla pojazdów służbowych (wyrok WSA w Rzeszowie z 2 czerwca 2020 r., sygn. akt I SA/Rz 266/20).
    
  • Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT. Jeżeli będzie taka konieczność - tak.
    
  • W zakresie decyzji co do wykorzystania obecnie wykorzystywanego pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej, to Wnioskodawca oczekuje na rozstrzygnięcie niniejszego wniosku. Po jego pozytywnym rozstrzygnięciu Wnioskodawca złoży naczelnikowi urzędu skarbowego informację o wykorzystywaniu tego pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej.
    
  • Wydatki ponoszone w związku z zakupem pojazdów samochodowych oraz części i akcesoriów są przedmiotem pytania nr 3: koszty części i akcesoriów, zawieszenie gwintowane, układ wydechowy, kute felgi aluminiowe, opony o lepszej przyczepności, zapasowy komplet opon wyczynowych, zmiana koloru folią bezbarwną matową bądź też kolorową, dodatki z carbonu usprawniające przepływ powietrza (tzw. "pakiet aerodynamiczny"), personalizacja wyposażenia samochodu poprzez indywidualne obszycie tapicerki pojazdu (np. kierownicy bądź fotela), montaż innych zderzaków i świateł (np. z modelu po liftingu - dalej z homologacją).
    
  • Niektóre pojazdy będą służyć na wstępie do odsprzedaży (np. kiedy Wnioskodawca zakupi konkretny pojazd na projekt i sprzeda po 3 miesiącach z zyskiem), inne zaś będą służyć dłuższej pracy na kanale, np. poprzez reklamę i rozwój kanału szacunkowo na przestrzeni 2/3 lat.
• W odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 13:
  
  
  Według Wnioskodawcy kwoty przelewane przez uczestników podczas prowadzonej przez Wnioskodawcę transmisji na żywo za pomocą sieci Internet powinny być traktowane jako darowizny, ponieważ będą to nieodpłatne przysporzenia majątkowe na rzecz Wnioskodawcy. Niemniej jednak wpłaty te mogą mieć charakter napiwków rozumianych jako gratyfikacja za treści przekazywane podczas tych transmisji, wyraz zadowolenia oglądających. W trakcie transmisji na żywo, datki zbierane są za różne aktywności. Może to być wpłata w podziękowaniu za dobrze spędzony czas podczas transmisji. Wpłaty te nie będą dokonywane tytułem uzyskania jakiegoś świadczenia lub rzeczy. Otrzymane wpłaty będą wiązać się tylko i wyłącznie z aktywnością Wnioskodawcy na transmisjach na żywo. Wpłaty będą związane z jego osobą i wpłacane przez fanów w celu, np. podziękowania za film, zwrócenia uwagi na ich osobę i odpowiedzi na ich pytanie bądź wykonania w trakcie transmisji na żywo pewnej aktywności. Osoby dokonujące wpłat na rzecz Wnioskodawcy będą czynić to nieodpłatnie (kosztem własnego majątku), nie otrzymując w zamian żadnego świadczenia ze strony Wnioskodawcy. Z jego strony jest tylko podziękowanie w trakcie transmisji na żywo. Otrzymane kwoty nie będą stanowić istotnego wkładu finansowego dla działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Brak ww. wsparcia nie spowoduje zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Jest to dodatek mający na celu poprawienie rentowności działań Wnioskodawcy.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek VAT, w przypadku wystawienia faktury VAT przez reklamodawcę i odpowiednio Wnioskodawcę? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
2. Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego, w rozumieniu art. 86 ustawy o VAT, z tytułu wydatków ponoszonych na zakup pojazdów samochodowych oraz części i akcesoriów przy założeniu dalszego wykorzystywania pojazdu w działalności opodatkowanej, w tym odsprzedaży usprawnionego pojazdu lub jego wynajmu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)
3. Czy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu w przypadku przeznaczenia usprawnionego samochodu na cele odsprzedaży lub najmu stosownie do art. 86a ust. 5 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)
4. Czy kwoty przelewane przez uczestników prowadzonej przez Wnioskodawcę transmisji na żywo za pomocą sieci Internet powinny być traktowane jako darowizny na rzecz Wnioskodawcy i przez to nie powstanie u niego obowiązek zapłaty podatku VAT, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 13)
5. Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego, w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, z tytułu wydatków poniesionych na zakup paliwa celem odbycia ww. podróży służbowej, przy założeniu, że Wnioskodawca wybrał taką metodę i spełni warunki z art. 86a ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 15)
6. Czy do rozliczenia ww. wydatków na zakup paliwa wystarczającym będzie prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu uwzględniającej elementy wyszczególnione w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, z zachowaniem art. 86a ust. 8 ustawy o VAT, oraz zgłoszenie wykorzystywanego pojazdu do właściwego urzędu skarbowego zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 16)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W myśl wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 lipca 2014 r. (sygn. I SA/Po 145/14) „Czynności wykonywane przez strony transakcji barterowej uznać należy za odpłatne dostawy towarów oraz odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W umowach tego typu występuje bowiem bezpośredni związek między daną czynnością, a otrzymanym w zamian wynagrodzeniem w naturze w postaci towaru lub usługi”. Jak wskazano dalej „Z uwagi na konstrukcję umowy barteru, moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług powinien zostać odrębnie ustalony dla każdej ze stron umowy, zgodnie z przedmiotem dostawy (świadczonych usług). A zatem jeżeli dla danej dostawy lub świadczonej usługi przepisy nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego, powstaje on na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli jednak dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, począwszy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi”.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wystawienia faktury VAT przez reklamodawcę i odpowiednio Wnioskodawcę, będzie mógł on odliczyć podatek VAT, ze względu na to, że nabycie towaru lub usługi od reklamodawcy będzie służyć prowadzeniu jego działalności, np. do opisania rzeczy na blogu lub kanale.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy będzie miał prawo do rozliczenia pełnej kwoty, bowiem w myśl art. 86a ust 3 ustawy o VAT, podatnik ma prawo do rozliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
      
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   
   

Należy przy tym podkreślić, iż Wnioskodawca zakłada wyłączne wykorzystywanie pojazdów w prowadzonej w przyszłości działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał pojazdu w celach prywatnych nawet w sposób sporadyczny. Jednocześnie Wnioskodawca bierze pod uwagę możliwość udostępniania pojazdów zatrudnionym pracownikom wyłącznie w celu odbycia podroży służbowej.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Mając powyższe na uwadze, można przyjąć, iż wydatki poniesione na zakup części naprawczych, tuningowych oraz rajdowych, a także innych akcesoriów samochodowych, będzie można zaliczyć do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

Zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym w interpretacji indywidualnej z 19 listopada 2014 r. (sygn. ITPP2/443-1119/14/AP) wydatek stanowić może także zakup sprzętu specjalistycznego i usług dotyczących modernizacji samochodu, w szczególności zakładając zmianę jego przeznaczenia. Należy przy tym podkreślić, iż podatnik może w pełni rozliczyć wyłącznie zakup takich towarów (następnie wykorzystywanych do napraw i remontów samochodów), w stosunku do których podatnik jest w stanie zagwarantować wykorzystywanie ich wyłącznie do działalności gospodarczej. Powyższe potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lutego 2019 r. (sygn. I FSK 146/17).

Zgodnie z interpretacją indywidualną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 marca 2012 r. (ILPP2/443-1663/11-2/AK) „w sytuacji gdy samochód po nabyciu od początku wynajmowany jest na okres dłuższy niż 6 miesięcy, a po tym okresie przeznaczony jest do dalszego wynajmu, jak również może być wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem, Wnioskodawca może skorzystać z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wynikającego z faktur dokumentujących zakup samochodu, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej. Podkreślić bowiem należy, że warunkiem prawa do odliczenia podatku w pełnej kwocie, jak wyraźnie wynika z tego przepisu, jest to. aby pojazd samochodowy był przeznaczony przez Wnioskodawcę wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, tj. aby oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy najmu samochodu stanowiło rzeczywisty przedmiot działalności podatnika.”

Końcowo należy wskazać, że „możliwość odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia takich samochodów (pojazdów), nie jest ograniczona, tylko w przypadku podatników, których przedmiotem działalności jest zbywanie samochodów osobowych, jako towarów handlowych. Okoliczność, że spółka nabyła pojazd z zamiarem dalszej odsprzedaży nie jest decydująca do uznania, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Tym samym nie daje prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotem działalności spółki jest tylko handel hurtowy materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego, natomiast nie prowadzi działalności w zakresie odsprzedaży samochodów. Dlatego spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego, który został nabyty z zamiarem sprzedaży firmie leasingowej (leasing zwrotny)’’ (pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 maja 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.110.2018.1.ICz)).

Tym samym, skoro przedmiotem działalności Wnioskodawcy będzie sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych, a także ich konserwacja i naprawa oraz wynajem, będzie mógł skorzystać z pełnego rozliczenia podatku naliczonego w zakresie wydatków przeznaczonych na zakup pojazdów oraz części i akcesoriów.

Ad. 3

Mając na uwadze, iż w przypadku uznania pojazdu za towar handlowy, zgodnie z art. 86a ust. 5 ustawy o VAT, istnieje możliwość zwolnienia się z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, jeżeli pojazd jest przeznaczony wyłącznie do:

1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
4. jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Jednocześnie uwzględniając stanowisko przedstawione w piśmie z dnia 9 lutego 2015 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP2/443-1135/14/WN) gdzie wskazano, że „Zatem podatnicy prowadzący komisy samochodowe nie mają obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, które przeznaczone są do odprzedaży oraz składania informacji VAT-26. Nie ma przy tym znaczenia, że ewentualny nabywca odbędzie jazdę próbną samochodem, którym jest zainteresowany. Nie jest to bowiem sytuacja analogiczna do przypadku aut testowych, gdyż te ostatnie służą przed wszystkim zwiększeniu sprzedaży danego modelu samochodu, a dopiero w dalszej perspektywie są odprzedawane (nie ma zatem tutaj spełnionego warunku, aby pojazd był przeznaczony wyłącznie do odprzedaży)”.

Stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji w przypadku przeznaczenia przerobionego pojazdu na cele odsprzedaży.

Warto przy tym zaznaczyć, iż zgodnie ze stanowiskiem przedstawianym w interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 września 2014 r. (sygn. IPPP3/443-486/14-4/KT) „użycie wyrazu „wyłącznie" w ww. art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4, nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, dojazd do klienta itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd do innych celów służbowych, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. W celu pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z takim pojazdem, ewidencja przebiegu dla tego pojazdu (jeśli jest on obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i (...) musi ona potwierdzać brak użytku prywatnego danego pojazdu.”

Podobne wnioski wysnuć można z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 marca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP4.4012.101.2018.1.MP), w której organ podatkowy stwierdził, że: „skoro samochody, których dotyczy wniosek, będą przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu, najmu lub dzierżawy i Wnioskodawca wykluczy ich używanie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, to będzie Mu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem i użytkowaniem tych samochodów bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu".

Wobec powyższego z racji, iż Wnioskodawca podczas usprawniania poszczególnych samochodów uzna, że korzystniej będzie konkretny samochód przeznaczyć wyłącznie na wynajem, na podstawie art. 86a ust. 5 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu takich samochodów, ponieważ nie wykorzysta ich, nawet przejściowo do innych celów niż najem.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymanie darowizny u obdarowanego nie powoduje żadnych skutków dla rozliczeń VAT, nawet jeżeli jest on czynnym płatnikiem tego podatku. Nie ma znaczenia, czy otrzymał on pieniądze czy świadczenie w naturze, gdyż nie dokonuje na rzecz darczyńcy dostawy ani nie wykonuje usług podlegających VAT. Umowa darowizny jest jednostronna, widz oglądający transmisję prowadzoną przez Wnioskodawcę, nie płaci za możliwość jej oglądania, ale kieruje się pobudkami altruistycznymi.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają organy podatkowe, m.in. w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 19 sierpnia 2015 r. (sygn. IPTPP2/4512-319/15-5/JS) wskazano, że:

„Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że czynność przyjęcia darowizny nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, co oznacza, że przyjęcie przez Wnioskodawcę darowizny nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Innymi słowy ustawa o podatku od towarów i usług nie nakłada na przyjmującego darowiznę obowiązku opodatkowania podatkiem VAT przyjmowanej darowizny. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nieopodatkowania czynności przyjęcia darowizny przez Wnioskodawcę od Społecznego Komitetu Budowy należało uznać za prawidłowe".

Ad. 5 i 6

Zgodnie z przepisem art. 86a ustawy o VAT w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wydatków związanych z pojazdami samochodowymi w 100% pod warunkiem, iż będzie on prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu oraz złoży naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Art. 86a ust. 7 ustawy o VAT wskazuje co powinna zawierać ewidencja przebiegu pojazdu, aby można było rozliczyć wydatek na zakupione paliwo w kosztach uzyskania przychodu w 100%, tj.

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący: a) kolejny numer wpisu, b) datę i cel wyjazdu, c) opis trasy (skąd - dokąd), d) liczbę przejechanych kilometrów, e) imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem - potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Natomiast w myśl art. 86a ust. 12 ustawy o VAT podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Samochody służbowe, którymi będzie poruszał się Wnioskodawca lub pracownicy celem odbycia podróży służbowej będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy bez możliwości ich użycia do celów prywatnych.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy od wydatków ponoszonych na zakup paliwa celem odbycia podróży służbowej poza miejscowością, w której mieści się stałe miejsce jej wykonywania, będzie przysługiwać prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego, jeżeli spełnione zostaną warunki przewidziane przepisem art. 86a ustawy o VAT.

Podobne stanowisko przyjął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2018 r., 0113-KDIPT1-3.4012.592.2018.2.MWJ. Co więcej, według wnioskodawcy wystarczającym jest podawanie w ewidencji wskazania trasy (skąd - dokąd) na zasadzie wpisu (Warszawa -Kraków), przy jednoczesnym uzupełnieniu pozostałych danych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia z faktury wystawionej przez reklamodawcę (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
  

• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia z tytułu wydatków na zakup pojazdów samochodowych oraz części i akcesoriów (pytanie oznaczone we wniosku nr 3),
  

• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji w przypadku samochodów przeznaczonych do odsprzedaży lub najmu (pytanie oznaczone we wniosku nr 4),
  

• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na zakup paliwa celem odbycia podróży służbowej (pytanie oznaczone we wniosku 15 i 16),
  

• prawidłowe w zakresie braku opodatkowania kwot przelewanych przez uczestników podczas prowadzonej transmisji na żywo (pytanie oznaczone we wniosku nr 13).
  
  
  

Ad. 1

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124..

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wynika z powyższego, podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze m.in. w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą związaną m.in. z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. Wnioskodawca obecnie prowadzi profile w mediach społecznościowych (..., ...) i kanał na ..., gdzie publikuje treści o tematyce usprawniania zakupionych przez niego pojazdów samochodowych (tzw. tuning), doboru wyposażenia i akcesoriów w formie poradników oraz fotorelacji z przeprowadzanych prac w powyższym zakresie.

Z uwagi na osiągany rozgłos w społeczności zainteresowanej motoryzacją, Wnioskodawca uzyskuje obecnie propozycje współpracy z przedsiębiorstwami w zakresie m.in. reklamy ich usług, recenzji produktów na profilach społecznościowych Wnioskodawcy. Przedmiotowa współpraca miałaby być rozliczana w formie barteru lub za wynagrodzeniem wyrażonym w pieniądzu.

Wnioskodawca będzie otrzymywał korzyści w zamian za reklamę produktu przedsiębiorstwa, np. zniżka na zakup produktu w zamian za jego reklamę lub nieodpłatne otrzymanie produktów do promocji i przetestowania na kanale. Towary i usługi nabywane od reklamodawców będą wykorzystywane wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez reklamodawcę w przypadku umowy barterowej.

W pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy świadczenia dokonywane w ramach umowy barterowej stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Mając na względzie cyt. art. 5 w zw. z art. 7 i art. 8 ustawy należy stwierdzić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa towarów bądź świadczenie usług podlegają opodatkowaniu co do zasady, gdy mają charakter odpłatny.

Orzecznictwo TSUE wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym; dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności; wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług. Zatem odpłatną dostawę towaru (odpłatne świadczenie usług) identyfikuje się zarówno w sytuacji klasycznej transakcji (pieniądze za towar/usługę), jak również w sytuacji np. wymiany barterowej.

Barter w rozumieniu powszechnym to wymiana bezgotówkowa, czyli zamiana towaru (bądź usługi) za towar (bądź usługę). Polega na wzajemnej wymianie, bez konieczności sięgania po pieniądze. Pomimo braku rozliczenia w środkach pieniężnych, ma charakter umowy odpłatnej. Istotne jest, aby wymieniane towary/usługi były sobie równe co do wartości. Celem umów barterowych jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego.

Prawną istotę umowy zamiany regulują przepisy prawa cywilnego, a zwłaszcza art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny [Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.]. W rozumieniu Kodeksu cywilnego umowa zamiany jest umową konsensualną, wzajemną i zobowiązującą, a art. 603 k.c. stanowi, że przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własności rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Natomiast z treści art. 604 Kodeksu cywilnego, wynika, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oznacza wykonanie tych czynności za wynagrodzeniem. Przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty.

Wynagrodzenie (zapłata) – jak wskazano powyżej - nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. Może to być również świadczenie rzeczowe. Barter w polskim prawie uważa się za jeden z rodzajów umowy zamiany. Celem umów barterowych jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego, w tym oczywiście rozliczeń podatkowych. Należy podkreślić, że barter polega nie tylko na równoważącej się wartościowo transakcji towar za towar, lecz również: usługa za usługę, towar za usługę, lub usługa za towar.

Podstawowym założeniem i istotą umów barteru jest brak konieczności ponoszenia dodatkowych świadczeń, a to, czy strony umówią się na wymianę towaru za towar, usługi za usługę, czy też towaru za usługę nie ma istotnego znaczenia.

Barter jest więc pojęciem szerszym, obejmującym swoim zakresem zamianę usług, zamianę towaru na usługę i usługi na towar. Z punktu widzenia polskiego prawa cywilnego barter jest rodzajem umowy zamiany, polegającej na równoważącej się wartościowo wymianie towaru na towar lub usługi na usługę (ewentualnie usługi na towar lub towaru na usługę), gdzie nie wchodzą w grę dodatkowe rozliczenia pieniężne między kontrahentami.

Jak wskazał Wnioskodawca w ramach umowy barterowej będzie on reklamował produkty przedsiębiorstwa na prowadzonych profilach społecznościowych, w zamian będzie otrzymywał np. zniżkę na zakup produktu w zamian za jego reklamę lub nieodpłatne otrzymanie produktów do promocji i przetestowania na kanale.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że otrzymanie zniżki na zakup produktu w zamian za reklamę nie stanowi umowy barterowej, nie mamy w tym przypadku wymiany usługa za towar, bądź usługa za usługę. Nie występuje w tej sytuacji wynagrodzenie w postaci towaru lub usługi, lecz bonifikata, rabat na zakup produktu.

Świadczenia barterowe można wyodrębnić natomiast w przypadku otrzymania produktów w zamian za usługę testowania i reklamy. Zapłatą dla Wnioskodawcy w zamian za reklamę produktów są towary, reklamowane produkty. Zatem jest spełniony warunek odpłatności i czynności wykonywane w ramach umowy barterowej – usługi reklamy w zamian za produkty, stosownie do art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a towary i usługi nabywane od reklamodawców będą wykorzystywane wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu VAT, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez reklamodawców w ramach umowy barterowej, z uwzględnieniem ograniczeń zawartych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 jest prawidłowe.

Ad. 2, 3, 5 i 6

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Na podstawie art. 2 pkt 34 ustawy przez pojazdy samochodowe należy rozumieć pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   
   

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na podstawie art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
   
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
      
   
   

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W świetle art. 86a ust. 12 ustawy – podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

W myśl ust. 14 ww. artykułu, w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany.

Stosownie do ust. 15 tegoż artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.

Należy wskazać, że składana informacja ma charakter sformalizowany, a jej wzór - w postaci druku VAT-26 - został określony przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r., poz. 371).

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną m.in. z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. Wnioskodawca obecnie prowadzi profile w mediach społecznościowych (..., ...) i kanał na ..., gdzie publikuje treści o tematyce usprawniania zakupionych przez niego pojazdów samochodowych (tzw. tuning), doboru wyposażenia i akcesoriów w formie poradników oraz fotorelacji z przeprowadzanych prac w powyższym zakresie.

Dodatkowo Wnioskodawca zakupił pojazd, który obecnie jest używany jak w celu prywatnym, tak i w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Za pomocą zakupionego pojazdu z uwagi na jego ekskluzywność i rozpoznawalność w branży motoryzacyjnej, Wnioskodawca planuje rozwijać swoją firmę i markę, zdobywać większą liczbę osób obserwujących, a zatem uzyskiwać z tego tytułu przychód. Nagrywanie odcinków na prowadzony kanał ... i publikowanie treści w kontach mediów społecznościowych z wykorzystaniem przedmiotowego pojazdu (a następnie innych zakupionych pojazdów) przyczyni się bezpośrednio oraz pośrednio do uzyskiwania przychodu przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca planuje używać zakupiony pojazd (a następnie inne pojazdy zakupione w przyszłości) wyłącznie w celach prowadzenia działalności gospodarczej, zgłaszając tę informację do właściwego naczelnika urzędu skarbowego oraz prowadząc ewidencję przebiegu pojazdu.

Wnioskodawca planuje świadczyć usługi w zakresie profesjonalnego usprawniania i naprawy pojazdów zarówno na rzecz osób fizycznych, jak i prawnych. Wnioskodawca zakładał nie tylko możliwość usprawniania pojazdu na zlecenie klienta, ale także samodzielny zakup pojazdu i jego usprawnienie celem dalszego wykorzystywania w ramach działalności opodatkowanej. Przy tym, Wnioskodawca rozważa założenie profesjonalnego warsztatu umożliwiającego mu świadczenie usług ww. zakresie. Inne pojazdy uprzednio zakupione i usprawnione przez Wnioskodawcę mogą zostać przeznaczone w przyszłości na sprzedaż. Pojazdy sprzedawane będą z odpowiednią marżą, a sprzedaż miałaby charakter detaliczny.

Wnioskodawca planuje organizować i prowadzić szkolenia w zakresie prawidłowego usprawniania, naprawy i konserwacji pojazdów samochodowych. Szkolenia miałyby się odbywać w szczególności za pośrednictwem jego profili społecznościowych. Szkolenia mogą mieć charakter zamknięty, tj. dostęp do materiałów otrzymałyby osoby po uiszczeniu stosownej opłaty. Jednocześnie możliwym jest organizowanie szkoleń otwartych na zlecenie innych podmiotów gospodarczych w ramach współpracy i odpłatnej promocji tych podmiotów.

W ramach prowadzonych profili w mediach społecznościowych o tematyce motoryzacyjnej, Wnioskodawca planuje także polecać restauracje znajdujące się przy często uczęszczanych trasach, które charakteryzują się dobrą kuchnią, a także takie, które swoim wystrojem nawiązują do tematyki profilów w mediach społecznościowych. Ponadto w celu podniesienia renomy działalności Wnioskodawca planuje prezentować zakupione lub usprawnione przez siebie samochody przed popularnymi hotelami oraz restauracjami znajdującymi się w różnych miejscach na terytorium Polski. Podróże byłyby m.in. udokumentowane poprzez zamieszczanie zdjęć lub krótkich filmów (tzw. relacja/story na ..., z informacją o położeniu i celu podróży), w formie dedykowanego materiału lub odcinka na kanale (np. z wyjazdu w góry). Powyższe przyczyni się do pozyskania nowych obserwatorów i zwiększy osiągalność w mediach społecznościowych.

Inną aktywnością Wnioskodawcy, która jego zdaniem pozwoli mu na reklamę przyszłej działalności będzie prowadzenie darmowych transmisji na żywo za pomocą sieci Internet. Podczas transmisji Wnioskodawca m.in będzie omawiał wykonane przez siebie prace tuningowe, kolejne czekające go przedsięwzięcia czy będzie odpowiadał na pytania zadawane przez uczestników transmisji. W ramach takich transmisji może okazać się, że uczestnicy dokonają na konto Wnioskodawcy dobrowolne wpłaty pieniężne, zwane donate’ami.

Dodatkowo Wnioskodawca rozważa odbycie podróży służbowych poza miejscowością, w której mieści się stałe miejsce jej wykonywania, celem pracy zdalnej. W tym celu Wnioskodawca zamierza wykorzystać pojazd służbowy, który będzie w takim przypadku wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Pojazdem tym Wnioskodawca planuje odbywać wyjazdy do różnych miejscowości, w tym hoteli, w celu nagrania materiałów filmowych, które będą następnie opublikowane na profilach i kanale Wnioskodawcy w mediach społecznościowych. Nadto podróż może zostać odbyta celem m.in. pozyskiwania ofert hotelowych, przygotowania scenariusza pod dany materiał filmowy (odcinek), wykonania sesji zdjęciowych w ramach zawartych umów z współpracującymi podmiotami, reklamy planowanej produkcji własnej marki ubrań.

Dodatkowo Wnioskodawca przewiduje opcję wypożyczenia pojazdu dla swoich pracowników lub zleceniobiorców w celu wykonania umowy lub zlecenia.

Podróż służbowa m.in. będzie także w celu spotkania się z klientami i/lub fanami w różnych lokalizacjach, co będzie udokumentowane materiałem filmowym i dokumentacją zdjęciową, a następnie opublikowane na portalach społecznościowych prowadzonych przez Wnioskodawcę.

Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem pytań są pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. W związku z zakupem pojazdów samochodowych oraz części i akcesoriów, Wnioskodawca ponosi wydatki na: koszty części i akcesoriów, zawieszenie gwintowane, układ wydechowy, kute felgi aluminiowe, opony o lepszej przyczepności, zapasowy komplet opon wyczynowych, zmiana koloru folią bezbarwną matową bądź też kolorową, dodatki z carbonu usprawniające przepływ powietrza (tzw. "pakiet aerodynamiczny"), personalizacja wyposażenia samochodu poprzez indywidualne obszycie tapicerki pojazdu (np. kierownicy bądź fotela), montaż innych zderzaków i świateł (np. z modelu po liftingu - dalej z homologacją).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na zakup pojazdów samochodowych oraz części i akcesoriów przy założeniu dalszego wykorzystywania pojazdu w działalności opodatkowanej, w tym odsprzedaży usprawnionego pojazdu lub jego wynajmu.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT, fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do pojazdów samochodowych, o których mowa we wniosku, nie będą spełnione przesłanki do uznania, że są one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym Wnioskodawca nie będzie mieć prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał bardzo szeroki zakres prowadzenia działalności, m.in. zakup i usprawnianie samochodów, sprzedaż lub najem usprawnianych pojazdów, usprawnianie i naprawa pojazdów na zlecenie, reklama produktów, organizowanie szkoleń w zakresie usprawniania, naprawy i konserwacji pojazdów, odbywanie podróży pojazdami do wybranych miejscowości, produkcja filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych, w tym prowadzenie profili w mediach społecznościowych i kanał na ..., gdzie publikowane są treści dotyczące tematyki usprawniania pojazdów samochodowych, doboru wyposażenia i akcesoriów w formie poradników i fotorelacji. Jak wskazał Wnioskodawca, pojazdy będą używane wyłącznie do działalności gospodarczej, pojazdy nie będą używane do celów prywatnych. Wnioskodawca nie będzie użyczał nieodpłatnie pojazdów osobom trzecim. Jeśli tak, to tylko odpłatnie (najem). Wnioskodawca planuje w przyszłości zatrudnienie. Pracownicy będą mogli użytkować pojazdy tylko wyłącznie w celu prowadzonej działalności przez Wnioskodawcę, co będzie kontrolowane oraz będzie obowiązywał zatwierdzony stosowny regulamin użytkowania samochodów przez pracowników. Wnioskodawca umożliwi również pracownikom korzystanie z ww. samochodów na podstawie umowy najmu. Sposób użytkowania pojazdów będzie wykluczał ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, tj. do celów prywatnych. Będą istniały okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania pojazdów do użytku prywatnego. Każdy wyjazd będzie udokumentowany co najmniej w formie relacji na .../zdjęć/filmików - obserwatorzy na żywo i bieżąco wiedzą, gdzie i w jakim kierunku Wnioskodawca podąża, jak również, gdzie się znajduje.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić takie zasady użytkowania pojazdów służbowych (regulamin, oświadczenia, kontrola), które wyeliminują możliwość niekontrolowanego użytkowania pojazdów służbowych do celów prywatnych. Wnioskodawca będzie sprawować osobisty nadzór nad przestrzeganiem wprowadzonych regulaminów, tj. nad używaniem samochodu w trakcie działalności gospodarczej. Jest to jednoosobowa działalność gospodarcza, więc w zależności od charakteru wyjścia, będzie wybrany odpowiedni pojazd. Wnioskodawca ze względu na charakter prowadzonej działalności posiada miejsce jej prowadzenia w miejscu zamieszkania. W garażu Wnioskodawca posiada na wyłączność 4 (cztery) miejsca parkingowe, z który 3 (trzy) zostały przeznaczone na prowadzenie działalności gospodarczej. W tych miejscach parkowane są służbowe pojazdy. Wnioskodawca posiada również pojazd prywatny, który jest parkowany na 4 (czwartym) miejscu parkingowym (miejsce prywatne).

Niektóre pojazdy będą służyć na wstępie do odsprzedaży (np. kiedy Wnioskodawca zakupi konkretny pojazd na projekt i sprzeda po 3 miesiącach z zyskiem), inne zaś będą służyć dłuższej pracy na kanale, np. poprzez reklamę i rozwój kanału szacunkowo na przestrzeni 2/3 lat.

Podkreślenia wymaga, że prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tyt. użytkowania pojazdów samochodowych stanowi odstępstwo od zasady określonej w art. 86a ust. 1 ustawy i wymaga wypełnienia przesłanek określonych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, a także pełnej kontroli ich spełnienia, co oznaczać będzie wykluczenie (nie tylko ograniczenie) użytku prywatnego.

Zdaniem tut. Organu, opisany powyżej sposób wykorzystania i wprowadzony przez Wnioskodawcę sposób kontrolowania nie będzie w wystarczający sposób potwierdzać, że pojazdy samochodowe będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Należy zauważyć, że samo parkowanie pojazdów w miejscu zamieszkania, co do zasady, pozwala na potencjalne wykorzystanie samochodów do celów prywatnych. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Wnioskodawca podkreśla, że samo parkowanie w miejscu zamieszkania nie może automatycznie prowadzić do wniosku, że pojazdy mogą być wykorzystywane do celów prywatnych. Jednakże, w analizowanym przypadku jest to tylko jedna z przesłanek wskazujących na potencjalną możliwość wykorzystywania pojazdów poza działalnością gospodarczą. Sama specyfika prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności oraz jej szerokie spektrum, co do zasady pozwala na potencjalne wykorzystanie samochodów do celów prywatnych.

Jak wskazał Wnioskodawca, pojazdy będą wykorzystywane m.in. do odbywania podróży do wybranych miejscowości np. w górach, która będzie dokumentowana poprzez wykonanie zdjęć/nagrań, krótkich filmów udostępnianych na profilach w mediach społecznościowych. W ocenie Organu, dokumentacja w formie relacji na ..., zdjęć, filmików, z takiej podróży, nie stanowi okoliczności obiektywnie potwierdzającej brak wykorzystania pojazdów do użytku prywatnego. W żaden sposób nie zmienią tego wprowadzone procedury wewnętrzne (regulamin, oświadczenia, kontrola) w celu wyeliminowania użycia pojazdów do celów prywatnych. Takie wewnętrzne procedury nie mogą dawać gwarancji, że pojazdy nie zostaną użyte do celów prywatnych.

Regulamin wprowadzony przez Wnioskodawcę nie jest w stanie w rzeczywistości wyeliminować wykorzystania pojazdów do celów prywatnych z uwagi na ich dostępność przez cały okres podróży oraz zadaniowy charakter prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, dla Wnioskodawcy, czy pracowników, będzie to zapewne jedyny dostępny samochód, z którego mogą korzystać w trakcie podróży. Nie można wykluczyć, że Wnioskodawca, bądź pracownicy mogą również w trakcie podróży załatwiać swoje prywatne sprawy z wykorzystaniem tego samochodu.

W związku z czym sposób użytkowania pojazdów pozwala Wnioskodawcy, bądź pracownikom, na potencjalne wykorzystanie pojazdów również do celów prywatnych. Dostępność samochodów podczas przebywania w podróży sprawia, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy dotyczącym wykorzystania samochodów wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, pracownicy będą mogli użytkować pojazdy tylko w celu prowadzonej działalności, jednakże Wnioskodawca umożliwi również pracownikom korzystanie z ww. samochodów na podstawie umowy najmu. Zauważyć należy, że taki sposób użytkowania danego samochodu, również nie wyklucza możliwości wykorzystania samochodu do celów prywatnych, np. poza umową najmu. Ta sama osoba (pracownik) – co do zasady – będzie bowiem mogła użytkować samochód do celów służbowych, jak i osobistych – prywatnych na podstawie umowy najmu.

Wykorzystywanie samochodów przez pracowników w celu realizacji ich obowiązków służbowych oraz udostępnienie tych samych samochodów pracownikom do wykorzystania w celach prywatnych na podstawie umowy najmu, nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych. W takiej sytuacji niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Wnioskodawcy, a w związku z tym czy nie będzie wykorzystywany na cele prywatne poza czasem, w którym będzie podlegał wynajęciu na rzecz pracownika.

Zatem, zdaniem tut. Organu, nie można obiektywnie stwierdzić, że pojazdy samochodowe będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Szerokie spektrum wykorzystania pojazdów samochodowych oraz przedstawione przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają użycia samochodów przez Wnioskodawcę lub pracowników do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ możliwe jest wykorzystanie samochodu do celów prywatnych. Z kolei, obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest jedynie potwierdzeniem sposobu użytkowania pojazdu samochodowego do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą i ma na celu udokumentować oraz zagwarantować taki sposób użytkowania.

Tym samym brak jest przesłanek obiektywnych wyłącznego wykorzystania tych pojazdów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

We wskazanych wyżej okolicznościach nie będzie zatem wypełniona hipoteza przepisu art. 86a ust. 3 ustawy, w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na zakup pojazdów samochodowych oraz części i akcesoriów związanych z opisanymi pojazdami w pełnej wysokości. W analizowanym przypadku, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od – określonych w art. 86a ust. 2 ustawy – wydatków związanych z ww. pojazdami.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu w przypadku przeznaczenia usprawnionego samochodu na cele sprzedaży lub najmu stosownie do art. 86a ust. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do sprzedaży (art. 86 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy), bądź oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu (art. 86 ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy). Przy czym przepis ten ma zastosowanie, jeżeli odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji.

Jak wskazał Wnioskodawca, w ramach działalności gospodarczej, nagrywa odcinki na prowadzony kanał ... i publikuje treści w kontach mediów społecznościowych z wykorzystaniem pojazdów, które usprawnia. Niektóre pojazdy będą służyć na wstępie do odsprzedaży, np. kiedy Wnioskodawca zakupi konkretny pojazd na projekt i sprzeda po 3 miesiącach z zyskiem, inne zaś będą służyć dłuższej pracy na kanale, np. poprzez reklamę i rozwój kanału szacunkowo na przestrzeni 2/3 lat.

Zatem w analizowanej sprawie warunek zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji nie znajduje zastosowania, ponieważ pojazdy nie będą nabywane wyłącznie w celu sprzedaży lub najmu, lecz wcześniej usprawniane. Usprawnianie pojazdów oraz publikacje w tym zakresie stanowią przedmiot działalności Wnioskodawcy. Tym samym w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych do sprzedaży lub najmu, wykorzystywanych (choćby przejściowo) do celów innych niż najem w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie znajdzie zastosowania zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji określone w art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy.

Ponadto należy wskazać, że prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu pozostaje w opisanych okolicznościach sprawy bez wpływu na rozstrzygnięcie w zakresie prawa do odliczenia z tytułu wydatków ponoszonych na zakup samochodów, bądź akcesoriów. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdem samochodowym muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu.

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie 2, opisany sposób wykorzystania i wprowadzony przez Wnioskodawcę sposób kontrolowania nie potwierdza w sposób obiektywny, że pojazdy samochodowe będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, wykluczając ich użytek do celów prywatnych Wnioskodawcy, bądź pracowników.

Tym samym, w odniesieniu do pojazdów samochodowych przeznaczonych na sprzedaż lub wynajem, lecz wykorzystywanych również do celów innych, stosownie do art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z tymi samochodami.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest nieprawidłowe.

Przechodząc z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na zakup paliwa celem odbycia podróży służbowej oraz stwierdzenia, czy do rozliczenia wydatków na zakup paliwa wystarczającym będzie prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu uwzględniającą elementy wyszczególnione w art. 86a ust. 7 ustawy oraz zgłoszenie wykorzystywanego pojazdu do właściwego urzędu skarbowego zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy, ponownie wskazać należy, że kluczowe w tej kwestii jest spełnienie dwóch warunków, tj. sposób wykorzystania pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu.

Prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tyt. użytkowania pojazdów samochodowych wymaga wypełnienia ww. przesłanek określonych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, a także pełnej kontroli ich spełnienia, co oznaczać będzie wykluczenie (nie tylko ograniczenie) użytku prywatnego. Prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz złożenie informacji, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy tylko potwierdza, ale nie przesądza, że pojazdy są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.

W ocenie Organu opisany sposób użytkowania pojazdów, w tym podczas odbywanych podróży służbowych, pozwala Wnioskodawcy, bądź pracownikom, na potencjalne wykorzystanie pojazdów również do celów prywatnych. Dostępność samochodów podczas przebywania w podróży sprawia, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy dotyczącym wykorzystania samochodów wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dokumentacja w formie relacji na ..., zdjęć, filmików, z takiej podróży, nie stanowi okoliczności obiektywnie potwierdzającej brak wykorzystania pojazdów do użytku prywatnego. W żaden sposób nie zmienią tego wprowadzone procedury wewnętrzne (regulamin, oświadczenia, kontrola) w celu wyeliminowania użycia pojazdów do celów prywatnych. Takie wewnętrzne procedury nie mogą dawać gwarancji, że pojazdy nie zostaną użyte do celów prywatnych. Regulamin wprowadzony przez Wnioskodawcę nie jest w stanie w rzeczywistości wyeliminować wykorzystania pojazdów do celów prywatnych z uwagi na ich dostępność przez cały okres podróży oraz zadaniowy charakter prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, dla Wnioskodawcy, czy pracowników, będzie to zapewne jedyny dostępny samochód, z którego mogą korzystać w trakcie podróży. Nie można wykluczyć, że Wnioskodawca, bądź pracownicy mogą również w trakcie podróży załatwiać swoje prywatne sprawy z wykorzystaniem tego samochodu.

Zatem, nie można obiektywnie stwierdzić, że pojazdy samochodowe będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Z kolei, obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest jedynie potwierdzeniem sposobu użytkowania pojazdu samochodowego do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą i ma na celu udokumentować oraz zagwarantować taki sposób użytkowania.

W opisanym przypadku, sposób wykorzystywania pojazdów przez Wnioskodawcę, określony w ustalonych przez niego zasadach używania, nie wyklucza użycia pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Natomiast samo prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz złożenie informacji, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy nie jest wystarczające dla uzyskania prawa do pełnego odliczenia VAT.

Tym samym zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków na zakup paliwa celem odbycia podróży służbowej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 5 i 6 jest nieprawidłowe.

Ad. 4

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy kwoty przelewane przez uczestników prowadzonej przez Wnioskodawcę transmisji na żywo nie stanowią czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów opodatkowaniu podatkiem VAT – co do zasady – podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonywanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council wskazał, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80 Association coopérative „Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA”, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje również orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Orzecznictwo TSUE wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym; dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności; wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Jak wynika z opisu sprawy, aktywnością Wnioskodawcy, która jego zdaniem pozwoli mu na reklamę przyszłej działalności będzie prowadzenie darmowych transmisji na żywo za pomocą sieci Internet. Podczas transmisji Wnioskodawca m.in będzie omawiał wykonane przez siebie prace tuningowe, kolejne czekające go przedsięwzięcia czy będzie odpowiadał na pytania zadawane przez uczestników transmisji. W ramach takich transmisji może okazać się, że uczestnicy dokonają na konto Wnioskodawcy dobrowolne wpłaty pieniężne, zwane donate’ami.

Według Wnioskodawcy kwoty przelewane przez uczestników podczas prowadzonej przez Wnioskodawcę transmisji na żywo za pomocą sieci Internet powinny być traktowane jako darowizny, ponieważ będą to nieodpłatne przysporzenia majątkowe na rzecz Wnioskodawcy. Niemniej jednak wpłaty te mogą mieć charakter napiwków rozumianych jako gratyfikacja za treści przekazywane podczas tych transmisji, wyraz zadowolenia oglądających. W trakcie transmisji na żywo, datki zbierane są za różne aktywności. Może to być wpłata w podziękowaniu za dobrze spędzony czas podczas transmisji. Wpłaty te nie będą dokonywane tytułem uzyskania jakiegoś świadczenia lub rzeczy. Otrzymane wpłaty będą wiązać się tylko i wyłącznie z aktywnością Wnioskodawcy na transmisjach na żywo. Wpłaty będą związane z jego osobą i wpłacane przez fanów w celu, np. podziękowania za film, zwrócenia uwagi na ich osobę i odpowiedzi na ich pytanie bądź wykonania w trakcie transmisji na żywo pewnej aktywności. Osoby dokonujące wpłat na rzecz Wnioskodawcy będą czynić to nieodpłatnie (kosztem własnego majątku), nie otrzymując w zamian żadnego świadczenia ze strony Wnioskodawcy. Z jego strony jest tylko podziękowanie w trakcie transmisji na żywo. Otrzymane kwoty nie będą stanowić istotnego wkładu finansowego dla działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Brak ww. wsparcia nie spowoduje zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Jest to dodatek mający na celu poprawienie rentowności działań Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz brzmienie cytowanych przepisów, należy stwierdzić, że nie istnieje stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawcą a osobami wpłacającymi dobrowolne środki pieniężne, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, ani też bezpośredni związek pomiędzy aktywnością na żywo a dobrowolnymi wpłatami. W ramach świadczenia usługi transmisji na żywo Wnioskodawca i osoby wpłacające środki pieniężne nie są związane żadnym stosunkiem umownym ani transakcją przewidującą zapłatę ceny, ani też zobowiązaniem prawnym przyjętym wobec siebie nawzajem. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca wpłaty te związane są z jego osobą i wpłacane są przez fanów. Wpłaty nie są dokonywane tytułem uzyskania jakiegoś świadczenia lub rzeczy.

Wpłaty te nie wynikają ze świadczenia usługi, której stanowiłyby bezpośredni ekwiwalent, ponieważ nie są związane z korzystaniem z usługi transmisji programu na żywo, gdyż ta, jak wskazał Wnioskodawca, jest darmowa.

Zatem kwoty przelewane przez uczestników prowadzonej przez Wnioskodawcę transmisji na żywo za pomocą sieci Internet stanowią dobrowolne świadczenie pieniężne, którego nie można rozpatrywać w kategoriach kwoty należnej za wykonaną usługę

Z uwagi na fakt, że między Wnioskodawcą a osobami wpłacającymi darowizny nie dochodzi do zawarcia żadnej umowy oraz nie ma ekwiwalentności i wzajemności między dobrowolnymi wpłatami, a prowadzeniem transmisji, brak jest podstaw do przyjęcia, że opłaty te stanowią wynagrodzenie za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W zaistniałej sytuacji otrzymane przez Wnioskodawcę dobrowolne kwoty pieniężne nie stanowią płatności z tytułu dostawy towarów czy świadczenia usług i nie będą się mieścić w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, określonym w art. 5 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

W zakresie dokumentowania i przechowywania dokumentacji podróży (pytania oznaczone we wniosku numerem 10 i 11) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Niniejsza interpretacja stanowi wyłącznie rozstrzygnięcie w zakresie podatku od towarów i usług. W części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.