2021.09.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-2.4011.584.2021.4.ACZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.584.2021.4.ACZ
z 13 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2021 r. (data wpływu 21 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2021 r. (data wpływu 6 sierpnia 2021 r.) oraz pismem z dnia 26 sierpnia (data wpływu 31 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 sierpnia 2021 r. (data wpływu 6 sierpnia 2021 r.) oraz pismem z dnia 26 sierpnia (data wpływu 31 sierpnia 2021 r.)

We wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny:

W rozliczeniu rocznym za 2019 r. i 2020 r. Wnioskodawca odliczył jedną z córek (S.S.) z poprzedniego małżeństwa. Za każdym razem Wnioskodawca informował byłą żonę, że odliczy jedną z córek, tj. S.S..

Od czasu rozwodu do 2019 r. Wnioskodawca nie odliczał żadnej z córek, a cały czas partycypował w kosztach ich utrzymania, jak również uczestniczył w ich życiu i zajmował się nimi w miarę swoich możliwości.

Okazało się, że była żona Wnioskodawcy (P.N.) odliczyła obie córki. Wystąpiła więc sytuacja, która nie powinna mieć miejsca.

W dniu 28 stycznia 2021 r. Wnioskodawca został zobowiązany do wyjaśnienia odliczenia od podatku m.in. ulgi prorodzinnej. W dniu 1 lutego 2021 r., o godzinie 11:47, Wnioskodawca wysłał wyjaśnienie pocztą elektroniczną na poniższy adres: …. Po kilku dniach, Wnioskodawca został poinformowany przez telefon z US w ..., że z Jego strony jest wszystko w porządku. W dniu 12 maja 2021 r. Wnioskodawca otrzymał telefon z Urzędu Skarbowego z informacją, że będzie musiał złożyć korektę zeznania, ponieważ Jego była żona złożyła wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, która tylko jej pozwala odliczyć obie córki. Zdaniem Wnioskodawcy, taka interpretacja nie uwzględnia sytuacji rzeczywistej.

Wnioskodawca nie zgadza się z taką interpretacją, ponieważ przed wyprowadzką córek do B. (było to na początku lipca 2020 r.) uczestniczył w życiu córek. Wnioskodawca brał je na weekendy, były u Niego częściej niż wynikało to z wyroku sądu.

Wnioskodawca płaci również systematycznie zasądzone alimenty, płaci również za prywatne leczenie zębów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że chce On skorzystać z odliczenia od podatku z tytułu ulgi na dziecko za 2019 r. i 2020 r. Wnioskodawca chce skorzystać z odliczenia od podatku z tytułu ulgi na dziecko w stosunku do jednej córki, S.S.. Korzystał On z odliczenia córki S. za 2019 r. i 2020 r. w wysokości 100%.

W latach podatkowych 2019 i 2020, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

Daty urodzenia córek z poprzedniego małżeństwa: S. ur. w dniu 30 września 2005 r., M. ur. w dniu 10 kwietnia 2008 r.

Data uprawomocnienia się wyroku rozwodowego z małżonką: 10 lipca 2013 r.

Sąd rozstrzygając kwestę władzy rodzicielskiej:

powierzył obojgu rodzicom (Wnioskodawcy i matce dzieci),

nie pozbawił, nie ograniczył władzy rodzicielskiej w stosunku do Wnioskodawcy,

ustalił miejsce pobytu małoletnich w miejscu zamieszkania matki, zapewniając ojcu prawo do osobistych kontaktów z małoletnimi w miejscu jego zamieszkania w każdy I i III weekend miesiąca od piątku od godz. 18:00 do niedzieli do godz. 19:00, w każdą środę od godz. 16:00 do godziny 19:00, w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia i drugi dzień Świąt Wielkanocy od godz. 9:00 do godz. 19:00, w wigilię Bożego Narodzenia w latach nieparzystych w godz. 10:00 do godz. 17:00, a w latach parzystych w godz. 17:00 do godz. 20:00, pierwszy tydzień ferii zimowych oraz w wakacje pierwsze dwa tygodnie lipca i pierwsze dwa tygodnie sierpnia każdego roku.

Przed wyprowadzką córek do B. Wnioskodawca utrzymywał nawet częstsze kontakty z dziećmi niż te ustalone przez sąd, zabierał córki do siebie, brał na wakacje.

Po przeprowadzce do B. córki były u Wnioskodawcy dwa tygodnie w sierpniu. Wnioskodawca komunikował się z nimi poprzez telefon, internet, lecz nie były to kontakty tak częste jak przed ich wyprowadzką do B..

Jeśli chodzi o dodatkowe finansowanie czegokolwiek, to Wnioskodawca nie ma takich możliwości, ponieważ ma On ograniczone możliwości zarobkowe, dlatego że jest osobą z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, a Jego sytuacja finansowa jest trudna. Wnioskodawca spłaca po dzień dzisiejszy kredyt, który musiał wziąć na prywatne leczenie zębów córek.

Mimo tak ograniczonych funduszy, Wnioskodawca stara się zawsze na urodziny i święta dać córkom jakieś prezenty lub gotówkę.

Ze względu na trudną sytuację finansową, Wnioskodawca nie mógł sfinansować dzieciom wypoczynku, dlatego sam również nie mógł sobie pozwolić na jakiekolwiek wakacje.

Przed wyprowadzką do B. córki uczęszczały do Szkoły … w.. Aktualnie starsza S. uczy się w …., natomiast M. uczęszcza do Szkoły … w ...

W roku podatkowym, latach podatkowych, którego dotyczy przedmiotowy wniosek w stosunku do Wnioskodawcy i Jego córek nie miały zastosowania przepisy artykułu 30c.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji, córki nie otrzymywały żadnych zasiłków ani renty socjalnej. Córki nie zostały umieszczone w żadnej instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych. Córki nie osiągały żadnych dochodów. Córki nie były w związkach małżeńskich.

Dochody Wnioskodawcy z tytułu umowy o pracę były opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim. Wnioskodawca i Jego małżonka nie przekroczyli kwoty 112 000 zł dochodu.

Wnioskodawca nie osiągnął z byłą żoną porozumienia na temat sposobu korzystania z ulgi na dzieci przez każdego z nich.

Użyte przez Wnioskodawcę sformułowanie: „okazało się, że moja była żona (P.N.) odliczyła obie córki, więc wystąpiła sytuacja, która nie powinna mieć miejsca”, oznacza, że była żona (P.N.) dokonała odliczeń w ramach ulgi z tytułu wychowywania dzieci w pełnej wysokości, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na obie córki.

W dniu 28 stycznia 2021 r. Wnioskodawca został zobowiązany do wyjaśnienia odliczenia od podatku m.in. ulgi prorodzinnej. W dniu 1 lutego 2021 r. o godz. 11:47, Wnioskodawca wysłał wyjaśnienie pocztą elektroniczną na poniższy adres: …. Po kilku dniach został On poinformowany przez telefon z US …, że z Jego strony jest wszystko w porządku.

W dniu 12 maja 2021 r. Wnioskodawca otrzymał telefon z Urzędu Skarbowego z informacją, że będzie musiał złożyć korektę zeznania, ponieważ Jego była żona złożyła wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, która jej pozwala odliczyć obie córki. W dniu 9 lipca 2021 r. Wnioskodawca został zobowiązany (otrzymał pisemne wezwanie) do wyjaśnienia odliczeń od podatku m.in. ulgi prorodzinnej za 2020 r. W dniu 13 lipca 2021 r. o godz. 21:43 Wnioskodawca wysłał wyjaśnienie pocztą elektroniczną na poniższy adres: …. Od tego czasu nie dostał On żadnej odpowiedzi, informacji.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że nie jest w stanie podać liczby dni jakie zajmował się córkami w 2019 r., bo nie robił z tego notatek i sprawozdań z widzeń z córkami M. i S..

Jeśli chodzi o 2019 r. widzenia z obydwoma córkami były zgodne z wyrokiem sądu z dnia 18 czerwca 2013 r. (uprawomocnił się w dniu 10 lipca 2013 r.) za wyjątkiem środy, ponieważ wyrok sądu był orzekany w 2013 r. i córki miały wtedy odpowiednio: S. 8 lat, M. 5 lat – w tamtym czasie miały mało nauki i mogły przebywać u Wnioskodawcy i bawić się jak to zwykle miało miejsce, a w późniejszym czasie uczęszczając do starszych klas szkoły podstawowej każda środa była objęta obowiązkiem szkolnym i co za tym idzie obowiązkiem odrabiania zadań domowych i przygotowaniem do kolejnego dnia nauki.

Wnioskodawca nie zawsze miał możliwość brania córek do siebie ze względu na różne okoliczności, na które nie miał wpływu, lecz starał się wywiązywać z tych widzeń. Widzenia w I i III weekend każdego miesiąca były „pilnowane” przez drugiego (również byłego) męża byłej żony Wnioskodawcy, aby mieli z matką dziewczyn czas dla siebie.

Wnioskodawca ze swojej strony również chciał wywiązać się z tego obowiązku jak najlepiej, więc te widzenia traktował poważnie. Nawet miała miejsce sytuacja, że Wnioskodawca pół godziny wcześniej przywiózł pod blok córkę M. i widząc to mąż byłej żony Wnioskodawcy próbował się awanturować o to, że za wcześnie przywiózł córkę M. do domu. S. wtedy nie była u Wnioskodawcy, ponieważ była na wycieczce szkolnej.

Jeśli chodzi o czas po wyprowadzce do B. to widzenia „zalecone” przez sąd nie są możliwe ze względu na odległość, poza tym Wnioskodawca podpisał z byłą żoną porozumienie na temat kontaktów i widzeń z obydwiema córkami, żeby nie było nieporozumień. W tym porozumieniu było również napisane, że co dwa miesiące będzie z córkami M. i S. jeździć do ortodonty do …, więc była żona ma umożliwić Wnioskodawcy widzenia w tym czasie z córkami S. i M. – na samym porozumieniu się skończyło i matka S. i M. nie wywiązuje się z tego porozumienia.

W 2020 r. w wakacje córki (M. i S.) były u Wnioskodawcy dwa tygodnie w sierpniu (czyli 14 dni). W tym czasie organizowane były wspólne wycieczki rowerowe, jednodniowe wyjazdy nad wodę, wyjścia na lody, spacery z psem.

W zakresie sprawdzania wywiązywania się z obowiązków szkolnych, to Wnioskodawca miał dostęp do dzienniczka elektronicznego jednej z córek, tj. S..

Podczas pobytów córki S., jak i córki M., nie tylko Wnioskodawca sprawował opiekę nad córkami. Opieka nad córkami była sprawowana także przez inne osoby, np. przez mamę Wnioskodawcy (babcię dla córki S., jak i dla córki M.), ponieważ mieszkają w jednym domu i byłoby to nienormalne żeby babcia nie mogła zająć się wnuczkami kiedy Wnioskodawca był np. w pracy.

W całym roku szkolnym 2019/2020 Wnioskodawca interesował się poprzez uzyskiwanie informacji od córek (nie miał wówczas dostępu do dziennika, a od matki dzieci nie otrzymywał żadnych informacji o wynikach w nauce).

W 2020 r., po wyprowadzce do B., Wnioskodawca był w szkole w K. i został poinformowany w sekretariacie szkoły, że córki miały jakieś problemy w szkole, a On nie był informowany przez matkę.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji, córki S. i M. nie miały problemów zdrowotnych, oprócz problemów z uzębieniem, które było poruszone w poprzednich pismach do KIS.

Po przeprowadzce córek M. i S. do B., poza dostępem do dziennika szkolnego i płaceniem alimentów Wnioskodawca miał i ma bardzo ograniczony wpływ na rozwój fizyczny i intelektualny. Jedyne informacje, które uzyskiwał On od córki M. (bo z córką S. Wnioskodawca nie ma kontaktu – córka S. nie wyraża chęci kontaktowania się z Wnioskodawcą) przez telefon na temat życia szkolnego i pozaszkolnego to: „wszystko OK”.

Wnioskodawca nie posiada informacji, żeby córki S. i M. miały jakieś problemy zdrowotne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć jedną córkę z poprzedniego małżeństwa, tj. S.S., w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w rozliczeniu PIT-37 za 2019 r.?
Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć jedną córkę z poprzedniego małżeństwa, tj. S.S., w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w rozliczeniu PIT-37 za 2020 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku w odniesieniu do pytania nr 1, ma On prawo odliczyć jedną córkę z poprzedniego małżeństwa, tj. S., w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w rozliczeniu PIT-37 za 2019 r., ponieważ przed wyprowadzką córek do B. w pełni wykonywał On władzę rodzicielską.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku w odniesieniu do pytania nr 2, ma On prawo odliczyć jedną córkę z poprzedniego małżeństwa, tj. S., w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w rozliczeniu PIT-37 za 2020 r., ponieważ po wyprowadzce córek do B. wykonuje On władzę rodzicielską chociaż w ograniczonym zakresie ze względu na odległość i bardzo ograniczone możliwości kontaktu z córkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.; Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka – kwota 92 zł 67 gr, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci – kwota 92 zł 67 gr na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
1. 92 zł 67 gr odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166 zł 67 gr na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27 ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Ulga prorodzinna nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do podatnika lub jego dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, co wynika z art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską (art. 92 ww. Kodeksu). Władza rodzicielska, co do zasady, przysługuje obojgu rodzicom (art. 93 § 1 ww. Kodeksu). Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka (art. 95 ww. Kodeksu). W myśl art. 96 § 1 ww. Kodeksu rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania (art. 97 § 1 ww. Kodeksu).

Natomiast, jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd opiekuńczy może zmienić orzeczenie o władzy rodzicielskiej i sposobie jej wykonywania zawarte w wyroku orzekającym rozwód, separację bądź unieważnienie małżeństwa, albo ustalającym pochodzenie dziecka (art. 106 ww. Kodeksu). Zgodnie zaś z treścią art. 107 § 1 ww. Kodeksu, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 ww. Kodeksu).

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi prorodzinnej w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka, czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo Sądów Administracyjnych, np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 661/16.

Z przytoczonych regulacji wynika, że wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. Jeżeli zatem w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym że, biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, tj. po wyrazach kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych, czy będących w separacji.

Zatem, ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczenia tego dokonuje w wysokości 50% kwoty ulgi określonej zgodnie z art. 27f ust. 2 tej ustawy.

Podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca chce skorzystać z odliczenia od podatku z tytułu ulgi na dziecko za 2019 r. i 2020 r. w stosunku do jednej córki z poprzedniego małżeństwa, S.. Korzystał On z odliczenia córki S. za 2019 r. i 2020 r. w wysokości 100%. Za każdym razem Wnioskodawca informował byłą żonę, że odliczy jedną z córek, tj. S.. Okazało się, że była żona dokonała odliczeń w ramach ulgi z tytułu wychowywania dzieci w pełnej wysokości, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na obie córki. Wnioskodawca nie osiągnął z byłą żoną porozumienia na temat sposobu korzystania z ulgi na dzieci przez każdego z nich.

Daty urodzenia córek z poprzedniego małżeństwa: S. ur. w dniu 30 września 2005 r., M. ur. w dniu 10 kwietnia 2008 r.

Sąd rozstrzygając kwestę władzy rodzicielskiej:

powierzył obojgu rodzicom (Wnioskodawcy i matce dzieci),

nie pozbawił, nie ograniczył władzy rodzicielskiej w stosunku do Wnioskodawcy,

ustalił miejsce pobytu małoletnich w miejscu zamieszkania matki, zapewniając ojcu prawo do osobistych kontaktów z małoletnimi w miejscu jego zamieszkania w każdy I i III weekend miesiąca od piątku od godz. 18:00 do niedzieli do godz. 19:00, w każdą środę od godz. 16:00 do godziny 19:00, w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia i drugi dzień Świąt Wielkanocy od godz. 9:00 do godz. 19:00, w wigilię Bożego Narodzenia w latach nieparzystych w godz. 10:00 do godz. 17:00, a w latach parzystych w godz. 17:00 do godz. 20:00, pierwszy tydzień ferii zimowych oraz w wakacje pierwsze dwa tygodnie lipca i pierwsze dwa tygodnie sierpnia każdego roku.

Wnioskodawca przed wyprowadzką córek do B. (było to na początku lipca 2020 r.) uczestniczył w życiu córek. Wnioskodawca brał je na weekendy, były u Niego częściej niż wynikało to z wyroku sądu. Przed wyprowadzką córek do B. Wnioskodawca utrzymywał nawet częstsze kontakty z dziećmi niż te ustalone przez sąd, zabierał córki do siebie, brał na wakacje.

Wnioskodawca płaci również systematycznie zasądzone alimenty, płaci również za prywatne leczenie zębów.

Mimo tak ograniczonych funduszy, Wnioskodawca stara się zawsze na urodziny i święta dać córkom jakieś prezenty lub gotówkę.

Ze względu na trudną sytuację finansową, Wnioskodawca nie mógł sfinansować dzieciom wypoczynku, dlatego sam również nie mógł sobie pozwolić na jakiekolwiek wakacje.

Przed wyprowadzką do B. córki uczęszczały do Szkoły … w ... Aktualnie starsza córka uczy się w … w ..., natomiast młodsza córka uczęszcza do Szkoły … w ...

W roku podatkowym, latach podatkowych, którego dotyczy przedmiotowy wniosek w stosunku do Wnioskodawcy i Jego córek nie miały zastosowania przepisy artykułu 30c. Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji, córki nie otrzymywały żadnych zasiłków ani renty socjalnej. Córki nie zostały umieszczone w żadnej instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych. Córki nie osiągały żadnych dochodów. Córki nie były w związkach małżeńskich.

W 2019 r. widzenia z obydwoma córkami były zgodne z wyrokiem sądu z dnia 18 czerwca 2013 r. (uprawomocnił się w dniu 10 lipca 2013 r.) za wyjątkiem środy, ponieważ wyrok sądu był orzekany w 2013 r. i córki miały wtedy odpowiednio: S. 8 lat, M. 5 lat – w tamtym czasie miały mało nauki i mogły przebywać u Wnioskodawcy i bawić się jak to zwykle miało miejsce, a w późniejszym czasie uczęszczając do starszych klas szkoły podstawowej każda środa była objęta obowiązkiem szkolnym i co za tym idzie obowiązkiem odrabiania zadań domowych i przygotowaniem do kolejnego dnia nauki.

Wnioskodawca nie zawsze miał możliwość brania córek do siebie ze względu na różne okoliczności, na które nie miał wpływu, lecz starał się wywiązywać z tych widzeń. Wnioskodawca ze swojej strony chciał wywiązać się z tego obowiązku jak najlepiej, więc te widzenia traktował poważnie.

Jeśli chodzi o czas po wyprowadzce do B. to widzenia „zalecone” przez sąd nie są możliwe ze względu na odległość, poza tym Wnioskodawca podpisał z byłą żoną porozumienie na temat kontaktów i widzeń z obydwiema córkami, żeby nie było nieporozumień. W tym porozumieniu było również napisane, że co dwa miesiące będzie z córkami jeździć do ortodonty, więc była żona ma umożliwić Wnioskodawcy widzenia w tym czasie z córkami – na samym porozumieniu się skończyło i matka córek Wnioskodawcy nie wywiązuje się z tego porozumienia.

W 2020 r. w wakacje córki były u Wnioskodawcy dwa tygodnie w sierpniu (czyli 14 dni). W tym czasie organizowane były wspólne wycieczki rowerowe, jednodniowe wyjazdy nad wodę, wyjścia na lody, spacery z psem.

W zakresie sprawdzania wywiązywania się z obowiązków szkolnych, to Wnioskodawca miał dostęp do dzienniczka elektronicznego jednej z córek, tj. S..

Podczas pobytów córek, nie tylko Wnioskodawca sprawował opiekę nad córkami. Opieka nad córkami była sprawowana także przez inne osoby, np. przez mamę Wnioskodawcy (babcię dla córek Wnioskodawcy), ponieważ mieszkają w jednym domu i babcia mogła zajmować się wnuczkami kiedy Wnioskodawca był np. w pracy.

W 2020 r., po wyprowadzce do B., Wnioskodawca był w szkole w K. i został poinformowany w sekretariacie szkoły, że córki miały jakieś problemy w szkole, a On nie był informowany przez matkę.

Po przeprowadzce córek do B., poza dostępem do dziennika szkolnego i płaceniem alimentów Wnioskodawca miał i ma bardzo ograniczony wpływ na rozwój fizyczny i intelektualny. Jedyne informacje, które uzyskiwał On od córki M. (bo z córką S. Wnioskodawca nie ma kontaktu – nie wyraża ona chęci kontaktowania się z Wnioskodawcą) przez telefon na temat życia szkolnego i pozaszkolnego to: „wszystko OK”.

Przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku opis stanu faktycznego pozwala twierdzić, że w 2019 r. i do lipca 2020 r., tj. do daty przeprowadzki córek Wnioskodawcy do innego miasta, każdemu z rodziców przysługiwała władza rodzicielska oraz każdy z rodziców władzę tę wykonywał w różnym zakresie. Jak bowiem wynika z wniosku oboje rodzice posiadają pełne prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Wnioskodawca przed wyprowadzką córek do innego miasta uczestniczył w życiu córek, zabierał córki do siebie, brał na wakacje, weekendy. Wnioskodawca płaci również systematycznie zasądzone alimenty, płaci również za prywatne leczenie zębów. Wnioskodawca nie zawsze miał możliwość brania córek do siebie ze względu na różne okoliczności, na które nie miał wpływu, lecz starał się wywiązywać z tych widzeń. Mimo ograniczonych funduszy, Wnioskodawca stara się zawsze na urodziny i święta dać córkom jakieś prezenty lub gotówkę.

Zatem, w sytuacji gdy Wnioskodawca w 2019 r. i do lipca 2020 r., tj. do daty przeprowadzki córek Wnioskodawcy do B., wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do swoich małoletnich córek z poprzedniego małżeństwa i nie osiągnął z matką dzieci porozumienia w sprawie kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach na każde dziecko, tj. w przypadku Wnioskodawcy – nie uzgodnił z byłą żoną, że będzie dokonywał odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej, w wysokości 100% kwoty, na starszą córkę, należy przyjąć, że Wnioskodawcy w tym czasie, przysługiwało odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi na każdą z córek.

Natomiast od daty przeprowadzki córek Wnioskodawcy do B., trudno mówić o wykonywaniu władzy rodzicielskiej przez Wnioskodawcę względem małoletnich córek. Co prawda, Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego i jego uzupełnieniu wskazał, że w 2020 r. w sierpniu córki były u Wnioskodawcy dwa tygodnie oraz był On w byłej szkole córek, a także komunikował się z nimi poprzez telefon oraz internet, jednakże Wnioskodawca wskazał również, że kontakty z córkami ustalone przez sąd nie są możliwe ze względu na odległość oraz cyt.: „Po przeprowadzce córek do B., poza dostępem do dziennika szkolnego i płaceniem alimentów Wnioskodawca miał i ma bardzo ograniczony wpływ na rozwój fizyczny i intelektualny”. Ponadto, starsza córka nie wyraża chęci kontaktowania się z Wnioskodawcą.

Tymczasem, jak wskazano wyżej, samo uiszczanie alimentów na rzecz dziecka, czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Mając na uwadze powyższe, wobec braku wykonywania przez Wnioskodawcę władzy rodzicielskiej względem małoletnich córek od momentu ich wyprowadzki do B. stwierdzić należy, że za okres od daty przeprowadzki córek Wnioskodawcy do B., która nastąpiła w lipcu 2020 r. – do końca 2020 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego ma On prawo „odliczyć jedną córkę z poprzedniego małżeństwa, tj. S., w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 w rozliczeniu PIT-37 za 2019 r. oraz za 2020 r.”, należało uznać za nieprawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia prawa do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Szczegółowe ustalenia w powyższym zakresie mogą być poczynione wyłącznie w ramach prowadzonego przez właściwy organ podatkowy postępowania podatkowego. Zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawcę – jednego z rodziców, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla matki dzieci Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin