2021.09.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.461.2021.2.ENB
z 14 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.), uzupełnionym w dniu 9 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnień przedmiotowych do odszkodowania i zadośćuczynienia otrzymanego ze Szwajcarii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 9 września 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnień przedmiotowych do odszkodowania i zadośćuczynienia otrzymanego ze Szwajcarii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 2 marca 2017 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi przy pracy na terenie budowy w Szwajcarii. Wnioskodawca był zatrudniony w ramach rocznego kontraktu u jednego z podwykonawców współpracującego z głównym wykonawcą inwestycji. Inwestorem budowy była Spółka GmbH. Pracę Wnioskodawca wykonywał na rzecz podwykonawcy firmy z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

W związku z nieprawidłowym zabezpieczeniem otworów w posadzce, po której poruszali się pracownicy na terenie inwestycji, Wnioskodawca uległ wypadkowi polegającemu na upadku z ok. 7 metrów. Ze względu na wypadek został poddany 2 operacjom i po 15-dniowym pobycie w szpitalu wrócił do Polski (18 marca 2017 r.).

Od tego momentu, ze względu na odniesione obrażenia, Wnioskodawca nie podjął pracy w Polsce. Głównym źródłem utrzymania Wnioskodawcy jest dożywotnia renta przyznana w związku z wypadkiem przez szwajcarski publiczny organ ubezpieczeniowy - SUVA. Renta ta nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Wraz z rentą SUVA wypłaciła Wnioskodawcy jednorazową kwotę Integritatsentschadigung odszkodowanie za naruszenie integralności (dalej: Zadośćuczynienie). Kwota ta jest formą jednorazowego zadośćuczynienia za poniesiony ból i cierpienia. Kwota zadośćuczynienia wyniosła 37.554,25 CHF i została wypłacona na konto bankowe Wnioskodawcy w 2018 r. na podstawie pisma SUVA z 22 października 2018 r. Decyzja SUVA została oparta na art. 24 i 25 szwajcarskiej Ustawy federalnej o ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków. Wysokość zadośćuczynienia określono z kolei na podstawie załącznika nr 3 do Rozporządzenia o ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków.

Niezależnie od powyższego, w ramach polisy OC głównego wykonawcy budowy, doszło do wypłaty odszkodowania w związku z wypadkiem (dalej: Odszkodowanie). Wysokość świadczenia (tj. 130.000 CHF) oraz warunki odszkodowania zostały ustalone w ramach dokumentu Entschadigungsvereinbarung (Umowa o wypłacie odszkodowania) podpisanego przez Wnioskodawcę oraz przedstawicieli głównego wykonawcy, podwykonawcy, u którego Wnioskodawca był zatrudniony i inwestora. Dokument został podpisany 26 lutego 2020 r. Kwota ubezpieczenia została wypłacona przez ubezpieczyciela głównego wykonawcy - X Ltd. Kwota wynikająca z ubezpieczenia została przelana na konto bankowe Wnioskodawcy w 2020 r. po pomniejszeniu o koszty poniesione w związku z obsługą prawną w Szwajcarii (tj. 40.000 CHF). Kwota związana z obsługą prawną, w ramach dokonanych ustaleń, nie mogła być przez Wnioskodawcę rozdysponowana w dowolny sposób (kwota ta została przeznaczona na wynagrodzenie prawnika i w żadnym momencie Wnioskodawca nie był uprawniony do dysponowania nią).

Zgodnie z informacjami uzyskanymi od prawnika zajmującego się sprawą w Szwajcarii - kwoty Zadośćuczynienia i Odszkodowania nie podlegały opodatkowaniu w Szwajcarii.

Od momentu powrotu do Polski po wypadku (18 marca 2017 r.), Wnioskodawca nie podejmował pracy za granicą, a Jego miejscem zamieszkania jest terytorium Polski. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca jest rezydentem Polski i to tutaj opodatkowuje dochody osiągane w związku z przyznaną rentą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Zadośćuczynienie opisane w stanie faktycznym, wypłacone na podstawie przepisów prawa obowiązujących w Szwajcarii, podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy Odszkodowanie opisane w stanie faktycznym, wypłacone w ramach polisy ubezpieczeniowej głównego wykonawcy inwestycji, podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
W razie uznania, że otrzymane Odszkodowanie oraz Zadośćuczynienie są kwotami wolnymi od podatku w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – czy na Wnioskodawcy ciążą jakiekolwiek obowiązki informacyjne lub sprawozdawcze wynikające z przepisów prawa podatkowego (w szczególności uzależniające możliwość skorzystania ze zwolnienia od spełnienia takich obowiązków)?
Jeśli w ramach odpowiedzi na pytanie nr 2 organ uzna, że omawiana kwota nie korzysta ze zwolnienia - do jakiego źródła przychodów należy zaliczyć otrzymaną kwotę oraz jaką podstawę opodatkowania należy przyjąć (całość ustalonej kwoty, czy też wyłącznie kwotę faktycznie otrzymaną na rachunek bankowy - bez uwzględnienia kosztów na pokrycie usług prawnych)?

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania Nr 1 – zadośćuczynienie opisane w stanie faktycznym jest świadczeniem, którego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Jako takie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT). Tym samym nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania Nr 2 – odszkodowanie opisane w stanie faktycznym jest kwotą otrzymaną z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy PIT. Tym samym nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania Nr 3 – kwoty niepodlegające opodatkowaniu na podstawie odpowiednich postanowień art. 21 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy PIT są na gruncie przepisów prawa podatkowego (w szczególności ustawy o PIT oraz aktów wykonawczych wydanych na podstawie tej ustawy) neutralne podatkowo. W związku z tym brak jest jakichkolwiek obowiązków informacyjnych lub sprawozdawczych, które wiążą się z otrzymaniem takiej kwoty (w szczególności uwzględnienia ich w odpowiednim zeznaniu składanym za dany rok podatkowy).

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania Nr 4 – w razie uznania, że kwota odszkodowania nie korzysta ze zwolnienia – należy potraktować ją jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT. Podstawą opodatkowania będzie w takiej sytuacji przychód, bez pomniejszenia o koszty jego uzyskania. W omawianej sytuacji będzie to kwota 89.000 CHF, tj. kwota spełniająca definicję przychodu z art. 11 ustawy PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT wolne od podatku dochodowego są m.in. otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Zatem aby wypłacona kwota korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

wypłacona kwota musi być odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem,
jej wysokość lub zasady ustalania muszą wynikać z przepisów odrębnych ustaw,
nie mogą zachodzić wyjątki uregulowane w tym przepisie.

Zadośćuczynienie to forma rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej w związku z doznaną krzywdą. Odszkodowanie według przepisów prawa cywilnego jest świadczeniem, które ma na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Z pojęciem szkody mamy do czynienia na gruncie zobowiązań umownych, gdzie dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań (art. 471 Kodeksu cywilnego).

W sprawie nie ma wątpliwości, że wypłacona kwota jest rekompensatą pieniężną z tytułu szkody niemajątkowej w związku z doznaną krzywdą (cierpienie fizyczne i psychiczne związane z wypadkiem, operacjami, pobytem w szpitalu oraz pogorszeniem się szans życiowych na przyszłość).

Wysokość i zasady ustalania Zadośćuczynienia wynikały z odpowiednich przepisów prawa obowiązującego w Szwajcarii. Art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT w żaden sposób nie uzależnia zastosowania zwolnienia od tego, czy otrzymana kwota wynika z regulacji obowiązujących w Polsce.

Potwierdzają to organy podatkowe: „Należy zauważyć, że treść art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do przepisów konkretnych ustaw, czy wydanych na ich podstawie przepisów wykonawczych. To oznacza, że stosowania przywołanego zwolnienia od podatku nie można ograniczać do odszkodowań wydanych na podstawie przepisów ustaw i wydanych na ich podstawie rozporządzeń wchodzących w skład polskiego prawodawstwa. Odwołanie się w treści powyższego artykułu do przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, nie wyklucza przepisów prawa wewnętrznego innych państw (w tym przypadku Wielkiej Brytanii). Oznacza to, że świadczenie odszkodowawcze - przyznane na podstawie prawa brytyjskiego - powinno być na gruncie prawa polskiego potraktowane w taki sam sposób jak w stosunku do obywatela polskiego, który doznał takiej samej szkody w Polsce i otrzymał z tego tytułu odszkodowanie według prawa polskiego”. Pismo z dnia 14 grudnia 2020 r., wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej znak 0114-KDIP3-2.4011.596.2020 2.JK.

Jednocześnie w odniesieniu do otrzymanej kwoty zastosowania nie znajdują okoliczności wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a-g ustawy PIT. W szczególności kwota ta nie została otrzymana w ramach umowy lub ugody pozasądowej. Jej podstawą była decyzja publicznego organu ubezpieczeniowego w Szwajcarii - SUVA.

Z tego względu kwota Zadośćuczynienia korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy PIT wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c ustawy PIT,
dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a ustawy PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustawodawca przesądził zatem, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 1 cyt. ustawy) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (art. 4a ww. ustawy).

Z opisu zdarzenia wynika, że w dniu 2 marca 2017 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi przy pracy na terenie budowy w Szwajcarii. Wnioskodawca był zatrudniony w ramach rocznego kontraktu u jednego z podwykonawców współpracującego z głównym wykonawcą inwestycji. Inwestorem budowy była Spółka GmbH. Pracę Wnioskodawca wykonywał na rzecz podwykonawcy firmy z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

Niezależnie od powyższego, w ramach polisy OC głównego wykonawcy budowy, doszło do wypłaty odszkodowania w związku z wypadkiem (dalej: Odszkodowanie). Wysokość świadczenia (tj. 130.000 CHF) oraz warunki odszkodowania zostały ustalone w ramach dokumentu Entschadigungsvereinbarung (Umowa o wypłacie odszkodowania) podpisanego przez Wnioskodawcę oraz przedstawicieli głównego wykonawcy, podwykonawcy, u którego Wnioskodawca był zatrudniony i inwestora. Dokument został podpisany 26 lutego 2020 r. Kwota ubezpieczenia została wypłacona przez ubezpieczyciela głównego wykonawcy – X Ltd. Kwota wynikająca z ubezpieczenia została przelana na konto bankowe Wnioskodawcy w 2020 r. po pomniejszeniu o koszty poniesione w związku z obsługą prawną w Szwajcarii (tj. 40.000 CHF). Kwota związana z obsługą prawną, w ramach dokonanych ustaleń, nie mogła być przez Wnioskodawcę rozdysponowana w dowolny sposób (kwota ta została przeznaczona na wynagrodzenie prawnika i w żadnym momencie Wnioskodawca nie był uprawniony do dysponowania nią).

Zgodnie z informacjami uzyskanymi od prawnika zajmującego się sprawą w Szwajcarii - kwoty Zadośćuczynienia i Odszkodowania nie podlegały opodatkowaniu w Szwajcarii.

W związku z tym, że Wnioskodawca posiadający miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy i rezydencję podatkową) w Polsce otrzymał ze Szwajcarii wskazane we wniosku zadośćuczynienie i odszkodowanie w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma zawarta Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r., Nr 22, poz. 92 ze zm.).

Wskazać należy, że ww. Konwencja polsko-szwajcarska nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania zadośćuczynień i odszkodowań. Oznacza to, że analizowane świadczenia na tle tej Konwencji należy zakwalifikować jako tzw. „inny dochód”.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 Konwencji części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zatem wskazane we wniosku zadośćuczynienie i odszkodowanie otrzymane ze Szwajcarii, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Oznacza to, że do świadczeń tych zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wskazane w pkt 9 tego przepisu inne źródła.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 (art. 20 ust. 1 ustawy).

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Odszkodowania i zadośćuczynienia stanowią zatem – co do zasady – przychód w rozumieniu cytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania i zadośćuczynienia podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich – wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy – korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320), z wyjątkiem:

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są odszkodowania lub zadośćuczynienia, w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw; lub też jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g tego przepisu.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odszkodowania, czy zadośćuczynienia, konieczne staje się zatem zastosowanie wykładni systemowej zewnętrznej i odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 361 § 1 Kodeks cywilny, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do treści art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego, naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (art. 363 § 2 Kodeksu cywilnego).

Odwołując się zatem do prawa cywilnego stwierdzić należy, że świadczenie odszkodowawcze to najogólniej świadczenie mające na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Szkodą jest uszczerbek jakiego doznał poszkodowany wbrew jego woli we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Uszczerbek niemajątkowy jest określany terminem „krzywda”. Pod tym pojęciem należy rozumieć wszelkie negatywne przeżycia człowieka wyrażające się zarówno w cierpieniu fizycznym, jak i psychicznym, wywołane czynem niedozwolonym. Do naprawienia krzywdy odnosi się termin „zadośćuczynienie”, natomiast „odszkodowanie” wiąże się z naprawieniem uszczerbku majątkowego.

Mając zatem na uwadze, że otrzymane przez Wnioskodawcę zadośćuczynienie, miało na celu zrekompensowanie poniesionego w wyniku wypadku bólu i cierpienia, oraz okoliczność, że – jak wskazuje Wnioskodawca – zadośćuczynienie zostało przyznane na podstawie szwajcarskiej Ustawy federalnej o ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków natomiast jego wysokość określono na podstawie załącznika do Rozporządzenia o ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków) uznać należy, że świadczenie to korzystało ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do opodatkowania otrzymanego przez Wnioskodawcę odszkodowania, wypłaconego z polisy OC głównego wykonawcy budowy zauważyć należy, że stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

W przepisie tym ustawodawca posługuje się zwrotem „kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń”. W związku z powyższym, jeżeli świadczenie wypłacone zostało z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, a nie mieści się ono w punktach a) i b) przepisu, to takie świadczenie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przez kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń objęte dyspozycją ww. przepisu rozumie się świadczenia, do wypłaty których zobowiązany jest ubezpieczyciel w związku z zawartą umową ubezpieczenia.

Skoro zatem odszkodowanie związane z zaistniałym wypadkiem zostało wypłacone przez ubezpieczyciela głównego wykonawcy, w ramach zawartej przez niego policy OC, to zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że korzysta ono ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto mając na uwadze okoliczność, że świadczenia których dotyczy niniejszy wniosek korzystają z ww. zwolnień przedmiotowych, wyjaśnić należy, że nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie należy wykazywać ich w składanych zeznaniach podatkowych. Zgodzić się należy również z Wnioskodawcą, że w związku uzyskaniem tych świadczeń nie ciążą na nim jakiekolwiek obowiązki informacyjne lub sprawozdawcze, w szczególności warunkujące skorzystanie z analizowanych zwolnień przedmiotowych.

W konsekwencji, ponieważ uzyskane odszkodowanie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznać należy, że rozstrzyganie w zakresie wyznaczonym pytaniem nr 4 jest bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin