2021.08.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.306.2021.2.JJ
z 26 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 4 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 21 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 8 lipca 2021 r. (doręczone 15 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

11 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 21 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 8 lipca 2021 r. (doręczone 15 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W drodze spadkobrania na podstawie ustawy nabyła udział 1/2 części w nieruchomościach objętych księgami wieczystymi nr 1 oraz 2.

Nieruchomość objęta księgą wieczystą 2 składa się z 12 działek o łącznej powierzchni (...) ha. Nieruchomość ta zabudowana jest: czterema budynkami przemysłowymi, dwoma budynkami magazynowymi, budynkiem mieszkalnym, budynkiem handlowo-usługowym i 38 budynkami niemieszkalnym (domki campingowe). Cztery działki są niezabudowane. Nieruchomość objęta księgą wieczystą 1 składa się z jednej działki niezabudowanej o łącznej powierzchni (...) ha.

Prawo użytkowania działek składających się na ww. nieruchomości wraz z prawem własności posadowionych na nich budynków nabył ojciec Wnioskodawczyni (spadkodawca) dwoma umowami z 17 grudnia 1996 r. i 9 grudnia 1998 r. wspólnie ze swoją ówczesną małżonką do majątku wspólnego. Zbywca tych nieruchomości był podatnikiem podatku od towarów i usług, ale zwolnionym od tego podatku za wyjątkiem sprzedaży jednego budynku. Odprowadzono podatek VAT według stawki 22% w wysokości 31 965,00 zł. Następnie prawo użytkowania wieczystego zostało przekształcone w prawo własności. Później rozwiązano przez rozwód małżeństwo spadkodawcy. Po ustaniu wspólności małżeńskiej ojciec Wnioskodawczyni (spadkodawca) został właścicielem udziału 1/2 ww. nieruchomości. Po jego śmierci 28 stycznia 2019 r. udział 1/2 nabyła Wnioskodawczyni w drodze spadkobrania ustawowego.

Obecnie za zgodą Wnioskodawczyni z całości nieruchomości objętej księgą wieczystą nr 2 korzysta drugi współwłaściciel w udziale 1/2 tj. była małżonka spadkodawcy i prowadzi tam działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni nie otrzymuje od niej żadnego wynagrodzenia. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności rolniczej.

Obecnie Wnioskodawczyni rozważa następujące zdarzenia przyszłe:

sprzedaż swego udziału 1/2 w jednej działce niezabudowanej o nr 12 wchodzącej w skład nieruchomości objętej księgą wieczystą 1,
sprzedaż całego udziału 1/2 w nieruchomościach objętych księgami wieczystymi 1 i 2.

Przed sprzedażą udziału w działce niezabudowanej o nr 12 (zdarzenie przyszłe nr 1) nie są planowane żadne działania faktyczne mające na celu zwiększenie atrakcyjności działek np. doprowadzenia mediów, wystąpienie o warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, ani żadne inne czynności.

Pismem z 21 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.), Wnioskodawczyni ostatecznie doprecyzowała przedstawione zdarzenie przyszłe o następujące informacje:

Ww. nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w żaden sposób od momentu ich nabycia wskutek spadkobrania. Z całości nieruchomości korzysta wyłącznie drugi współwłaściciel, który wykorzystuje je do prowadzenia działalności gospodarczej, która nie jest zwolniona od podatku.

Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż. Wnioskodawczyni nie dokonywała w przeszłości sprzedaży innych nieruchomości. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży udziałów w ww. nieruchomościach. Nie korzysta z biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. Dla nieruchomości, które mają być przedmiotem sprzedaży nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Dla działek niezabudowanych, na dzień ich sprzedaży nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Wnioskodawczynię nie łączy z drugim współwłaścicielem ww. nieruchomości sformalizowana umowa. Współwłaściciele dokonali podziału do używania ww. nieruchomości (quoad usum), w ten sposób, że z całości ww. nieruchomości korzysta i pobiera pożytki jeden ze współwłaścicieli, którym jest była małżonka spadkodawcy. Działalność gospodarczą na ww. nieruchomościach prowadzi wyłącznie drugi współwłaściciel i ponosi również wszelkie ryzyka i ciężary związane z ww. nieruchomościami.

Cała nieruchomość składa się z 13 działek – 8 zabudowanych i 5 niezabudowanych (dwie księgi wieczyste: 2 – 12 działek, 1 – 1 działka).

Działka nr 1 – niezabudowana (użytek gruntowy Bp – zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy).

Działka nr 2 – zabudowana (użytek gruntowy B – tereny mieszkaniowe).

Budynki (2):

– stacja pomp (rodzaj wg KŚT: budynki przemysłowe) – rok budowy 1986,

– inny budynek przemysłowy (rodzaj wg KŚT: budynki przemysłowe) - rok budowy 1990.

Działka nr 3 – zabudowana (użytek gruntowy B tereny mieszkaniowe).

Budynki (8):

– inny budynek magazynowy (rodzaj wg KŚT: zbiorniki, silosy i budynki magazynowe) – rok budowy 1974,

– inny budynek magazynowy (rodzaj wg KŚT: zbiorniki, silosy i budynki magazynowe) – rok budowy 1991,

– 6 domków kempingowych (rodzaj wg KŚT: pozostałe budynki niemieszkalne) – rok budowy 1975.

Działka nr 4 – niezabudowana (użytek gruntowy Ls – las).

Działka nr 5 – zabudowana (użytek gruntowy B – tereny mieszkaniowe).

Budynki (1):

– dom letniskowy (rodzaj wg KŚT: budynki mieszkalne) – rok budowy 1975.

Działka nr 6 – zabudowana (użytek gruntowy B – tereny mieszkaniowe).

Budynki (2):

– 2 domki kempingowe (rodzaj wg KŚT: pozostałe budynki niemieszkalne) – rok budowy 1972.

Działka nr 7 – zabudowana (użytek gruntowy B – tereny mieszkaniowe).

Budynki (7):

– 7 domków kempingowych (rodzaj wg KŚT: pozostałe budynki niemieszkalne) – rok budowy 1975.

Działka nr 8 - zabudowana (użytek gruntowy Bp – zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy).

Budynki (4):

– 4 inne budynki zakwaterowania turystycznego (rodzaj wg KŚT: pozostałe budynki niemieszkalne) – rok budowy 1999 (1), 2000 (3).

Działka nr 9 – niezabudowana (użytek gruntowy Bp – zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy).

Działka nr 10 – zabudowana (użytek gruntowy B – tereny mieszkaniowe).

Budynki (23):

– inny budynek handlowo-usługowy (rodzaj wg KŚT: budynki handlowo-usługowe) – rok budowy 1992,

– 3 budynki nie określone innym atrybutem FSB (rodzaj wg KŚT: pozostałe budynki niemieszkalne) – rok budowy 1991 (2), 1996 (1),

– stacja pomp (rodzaj wg KŚT: budynki przemysłowe) – rok budowy 1991,

– inny budynek przemysłowy (rodzaj wg KŚT: budynki przemysłowe) – rok budowy 1991,

– toaleta publiczna (rodzaj wg KŚT: pozostałe budynki niemieszkalne) – rok budowy 1975,

– 16 domków kempingowych (rodzaj wg KŚT: pozostałe budynki niemieszkalne) – rok budowy – rok budowy 1973 (4), 1975 (9), 1989 (3).

Działka nr 11 – niezabudowana (użytek gruntowy Dr – droga).

Działka nr 12 – niezabudowana (użytek gruntowy Bp – zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy).

Działka nr 13 – zabudowana (użytek gruntowy B – tereny mieszkaniowe).

Budynki (8):

– 8 domków kempingowych (rodzaj wg KŚT: pozostałe budynki niemieszkalne) – rok budowy 1972.

Ww. działki i budynki nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów na ulepszenie ww. budynków i budowli. Do dnia sprzedaży ww. budynki i budowle nie zostaną rozebrane i nie rozpoczną się prace rozbiórkowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w transakcji sprzedaży udziału ½ w jednej działce niezabudowanej o nr 12 wchodzącej w skład nieruchomości objętej księgą wieczystą 1 (ww. zdarzenie przyszłe 1) Wnioskodawczyni wystąpi jako podatnik VAT, co skutkować będzie opodatkowaniem tych transakcji podatkiem VAT i odprowadzeniem podatku VAT?
Czy w transakcji sprzedaży udziału 1/2 w całości nieruchomości (ww. zdarzenie przyszłe 2) Wnioskodawczyni wystąpi jako podatnik VAT co skutkować będzie opodatkowaniem tych transakcji podatkiem VAT i odprowadzeniem podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

1. Sprzedaż udziału 1/2 w jednej działce niezabudowanej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawczyni nie wystąpi jako podatnik VAT przy dokonywaniu tych transakcji.

Podatnikami według treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Do uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy wskazać, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co mogłoby skutkować możliwością uznania Wnioskodawczyni za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu zarobku w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Dostawa towarów (w tym nieruchomości lub udziału nieruchomości) mogłaby podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdyby działaniom Wnioskodawczyni, można by przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie mogłoby przesądzać o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, że sprzedaż nieruchomości (udziału w nieruchomości) nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty nie będące podatnikami VAT. Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni w celu dokonania planowanej sprzedaży udziału w działkach niezabudowanych nie podjęła aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, ani nie zaangażowała środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Planowana sprzedaż udziału w niezabudowanych działkach nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Należy przy tym wskazać na orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10. Trybunał stwierdził, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe określone nr 1 tj. planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż udziału w jednej działce niezabudowanej nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkować będzie brakiem opodatkowania podatkiem VAT. Powyższe stanowisko zostało zaakceptowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 czerwca 2016 r. znak IBPP1/4512-267/16/AR.

Należy również wskazać orzecznictwo Sądów Administracyjnych, w szczególności wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 3 czerwca 2020 r. o sygn. akt I SA/Łd 40, którego teza brzmi: „Dla oceny czy dany podmiot w odniesieniu do czynności zbycia nieruchomości działa jako podatnik podatku od towarów i usług nie sposób pominąć już chociażby okoliczności, w jakich podatnik stał się właścicielem nieruchomości, w szczególności, że stał się właścicielem nieruchomości na skutek nieplanowanego zdarzenia losowego”.

W świetle przywołanych argumentów oraz wyżej zaprezentowanych poglądów organów podatkowych i sądów administracyjnych Wnioskodawczyni zwraca się o potwierdzenie, że przedstawione stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego są prawidłowe.

2. Argumentacja podniesiona powyżej ma również zastosowanie w odniesieniu do pytania nr 2. Wnioskodawczyni uważa, że – przy uwzględnieniu aktualnego orzecznictwa sądowego – sprzedaż udziału 1/2 w całości nieruchomości objętych nieruchomościami nr 1 i 2, również nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby uznać Wnioskodawczynię za podatnika tego podatku. Wskazują na to jednoznacznie aktualne kierunki interpretacyjne wyrażone w orzeczeniach Naczelnego Sądu np. wyrok NSA z 23 stycznia 2014 r. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią zaś same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy (wyroki TSUE z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C- 77/01 EDM, Rec.s. 14295, pkt 58, z 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 BBL, Zb. Orz. S. I 106, pkt 39).

Z orzecznictwa wynika także, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (tak TSUE w wyroku z 20 czerwca 1996 r. w sprawie C- 155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I 3013, pkt 32, Interpretacja Indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z 11 maja 2018, sygnatura S-ILPP1/443-65/12-6/AWA).

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomościach wchodzących w skład spadku nabytego z mocy ustawy nie stanowi dostawy w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku VAT, a więc w stosunku do tej czynności Wnioskodawczyni nie spełnia warunku działania jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w drodze spadkobrania na podstawie ustawy nabyła udział 1/2 części w nieruchomościach objętych księgami wieczystymi nr 1 oraz 2.

Nieruchomość objęta księgą wieczystą 2 składa się z 12 działek o łącznej powierzchni (...) ha. Nieruchomość ta zabudowana jest: czterema budynkami przemysłowymi, dwoma budynkami magazynowymi, budynkiem mieszkalnym, budynkiem handlowo-usługowym i 38 budynkami niemieszkalnym (domki campingowe). Cztery działki są niezabudowane. Nieruchomość objęta księgą wieczysta 1 składa się z jednej działki niezabudowanej o łącznej powierzchni (...) ha.

Obecnie Wnioskodawczyni rozważa następujące zdarzenia przyszłe:

sprzedaż swego udziału 1/2 w jednej działce niezabudowanej o nr 12 wchodzącej w skład nieruchomości objętej księgą wieczystą 1,
sprzedaż całego udziału 1/2 w nieruchomościach objętych księgami wieczystymi 1 i 2.

Przed sprzedażą udziału w działce niezabudowanej o nr 12 nie są planowane żadne działania faktyczne mające na celu zwiększenie atrakcyjności działek np. doprowadzenia mediów, wystąpienie o warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, ani żadne inne czynności.

Działki i budynki nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów na ulepszenie ww. budynków i budowli. Do dnia sprzedaży ww. budynki i budowle nie zostaną rozebrane i nie rozpoczną się prace rozbiórkowe.

Wątpliwości Wnioskodawczyni, przy tak przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego dotyczą rozstrzygnięcia, czy dokonując sprzedaży udziału w działce niezabudowanej objętej księgą wieczystą 1 bądź udziału w działkach niezabudowanych i zabudowanych objętych księgami wieczystymi 2 i 1 będzie z tego tytułu występować jako podatnik podatku VAT, a w konsekwencji czy powyższe transakcje będą opodatkowane podatkiem VAT.

Aby zatem rozstrzygnąć, czy w rozpatrywanej sprawie sprzedaż udziału w nieruchomościach będzie podlegała opodatkowaniu, należy przeanalizować czy ww. sprzedaż zostanie dokonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości lub ich części) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży udziału w przedmiotowych nieruchomościach, Wnioskodawczyni będzie spełniała przesłanki do uznania Jej za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy o VAT – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącej działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawczyni nabyła swój udział w całości nieruchomości w drodze spadkobrania ustawowego. Nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym podatnikiem VAT, nie jest rolnikiem ryczałtowym i nie prowadzi działalności rolniczej. Jak wskazano, nie są planowane żadne działania faktyczne mające na celu zwiększenie atrakcyjności działek np. doprowadzenia mediów, wystąpienie o warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, ani żadne inne czynności. Przedmiotowe nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w żaden sposób od momentu ich nabycia wskutek spadkobrania. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż i nie dokonywała w przeszłości sprzedaży innych nieruchomości. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży udziałów w ww. nieruchomościach, a także nie korzysta z biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomości.

Obecnie za zgodą Wnioskodawczyni z całości nieruchomości objętej księgą wieczystą nr 2, składającej się z 12 działek zabudowanych i niezabudowanych, korzysta drugi współwłaściciel w udziale 1/2 tj. była małżonka spadkodawcy i prowadzi tam działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni nie otrzymuje od niej żadnego wynagrodzenia. Jak wskazała Wnioskodawczyni nie łączy jej z drugim współwłaścicielem ww. nieruchomości sformalizowana umowa. Współwłaściciele dokonali podziału do używania ww. nieruchomości (quoad usum), w ten sposób, że z całości ww. nieruchomości korzysta i pobiera pożytki jeden ze współwłaścicieli, którym jest była małżonka spadkodawcy. Działalność gospodarczą na ww. nieruchomościach prowadzi wyłącznie drugi współwłaściciel i ponosi również wszelkie ryzyka i ciężary związane z ww. nieruchomościami.

W opisanej sprawie zauważyć należy, że zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT przez świadczenie usług rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT, w tym również m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Z przywołanych regulacji wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W związku z powyższym, jeżeli za zaniechanie pewnych czynności otrzymuje się wynagrodzenie, które przynosi wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi – co do której istnieje zgoda stron – takie działanie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinno być uznane za usługę. A zatem, aby powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji mogło zostać uznane za usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, zobowiązanie to winno być odpłatne, wynikać ze stosunku zobowiązaniowego, jak również musi istnieć konkretny podmiot będący bezpośrednim beneficjentem (konsumentem) tego zobowiązania.

W niniejszej sprawie czynność polegająca na wyrażeniu przez Wnioskodawczynię zgody na korzystanie z całości nieruchomości objętej księgą wieczystą nr 2 na rzecz współwłaściciela (tj. byłej żony spadkodawcy) celem prowadzenia działalności gospodarczej ma charakter nieodpłatny, bowiem – jak wskazała Wnioskodawczyni – nie otrzymuje od niej żadnego wynagrodzenia. Zatem należy uznać, że Wnioskodawczyni nie otrzymując wynagrodzenia, w zamian za powstrzymanie się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji (w tym przypadku – wyrażenia zgody na korzystanie z nieruchomości przez współwłaściciela celem prowadzenia działalności gospodarczej), nie będzie świadczyć usługi na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, a w konsekwencji nie będzie wykorzystywać nieruchomości celem odpłatnego świadczenia usług. Należy uznać, że ww. czynność nie jest przesłanką, w ślad za którą można by uznać Wnioskodawczynię za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości objętej księgą wieczystą nr 2.

Przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawczynię ma być samodzielnie udział w pojedynczej niezabudowanej działce gruntu o nr 12 bądź łącznie sprzedaż udziałów w ww. działce nr 12 i w 13 działkach zabudowanych i niezabudowanych o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12 i 13. W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że: „(…) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I-3013, pkt 32). Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37).

Zatem, w omawianej sytuacji należy wskazać, że ww. działania Wnioskodawczyni nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż udziału – w działce 12 sprzedawanej osobno, jak i również razem z działkami 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12 i 13 sprzedawanych łącznie – można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni dokonując dostawy udziału w działce/działkach korzystać będzie z przysługującej Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego transakcje sprzedaży udziału w ww. działce/działkach nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy wskazać, iż wniosek ORD-IN z 4 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.) dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, tj.: nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości, od którego należna jest opłata w wysokości 40 zł. Wnioskodawczyni dokonała opłaty od wniosku 7 maja 2021 r. w kwocie 80 zł oraz 21 lipca 2021 r. w kwocie 80 zł. W związku z powyższym, na podstawie art. 14f § 2b Ordynacji podatkowej, nienależna opłata w wysokości 120 zł zostanie zwrócona przekazem pocztowym na adres pełnomocnika szczególnego wskazany w pełnomocnictwie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin