2021.09.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.444.2021.1.SK
z 10 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2021 r. (data wpływu 12 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży składników majątku za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz udokumentowania przedmiotowej transakcji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

12 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży składników majątku za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz udokumentowania przedmiotowej transakcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Powiat jako jednostka samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. 1 stycznia 2017 r. doszło do scentralizowania rozliczeń VAT Powiatu (...) i jego jednostek budżetowych i od tego okresu Powiat rozlicza podatek od towarów i usług łącznie z wszystkimi scentralizowanymi jednostkami budżetowymi. W strukturze Powiatu (...) funkcjonuje 17 scentralizowanych jednostek budżetowych, w tym Zarząd (Z.). Jednostka ta realizuje zadania własne Powiatu w zakresie utrzymania i nadzoru nad publicznymi drogami powiatowymi zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z 5 maja 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 920 ze zm.). Jest to działalność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.). Jednostka jest właścicielem mienia ruchomego tj. maszyn i urządzeń, służących do utrzymania dróg publicznych.

Zakupione przez Z. w (...) mienie zostało nabyte do działalności publiczno-prawnej, niepodlegającej opodatkowaniu VAT i w chwili zakupu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu. Przy ich zakupie nie dokonano odliczenia podatku naliczonego VAT, a następnie nie były one wykorzystywane do prowadzenia czynności opodatkowanych, lecz tylko i wyłącznie do realizacji celów, które stanowią działalność publicznoprawną tj. utrzymania i nadzoru nad publicznymi drogami powiatowymi. Z uwagi na fakt, iż powyższe maszyny i urządzenia stały się zbędne, jednostka zamierza je sprzedać osobom fizycznym bądź podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Część składników majątku nie nadaje się do użytku i będzie sprzedana jako złom. Przy jego nabyciu nie dokonano odliczenia podatku naliczonego VAT, gdyż jednostce nie przysługiwało takie prawo. W trakcie eksploatacji przedmiotowe towary były wykorzystywane tylko i wyłącznie do utrzymania dróg, a więc do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT. Sprzęt nie był wykorzystywany ani udostępniany innym podmiotom odpłatnie, ani nieodpłatnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Z. sprzedając składniki majątku wykorzystywane wyłącznie do działalności publiczno-prawnej, tj. utrzymania i nadzoru nad publicznymi drogami powiatowymi (pozostającej poza zakresem uregulowanym przepisami podatku od towarów i usług), może potraktować sprzedaż jako wyłączoną z VAT, czyli niepodlegającą podatkowi VAT?
Jaki dokument należy wystawić w celu udokumentowania ww. czynności niepodlegających podatkowi VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży ww. składników majątku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Utrzymanie i nadzór nad publicznymi drogami powiatowymi jest zadaniem własnym Powiatu zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym. Zadanie to Powiat wykonuje we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. W celu wykonywania swoich zadań może tworzyć jednostki organizacyjne. Taką jednostką jest Z. w (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Sprzedaż składników majątku/środków trwałych nie powinna więc, co do zasady, rodzić obowiązku podatkowego w VAT. Realizując zadanie własne poprzez jednostkę budżetową Powiatu – Z. działa wyłącznie w sferze publicznoprawnej. Jednostce z tytułu nabycia poszczególnych składników majątku nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego. Ponadto składniki majątkowe nie zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a ponadto przez cały okres wykorzystywane były wyłącznie do działalności publicznoprawnej (pozostającej poza opodatkowaniem VAT) związanej z utrzymaniem i nadzorem nad publicznymi drogami powiatowymi. W tej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż poszczególnych składników majątkowych Z. w (...) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto nie stanowi działalności gospodarczej czynność jednorazowa, okazjonalna. Za taką działalność nie może być uznana jednorazowa sprzedaż maszyn, urządzeń, złomu, zwłaszcza w sytuacji, gdy przy ich zakupie nie dokonano odliczenia podatku naliczonego VAT, a następnie nie były one wykorzystywane do prowadzenia czynności opodatkowanych. Jednostka nie zajmuje się handlem tego typu rzeczami w sposób ciągły dla celów zarobkowych, nie prowadzi więc w tym zakresie działalności handlowej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT nie należy dokumentować fakturą. Nie powinien być także wystawiany rachunek, bowiem nie mamy tutaj do czynienia ze świadczeniami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej. W celu udokumentowania tego typu czynności podatnik winien wystawić notę księgową potwierdzającą dokonanie sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), dalej zwanej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez pojęcie sprzedaży, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie
z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy, jak i cytowany przepis Dyrektywy, wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, należy stwierdzić, iż generalnie organy oraz urzędy publiczne są uznawane za podatników. Dotyczy to jednakże tylko tej sfery, w której faktycznie występuje konsumpcja oraz gdzie podmioty te mogą konkurować z podmiotami prawa prywatnego.

Kryterium decydującym o uznaniu organu władzy publicznej za podatnika podatku od towarów i usług jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne czynności lub bardzo zbliżone czynności bądź też transakcje mogą być wykonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 920 ze zm.) powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców powiatu. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tut. organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia powiatu należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez powiat poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a powiat realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na postanowienie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 20 marca 2014 r. w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że „(…) dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez Gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy”.

Mając na względzie powyższe postanowienie należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku Powiatu podlega wyłączeniu z VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Przenosząc zatem powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy w pierwszej kolejności ustalić czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży składników majątku, tj. maszyn i urządzeń, służących do utrzymania dróg publicznych, będących przedmiotem opisu sprawy działa w charakterze podatnika VAT, a sprzedaż należy traktować w kategorii czynności, dla której Wnioskodawca działa w charakterze podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Powiat jako jednostka samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. 1 stycznia 2017 r. doszło do scentralizowania rozliczeń VAT Powiatu (...) i jego jednostek budżetowych i od tego okresu Powiat rozlicza podatek od towarów i usług łącznie z wszystkimi scentralizowanymi jednostkami budżetowymi. W strukturze Powiatu (...) funkcjonuje 17 scentralizowanych jednostek budżetowych, w tym Zarząd (…) w (...). Jednostka ta realizuje zadania własne Powiatu w zakresie utrzymania i nadzoru nad publicznymi drogami powiatowymi zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym. Jest to działalność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednostka jest właścicielem mienia ruchomego tj. maszyn i urządzeń, służących do utrzymania dróg publicznych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy - wyrażone w pytaniu pierwszym dotyczą kwestii uznania, że sprzedaż składników majątku będących przedmiotem wniosku nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy stwierdzić, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowe składniki majątku tj. maszyny i urządzenia, służące do utrzymania dróg publicznych były nabyte i użytkowane tylko do realizacji zadań własnych powiatu w zakresie utrzymania i nadzoru nad publicznymi drogami powiatowymi, czyli do celów, które stanowią działalność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - to należy uznać, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Powiat w przedmiotowej sprawie nie działa w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Reasumując, stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych składników majątku, tj. maszyn i urządzeń, służących do utrzymania dróg publicznych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca ma także wątpliwości - wyrażone w pytaniu drugim - które dotyczą kwestii udokumentowania transakcji sprzedaży składników majątku wymienionych w złożonym wniosku.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że przepis art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Stosownie natomiast do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2. czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
3. dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Jak rozstrzygnięto powyżej sprzedaż składników majątków tj. maszyn i urządzeń, służących do utrzymania dróg publicznych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów, gdyż Powiat nie działa w tym charakterze jako podatnik podatku VAT.

Zatem brak jest podstaw do dokumentowania fakturą dostawy składników majątku będących przedmiotem wniosku. Powyższa dostawa może być udokumentowana na podstawie innych dokumentów księgowych, w tym not księgowych. Należy jednak zaznaczyć, że nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta ich regulacją, tym samym nie określa danych, które powinna zawierać nota. Brak jest jednakże przeciwskazań na gruncie przedmiotowych przepisów dla takiego sposobu udokumentowania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin