2021.09.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.413.2021.3.MC

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.413.2021.3.MC
z 15 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 26 maja 2021 r. (data wpływu 1 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 30 sierpnia 2021 r. (data wpływu 2 września 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku VAT planowanej transakcji zbycia Przedmiotu Sprzedaży przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT,

niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT planowanej transakcji zbycia Przedmiotu Sprzedaży przez Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania,

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

1 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku VAT planowanej transakcji zbycia Przedmiotu Sprzedaży przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT,

niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT planowanej transakcji zbycia Przedmiotu Sprzedaży przez Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania,

oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z 30 sierpnia 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania i własnego stanowiska do tego pytania, uiszczenie brakującej opłaty oraz przedłożenie dowodu wpłaty ww. opłaty.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: …,

Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania: …,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowani składający wniosek wspólny są polskimi rezydentami podatkowymi i podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych. Zainteresowany prowadzi rolniczą działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zidentyfikowanym na cele tego podatku pod numerem NIP… . Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Zainteresowana prowadziła działalność gospodarczą do 31 grudnia 2007 r. i do tego dnia była czynnym podatnikiem podatku VAT.

Zainteresowani są w związku małżeńskim, nie zawierali małżeńskiej umowy majątkowej (w małżeństwie obowiązuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej).

Zainteresowani, na mocy umowy sprzedaży z dnia 16 grudnia 2010 r., zaprotokołowanej w formie aktu notarialnego Rep. A nr …, nabyli:

prawo do użytkowania wieczystego działki oznaczonej numerem 1, o powierzchni 0,2094 ha, położonej w miejscowości …, gmina …, powiat …, województwo …, obr ..., dla której Sąd Rejonowy w … IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr … (dalej jako: „Nieruchomość 1”) oraz prawo własności znajdujących się na jej obszarze budowli i urządzeń w postaci: utwardzonego parkingu i placu manewrowego, ogrodzenia znajdującego się na tejże nieruchomości, a biegnącego wzdłuż jej granic, obiektów liniowych służących do doprowadzania i odprowadzania płynów i energii elektrycznej, a to w szczególności wodociągu, kanalizacji, linii i trakcji elektroenergetycznej (dalej jako: „budowle i urządzenia”);
prawo do użytkowania wieczystego działki oznaczonej numerem 2 o powierzchni 2,2136 ha, położonej w miejscowości …, gmina …, powiat …, województwo …, obr.., dla której Sąd Rejonowy w … IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr … (dalej jako: „Nieruchomość 2”) oraz prawo własności znajdującego się na jej obszarze budynku stacji trafo o powierzchni 95,00 m² (dalej jako: „Budynek Trafo”) oraz urządzenia budowlanego w postaci ogrodzenia znajdującego się na tejże działce, a biegnącego wzdłuż jej granic, w tym wzdłuż granicy z działką … stanowiącą drogę publiczną oraz w postaci obiektów liniowych służących do doprowadzania i odprowadzania płynów i energii elektrycznej, a to w szczególności wodociągu, kanalizacji, linii i trakcji elektroenergetycznej;

Właścicielem Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 jest Skarb Państwa, a prawo do użytkowania wieczystego tych Nieruchomości zostało ustanowione na okres 99 lat tj. do dnia 5 grudnia 2089 r.

Nieruchomość 1 oraz Nieruchomość 2 objęte są ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego Uchwałą nr … Rady Gminy … z dnia 26 czerwca 2018 r. i przeznaczone są pod zabudowę produkcyjną, usługi i składy.

Z uwagi na fakt, że w dacie nabycia Nieruchomości Zainteresowany prowadził działalność gospodarczą będąc czynnym podatnikiem podatku VAT, a Nieruchomości te były wykorzystywane w jego działalności zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Od wskazanego powyżej nabycia został zapłacony podatek VAT, z uwagi na to, że Zainteresowany oraz sprzedający (… Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w …) zdecydowali o rezygnacji ze zwolnienia z opodatkowania przedmiotu sprzedaży, które przysługiwało im na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, korzystając z uprawnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT. W rezultacie, od transakcji nie odprowadzono podatku od czynności cywilnoprawnych, ze względu na treść art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z nabyciem prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości oraz własności budowli, urządzeń i Budynku Trafo, Zainteresowany skorzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu przedstawionej sprzedaży od wartości podatku należnego.

Zainteresowani docelowo zamierzają zbyć prawo do użytkowania wieczystego całej Nieruchomości 1 i części Nieruchomości 2, wraz z przeniesieniem prawa własności Budowli i urządzeń oraz Budynku Trafo, na niej zlokalizowanych (dalej jako: „Przedmiot Sprzedaży”) do spółki będącej czynnym podatnikiem VAT oraz polskim rezydentem podatkowym (dalej jako: „Nabywca”).

Nabywca zamierza dokonać nabycia Przedmiotu Sprzedaży na cele prowadzonej działalności gospodarczej i wykorzystywać go do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Do pierwszego zasiedlenia doszło przed nabyciem przez Zainteresowanych obu Nieruchomości. Zainteresowani nie ponosili wydatków na ulepszenie Przedmiotu Sprzedaży, w stosunku do których podatnik VAT – Zainteresowany, miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wspomniano na wstępie: Zainteresowani są polskimi rezydentami podatkowymi oraz podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych, przy czym:

Zainteresowany w chwili nabycia nieruchomości prowadził działalność gospodarczą, która później (w 2018 r.) została przekształcona w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w chwili obecnej Zainteresowany jest przedsiębiorcą prowadzącym rolniczą działalność gospodarczą pod nazwą „…”, oznaczoną numerem REGON: … . Zainteresowany jest także czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym na cele tego podatku pod numerem NIP … .

Zainteresowana nie posiada statusu przedsiębiorcy, nie prowadzi działalności gospodarczej - Zainteresowana prowadziła działalność gospodarczą do dnia 31 grudnia 2007 r.

Nieruchomości oraz budynki i budowle składające się na Przedmiot Sprzedaży zostały wycofane z działalności gospodarczej Zainteresowanego w grudniu 2018 r.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano:

wydania niniejszej interpretacji (zarówno terminu jak i treści interpretacji);
okoliczności czy Gmina … która posiada ustawowe prawo pierwokupu w trybie art. 109 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - skorzysta z tego prawa;

„W jaki sposób Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 są/będą wykorzystywane przez Pana od momentu wycofania ich w 2018 r. z prowadzonej działalności gospodarczej do momentu sprzedaży, tj. czy np.: - zostały wprowadzone aportem do spółki, - są wykorzystywane przez Pana do celów osobistych, jeżeli tak, to do jakich?”, oraz
„W jaki sposób ww. Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 są/będą wykorzystywane przez Pana Żonę od momentu wycofania ich w 2018 r. z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej do momentu sprzedaży, tj. czy np. są wykorzystywane przez Pana żonę do celów osobistych, jeżeli tak, to do jakich?”,
Zainteresowany wskazał, że od momentu wycofania nieruchomości są wynajmowane jedynie przez Zainteresowanego na rzecz spółki (o czym szczegółowo poniżej). Nieruchomości nie zostały wprowadzone aportem do spółki. Przy czym Zainteresowany wskazuje w tym pytaniu, że we wniosku o wydanie interpretacji błędnie podano, że nieruchomości zostały wycofane w 2018 r. - kiedy wycofanie nastąpiło w styczniu 2019 r.

kto wystąpi/wystąpił z wnioskiem o podział Nieruchomości 2, tj. Pan, Pana żona czy osoba trzecia? Jeżeli osoba trzecia to proszę wskazać w czyim imieniu będzie występować.
czy na dzień sprzedaży będą wydzielone działki z Nieruchomości 2 i jakie będą ich numery ewidencyjne?
proszę wskazać numer ewidencyjny działki wydzielonej z Nieruchomości 2, która będzie przedmiotem sprzedaży”,

wniosek został złożony przez Zainteresowanych,
została podzielona jedynie jedna działka - jak wskazano we wniosku planowane zawsze było wydzielenie jedynie jednej - tak aby obie nieruchomości opisane we wniosku (podlegająca sprzedaży i niepodlegająca sprzedaży miały porównywalną powierzchnię),
na chwilę obecną podział został dokonany - działka 2 o powierzchni 2,2136 ha została podzielona na działkę nr 3 o powierzchni 0,9185 ha oraz nr 4 o powierzchni 1,2951 ha,
działki jakie będą podlegać sprzedaży (określony we wniosku Przedmiot Sprzedaży) to działki nr 1 i 3.

f) Ponadto na pytanie o treści: „Czy Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 były/są udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy? (…)”, Zainteresowany odpowiedział: „Cała nieruchomość jest w ramach dzierżawiona przez … do spółki … spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (spółki powstałej z przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej Zainteresowanego).

Jednocześnie Zainteresowany doprecyzował, że pytanie wniosku dotyczy:

podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży całej Nieruchomość 1 i części Nieruchomości 2 (Przedmiotu Sprzedaży opisanego we wniosku) – przez … ;

zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży całej Nieruchomość 1 i części Nieruchomości 2 (Przedmiotu Sprzedaży opisanego we wniosku) – przez … .

Zainteresowany wskazuje, że kwestia działania w charakterze podatnika VAT przez … nie budzi wątpliwości z uwagi na termin wycofania nieruchomości i należy zatem analizować zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT na gruncie art. 41 ust 1 pkt 10 ustawy o VAT. Wątpliwości budzi status … i tym samym wpływ na całość transakcji jej statusu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie stanowiącym uzupełnie wniosku).

Czy, mając na uwadze wskazane zdarzenie przyszłe, w związku z planowanym zbyciem Przedmiotu Sprzedaży Zainteresowani będą zobowiązani do zapłaty podatku od towarów i usług?

Zdaniem Zainteresowanych (ostatecznie sformułowanym w piśmie stanowiącym uzupełnie wniosku), w związku ze sprzedażą Przedmiotu Sprzedaży nie będą zobowiązani do zapłaty podatku VAT, w szczególności sprzedaż będzie:

zwolniona na gruncie art. 41 ust 1 pkt 10 ustawy o VAT z podatku VAT w części należącej do Zainteresowanego … oraz

niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT w pozostałej części, należącej do Zainteresowanej … .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 powołanego wyżej Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania – Pan … prowadzi rolniczą działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany w chwili nabycia Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 prowadził działalność gospodarczą, która później (w 2018 r.) została przekształcona w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. W chwili obecnej Zainteresowany jest przedsiębiorcą prowadzącym rolniczą działalność gospodarczą pod nazwą „…”.

Zainteresowana niebędąca stroną postępowania – Pani … nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Zainteresowana prowadziła działalność gospodarczą do 31 grudnia 2007 r. i do tego dnia była czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowani są w związku małżeńskim, nie zawierali małżeńskiej umowy majątkowej (w małżeństwie obowiązuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej).

Zainteresowani na mocy umowy sprzedaży z 16 grudnia 2010 r. nabyli prawo do użytkowania wieczystego działki nr 1 oraz prawo własności znajdujących się na jej obszarze budowli i urządzeń, jak również prawo do użytkowania wieczystego działki nr 2 oraz prawo własności znajdującego się na jej obszarze budynku stacji trafo oraz urządzeń budowlanych.

Zainteresowani, w związku z dużą różnicą w powierzchni Nieruchomości 1 i 2 (małą powierzchnią Nieruchomości 1) mają zamiar dokonać podziału Nieruchomości 2 - aby docelowo powstały dwie działki o podobnej do siebie powierzchni - tak aby zbyć część Nieruchomości 2. Zainteresowani docelowo zamierzają zbyć prawo do użytkowania wieczystego całej Nieruchomości 1 i części Nieruchomości 2 wraz z przeniesieniem prawa własności budowli i urządzeń oraz budynku Trafo, na niej zlokalizowanych (dalej jako: „Przedmiot Sprzedaży”) do spółki będącej czynnym podatnikiem VAT oraz polskim rezydentem podatkowym.

Wniosek o podział Nieruchomości 2 został złożony przez Zainteresowanych. Na chwilę obecną podział został dokonany - działka 2 została podzielona na działkę 3 i 4. Działki, jakie będą podlegać sprzedaży (określony we wniosku Przedmiot Sprzedaży) to działki nr 1 i 3.

Nieruchomości oraz budynki i budowle składające się na Przedmiot Sprzedaży zostały wycofane z działalności gospodarczej Zainteresowanego w styczniu 2019 r.

Cała Nieruchomość została wydzierżawiona przez … do spółki … spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (spółki powstałej z przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej Zainteresowanego). Umowa została zawarta 23 stycznia 2019 r. na czas nieokreślony i ma charakter odpłatny. Kwota czynszu wynosi 24 000 zł netto miesięcznie. Wszelkie podatki odprowadza jedynie Zainteresowany będący stroną postępowania (zarówno dochodowy, jak i podatek od nieruchomości).

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji, u Zainteresowanego będącego stroną postępowania dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Należy zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem, nie każda czynność, która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.

Należy wskazać, że skoro Zainteresowany będący stroną postępowania wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej Nieruchomości 1 i 2 stanowiące składniki majątku wspólnego, to miał nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną. Podkreślenia wymaga, że cała nieruchomość została wydzierżawiona w styczniu 2019 r. na czas nieokreślony i ma charakter odpłatny. Wszelkie podatki odprowadza jedynie Zainteresowany będący stroną postępowania (zarówno dochodowy, jak i podatek od nieruchomości). Zatem to Zainteresowany będący stroną postępownaia dokona w efekcie zbycia Przedmiotu Sprzedaży.

Zatem wskazać należy, że w przypadku zbycia Przedmiotu Sprzedaży za zbywcę (stronę transakcji sprzedaży) należy uznać wyłącznie Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Zainteresowany nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując zbycia Przedmiotu Sprzedaży wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy dla całej transakcji zbycia Przedmiotu Sprzedaży. W konsekwencji zbycie Przedmiotu Sprzedaży w całości będzie podlegało po stronie Zainteresowanego będącego stroną postępowania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast Zainteresowana niebędąca stroną postępowania w związku z ww. transakcję zbycia Przedmiotu Sprzedaży nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ww. przepisu. Tym samym ww. transakcja u Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z kolei w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 9 ww. ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o urządzeniach budowlanych – należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Jak wynika z opisu sprawy przemiotem sprzedaży są działki nr 1 i 3. Na działce nr 1 znajdują się budowle i urządzenie w postaci utwardzonego parkingu i placu manewrowego, ogrodzenia, obiektów liniowych służących do doprowadzania i odprowadzania płynów i energii elektrycznej, w szczególności wodociągu, kanalizacji, linii i trakcji elektroenergetycznej (dalej jako: „budowle i urządzenia”). Natomiast na działce nr 3 znajdują się utwardzony parking i plac manewrowy, ogrodzenie, obiekty liniowe służące do doprowadzania i odprowadzania płynów i energii elektrycznej (w szczególności wodociągu, kanalizacji, linii i trakcji elektroenergetycznej) oraz budynek stacji trafo. Przy czym – jak wskazano w opisie sprawy - do pierwszego zasiedlenia doszło przed nabyciem obu Nieruchomości. Jednocześnie Zainteresowany nie ponosił wydatków na ulepszenie Przedmiotu Sprzedaży.

Odnosząc się do planowanej sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki nr 1 wraz z własnością znajdujących się na niej budowli i urządzeń oraz prawa wieczystego użytkowania działki nr 3 wraz z własnością znajdującego się na niej budynku oraz urządzeń budowlanych należy zauważyć, że decydujące dla rozstrzygnięcia, czy w przedmiotowej sprawie dla opisanej dostawy ww. działek zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie właściwą stawką jest rozstrzygnięcie kwestii, czy i kiedy względem budowli znajdujących się na działce nr 1 oraz budynku znajdującego się na działce nr 3 natąpiło pierwsze zasiedlenie.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że planowana sprzedaż znajdujących się na działce nr 1 budowli nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Również planowana sprzedaż budynku znajdującego się na działce nr 3 nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Jednocześnie dla ww. budowli znajdujących się na działce nr 1 oraz budynku znajdującego się na ww. działce nr 3 okres pomiędzy ich pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą będzie dłuższy niż 2 lata. Ponadto Zainteresowany nie ponosił wydatków na ulepszenie Przedmiotu Sprzedaży.

W związku z powyższym w odniesieniu planowanej sprzedaży budowli znajdujących się na działce nr 1 oraz budynku znajdującego się na działce nr 3 zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jednocześnie należy wskazać, że urządzenia budowlane znajdujące się na ww. działce nr 1 należy traktować jako elementy przynależne do ww. budowli. Tym samym ich planowana dostawa będzie korzystała ze zwolnienia właściwego dla ww. budowli. Także urządzenia budowlane znajdujące się na działce nr 3 należy traktować jako elementy przynależne do budynku znajdującego się na ww. działce nr 3. Zatem ich planowana dostawa będzie korzystała ze zwolnienia właściwego dla ww. budynku.

Jak wskazano powyżej, grunt (prawo użytkowania wieczystego gruntu) będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. W świetle powyższego dostawa gruntu nr 1 (prawa wieczystego użytkowania gruntu), na której znajdują się ww. budowle i urządzenia budowlane oraz gruntu nr 3 (prawa wieczystego użytkowania gruntu), na którym znajduje się ww. budynek oraz urządzenia budowlane, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy również będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że strony nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Reasumując planowana transakcja zbycia Przedmiotu Sprzedaży stanowiącego majątek wspólny małżonków wyłącznie u Zainteresowanego będącego stroną postępowania będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowany będący stroną postępowania będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Przy czym ww. transakcja zbycia Przedmiotu Sprzedaży przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Natomiast Zainteresowana niebędąca stroną postępowania w związku z planowaną transakcją zbycia Przedmiotu Sprzedaży nie będzie podatnikiem w rozumieniu ww. art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem ww. transakcja zbycia Przedmiotu Sprzedaży u Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Zaintersowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, iż niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin