Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.162.2021.2.JJ
z 16 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 21 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismami z 16 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.) i 23 lipca 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych, w zakresie ustalenia sposobu obliczania wysokości opłaty na podstawie art. 12f ust. 1 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

21 czerwca 2021 r. złożyli Państwo do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 7 lipca 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.162.2021.1.JJ wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo 23 lipca 2021 r. (data wpływu ).

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawili Państwo następujący stan faktyczny.

„Spółka” posiada siedzibę na terytorium Polski i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce. Spółka wchodzi w skład międzynarodowej grupy kapitałowej (…) będącej liderem w branży usług logistycznych, świadczonych głównie dla podmiotów z sektora gastronomicznego (głównie restauracji i lokali gastronomicznych szybkiej obsługi). Spółki należące do grupy kapitałowej (…) zapewniają kompleksową obsługę logistyczną kontrahentów, która obejmuje m.in.:

1. zamawianie i nabywanie towarów od określonych dostawców;
2. organizację i planowanie ich dostawy do magazynów podmiotów z Grupy (…) (m.in. wybór środka transportu, przewoźnika, ustalenie terminów transportu, zapewnienie odpowiednich warunków transportu towarów);
3. przeładunek towarów, w tym np. cross-docking – czyli przeładunek kompletacyjny, który polega na przeładowaniu lub przepakowaniu towaru i jego wysyłce do odbiorcy ostatecznego bezpośrednio po dostarczeniu towaru do magazynu, bez dodatkowego magazynowania (składowania) towaru;
4. utrzymanie odpowiednich stanów magazynowych;
5. przechowywanie (magazynowanie) towarów w odpowiednich warunkach (m.in. we właściwej temperaturze, minimalizując ryzyko zepsucia towarów);
6. zapewnienie właściwej kompletacji i dostępności towarów;
7. wysyłkę / dystrybucję towarów do kontrahenta zgodnie ze złożonym zamówieniem za pośrednictwem własnej floty pojazdów lub firm transportowych zarówno na krótkich trasach lokalnych, jak i trasach długodystansowych;
8. zarządzanie procesem reklamacji towarów.
   
   

QSL Polska w ramach prowadzonej przez siebie działalności dokonuje nabycia towarów oraz następnie ich sprzedaży, zarówno detalicznej jak i hurtowej, której przedmiotem w dominującej części są produkty żywnościowe oraz napoje. W związku z powyższym część z dostarczanych przez Spółkę napojów podlega opłacie za wprowadzenie na rynek krajowy (dalej: „opłata”, „opłata cukrowa”, „podatek”, „podatek cukrowy”) na podstawie art. 12a ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (tekst jednolity ogłoszony w Dz.U. z 2021 r. poz. 183 z późn. zm.; dalej: „Ustawa”). Ponadto, część oferowanych przez Spółkę towarów podlegających opłacie cukrowej stanowią napoje, które w swoim składzie zawierają jednocześnie cukier, którego łączna zawartość w 100 ml napoju występuje w ilości równej lub mniejszej niż 5 g lub/oraz substancję słodzącą, o której mowa w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.Urz. UE L 354 z 31.12.2008, z późn. zm.; dalej: „Rozporządzenie 1333/2008”). Wątpliwości Spółki rodzi treść art. 12f ust. 1 pkt 1 Ustawy, który w sposób niejasny określa wysokość nakładanej opłaty cukrowej. Zgodnie z jego treścią, na wysokość opłaty cukrowej składają się: 0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w Rozporządzeniu 1333/2008, oraz zgodnie z pkt 2 przepisu, 0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju – w przeliczeniu na litr napoju. Niepewność Spółki dotyczy konstrukcji pkt 1 wskazanego przepisu, który ustanawia dwie następujące przesłanki (warunki) do naliczenia opłaty we wskazanej wysokości (0,50 zł.):

• w 100 ml napoju zawartość cukrów wynosi 5 g lub mniej;
• w zawartości napoju występuje w jakiejkolwiek ilości co najmniej jedna substancja słodząca, o której mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008.
  
  

Spółka dokonując analizy przepisu, w świetle konieczności bezwzględnego jego zastosowania dla części oferowanych przez siebie produktów, doszła do wniosku iż możliwe jest interpretowanie jego treści zasadniczo na dwa sposoby. Jest to spowodowane faktem, iż w treści przepisu przesłanki te zostały przez ustawodawcę połączone spójnikiem „lub”, który sprawia, że przepis może być rozumiany na więcej niż jeden sposób:

Sposób 1. Spójnik „lub” użyty w treści przepisu wskazuje, iż wysokość opłaty przy spełnieniu przez produkt którejkolwiek, jednej z przesłanek samodzielnie (wystąpienie jednego ww. składnika w produkcie, tj. cukru albo substancji słodzącej), jak i obu przesłanek łącznie (wystąpienie dwóch ww. składników w produkcie), wynosić będzie zawsze 0,50 zł. Zatem kwota naliczana jest w tej wysokości jednokrotnie niezależnie od tego, czy spełniona jest tylko jedna czy dwie przesłanki.

Sposób 2., dalej: „Wariant Zachowawczy” Według drugiego sposobu rozumienia art. 12f ust. 1 pkt 1 Ustawy, w świetle użytego w jego streści spójnika „lub”, wysokość opłaty wynosi każdorazowo 0,50 zł za spełnienie każdego z warunków (tj. 0,50 zł za każdy z występujących składników, odrębnie za zawartość cukru oraz odrębnie za zawartość substancji słodzącej). Zgodnie z tym wariantem, przykładowo dla napoju o zawartości 4 g cukrów i 2 g substancji słodzącej, o której mowa w Rozporządzeniu 1333/2008 w 100 ml napoju, wysokość podatku wynosi 1 zł w przeliczeniu na litr napoju. Kwota ta wynika z faktu, iż w myśl powyższego założenia naliczona zostanie opłata w wysokości 0,50 zł za spełnienie warunku dotyczącego zawartości cukru oraz 0,50 zł za spełnienie warunku dotyczącego zawartości substancji słodzącej w napoju, w przeliczeniu na litr napoju.

Mając na uwadze powyższe, Spółka dążąc do posiadania pewności co do uiszczenia wszelkich należności podatkowych w kwotach o należnej wysokości, a zarazem w celu zapobiegnięcia sytuacji, w której nie dopełniłaby w całości ciążącego na niej obowiązku podatkowego i tym samym popadłaby w zaległość podatkową, Spółka zdecydowała się na stosowanie przy obliczaniu i wpłacaniu opłaty cukrowej Wariantu Zachowawczego. Oznacza to, że Spółka podjęła decyzję o uiszczaniu opłaty w wysokości 0,50 zł w przeliczeniu na litr napoju za każdy spełniony warunek z art. 12f ust. 1 pkt 1 Ustawy, tj. w przypadku napoju zawierające zarówno cukier, jak i substancję słodzącą – opłaty w wysokości 1 zł w przeliczeniu na litr napoju (przy założeniu, iż zawartość cukru w napoju nie przekracza progu 5 g na 100 ml). W świetle wskazanych dążeń Spółki – wynikających z intencji dopełnienia należytej staranności przy wypełnianiu swoich obowiązków publicznoprawnych – zdecydowała się ona na takie działanie godząc się z faktem, iż może ono prowadzić do potencjalnej nadpłaty podatku, jednocześnie podejmując działania mające na celu uzyskanie interpretacji indywidualnej w zakresie powyżej opisanego zagadnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo o następujące informacje:

Napoje opisane w stanie faktycznym wniosku o interpretację są napojami w rozumieniu art. 12b ust. 1 Ustawy, tzn. napojami ujętymi w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytanie.

Czy w przypadku spełnienia przez dany napój zarówno tylko jednej, jak i łącznie dwóch przesłanek zawartych w art. 12f ust. 1 pkt 1 Ustawy, opłata w wysokości 0,50 zł w przeliczeniu na litr napoju powinna być naliczana jednokrotnie w obu przypadkach, tj. przy założeniu iż próg zawartości 5 g cukru w 100 ml napoju nie został przekroczony:

1. w wysokości 0,50 zł w przeliczeniu na litr napoju przy spełnieniu jednej przesłanki (zawartość cukru albo zawartość substancji słodzącej) oraz
2. w wysokości 0,50 zł w przeliczeniu na litr napoju przy spełnieniu obu przesłanek łącznie (zawartość cukru oraz zawartość substancji słodzącej)?
   
   

Państwa zdaniem.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym: „Wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 (…),
2. kofeiny lub tauryny – podlega opłacie.”
   
   

W myśl art. 12f ust. 1 Ustawy, „Na wysokość opłaty składają się następujące części:

1. 0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,
2. 0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju – w przeliczeniu na litr napoju.”
   
   

Powyższy przepis ustanawia opłatę stałą w wysokości 0,50 zł – za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju lub za zawartość (w jakiejkolwiek ilości) co najmniej jednej substancji słodzącej w przeliczeniu na litr napoju.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym sposobem interpretacji powyższego przepisu (w zakresie pkt 1), jest takie jego rozumienie, zgodnie z którym spełnienie przez dany napój zarówno jednej przesłanki samodzielnie (np. jedynie zawartości cukru), jak i dwóch przesłanek łącznie (zawartości cukru i substancji słodzącej), prowadzi co naliczenia opłaty w wysokości 0,50 zł (przy założeniu, iż próg zawartości 5 g cukru w 100 ml napoju nie został przekroczony) w przeliczeniu na litr napoju. Naliczenie opłaty w wysokości 0,50 zł powinno więc następować po spełnieniu jednego lub dwóch warunków zawsze jednokrotnie.

Wobec tego zdaniem Wnioskodawcy prawidłowym sposobem obliczenia wysokości opłaty cukrowej w takim przypadku jest opisany w stanie faktycznym wniosku Sposób 1. Spółka uznaje tym samym, iż rozumienie przepisu opisane i praktykowane przez nią w ramach „Wariantu Zachowawczego” jest jej zdaniem nieuzasadnione (jednak jest stosowane przez Spółkę z ostrożności). Poniżej Spółka prezentuje szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska. Czyniąc zadość zasadzie pierwszeństwa wykładni językowej, Spółka dokonała analizy literalnego brzmienia przepisu art. 12f ust. 1 pkt 1 Ustawy, a w szczególności rozumienia spójnika „lub” oddzielającego dwa warunki opisane w tym przepisie.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, słowo „lub” oznacza «spójnik wyrażający możliwą wymienność lub wzajemne wyłączanie się zdań lub ich części» (www.sjp.pwn.pl). Powyższa definicja jest jednak definicją języka potocznego, natomiast teksty aktów (przepisów) prawnych posługują się językiem prawnym, który ma być możliwie precyzyjny w przekazywaniu informacji i nie zawsze jest tożsamy z językiem potocznym. Język prawny nadaje bowiem pewnym zwrotom znaczenie całkowicie lub częściowo odmienne, od tych które występują w języku potocznym – i tak też właśnie jest ze spójnikiem „lub". Zgodnie z zasadami logiki prawniczej, którymi kieruje się język prawny, spójnik „lub” jest oznaczeniem alternatywy zwykłej. Alternatywą zwykłą jest zdanie złożone, zbudowane przy pomocy funktora alternatywy łącznej (m.in. spójnika „lub”). Warunkiem prawdziwości alternatywy łącznej (zwykłej) jest prawdziwość choćby jednego argumentu zdaniowego. Taki sposób interpretacji spójnika „lub" potwierdzony został w orzecznictwie. Wskazywał na to przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 6 lipca 2018 r., w sprawie o sygn. II SA/Łd 253/18, gdzie powołując się na uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29 września 2006 r. w sprawie o sygn. II UZP 10/06, wskazał, że „Sąd Najwyższy (…) podkreślił, iż spójnik "lub" wyraża alternatywę łączną, czyli dopuszcza możliwość współwystępowania sytuacji komunikowanych przez zdania łączone tym spójnikiem, a zatem możliwe jest spełnienie warunków wynikających z jednego lub kilku a także z wszystkich zdań oddzielonych spójnikiem "lub"”. Oznacza to, że jeśli co najmniej jedno zdanie jest prawdziwe, a także gdy oba zdania są prawdziwe, to alternatywa (łączna) dwóch zdań jest prawdziwa. Przekładając to na analizowany przepis wskazać należy, że każda z dwóch przesłanek zawartych w art. 12f ust. 1 pkt 1 Ustawy stanowi warunek wystarczający dla naliczenia opłaty we wskazanej wysokości, przy czym spełnienie dwóch warunków wystarczających nie sprawia, iż naliczenie opłaty powinno nastąpić podwójnie. Jak bowiem wskazano powyżej, dla prawdziwości całego zdania z alternatywą łączną wystarczającym jest aby chociażby jedno ze zdań składowych było prawdziwe – a zatem, aby prawidłowe było zdanie o naliczeniu opłaty w wysokości 0,50 zł w przeliczeniu na litr napoju, wystarczające jest aby dany napój zawierał w sobie cukier (w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml), bądź aby zawierał w sobie (w jakiejkolwiek ilości) co najmniej jedną substancję słodzącą wskazaną w Rozporządzeniu 1333/2008. Zawartość tych produktów w napoju – niezależnie od tego czy występują one razem czy osobno – decyduje zatem o tym, czy materializuje się obowiązek w postaci naliczenia opłaty w wysokości 0,50 zł na litr napoju. Wykładnia literalna analizowanego przepisu, dokonana z zachowaniem zasad logiki prawniczej, nie pozwala zatem na uznanie, aby taka opłata mogła być naliczana wielokrotnie w zależności od tego ile warunków określonych przy zastosowaniu alternatywy łącznej zostanie spełnionych. Ponadto Wnioskodawca stoi na stanowisku, że fakt, iż dwa warunki (zawartość cukru do 5g i zawartość substancji słodzących) zostały uwzględnione w tej samej jednostce redakcyjnej przepisu art. 12f Ustawy (tj. w jednym punkcie i w jednym zdaniu ust. 1 pkt 1) – świadczy o tym, że intencją ustawodawcy było, aby przepis ten był interpretowany we wskazany przez Spółkę sposób. Gdyby bowiem intencją ustawodawcy było, aby niniejszy przepis był rozumiany odmiennie, tzn. prowadząc do naliczania opłaty w podwójnej wysokości w razie spełnienia obu przesłanek łącznie (Wariant Zachowawczy) – to przyjąć należy, że w takim wypadku przesłanki te zostałyby zapisane w Ustawie rozdzielnie, przy zastosowaniu dwóch implikacji, jak chociażby:

i)kolejnych jednostek redakcyjnych (punktów lub liter) w obrębie ustępu pierwszego art. 12f Ustawy – tak jak zostało to zrobione w odniesieniu do opłaty za zawartość cukru powyżej 5g w 100 ml napoju (art. 12f ust. 1 pkt 2) albo
ii)odrębnych ustępów art. 12f – jak w przypadku opłaty za dodatek kofeiny lub tauryny, którą uwzględniono w art. 12f ust. 3 Ustawy.

Należy również zauważyć, że zgodnie z treścią art. 12f ust. 2 Ustawy „Wysokość opłaty dla napojów zawierających powyżej 5 g cukrów w 100 ml napoju stanowi sumę części, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, z wyłączeniem ust. 7.” I dalej w ust. 4: „Wysokość opłaty dla napojów zawierających substancje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, oraz kofeinę lub taurynę stanowi odpowiednio sumę części, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, oraz opłaty, o której mowa w ust. 3.” Taki zabieg legislacyjny wskazuje wprost, że w tych przypadkach, w których ustawodawca zamierzał wprowadzić obowiązek sumowania poszczególnych elementów opłaty cukrowej, wprowadzony został jasny przepis ustanawiający taki obowiązek. Podobnej regulacji w zakresie konieczności powielania i sumowania części składowej opłaty w wysokości 0,50 zł Ustawa nie zawiera. A tym samym, brak jest podstaw do tego, aby taki obowiązek domniemywać. Jednocześnie, Wnioskodawca zwraca uwagę, iż w zakresie komentowanego podatku cukrowego, którego dotyczy wniosek, zostały opublikowane wyjaśnienia Ministerstwa Finansów dostępne pod adresem https://www.podatki.gov.pl/pozostale-podatki/oplata-od-srodkow-spozywczych/. Wyjaśnienia te nie zawierają jednak objaśnień dotyczących sposobu interpretacji art. 12f ust. 1 pkt 1 Ustawy. Ministerstwo Zdrowia również nie opublikowało odpowiednich wyjaśnień w tym zakresie. Co jednak istotne, w dniu 4 stycznia 2021 r. na rządowym portalu biznes.gov.pl, pod adresem https://www.biznes.gov.pl/pl/firma/podatki-i-ksiegowosc/chcerozliczac-inne-podatki/podatek-cukrowy-kto-ma-obowiazek-zaplaty opublikowane zostały wyjaśnienia w zakresie podatku cukrowego (ostatnia aktualizacja wyjaśnień na dzień sporządzania wniosku miała miejsce 7 kwietnia 2021 r.). W części publikacji dotyczącej sposobu obliczania wysokości opłaty wskazano, że „Opłata cukrowa jest sumą dwóch wartości, stałej i zmiennej.

Na każdy litr napoju opłata wynosi:

• 0,50 zł opłaty stałej – za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju lub za zawartość (w jakiejkolwiek ilości) co najmniej jednej substancji słodzącej
• 0,05 zł opłaty zmiennej – za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju.”
  
  

Z informacji tej wynika zatem, w przypadku zawartości w napoju cukru (do 5 g w 100 ml) lub substancji słodzącej naliczana jest stała opłata w wysokości 0,50 zł w przeliczeniu na litr napoju – opłata ta jest stała, a więc niezmienna i nie podlegająca zwielokrotnieniu (w odniesieniu do jednego litra napoju).

Takie rozumienie potwierdza również zamieszczona w powyższych wyjaśnieniach tabela, wskazująca jak obliczyć wartość opłaty w zależności od składników napoju. W kolejnych kolumnach tej tabeli zostały wskazane warunki brane pod uwagę w procesie obliczania wysokości opłaty cukrowej, natomiast w rzędach wskazane zostały przykłady napojów w różnych konfiguracjach odnośnie spełnienia przez produkty tych właśnie warunków. Druga kolumna tabeli odnosi się do analizowanego we wniosku art. 12f ust. 1 pkt 1 Ustawy, wskazując wysokość opłaty za zawartość cukru lub substancji słodzącej w 100 ml napoju. Natomiast w szóstym rzędzie tabeli opisany został przykład analogiczny do stanu faktycznego, którego dotyczy niniejszy wniosek, tj. napój spełniający dwie przesłanki analizowanego przepisu (zawartość substancji słodzącej i cukru); w tym przykładzie napój spełnia także warunek wskazany w ust. 3 przepisu (zawartość tauryny), co jednak Spółka pomija, jako że ta kwestia pozostaje poza zakresem jej pytania.

Zgodnie z tabelą, w opisanym przykładzie opłata za spełnienie dwóch przesłanek art. 12f ust. 1 pkt 1 Ustawy wynosi 50 gr w przeliczeniu na litr napoju (a nie 1 zł., co miałoby miejsce w przypadku zastosowania Wariantu Zachowawczego). Wobec tego, powyższe potwierdza stanowisko Wnioskodawcy, iż spełnienie dwóch warunków analizowanego przepisu powinno prowadzić do naliczenia opłaty 0,50 zł. w jednokrotnej wysokości. Spółka ma świadomość, że tego rodzaju wyjaśnienia nie stanowią powszechnie obowiązującego źródła prawa, ani też nie stanowią objaśnień prawnie wiążących organy podatkowe, czy też dających podatnikom moc ochronną. Zważywszy jednak, że wyjaśnienia te zostały zamieszczone na oficjalnej stronie rządowej, a co więcej odesłanie do nich znajduje się także na portalu Ministerstwa Finansów www.podatki.gov.pl (pod adresem: https://www.podatki.gov.pl/pozostale-podatki/oplata-od-srodkow-spozywczych/) – Spółka kierując się zasadą zaufania do organów państwa, uznaje że wyjaśnienia te wskazują oficjalną linię interpretacyjną przepisów o podatku cukrowym i mogą stanowić podstawę argumentacji Spółki w niniejszym wniosku. Podsumowując, Spółka pragnie ponadto zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 12j ust. 1 Ustawy, do opłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) (dalej: „Ordynacja Podatkowa”). Natomiast w art. 2a Ordynacji podatkowej wyrażona została zasada ogólna „in dubio pro tributario”, mającą zastosowanie wtedy, gdy w wyniku dokonanej wykładni nie można jednoznacznie ustalić znaczenia dekodowanej normy prawnej. Zgodnie z tą zasadą, „niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika”. Natomiast zgodnie z interpretacją ogólną Nr PK4.8022.44.2015 wydaną przez Ministra Finansów dnia 29 grudnia 2015 r. w sprawie stosowania zasady rozstrzygania wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego na korzyść podatnika: „W kontekście art. 2a Ordynacji podatkowej przez "korzyść podatnika" należy rozumieć optymalne dla niego rozwiązanie prawne spośród tych, które zarysowały się w trakcie wykładni przepisu. To, jakie rozwiązanie jest korzystniejsze dla podatnika, wskazuje sam podatnik (…). Jeśli organ podatkowy natrafi na wątpliwości co do znaczenia przepisu w konkretnej sytuacji faktycznej, a wątpliwości tych nie będzie można usunąć w trakcie prawidłowo prowadzonej wykładni przepisów prawa podatkowego, to wówczas stosując art. 2a Ordynacji podatkowej, powinien przyjąć znaczenie przepisów korzystniejsze dla podatnika. (...) Jeśli organ podatkowy dojdzie do wniosku, że w sprawie ma zastosowanie art. 2a Ordynacji podatkowej ale można zastosować więcej niż jedną, równorzędną i korzystną dla podatnika interpretację przepisu, powinien wybrać tą korzystniejszą dla podatnika. W przypadku, gdy organ nie jest w stanie ustalić, która z różnych interpretacji jest korzystniejsza (np. obie interpretacje są korzystne dla podatnika, ale - na innym polu działania prawa podatkowego - wybór jednej spowoduje utratę korzyści płynących z drugiej), powinien uzyskać stanowisko podatnika co do wyboru najkorzystniejszej dla niego interpretacji.”

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki uzasadnione jest interpretowanie treści art. 12f ust. 1 pkt 1 Ustawy w ten sposób, iż w przypadku spełnienia przez dany produkt zarówno jednej, jak i dwóch przesłanek zawartych w przepisie (zawartość cukru do 5 g na 100ml lub zawartość substancji słodzącej), prowadzi do obowiązku naliczenia opłaty w wysokości 0,50 zł w przeliczeniu na litr napoju. W rezultacie, prawidłowym sposobem obliczenia wysokości opłaty jest metoda opisana w opisie stanu faktycznego pod nazwą Sposób 1 (podkreślenie tut. Organu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183), zwanej dalej ustawą, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1333/2008”,
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

Zgodnie z art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Natomiast przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, rozumie się, w myśl art. 12a ust. 2 ustawy, sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Jak stanowi art. 12f ust. 1 ustawy na wysokość opłaty składają się następujące części:

1. 0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,
2. 0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju

-w przeliczeniu na litr napoju.

Wysokość opłaty dla napojów zawierających powyżej 5 g cukrów w 100 ml napoju stanowi sumę części, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, z wyłączeniem ust. 7 (art. 12f ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 12f ust. 5 ustawy do obliczania opłaty zawartość cukrów w 100 ml napoju jest zaokrąglana w górę do pełnego grama.

Maksymalna wysokość opłaty, zgodnie z przepisem art. 12f ust. 6 ustawy wynosi 1,2 zł w przeliczeniu na 1 litr napoju.

Państwa wątpliwość dotyczy obliczenia wysokości opłaty od środków spożywczych na podstawie art. 12f ust. 1 pkt 1 ustawy w sytuacji gdy:

• napój zawiera cukier (w ilości nieprzekraczającej 5g na 100 ml napoju) albo jedną z substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008 ,
• napój zawiera równocześnie cukier (w ilości nieprzekraczającej 5g na 100 ml napoju) oraz substancje słodzącą, o której mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008.
  
  

Zadaliście Państwo pytanie czy w przypadku spełnienia przez dany napój zarówno tylko jednej, jak i łącznie dwóch przesłanek zawartych w art. 12f ust. 1 pkt 1 Ustawy, opłata w wysokości 0,50 zł w przeliczeniu na litr napoju powinna być naliczana jednokrotnie w obu przypadkach, tj. przy założeniu iż próg zawartości 5 g cukru w 100 ml napoju nie został przekroczony:

1. w wysokości 0,50 zł w przeliczeniu na litr napoju przy spełnieniu jednej przesłanki (zawartość cukru albo zawartość substancji słodzącej) oraz
2. w wysokości 0,50 zł w przeliczeniu na litr napoju przy spełnieniu obu przesłanek łącznie (zawartość cukru oraz zawartość substancji słodzącej)?
   
   

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Państwa pytanie dotyczy napojów, ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, objętych obowiązkiem zapłaty opłaty od środków spożywczych. Napoje w swoim składzie zawierają jednocześnie cukier, którego łączna zawartość w 100 ml napoju występuje w ilości równej lub mniejszej niż 5g lub/oraz substancję słodzącą, o której mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008.

Sposób obliczenia wysokości opłaty od środków spożywczych reguluje art. 12f ustawy. Zgodnie z cytowanym powyżej art. 12f ust. 1 pkt 1 ustawy na wysokość opłaty od środków spożywczych składa się m. in. opłata w wysokości 0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008.

W związku z powyższym, w przypadku spełnienia przez dany napój zarówno jednej, jak i dwóch przesłanek zawartych w cytowanym art. 12f ust. 1 pkt 1 ustawy (zawartość cukru do 5 g na 100 ml lub/oraz zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej), prowadzi do obowiązku naliczenia opłaty w wysokości 0,50 zł w przeliczeniu na litr napoju.

W rezultacie, prawidłowym sposobem obliczenia wysokości opłaty jest metoda opisana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej pod nazwą Sposób 1.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie ustalenia sposobu obliczania wysokości opłaty na podstawie art. 12f ust. 1 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.