Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.346.2021.2.MAT
z 3 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 maja 2021 r. (data wpływu 21 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 29 lipca 2021 r. (data wpływu 5 sierpnia 2021 r.) na wezwanie Organu z 19 lipca 2021 r. (doręczone 23 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania dzierżawy obwodów łowieckich – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

21 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania dzierżawy obwodów łowieckich. Złożony wniosek uzupełniony został na wezwanie tutejszego organu z 19 lipca 2021 r. (doręczone 23 lipca 2021 r.) pismem z 29 lipca 2021 r. (data wpływu 5 sierpnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Powiat (…) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Powiat wykonuje zadania wymienione w art. 4 ustawy o samorządzie powiatowym, m.in. w zakresie ochrony środowiska i przyrody. Na terenie powiatu wyodrębnione są obwody łowieckie które są przedmiotem dzierżawy na rzecz kół łowieckich działających na terenie powiatu.

Działając na mocy rozporządzenia Ministra Środowiska z 4 grudnia 2002 roku w sprawie zasad kategoryzacji obwodów łowieckich, szczegółowych zasad ustalania czynszu dzierżawnego, oraz art. 29 i 29a ustawy - Prawo Łowieckie, Starosta (…) zawarł z kołami łowieckimi cywilnoprawne umowy dzierżawy obwodów łowieckich.

Tereny przeznaczone pod dzierżawę widnieją w ewidencji jako grunty rolne i leśne. Dzierżawa tych gruntów przeznaczona jest na cele prowadzenia racjonalnej gospodarki łowieckiej. W umowach z kołami łowieckimi nie ma zapisu, że dzierżawione grunty polne i leśne będą przeznaczone na działalność rolniczą. Wysokość czynszu dzierżawnego ustalana jest zgodnie z art. 30 ustawy - Prawo łowieckie.

Powiat (…) wystawia kołom łowieckim faktury za dzierżawę obwodów łowieckich stosując stawkę 23%. Koła łowieckie uiszczają czynsz, stanowiący wartość brutto faktury w wysokości ustalonej zgodnie z art. 30 ustawy - Prawo łowieckie (zawierający kwotę podatku VAT) na wyodrębniony rachunek bankowy Powiatu.

Uzyskany przychód ujmowany jest w ewidencji sprzedaży VAT, a należny podatek odprowadzany jest w ustawowym terminie do właściwego Urzędu Skarbowego.

Zgodnie z art. 31 ustawy - Prawo łowieckie, Starosta obowiązany jest rozliczyć otrzymany czynsz między nadleśnictwami i gminami.

W związku z zastosowaniem opodatkowania w/w dostaw, Starosta rozlicza pomiędzy nadleśnictwa i gminy otrzymany czynsz dzierżawny pomniejszony o należny podatek VAT (netto).

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku doprecyzował stan faktyczny wskazując, że zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług dzierżawy gruntów na podstawie umów zawartych z kołami łowieckimi jest możliwe na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień - Dz. U. 2020. 1983 t.j.

Zgodnie z przywołanym przepisem zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Ustawodawca nie określił, czy „przeznaczenie na cele rolnicze” powinno wynikać np. z klasyfikacji gruntów, definicji działalności rolniczej, faktycznie realizowanej na tych terenach działalności czy też z umowy dzierżawy określającej konkretne przeznaczenie.

Przepisy dotyczące VAT nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jedynie w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, została zdefiniowana działalność rolnicza, przez którą rozumie się:

• produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego,
• produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią,
• produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą,
• chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych,
• produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie,
• uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych,
• uprawy grzybów i ich grzybni,
• uprawy roślin „in vitro”,
• fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego,
• wylęgarnie drobiu,
• hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych,
• chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników,
• prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym,
• sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00),
• świadczenie usług rolniczych.

Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków - Dz. U. 2019. 393 t.j. definiuje grunty rolne i leśne w następujący sposób:

1. Grunty rolne dzielą się na:
   1. użytki rolne, do których zalicza się:
      1. grunty orne, oznaczone symbolem - R,
         
      2. sady, oznaczone symbolem - S,
         
      3. łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,
         
      4. pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps,
         
      5. grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem - Br,
         
      6. grunty pod stawami, oznaczone symbolem - Wsr,
         
      7. grunty pod rowami, oznaczone symbolem - W,
         
      8. grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, oznaczone symbolem - Lzr;
      
      
   2. nieużytki, oznaczone symbolem - N.
2. Grunty leśne dzielą się na:
   1. lasy, oznaczone symbolem - Ls;
      
   2. grunty zadrzewione i zakrzewione, oznaczone symbolem - Lz.
      
      
   
   

Zgodnie z powyższym podziałem grunty leśne nie wchodzą w skład gruntów rolnych. Można założyć, że na gruntach rolnych prowadzona jest działalność rolnicza, zaś na gruntach leśnych - działalność leśna. Z powyższego można wywieść, iż również działalność rolnicza nie obejmuje swym zakresem działalności leśnej.

Tereny przeznaczone pod dzierżawę obwodów łowieckich w powiecie (…) widnieją w ewidencji gruntów zarówno jako grunty rolne jak i leśne. Grunty rolne stanowią własność rolników i prawdopodobnie są przez nich wykorzystywane na cele rolnicze, zaś grunty leśne - o ile stanowią własność rolników - nie muszą, ale mogą być wykorzystywane przez nich na cele rolnicze.

Grunty leśne na terenach przeznaczonych pod dzierżawę obwodów łowieckich w powiecie (…) nie zawsze stanowią własność rolników. Niektóre tereny leśne są własnością lasów państwowych lub osób nieprowadzących działalności rolniczej. Wówczas tereny te nie są wykorzystywane na cele rolnicze.

Jednak definicja działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT została rozszerzona i obejmuje również sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej. Sprzedaż tych produktów może być dokonywana zarówno przez rolników jak i innych właścicieli lasów. Jednak nie ma możliwości ustalenia czy faktycznie w/w sprzedaż jest dokonywana.

Zaś działalność leśna nie stanowi wyłącznie sprzedaży pozyskanych produktów gospodarki leśnej czy łowieckiej. Może więc się okazać, że na tych terenach jest prowadzona np. wyłącznie ochrona i hodowla zwierząt łownych.

W związku z tym, że Powiat (…) nie jest uprawniony ani zobowiązany do sprawdzania, ustalania czy kontrolowania prowadzonych działalności na terenach stanowiących obszary obwodów łowieckich, nie ma możliwości określenia czy na wspomnianych gruntach prowadzona jest jakakolwiek działalność rolnicza - również ta szerzej rozumiana, zdefiniowana w przepisach ustawy o podatku VAT.

W związku z powyższym trudno jest jednoznacznie wskazać czy obwody łowieckie, które są przedmiotem dzierżawy na rzecz kół łowieckich stanowią grunty przeznaczone na cele działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.). Powiat (…) stoi na stanowisku, że skoro nie można jednoznacznie określić czy wydzierżawiane obwodom łowieckim grunty stanowią grunty przeznaczone na cele rolnicze, to nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT przy dzierżawie gruntów na rzecz obwodów łowieckich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy stosowanie stawki VAT 23% do naliczonego czynszu dzierżawnego dla kół łowieckich w opisanym stanie faktycznym jest prawidłowe?
2. Czy Powiat (…) nie powinien zastosować zwolnienia na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 roku w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 poz. 1722) uznając dzierżawy obwodów łowieckich za dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 § 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 poz. 685) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawą towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Dzierżawa obwodów łowieckich dokonywana przez Powiat (…) na rzecz kół łowieckich stanowi odpłatną dostawę w rozumieniu ustawy o VAT.

Korzystanie ze zwolnienia na podst. § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. (Dz. U. z 2013 poz. 1722) jest możliwe wyłącznie wtedy gdy dzierżawione grunty przeznaczone są na cele rolnicze.

W ustawie o VAT brak jest definicji pojęcia „cele rolnicze”. Jedynie w art. 2 pkt 15 tej ustawy zdefiniowana została „działalność rolnicza” określana m.in. jako sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, a także świadczenie usług rolniczych. A zatem grunty przeznaczone na cele rolnicze, to grunty przekazane na cele działalności rolniczej.

W umowach dzierżawy (zgodnie z ustawą - Prawo łowieckie) wskazano jako cel dzierżawy - prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej. Powiat (…) uznaje, iż nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia i prawidłowe jest naliczanie podatku VAT w stawce 23%, gdyż prowadzenie gospodarki łowieckiej (zgodnie z art. 4 ustawy - Prawo łowieckie) jest działalnością w zakresie ochrony, hodowli i pozyskiwania zwierzyny i nie jest określone jako działalność rolnicza.

Art. 1 ustawy - Prawo łowieckie określa pojęcie „łowiectwa”, jako element ochrony środowiska przyrodniczego; w rozumieniu ustawy oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenia usług w świetle art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Powiat jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Powiat wykonuje zadania wymienione w art. 4 ustawy o samorządzie powiatowym, m.in. w zakresie ochrony środowiska i przyrody. Na terenie powiatu wyodrębnione są obwody łowieckie które są przedmiotem dzierżawy na rzecz kół łowieckich działających na terenie powiatu.

Działając na mocy rozporządzenia Ministra Środowiska z 4 grudnia 2002 roku w sprawie zasad kategoryzacji obwodów łowieckich, szczegółowych zasad ustalania czynszu dzierżawnego, oraz art. 29 i 29a ustawy - Prawo Łowieckie, Starosta (…) zawarł z kołami łowieckimi cywilnoprawne umowy dzierżawy obwodów łowieckich.

Tereny przeznaczone pod dzierżawę widnieją w ewidencji jako grunty rolne i leśne. Dzierżawa tych gruntów przeznaczona jest na cele prowadzenia racjonalnej gospodarki łowieckiej. W umowach z kołami łowieckimi nie ma zapisu, że dzierżawione grunty polne i leśne będą przeznaczone na działalność rolniczą. Wysokość czynszu dzierżawnego ustalana jest zgodnie z art. 30 ustawy - Prawo łowieckie. Powiat wystawia kołom łowieckim faktury za dzierżawę obwodów łowieckich stosując stawkę 23%. Koła łowieckie uiszczają czynsz, stanowiący wartość brutto faktury w wysokości ustalonej zgodnie z art. 30 ustawy - Prawo łowieckie (zawierający kwotę podatku VAT) na wyodrębniony rachunek bankowy Powiatu. W związku z zastosowaniem opodatkowania w/w dostaw, Starosta rozlicza pomiędzy nadleśnictwa i gminy otrzymany czynsz dzierżawny pomniejszony o należny podatek VAT (netto).

Tereny przeznaczone pod dzierżawę obwodów łowieckich w powiecie widnieją w ewidencji gruntów zarówno jako grunty rolne jak i leśne. Grunty rolne stanowią własność rolników i prawdopodobnie są przez nich wykorzystywane na cele rolnicze, zaś grunty leśne - o ile stanowią własność rolników - nie muszą ale mogą być wykorzystywane przez nich na cele rolnicze.

Grunty leśne na terenach przeznaczonych pod dzierżawę obwodów łowieckich w powiecie nie zawsze stanowią własność rolników. Niektóre tereny leśne są własnością lasów państwowych lub osób nieprowadzących działalności rolniczej. Wówczas tereny te nie są wykorzystywane na cele rolnicze.

Jednak definicja działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT została rozszerzona i obejmuje również sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej. Sprzedaż tych produktów może być dokonywana zarówno przez rolników jak i innych właścicieli lasów. Jednak nie ma możliwości ustalenia czy faktycznie w/w sprzedaż jest dokonywana. Zaś działalność leśna nie stanowi wyłącznie sprzedaży pozyskanych produktów gospodarki leśnej czy łowieckiej. Może więc się okazać, że na tych terenach jest prowadzona np. wyłącznie ochrona i hodowla zwierząt łownych. Wnioskodawca nie ma możliwości określenia czy na wspomnianych gruntach prowadzona jest jakakolwiek działalność rolnicza - również ta szerzej rozumiana, zdefiniowana w przepisach ustawy o podatku VAT. W związku z powyższym trudno jest jednoznacznie wskazać czy obwody łowieckie, które są przedmiotem dzierżawy na rzecz kół łowieckich stanowią grunty przeznaczone na cele działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zastosowania zwolnienia od podatku z tytułu dzierżawy obwodów łowieckich.

Stosownie do art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie natomiast publicznoprawną), dla tej czynności organ władzy publicznej (wydzierżawiający) występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2020 r. poz. 1983), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Z powyższych przepisów wynika że, co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przywołanego rozporządzenia wykonawczego do ustawy.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, tj. m.in. gospodarki leśnej, łowieckiej czy rybackiej.

Zgodnie z art. 1 ustawy z 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1683 ze zm.), zwanej dalej ustawą Prawo łowieckie, łowiectwo, jako element ochrony środowiska przyrodniczego, w rozumieniu ustawy oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie, gospodarka łowiecka to działalność w zakresie ochrony, hodowli i pozyskiwania zwierzyny.

Celem łowiectwa jest:

1. ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych,
2. ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny (art. 3 pkt 1 i 2 ustawy Prawo łowieckie).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie, gospodarka łowiecka prowadzona jest w obwodach łowieckich przez dzierżawców lub zarządców.

Jak wynika z art. 24 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie, obwody łowieckie dzielą się na obwody łowieckie leśne i polne.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie, obwody łowieckie wydzierżawiają, na wniosek Polskiego Związku Łowieckiego, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta) oraz właściwej izby rolniczej:

1. obwody łowieckie leśne – dyrektor regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe;
2. obwody łowieckie polne – starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej;
3. obwody łowieckie znajdujące się na terenie więcej niż jednego powiatu – starosta powiatu, na terenie którego znajduje się największa część obwodu łowieckiego.

W niniejszej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca – tereny przeznaczone pod dzierżawę obwodów łowieckich w ewidencji gruntów widnieją jako grunty leśne oraz grunty orne. Dzierżawa tych gruntów przeznaczona jest na cele prowadzonej racjonalnej gospodarki łowieckiej na podstawie ustawy Prawo łowieckie. Zatem, biorąc pod uwagę powyższe informacje, stwierdzić należy, że dzierżawione obwody są przeznaczone do celów rolniczych, tj. do celów prowadzenia gospodarki łowieckiej.

W konsekwencji, dzierżawa przez Wnioskodawcę obwodów łowieckich na rzecz kół łowieckich – faktycznie przeznaczonych na cele prowadzenia racjonalnej gospodarki łowieckiej – będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że z uwagi na rozstrzygnięcie, zgodnie z którym dzierżawa przez Wnioskodawcę obwodów łowieckich na rzecz kół łowieckich będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (pytanie oznaczone nr 2), odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1 staje się bezzasadna.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.