Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.366.2021.2.MKA
z 1 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2021 r. (data wpływu 1 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 10 sierpnia 2021 r. (data wpływu 17 sierpnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 28 lipca 2021 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.366.2021.1.MKA, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 13 stycznia 2012 r. Wnioskodawca wraz z bratem otrzymali w drodze darowizny działkę rolną o łącznej powierzchni 1,100 ha na zasadzie współwłasności od rodziców. Działka była wykorzystywana na cele rolne.

W postępowaniu przed Sądem Rejonowym dla […] zakończonym zawarciem ugody sadowej 21 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca wraz z bratem znieśli współwłasność posiadanej nieruchomości, jednocześnie dokonując jej podziału na 10 mniejszych działek wraz z wydzieleniem wspólnej drogi dojazdowej do wszystkich działek na zasadzie służebności gruntowej (drogi koniecznej).

Od czasu zniesienia współwłasności Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do nieruchomości żadnych czynności. Nie zostały dokonane żadne zmiany choćby w zakresie dokonanego zniesienia współwłasności.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań w przedmiocie zbycia nieruchomości prócz zniesienia współwłasności i podziału nieruchomości na mniejsze działki, nie podejmował też żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Obecnie nie uzyskiwał też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie prowadzi działalności w zakresie handlu nieruchomościami.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Jest właścicielem działek powstałych po podziale o nr ew. 2/1, 2/3, 2/5, 2/7, 2/9. Nie ma na chwilę obecną sprecyzowania, które z wymienionych działek stanowiłyby przedmiot sprzedaży.
2. Ani w momencie otrzymania nieruchomości w drodze darowizny, ani też obecnie nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.
   
3. Na nieruchomości również przed podziałem, Wnioskodawca prowadził gospodarstwo rolne jako rolnik ryczałtowy zwolniony od podatku od towarów i usług.
   
4. Z nieruchomości dokonywane były przez Wnioskodawcę zbiory i dostawy (sprzedaż) produktów rolnych, dostawa tych produktów była zwolniona od podatku VAT.
   
5. W całym okresie posiadania nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie tylko na cele rolne, do produkcji rolnej zwolnionej z VAT. Na nieruchomości nie była prowadzona działalność objęta podatkiem VAT.
   
6. Nieruchomość ani przed podziałem, ani po podziale nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub też innej umowy o podobnym charakterze.
   
7. Podział geodezyjny nieruchomości na mniejsze działki nastąpił w wyniku postępowania sądowego w sprawie o zniesienie współwłasności, wszczętego na wniosek zarówno Wnioskodawcy jak i jego brata R. S. Podział został dokonany na podstawie wariantu nr 2 opinii Biegłego Sądowego Geodety sporządzonej w ramach toczącego się postepowania sądowego o zniesienie współwłasności. Celem dokonanego podziału było zniesienie współwłasności, w celu budowy własnego jednorodzinnego domu na części działek oraz częściowa sprzedaż działek w celu uzyskania środków na budowę własnego domu jednorodzinnego.
   
8. Nie były podejmowane przez Wnioskodawcę żadne działania mające na celu uatrakcyjnienie działek w tym działek będących przedmiotem przyszłej sprzedaży.
   
9. Przed podziałem nieruchomości w roku 2016 Wnioskodawca wraz z bratem R. S. (współwłaściciele) wystąpili o wydanie decyzji o warunkach zabudowy w celu wybudowania domu jednorodzinnego, żadne inne czynności na nieruchomości nie były prowadzone.
   
10. W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości. Wnioskodawca posiada również inne nieruchomości bez zamiaru sprzedaży.
    
11. Na chwilę obecną Wnioskodawca nie posiada kupca na działki, które planuje sprzedać, w związku z tym nie została zawarta, ani też Wnioskodawca w chwili obecnej nie zamierza również zawrzeć z przyszłym nabywcą umowy przedwstępnej sprzedaży.
    
12. Wnioskodawca nie planuje udzielenia przyszłemu nabywcy/innemu podmiotowi pełnomocnictwa, bądź jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w jego imieniu w związku ze sprzedaż działek.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym jednorazowa sprzedaż części posiadanych działek (2 lub 3 działki ewidencyjne) na rzecz jednego nabywcy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy jednorazowa sprzedaż wydzielonych działek (2-3 działki ewidencyjne) nie będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów, odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarem zgodnie z normami unijnymi jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów zgodnie z art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem VAT.

W świetle art. 5 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w art. 2 ustawy bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Aby powstał obowiązek podatkowy konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej czynności działa jak podatnik. A zatem czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż posiadanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu w związku z tym, że Wnioskodawca ma zamiar dokonać jednorazowej transakcji na rzecz jednego nabywcy. Nie prowadzi zorganizowanej ani też zarejestrowanej działalności gospodarczej, ani też żadnej działalności marketingowej w zakresie sprzedaży posiadanych działek oraz będzie to pierwsza czynność tego rodzaju.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową, co nie ma miejsca w niniejszej sprawie.

Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Również okoliczność, że przed sprzedażą Zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki mniejsze w ramach toczącego się postepowania sądowego o zniesienie współwłasności nieruchomości nie oznacza wykonywania czynności w zakresie działalności gospodarczej. Dokonane dotychczas czynności odnosiły się wyłącznie do zarzadzania swoim majątkiem prywatnym. Zgodnie z powołanym stanowiskiem TSUE podatek VAT byłby należny wyłącznie w sytuacji jeżeli zainteresowany Wnioskodawca podjąłby aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, a zatem działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Dodatkowo działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Nie jest zaś działalnością handlową i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podobnie stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 maja 2021 r. w sprawie interpretacji indywidualnej nr 0113-KDIPT1-3.4012.176.2021.1.AG.

Zatem planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę części posiadanych działek nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług (VAT) bowiem:

1. Sprzedaż będzie stanowić czynność dokonaną prywatnie nie wykraczającą poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym;
2. Będzie czynnością jednorazową;
3. Sprzedaż będzie czynnością nie związaną z profesjonalnym obrotem;
4. Majątek nie został nabyty w celu odsprzedaży, ale stanowił majątek osobisty Wnioskodawcy otrzymany w drodze darowizny od rodziców.
5. Wnioskodawca nie prowadzi działalności mającej na celu zwiększenie wartości działek (z wyjątkiem podziału nieruchomości w ramach postępowania sądowego o zniesienie współwłasności).
6. Wnioskodawca nie podejmuje żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując dodatkowe środki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe:

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie podmiotu można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht) dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży działek, podejmował i podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z bratem otrzymali w drodze darowizny działkę rolną na zasadzie współwłasności od rodziców.

Działka była wykorzystywana na cele rolne. W dniu 21 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca wraz z bratem zawarli ugodę sądową i znieśli współwłasność posiadanej nieruchomości, jednocześnie dokonując jej podziału na 10 mniejszych działek wraz z wydzieleniem wspólnej drogi dojazdowej do wszystkich działek na zasadzie służebności gruntowej (drogi koniecznej).

Podział geodezyjny nieruchomości na mniejsze działki nastąpił w wyniku postępowania sądowego w sprawie o zniesienie współwłasności, wszczętego na wniosek zarówno Wnioskodawcy jak i jego brata R.S.. Celem dokonanego podziału było zniesienie współwłasności, w celu budowy własnego jednorodzinnego domu na części działek oraz częściowa sprzedaż działek w celu uzyskania środków na budowę własnego domu jednorodzinnego.

Wnioskodawca jest właścicielem działek powstałych po podziale o nr ew. 2/1, 2/3, 2/5, 2/7, 2/9. Nie ma na chwilę obecną sprecyzowania, które z wymienionych działek stanowiłyby przedmiot sprzedaży.

Od czasu zniesienia współwłasności Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do nieruchomości żadnych czynności. Nie zostały dokonane żadne zmiany choćby w zakresie dokonanego zniesienia współwłasności.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań w przedmiocie zbycia nieruchomości prócz zniesienia współwłasności i podziału nieruchomości na mniejsze działki. Nie podejmował też żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Obecnie nie uzyskiwał też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie prowadzi działalności w zakresie handlu nieruchomościami. Ani w momencie otrzymania nieruchomości w drodze darowizny, ani też obecnie nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Na nieruchomości również przed podziałem, Wnioskodawca prowadził gospodarstwo rolne jako rolnik ryczałtowy zwolniony od podatku od towarów i usług. Z nieruchomości dokonywane były przez Wnioskodawcę zbiory i dostawy (sprzedaż) produktów rolnych, dostawa tych produktów była zwolniona od podatku VAT. W całym okresie posiadania nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie tylko na cele rolne, do produkcji rolnej zwolnionej z VAT. Na nieruchomości nie była prowadzona działalność objęta podatkiem VAT.

Nieruchomość ani przed podziałem, ani po podziale nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub też innej umowy o podobnym charakterze.

Nie były podejmowane przez Wnioskodawcę żadne działania mające na celu uatrakcyjnienie działek w tym działek będących przedmiotem przyszłej sprzedaży.

Przed podziałem nieruchomości w roku 2016 Wnioskodawca wraz z bratem R.S. (współwłaściciele) wystąpili o wydanie decyzji o warunkach zabudowy w celu wybudowania domu jednorodzinnego, żadne inne czynności na nieruchomości nie były prowadzone.

W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości, posiada również inne nieruchomości bez zamiaru sprzedaży.

Na chwilę obecną Wnioskodawca nie posiada kupca na działki, które planuje sprzedać, w związku z tym nie została zawarta, ani też Wnioskodawca w chwili obecnej nie zamierza również zawrzeć z przyszłym nabywcą umowy przedwstępnej sprzedaży. Wnioskodawca nie planuje udzielenia przyszłemu nabywcy/innemu podmiotowi pełnomocnictwa, bądź jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w jego imieniu w związku ze sprzedażą działek.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży działek brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca bowiem nie podejmował w celu sprzedaży nieruchomości prócz zniesienia współwłasności i podziału nieruchomości na mniejsze działki, żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia. Celem podziału było zniesienie współwłasności w celu budowy własnego jednorodzinnego domu na części działek, oraz częściowa sprzedaż działek w celu pozyskania środków na budowę własnego domu jednorodzinnego. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie handlu nieruchomościami.

Nieruchomość ani przed podziałem, ani po podziale nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Nie były podejmowane przez Wnioskodawcę żadne działania mające na celu uatrakcyjnienie działek w tym działek będących przedmiotem przyszłej sprzedaży.

W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości, posiada inne nieruchomości ale bez zamiaru sprzedaży. Nie planuje udzielenia przyszłemu nabywcy/innemu podmiotowi pełnomocnictwa, bądź jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w jego imieniu w związku ze sprzedaż działek.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie działa jako handlowiec, a podejmowane przez Niego czynności stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanym majątkiem prywatnym.

Zatem dokonując sprzedaży ww. działek, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działek, a ich dostawę wyłącza ze zbioru czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę części działek (2 lub 3 ewidencyjnie wydzielonych) nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.