Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.568.2021.2.AP
z 16 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2021 r. (data wpływu 4 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 17 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia przychodów uzyskanych z chowu i hodowli drobiu rzeźnego i tuczników do właściwego źródła przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia przychodów uzyskanych z chowu i hodowli drobiu rzeźnego i tuczników do właściwego źródła przychodów.

W dniu 17 sierpnia 2021 r., na wezwanie Organu, wpłynęło za pośrednictwem poczty, uzupełnienie wniosku z dnia 12 sierpnia 2021 r., nadane w dniu 13 sierpnia 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działy specjalne produkcji rolnej - chów i hodowlę drobiu rzeźnego oraz tuczników. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działami specjalnymi produkcji rolnej są uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym Natomiast w myśl art. 2 ust. 3a ww. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe na zasadach ogólnych, gdyż przekroczył przychód 2 mln euro. Opodatkowane są przychody ze sprzedaży drobiu rzeźnego, jak i przychody ze sprzedaży tuczników.

Po analizie z biurem podatkowym, przychody ze sprzedaży tuczników mogą być prowadzone przy działalności rolniczej (gospodarstwo rolne) - nie powinny być opodatkowane przy działach specjalnych produkcji rolnej, nawet jeśli hodowla przekracza 50 sztuk. Wnioskodawca nie zgadza się z tym stanowiskiem i nadal opodatkowuje wszystko jako działy specjalne.

W piśmie z dnia 12 sierpnia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że elementy stanu faktycznego objęte ww. wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w dniu złożenia wniosku, nie były przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej, sprawa nie była rozstrzygnięta ani w decyzji, ani w postanowieniu organu podatkowego. Działy specjalne produkcji rolnej - chów i hodowlę drobiu rzeźnego Wnioskodawca prowadzi od 2012 r. Wnioskodawca nie jest rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów podatku o podatku rolnym. Dochody osiąga ze sprzedaży drobiu rzeźnego oraz tuczników. Okres biologicznego wzrostu wszystkich hodowanych tuczników i drobiu rzeźnego wynosi od 5 do 7 tygodni. Rozmiar hodowli tuczników to 6 000 sztuk/rok, drobiu to 720 000 sztuk/rok. Drób rzeźny oraz tuczniki nie pochodzą z własnej hodowli - Wnioskodawca kupuje je w celu dalszej odsprzedaży. Okres przetrzymywania to od 5 do 7 tygodni. Transakcje sprzedaży są udokumentowane fakturami VAT. Wnioskodawca sam wykonuje wszystkie etapy związane z chowem i hodowlą drobiu oraz tuczników. Sprzedaż drobiu rzeźnego oraz tuczników Wnioskodawca realizuje dla zakładów drobiarskich, ubojni. Sprzedaż drobiu i tuczników nie następuje po ich uprzednim przerobieniu w sposób przemysłowy. Roczny przychód ze sprzedaży osiąga 11 000 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy prawidłowe jest rozliczanie podatku dochodowego z działów specjalnych produkcji rolnej od sprzedaży, chowu i hodowli drobiu rzeźnego oraz tuczników podatkiem dochodowym od osób fizycznych na księgach handlowych po przekroczeniu 2 000 000 euro?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), Jego stanowisko w tej sprawie jest prawidłowe, że rozliczanie podatku od przychodów ze sprzedaży tuczników i drobiu rzeźnego na zasadach ogólnych, na księgach handlowych po przekroczeniu sprzedaży netto 2 000 000 euro, zgodnie z art. 2 ust. 2, art. 2 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 4 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  

• działy specjalne produkcji rolnej (pkt 4).
  
  

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstawy opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednakże przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej – art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Natomiast jak wynika z art. 2 ust. 3a ww. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „Załącznikiem nr 2”.

Z powyższych przepisów wynika, że działy specjalne produkcji rolnej są wyłączone z działalności rolniczej. Uprawa określonych roślin, hodowla lub chów zwierząt stanowi dział specjalny produkcji rolnej, o ile ich rozmiary przekraczają wielkości określone w Załączniku nr 2 do ustawy. Jeżeli wskazana w treści Załącznika uprawa, hodowla, czy też chów, przekracza rozmiary w nim wskazane, należy uznać, że uprawa ta, hodowla, czy też chów stanowią działy specjalne produkcji rolnej, a do uzyskiwanych z tego tytułu dochodów zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro ustawodawca zdefiniował zarówno pojęcie działalności rolniczej, jak i działów specjalnych produkcji rolnej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem tych definicji można mówić o przychodzie z tego tytułu. Oznacza to, że działalnością rolniczą dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wszelka produkcja roślinna i zwierzęca (z zastrzeżeniem art. 2 ust. 3 ustawy) w stanie nieprzetworzonym, określonym jako naturalny, wykorzystująca materiał roślinny lub zwierzęcy pochodzący z własnych upraw, hodowli, chowu oraz wykorzystująca materiał roślinny i zwierzęcy nabyty od innych producentów. Z uwagi na to, że działy specjalne produkcji rolnej są rodzajem działalności rolniczej, muszą być spełnione przesłanki dla uznania działalności za rolniczą. W przypadku nabycia przez podatnika roślin lub zwierząt od innych producentów, okresy ich przetrzymywania, w których następuje ich biologiczny wzrost (tzn. czas liczony od dnia nabycia do dnia zbycia) – nie mogą być krótsze niż określone w ww. art. 2 ust. 2 ustawy, by można uznać tą działalność za działalność rolniczą.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 2 ust. 3a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „Załącznikiem nr 2”.

Z powyższych przepisów wynika, że działy specjalne produkcji rolnej są wyłączone z działalności rolniczej. Uprawa określonych roślin, hodowla lub chów zwierząt stanowi dział specjalny produkcji rolnej, o ile ich rozmiary przekraczają wielkości określone w Załączniku nr 2 do ustawy.

Załącznik ten określa, jakie uprawy, hodowla i chów zwierząt, z uwagi na ich rozmiary, stanowią działy specjalne produkcji rolnej, a także normy szacunkowe dochodu rocznego odnoszące się do jednostek powierzchni upraw i innych jednostek poszczególnych rodzajów produkcji zwierzęcej. Jednocześnie informacje zawarte w tym Załączniku mają znaczenie dla oceny, czy danego rodzaju działalność w ogóle ma charakter działów specjalnych produkcji rolnej.

Od dnia 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. rozmiary norm szacunkowych zostały określone na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 25 listopada 2020 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. z 2020 r., poz. 2218).

Informacje zawarte w Załączniku nr 2 mają znaczenie w dziedzinie oceny, czy danego rodzaju działalność ma charakter działów specjalnych produkcji rolnej. Jeżeli dany rodzaj uprawy, czy też chów lub hodowla określonego gatunku zwierząt nie jest wymieniona w treści załącznika, to należy uznać, że ta uprawa, hodowla, czy też chów jest działalnością rolniczą, nie będącą działem specjalnym produkcji rolnej. W konsekwencji, do przychodów z tej działalności nie znajdują zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Załącznik nr 2 „Tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego” wymienia poz. 5 – drób rzeźny powyżej 100 sztuk:

1. kurczęta,
2. gęsi,
3. kaczki,
4. indyki.
   
   

Natomiast w ww. Załączniku nr 2 w poz. 15 lit. d) - Hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym wskazane są tuczniki powyżej 50 sztuk.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy, w przypadku, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Należy podkreślić, że przepis powyższy nakazuje ustalanie przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie ksiąg rachunkowych, gdy obowiązek ich prowadzenia wynika wprost z przepisów ustawy o rachunkowości.

Ustawodawca przyjął w tym zakresie odmienne rozwiązania, niż te które obowiązują przy opodatkowaniu przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku bowiem tego źródła przychodów, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, a co za tym idzie ustalanie na ich podstawie dochodu, wynika wprost z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – art. 24a ust. 4.

W odniesieniu do źródła przychodów, jakim są działy specjalne produkcji rolnej, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rozstrzyga o obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, a jedynie określa konsekwencje dla opodatkowania tego źródła przychodów w przypadku, gdy obowiązek ten wynika z odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r., poz. 217, z późn. zm.), przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U., poz. 1629), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca od 2012 r. prowadzi działy specjalne produkcji rolnej - chów i hodowlę drobiu rzeźnego oraz tuczników. Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe na zasadach ogólnych, gdyż przekroczył przychód 2 mln euro. Opodatkowane są przychody ze sprzedaży drobiu rzeźnego, jak i przychody ze sprzedaży tuczników. Wnioskodawca nie jest rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów podatku o podatku rolnym. Okres biologicznego wzrostu wszystkich hodowanych tuczników i drobiu rzeźnego wynosi od 5 do 7 tygodni. Rozmiar hodowli tuczników to 6 000 sztuk/rok, drobiu to 720 000 sztuk/rok. Drób rzeźny oraz tuczniki nie pochodzą z własnej hodowli - Wnioskodawca kupuje je w celu dalszej odsprzedaży. Okres przetrzymywania to od 5 do 7 tygodni. Transakcje sprzedaży są udokumentowane fakturami VAT. Wnioskodawca sam wykonuje wszystkie etapy związane z chowem i hodowlą drobiu oraz tuczników. Sprzedaż drobiu rzeźnego oraz tuczników Wnioskodawca realizuje dla zakładów drobiarskich, ubojni. Sprzedaż drobiu i tuczników nie następuje po ich uprzednim przerobieniu w sposób przemysłowych. Roczny przychód ze sprzedaży osiąga 11 000 000 zł. Po analizie z biurem podatkowym, przychody ze sprzedaży tuczników mogą być prowadzone przy działalności rolniczej (gospodarstwo rolne) - nie powinny być opodatkowane przy działach specjalnych produkcji rolnej, nawet jeśli hodowla przekracza 50 sztuk. Wnioskodawca nie zgadza się z tym stanowiskiem i nadal opodatkowuje wszystko jako działy specjalne.

Odnosząc zatem powołane wyżej uregulowania prawne do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że w przypadku drobiu rzeźnego nie stanowi działu specjalnego produkcji rolnej drób rzeźny nieprzekraczający 100 sztuk (poz. 5 Załącznika nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast w przypadku tuczników nie stanowi działów specjalnych produkcji rolnej hodowla i chów poza gospodarstwem rolnym m.in. tuczników (świń) w rozmiarach nieprzekraczających ww. wielkości określone w Załączniku nr 2, poz. 15 lit. d), czyli 50 sztuk.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polegająca na nabywaniu drobiu rzeźnego i tuczników oraz ich odchowie przez okres od 5 do 7 tygodni, gdzie rozmiar hodowli drobiu rzeźnego wynosi 720 000 sztuk/rok, a tuczników 6 000 sztuk/rok, a następnie ich sprzedaż stanowi, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność rolniczą zaliczoną ze względu na jej rozmiary do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. działy specjalne produkcji rolnej. Działalność ta podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w ww. ustawie.

Skoro Wnioskodawca oświadczył, że osiąga przychody z działów specjalnych produkcji rolnej w wysokości 11 mln zł, to przychody te uzasadniały przyjęcie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, bowiem doszło do przekroczenia limitu, o którym mowa w ustawie o rachunkowości, a który wynosi 2 mln euro.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.