Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.578.2021.1.OS
z 15 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 21 lipca 2021 r. (data wpływu 23 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100 % podatku VAT z faktury dotyczącej opłaty wstępnej za leasing oraz faktur dokumentujących poszczególne raty leasingowe ww. samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem bez potrzeby zgłaszania go na druku VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

23 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100 % podatku VAT z faktury dotyczącej opłaty wstępnej za leasing oraz faktur dokumentujących poszczególne raty leasingowe ww. samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem bez potrzeby zgłaszania go na druku VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi działalność handlowo-usługową, w tym usługi w zakresie wynajmu pojazdów różnego przeznaczenia i maszyn budowlanych. W zakres wykonywanej działalności wchodzi, określona kodem PKD 77.12.Z - wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych. Wnioskodawca również dokonał zmiany umowy Spółki poprzez dopisanie kodu PKD 77.11.Z - wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek, które zostanie zgłoszone do KRS. Obecnie Wnioskodawca prowadzi wynajem pojazdów ciężarowych, kampera i minikoparek będących własnością Spółki oraz wynajem długoterminowy samochodu osobowego, który został wyleasingowany przez Wnioskodawcę w tym celu.

Samochód osobowy, o którym mowa powyżej, jest pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Nie jest to pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Ww. Samochód osobowy nie jest pojazdem specjalnym, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 3. Nie jest to samochód przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób. Jest to samochód 2-osobowy o DMC 1895 kg. Wnioskodawca nie wyklucza, że w przypadku zainteresowania będzie oferował również innym klientom tego typu usługę wynajmu samochodów osobowych. Samochód nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany do celów innych, niż najem. Wnioskodawca posiada inne samochody osobowe i dostawcze, które są wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie, w celu oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Spółka posiada wewnętrzny regulamin określający sposób użytkowania pojazdów samochodowych przeznaczonych na wynajem, wykluczający użycie tych pojazdów w celach innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy w zakresie wynajmu. Postanowienia tego regulaminu jednoznacznie wykluczają możliwość użycia tego pojazdu w innym celu, w szczególności wykluczają używanie samochodu dla celów prywatnych.

W umowie najmu Wnioskodawcy z klientem zawarte są m.in. informacje o stanie licznika na dzień i godzinę przekazania pojazdu, okres czasu, na jaki będzie zawarta umowa najmu oraz stan licznika na dzień i godzinę zwrotu pojazdu. W konsekwencji ze stanów licznika wskazanych w umowach najmu wynika liczba faktycznie przejechanych kilometrów przez samochód osobowy. Ww. samochód osobowy będzie użytkowany przez najemcę, więc Wnioskodawca nie będzie nadzorował sposobu jego użytkowania, nie będzie nadzorował sposobu jego garażowania. Nie ma w związku z tym możliwości, aby samochód był użytkowany przez pracowników Wnioskodawcy do celów prywatnych. Wynagrodzenie za najem stanowi realne wynagrodzenie (rzeczywistą równowartość) za świadczenie tego typu usług na rynku, a z tytułu ww. wynagrodzenia Wnioskodawca wystawia fakturę VAT na najemcę.

Ewidencja przebiegu pojazdu prowadzona jest dla celów związanych z umową najmu. Ewidencja prowadzona jest miesięcznie i obejmuje łączną ilością przejechanych w danym miesiącu kilometrów podczas najmu auta. Natomiast Wnioskodawca uważa, że dla pełnego odliczenia VAT w związku z wynajmem tego samochodu, prowadzenie takiej ewidencji nie jest obowiązkowe - jest ona prowadzona wyłącznie dla celów rozliczeniowych z klientem.

Wydatki dotyczące opłaty wstępnej oraz kolejnych opłat leasingowych udokumentowane będą fakturami VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 100 % podatku VAT z faktury dotyczącej opłaty wstępnej za leasing oraz faktur dokumentujących poszczególne raty leasingowe ww. samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem bez potrzeby zgłaszania go na druku VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do odliczenia 100 % podatku VAT z faktury dotyczącej opłaty wstępnej za leasing oraz faktur dokumentujących poszczególne raty leasingowe ww. samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem bez potrzeby zgłaszania go na druku VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (ewidencja przebiegu pojazdu będzie prowadzona dobrowolnie, dla celów rozliczeniowych z klientem).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

• nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
  

• używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
  

• nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
  
  

Skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie warunku, o którym mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, tj. wykorzystywanie pojazdów samochodowych przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
2. wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.
   
   

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. W odniesieniu do tych pojazdów ustawodawca nie przewidział obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów. Pojazdy te zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 86a ust. 9 ustawy.

Z kolei przepis art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w przypadku pojazdów samochodowych.

W przedmiotowej sprawie należy wskazać na art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy. Zgodnie z tymi przepisami, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma zastosowanie jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Mając na uwadze treść cytowanych przepisów należy stwierdzić, że z regulacji art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Co do zasady w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu. Zgodnie z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy ma zastosowanie, jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W przedstawionym stanie faktycznym samochód osobowy, opisany we wniosku, nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany do celów innych niż najem. W umowie najmu Wnioskodawcy z klientem są zawarte m.in. informacje o stanie licznika na dzień i godzinę przekazania pojazdu, okres czasu, na jaki będzie zawarta umowa najmu oraz stan licznika na dzień i godzinę zwrotu pojazdu. W konsekwencji ze stanów licznika wskazanych w umowach najmu wynikać będzie liczba faktycznie przejechanych kilometrów przez pojazd. Wynagrodzenie za najem stanowi realne wynagrodzenie (rzeczywistą równowartość) za świadczenie tego typu usług na rynku. Spółka posiada regulamin określających sposób użytkowania pojazdów samochodowych przeznaczonych na wynajem wykluczający użycie tych pojazdów w celach innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Pojazd, o którym mowa we wniosku, jest pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Jest to samochód osobowy. Samochód jest użytkowany przez najemcę, więc Wnioskodawca nie nadzoruje sposobu jego użytkowania, w tym jego garażowania. Nie ma w związku z tym możliwości, aby samochód był użytkowany przez pracowników Wnioskodawcy do celów prywatnych. Samochód jest używany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. Wnioskodawca wystawia na najemcę fakturę VAT, obejmującą opłatę za najem. Samochód jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie, w celu oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca posiada w swoim PKD przedmiot działalności polegającego na wynajmie samochodów, zgłosił do KRS rozszerzenie wpisu o wynajem samochodów osobowych, zatem oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika. Wnioskodawca nie wyklucza także, że będzie takie samochody wynajmował w przyszłości innym klientom. Natomiast nie będzie to główny przedmiot działalności Wnioskodawcy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie warunki do pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki, tj. z faktur za leasing (opłata wstępna i poszczególne raty leasingowe) przeznaczonego na wynajem dla jednego ze swoich klientów są spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca zapewnił zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno, tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   
   

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. użytek prywatny, jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W świetle art. 86a ust. 12 ustawy – podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi działalność handlowo-usługową, w tym usługi w zakresie wynajmu pojazdów różnego przeznaczenia i maszyn budowlanych. W zakres wykonywanej działalności wchodzi, określona kodem PKD 77.12.Z - wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych. Wnioskodawca również dokonał zmiany umowy Spółki poprzez dopisanie kodu PKD 77.11.Z - wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek, które zostanie zgłoszone do KRS. Obecnie Wnioskodawca prowadzi wynajem pojazdów ciężarowych, kampera i minikoparek będących własnością Spółki oraz wynajem długoterminowy samochodu osobowego, który został wyleasingowany przez Wnioskodawcę w tym celu. Samochód osobowy, o którym mowa powyżej, jest pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Nie jest to pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Ww. Samochód osobowy nie jest pojazdem specjalnym, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 3. Nie jest to samochód przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób. Jest to samochód 2-osobowy o DMC 1895 kg. Samochód będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie, w celu oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Wynagrodzenie za najem stanowi realne wynagrodzenie (rzeczywistą równowartość) za świadczenie tego typu usług na rynku, a z tytułu ww. wynagrodzenia Wnioskodawca wystawia fakturę VAT na najemcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia 100 % podatku VAT z faktury dotyczącej opłaty wstępnej za leasing oraz faktur dokumentujących poszczególne raty leasingowe ww. samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem bez potrzeby zgłaszania go na druku VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Mając na uwadze treść cytowanych przepisów należy stwierdzić, że z regulacji art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Co do zasady, w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu. Jednakże w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z tym przepisem (art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ), warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy ma zastosowanie, jeżeli odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Trzeba jednak tu zauważyć, że użycie wyrazu „wyłącznie” w wyżej cytowanych przepisach wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów. Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że obecnie prowadzi m. in. wynajem długoterminowy samochodu osobowego, który został wyleasingowany przez Wnioskodawcę w tym celu. Samochód będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie, w celu oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Samochód nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany do celów innych, niż najem. Wnioskodawca posiada inne samochody osobowe i dostawcze, które są wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka posiada wewnętrzny regulamin określający sposób użytkowania pojazdów samochodowych przeznaczonych na wynajem, wykluczający użycie tych pojazdów w celach innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy w zakresie wynajmu. Postanowienia tego regulaminu jednoznacznie wykluczają możliwość użycia tego pojazdu w innym celu, w szczególności wykluczają używanie samochodu dla celów prywatnych. W umowie najmu Wnioskodawcy z klientem zawarte są m.in. informacje o stanie licznika na dzień i godzinę przekazania pojazdu, okres czasu, na jaki będzie zawarta umowa najmu oraz stan licznika na dzień i godzinę zwrotu pojazdu. W konsekwencji ze stanów licznika wskazanych w umowach najmu wynika liczba faktycznie przejechanych kilometrów przez samochód osobowy.

W świetle powyższych okoliczności, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zostały spełnione warunki do uznania, że pojazd samochodowy, o którym mowa we wniosku, jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, ponieważ wyjaśniono, że samochód będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie, w celu oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Samochód nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany do celów innych, niż najem. Ponadto Wnioskodawca wprowadził zasady użytkowania i regulamin dla użytkowania przedmiotowego pojazdu, wykluczające użycie tych pojazdów w celach innych niż działalność gospodarcza. Wobec powyższego, Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT będzie uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług – z faktury dotyczącej opłaty wstępnej za leasing oraz faktur dokumentujących poszczególne raty leasingowe dotyczących ww. pojazdu - bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT oraz obowiązku zgłoszenia tego pojazdu do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 100 % podatku VAT z faktury dotyczącej opłaty wstępnej za leasing oraz faktur dokumentujących poszczególne raty leasingowe opisanego we wniosku samochodu osobowego przeznaczonego wyłącznie na wynajem bez potrzeby zgłaszania go na druku VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.