Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.314.2021.2.MR
z 15 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 8 lipca 2021 r. (data wpływu 8 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 10 września 2021 r. (data wpływu 10 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony 10 września 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem (…) (Sprzedawcy), w dniu 21 czerwca 2021 r. zawarli przedwstępne umowy sprzedaży niezabudowanych działek gruntu, położonych (…) o nr:

1. 1 o pow. 0,0298 ha,
2. 2 o pow. 0,0274 ha,
3. 3 o pow. 0,1051 ha,
4. 4 o pow. 0,0947 ha,
5. 5 o pow. 0,0745 ha,
6. 6 o pow. 0,0863 ha.
   
   

Wszystkie działki posiadają klasę gruntu RV i są wpisane w księgę wieczystą nr (…).

Na dzień zawarcia przedwstępnych umów sprzedaży księga wieczysta w dziale III i IV nie wykazywała żadnych obciążeń. Działki są użytkowane rolniczo – wchodzą w skład prowadzonego przez Wnioskodawczynię wraz z małżonkiem gospodarstwa rolno-ogrodniczego. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Małżonek Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (NIP: (…)).

Umowy przedwstępne sprzedaży zostały zawarte: dla działek 1 i 2 – z przedsiębiorcą – osobą prawną – spółką akcyjną, dla działek 3, 4, 5 z przedsiębiorcą – osobą fizyczną, dla działki 6 – z osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej.

Wobec powstania wątpliwości czy sprzedaż będzie zwolniona z opodatkowana podatkiem od towarów strony ustaliły, że Sprzedawcy wystąpią o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Dla ww. działek nie został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego, jak również nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Prawo własności działek Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nabyli od osób fizycznych na podstawie umów sprzedaży zawartych w formie aktu notarialnego odpowiednio dla ww. działek w dniach:

1. 21.06.2016 roku,
2. 29.07.2014 roku,
3. 9.08.2016 roku,
4. 16.12.2013 roku,
5. 31.10.2013 roku,
6. 21.06.2016 roku.
   
   

Wszystkie ww. umowy sprzedaży zostały zawarte przez Wnioskodawczynię wraz z małżonkiem za środki pieniężne pochodzące z ich majątku wspólnego i stanowią one obecnie ich majątek wspólny na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej. Transakcje nie zostały opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Transakcje z dnia 9 sierpnia 2016 r. oraz 21 czerwca 2016 r. – zostały opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawczyni nie planowała zbycia przedmiotowych działek. Z propozycją ich zbycia w maju br. zgłosił się miejscowy agent nieruchomości. Wobec przedstawienia korzystnej oferty cenowej sprzedaży Wnioskodawczyni zgodziła się na dokonanie transakcji. Strony w umowie przedwstępnej nie zawarły żadnych warunków, od których spełnienia uzależniły zawarcie umowy przyrzeczonej.

Działki nie są uzbrojone i nie są położone na obszarze rewitalizacji. W stosunku do działek nikomu nie przysługuje prawo pierwokupu.

Oprócz działalności rolniczej, Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej owoców i warzyw. Małżonek Wnioskodawczyni prowadzi jeszcze działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży towarów różnego rodzaju, świadczenia usług transportowych. Ani Wnioskodawczyni, ani małżonek Wnioskodawczyni nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej w stosunku do przedmiotowej działki występuje również małżonek Wnioskodawczyni. W związku z planowaną transakcją sprzedaży powstał problem czy sprzedaż nieruchomości powinna nastąpić w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT z uwzględnianiem zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.

W uzupełnieniu wniosku z 10 września 2021 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej owoców i warzyw, z tytułu której jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
2. przedmiotowe działki gruntu zostały zakupione w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. Działki były wykorzystywane z przeznaczeniem na łąkę i pastwisko,
3. działki były wykorzystywane z przeznaczeniem na łąki i pastwiska. Mąż Wnioskodawczyni – (…) prowadzi działalność rolniczą – Gospodarstwo (…),
4. z ww. działek nie były dokonywane zbiory, gdyż działki te były wykorzystywane jako łąki i pastwiska,
5. przedmiotowe działki były udostępniane osobom trzecim – okoliczni rolnicy mogli nieodpłatnie wypasać zwierzęta gospodarskie i ewentualnie kosić łąkę. Na tą okoliczność nie zostały zawarte żadne umowy w formie pisemnej,
6. przed sprzedażą przedmiotowych działek nie zostały podjęte żadne działania mające na celu zwiększenie wartości nieruchomości. Na działkach nie zostały przeprowadzone żadne inwestycje,
7. nie zostały udzielone żadne pełnomocnictwa w związku ze sprzedażą działek,
8. po zawarciu umów przedwstępnych strony kupujące nie dokonały żadnych inwestycji, w szczególności inwestycji infrastrukturalnych, zwiększających atrakcyjność działek.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości powinna nastąpić w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT z uwzględnianiem zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku z 10 września 2021 r.), zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Sprzedaż działek gruntu jest kwalifikowana jako odpłatna dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel […] (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl powyższej definicji z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek gruntu), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy jest nieruchomość, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby taką czynność opodatkować tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Chociaż działalność rolnicza jest uznana przez przepisy ustawy o VAT za działalność gospodarczą, to jednak nie każda czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, zostanie opodatkowana tym podatkiem.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jednoznacznie wskazuje, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić, czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od VAT jest określenie przeznaczenia gruntu.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT – tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Dla określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się również do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 741, 784, 922 z późn. zm.), zgodnie z którym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Natomiast, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu […] (art. 4 ust. 2 ww. ustawy).

Zatem o charakterze danego gruntu powinien miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest również, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Na podstawie przepisu art. 15 ustawy o VAT dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy (nieruchomości) nie stanowi jej wykorzystywania w sposób w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem może być ewentualny zysk ze sprzedaży rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni od momentu zakupu przedmiotowych działek nie działała z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Wnioskodawczyni zakupu nieruchomości dokonała w celu powiększenia posiadanego gospodarstwa rolnego, a w trakcie okresu ich posiadania nie poczyniła żadnych nakładów w celu zwiększenia ich wartości przy ewentualnej sprzedaży. Ponadto nie podjęła żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami w celu ich sprzedaży.

W związku z powyższymi wyjaśnieniami, ponieważ przedmiotem dostawy będzie teren niezabudowany inny niż budowlany (grunt rolny), w stosunku do planowanej sprzedaży działek gruntu, zdaniem Wnioskodawczyni, znajdzie zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), zwanej dalej K.R.O., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 K.R.O., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 K.R.O., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne np. w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 K.R.O., oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy zaznaczyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem dokonywanej dostawy/lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że działalność rolnicza została zdefiniowana w art. 2 pkt 15 ustawy, zgodnie z którym przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Wobec przywołanej wyżej definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy należy uznać, że prowadzenie działalności rolniczej (art. 2 pkt 15 ustawy) stanowi prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Jak stanowi art. 15 ust. 4 ustawy w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z treści art. 96 ust. 2 ustawy wynika, że w przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług zawierają pewne szczególne rozwiązania dotyczące podatników, którzy prowadzą wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie oraz podatników, którzy prowadzą wyłącznie działalność rolniczą w innych ramach niż gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie. Wówczas za podatnika jest uważana osoba, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym stanowi art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przy tym, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w art. 96 ust. 2 tej ustawy wprowadzają jednocześnie zasadę, że do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego uprawniona jest tylko i wyłącznie jedna osoba spośród tych, które prowadzą wspólne gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie. Jednocześnie ta sama osoba występować będzie w roli zbywcy przy sprzedaży produktów rolnych i w związku ze świadczeniem usług rolniczych.

W tym miejscu należy zauważyć, że ani przytoczone powyżej przepisy, ani inne regulacje zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług nie wskazują jednoznacznie, która z osób prowadzących gospodarstwo rolne powinna złożyć odpowiednie zgłoszenie rejestracyjne w celu rozliczania podatku VAT związanego z prowadzonym gospodarstwem rolnym.

Powołane przepisy podatkowe wskazują jedynie, że tylko jeden ze współmałżonków może być podatnikiem z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego i to on będzie miał prawo do rozliczania VAT należnego z tytułu sprzedaży i uprawniony będzie do odliczania podatku naliczonego.

Z okoliczności wskazanych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem w dniu 21 czerwca 2021 r. zawarli przedwstępne umowy sprzedaży niezabudowanych działek gruntu o nr 1, 2, 3, 4, 5 i 6.

Działki są użytkowane rolniczo – wchodzą w skład prowadzonego przez Wnioskodawczynię wraz z małżonkiem gospodarstwa rolno-ogrodniczego. Przedmiotowe działki gruntu zostały zakupione w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. Działki były wykorzystywane z przeznaczeniem na łąkę i pastwisko. Poza działalnością rolniczą Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej owoców i warzyw z tytułu której jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność rolniczą (gospodarstwo rolno-ogrodnicze) i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Małżonek Wnioskodawczyni prowadzi jeszcze działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży towarów różnego rodzaju i świadczenia usług transportowych. Ani Wnioskodawczyni, ani małżonek Wnioskodawczyni nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Dla ww. działek nie został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego, jak również nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Wnioskodawczyni nie planowała zbycia przedmiotowych działek. Z propozycją ich zbycia zgłosił się miejscowy agent nieruchomości. Wobec przedstawienia korzystnej oferty cenowej sprzedaży Wnioskodawczyni zgodziła się na dokonanie transakcji. Strony w umowie przedwstępnej nie zawarły żadnych warunków, od których spełnienia uzależniły zawarcie umowy przyrzeczonej. Działki nie są uzbrojone i nie są położone na obszarze rewitalizacji. W stosunku do działek nikomu nie przysługuje prawo pierwokupu. Przed sprzedażą przedmiotowych działek nie zostały podjęte żadne działania mające na celu zwiększenie wartości nieruchomości. Na działkach nie zostały przeprowadzone żadne inwestycje. Nie zostały udzielone żadne pełnomocnictwa w związku ze sprzedażą działek. Po zawarciu umów przedwstępnych strony kupujące nie dokonały żadnych inwestycji, w szczególności inwestycji infrastrukturalnych, zwiększających atrakcyjność działek.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż działek powinna nastąpić w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z uwzględnieniem zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Odnosząc się do ww. wątpliwości wskazać należy, że jeżeli w analizowanej sprawie mąż Wnioskodawczyni dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w celu rozliczania podatku VAT związanego z prowadzonym gospodarstwem rolnym, to wyłącznie on jest zobowiązany do rozliczania podatku VAT z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Jak wynika bowiem z powołanych wyżej przepisów tylko jeden ze współmałżonków może być podatnikiem z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego i to on będzie miał prawo do rozliczania VAT należnego z tytułu sprzedaży i uprawniony będzie do odliczania podatku naliczonego. Zatem w analizowanej sprawie, z tytułu prowadzenia wspólnego gospodarstwa rolnego podatnikiem VAT jest wyłącznie mąż Wnioskodawczyni i w konsekwencji tylko on – z tytułu prowadzenia wspólnego gospodarstwa rolnego – jest zobowiązany do rozliczania VAT należnego. Zasada ta dotyczy wszelkich obrotów osiąganych w związku z prowadzoną działalnością i wykorzystywanym mieniem tego przedsiębiorstwa (tj. gospodarstwa rolnego).

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie sprzedaży działek należących do przedsiębiorstwa – gospodarstwa rolnego dokona rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego i jest to działalność gospodarcza podejmowana przez tego podatnika.

W analizowanej sprawie Wnioskodawczyni nie będzie zatem dokonywała sprzedaży majątku, który wykorzystywała do prowadzenia działalności gospodarczej, z tytułu której jest ona czynnym podatnikiem podatku VAT (zbywca – strona transakcji – w przedmiotowej sprawie to wyłącznie mąż Wnioskodawczyni, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego).

Wnioskodawczyni przy sprzedaży ww. działek nie wystąpi zatem jako podatnik podatku VAT.

Podsumowując, Wnioskodawczyni przy sprzedaży działek o nr 1, 2, 3, 4, 5 i 6 nie wystąpi jako podatnik podatku VAT, a sprzedaż ta nie będzie stanowiła u Wnioskodawczyni odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Zaznacza się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.