Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.318.2021.1.PC
z 16 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• prowadzona przez Spółkę działalność w zakresie opracowywania nowych wyrobów stanowi działalność badawczo-rozwojową w postaci prac rozwojowych w myśl art. 4a pkt 26 w związku z pkt 28 ustawy o CIT;
• fakt uwzględnienia kosztów działalności B+R w kalkulacji wynagrodzenia za wykonane usługi/towary dostarczone na rzecz klientów Spółki wpływa na możliwość zaliczenia tych do wydatków kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy o CIT;
• poniesione przez Wnioskodawcę koszty materiałów produkcyjnych i energii na wytworzenie prototypowej wersji nowego wyrobu stanowią dla Spółki koszty kwalifikowane w myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT;
• planowane przez Spółkę prace polegające na dywersyfikacji działalności, realizowane w modelu analogicznym do opisanego w zaistniałym stanie faktycznym w zakresie kombajnów górniczych, stanowią działalność badawczo-rozwojową w postaci prac rozwojowych w myśl art. 4a pkt 26 w związku z pkt 28 ustawy o CIT

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2021 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

I. Przedstawienie stanu faktycznego, będącego przedmiotem niniejszego wniosku.

Wnioskodawca jest podmiotem specjalizującym się w produkcji maszyn i urządzeń górniczych, która to działalność klasyfikuje się pod symbolem Polskie Klasyfikacji Działalności 28.92.Z - Produkcja maszyn dla górnictwa i do wydobycia oraz budownictwa. Działalność produkcyjna jest wykonywana w zakładach produkcyjnych położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Klientami Spółki są w szczególności spółki prowadzące działalność w zakresie wydobycia węgla, zarówno na terenie kraju jak również za granicą. Wnioskodawca prowadzi działalność we wskazanym zakresie konsekwentnie od dziesięcioleci.

Do końca 2020 r. Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT w ramach posiadanych zezwoleń o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych. Rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywa się z rokiem kalendarzowym i w roku 2020 Spółka wykorzystała cały pozostały poziom pomocy publicznej przysługującej jej na podstawie posiadanych zezwoleń.

W konsekwencji od 1 stycznia 2021 r. Spółka nie korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Ze względu na zakończenie korzystania ze wskazanych zwolnień podatkowych Wnioskodawca rozważa aktualnie rozpoczęcie korzystania z ulgi opisanej w art. 18d ustawy o CIT.

Grupy produktowe w działalności Wnioskodawcy.

W trakcie wieloletniej działalności gospodarczej Wnioskodawcy zostało opracowane bardzo szerokie portfolio produktów obejmujące maszyny i urządzenia służące m.in. do wydobycia węgla, transportu urobku, transportu ludzi w zakładach górniczych czy bezpieczeństwa pracowników odpowiedzialnych za wydobycie surowca. Do istotnych grup produktowych należą:

• Kombajny górnicze;
• Obudowy zmechanizowane;
• Przenośniki zgrzebłowe/ścianowe.
  
  

Przedmiotem niniejszego wniosku będzie wyłącznie jedna grupa produktowa, w ramach których Wnioskodawca prowadzi opisaną poniżej działalność badawczo-rozwojową (zwana również działalnością „B+R” lub „pracami B-R”).

Wskazane powyżej grupy produktowe stanowią zbiór konkretnych urządzeń/zidentyfikowanych modeli, które znajdują się w ofercie produktowej Spółki. Wskazane powyżej grupy produktowe podlegają dalszym podziałom na poszczególne rodzaje i finalnie na określone typy (modele), które są oferowane klientom.

Jako przykład można wskazać grupę kombajnów górniczych, w ramach której można wyodrębnić zarówno kombajny ścianowe jak i kombajny chodnikowe. Oba wskazane rodzaje kombajnów górniczych różnią się w sposób zasadniczy ze względu na zastosowanie ich w ramach odmiennej metody wydobycia surowca (metoda chodnikowa/metoda ścianowa). W ramach kombajnów ścianowych Spółka oferuję aktualnie na rynku szereg produktów (konkretnych modeli i typów) o nadanych indywidualnych numerach identyfikujących.

We wszystkich wskazanych powyżej grupach produktowych Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe (w niektórych przypadkach również badania aplikacyjne). Konieczność prowadzenia prac rozwojowych wynika ze znacznej podatności produktów Spółki na efekty postępu technologicznego. Wprowadzanie nowych urządzeń, a także dokonywanie istotnych ulepszeń w urządzeniach dotychczas produkowanych jest konieczne dla zachowania przez Wnioskodawcę jego pozycji rynkowej. W przypadku braku prowadzenia prac B+R, nabywcy produktów Spółki wybraliby maszyny i urządzenia nowsze (bardziej efektywne, tańsze) produkowane przez konkurentów Wnioskodawcy.

Ze względu na specyfikę prac B+R w ramach poszczególnych grup produktowych, Wnioskodawca postanowił zaprezentować w ramach niniejszego wniosku wyłącznie zagadnienie prac rozwojowych związanych z grupą produktową kombajnów górniczych. W ramach pozostałych istotnych grup produktowych Spółka złożyła odrębne wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca wskazuje, że do prac badawczo-rozwojowych są klasyfikowane wyłącznie projekty, w których dochodzi do powstania innowacji co najmniej w skali Spółki jako przedsiębiorcy. Wybrane rozwiązania techniczne stosowane przez Spółkę cechują się również innowacją w skali szerszej np. kraju lub też świata. Innowacja w skali przedsiębiorcy jest zapewniona poprzez porównanie nowego projektu z dotychczas zrealizowanymi rozwiązaniami. Jeżeli możliwe jest zastosowanie rozwiązań dotychczasowych (wykorzystanie dokumentacji konstrukcyjnej i technologicznej już opracowanej), z wprowadzeniem wyłącznie nieznacznych zmian projektowych, dany projekt nie jest klasyfikowany do prac rozwojowych.

Działalność badawczo-rozwojowa w zakresie kombajnów górniczych.

W celu zapewnienia odbiorcom produktów żądanej jakości i niezawodności, Spółka prowadzi prace badawczo-rozwojowe związane z nowymi produktami w zakresie kombajnów górniczych. Poniżej przedstawiono opis przebiegu typowych prac B+R związanych z nowym produktem/istotnie ulepszonym w ramach tej grupy produktowej. Standardowe prace rozwojowe są prowadzone w następującym modelu:

1. Rozpoczęcie prac, w tym opracowanie założeń konstrukcyjnych i projektu wstępnego,
2. Opracowanie dokumentacji produkcyjnej (konstrukcyjnej i technologicznej),
3. Wykonanie prototypu nowego urządzenia,
4. Przeprowadzenie badań i certyfikacji,
5. alidacja nowego urządzenia,
6. Zakończenie prac, w tym sprzedaż prototypów.
   
   

Wszystkie wskazane powyżej etapy mają charakter uniwersalny i występują zasadniczo w typowych pracach badawczo-rozwojowych Spółki. W przypadku prac zakończonych ze skutkiem negatywnym (np. brak technicznej możliwości osiągnięcia założonego celu) lub prac przerwanych (brak zainteresowania odbiorców nowym wyrobem), działania rozwojowe są kończone na wcześniejszym etapie - np. na etapie I lub II.

Etap I. Rozpoczęcie prac.

Źródłem inicjującym rozpoczęcie prac B+R w Spółce są typowo:

• służby sprzedażowe Wnioskodawcy, które otrzymały:
  
  • informację o wpłynięciu zamówienia od klienta na wykonanie i sprzedaż kombajnu o określonych parametrach technicznych i użytkowych,
  • informację o możliwości pozyskania klienta zainteresowanego maszyną o określonych parametrach technicznych i użytkowych,
  • informację o pojawieniu się na rynku maszyn konkurencji o określonych parametrach technicznych i użytkowych;
• służby serwisowe Wnioskodawcy, które na podstawie opinii własnych lub zebranych z rynku sugerują konieczność zmian w zakresie modernizacji ułatwiających proces serwisowania i obsługi maszyn,
  
• Inicjatywy własne Spółki, w tym:
  
  • poszerzenie portfolio produktowego,
  • obniżenie kosztów produkcji,
  • zmiany kooperantów i poddostawców pociągające za sobą zmiany w konstrukcji maszyn,
  • dywersyfikacja produkcji.
  
  
  

Wszystkie wskazane powyżej informacje są oceniane w kontekście ich klasyfikacji jako „nowego produktu”. Klasyfikacji danej inicjatywy jako prac badawczo-rozwojowych dokonuje Kierownik Biura Konstrukcyjnego jako osoba posiadająca wiedzę i doświadczenie w zakresie działalności związanej z produkcją maszyn i urządzeń górniczych, jak również znająca portfolio produktów Spółki w zakresie kombajnów.

W zależności od źródła rozpoczynającego prace badawczo-rozwojowe (nowe zamówienie/pozostałe inicjatywy Spółki) prowadzone prace są klasyfikowane jako zlecenie wewnętrzne lub zewnętrzne. W ramach poniższego opisu przedstawiony został typowy przebieg procesu zlecenia zewnętrznego tj. opartego o nowe zamówienie klienta. Niemniej, przebieg procesu realizacji zlecenia wewnętrznego jest zasadniczo analogiczny, za wyjątkiem elementów takich jak np. sposób zakończenia prac rozwojowych. Ewentualne istotne różnice pomiędzy zleceniem zewnętrznym a wewnętrznym zostały wyszczególnione poniżej, w ramach poszczególnych elementów stanu faktycznego.

W ramach działalności Spółki można wyróżnić dwa rodzaje prac kwalifikowanych jako prace B+R:

• Projekt nowego modelu kombajnu - celem prac rozwojowych w tym wariancie jest opracowanie nowego modelu kombajnu, o specyfice odmiennej od dotychczas produkowanych (np. odmienny zakres urabiania, prędkość posuwu, system sterowania, wydajność wyrażona w ilości urobku na godzinę, gabaryty etc.),
• Wprowadzanie istotnych ulepszeń kombajnu - celem prac rozwojowych jest opracowanie nowej dokumentacji konstrukcyjnej danego podzespołu, lub kilku podzespołów kombajnu, która znacząco wpłynie na parametry techniczne, jego podatność użytkową, poprawę bezpieczeństwa i serwisowania oraz zwiększenie niezawodności maszyny.
  
  

W ramach dalszej części opisu prac B+R związanych z kombajnami górniczymi przez „nowy produkt” rozumie się zarówno nowy model kombajnu jak również jego istotne ulepszenie w sposób opisany powyżej.

Kierownik Biura konstrukcyjnego podejmuje decyzję dotyczącą klasyfikacji nowego zamówienia (nowej inicjatywy) jako nowego produktu w oparciu o bazę produktów dotychczasowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę. W przypadku gdy dane zamówienie dotyczy produktu klasyfikowanego jako nowy, zostaje powołany Zespół Projektowy w skład którego wchodzą:

• dyrektor techniczny: koordynacja prac nad projektem, nadzór nad harmonogramem i postępem prac w Projekcie, uczestnictwo w przeglądach Projektu,
• pracownicy biura konstrukcyjnego: opracowanie kompletnej dokumentacji konstrukcyjnej wyrobu, prowadzenie analiz symulacyjnych, wykonywanie koniecznych obliczeń i analiz wytrzymałościowych, opracowanie dokumentacji dla służb serwisowych i klienta końcowego,
• pracownicy biura technologicznego: opracowanie technologii wykonania wszystkich elementów maszyny, dobór i konstrukcja narzędzi specjalistycznych potrzebnych do wykonania danego zespołu lub podzespołu, bieżący nadzór produkcyjny nad wykonaniem poszczególnych elementów maszyny prototypowej,
• pracownicy działu planowania: uruchomienie produkcji wszystkich elementów projektowanej maszyny, opracowanie i nadzór nad harmonogramem produkcji,
• pracownicy kontroli jakości: przygotowanie i prowadzenie planów jakości, bieżąca kontrola jakości produkowanych elementów, prowadzenie odbiorów technicznych elementów, zespołów i całej maszyny.
  
  

W trakcie każdego roku działalności w Spółce dochodzi do opracowania co najmniej kilkunastu nowych lub istotnie ulepszonych produktów w grupie kombajnów górniczych, dotychczas nieprodukowanych w działalności Wnioskodawcy.

Zespół Projektowy jest odpowiedzialny za opracowanie harmonogramu czasowego wdrożenia nowego produktu i równocześnie za uruchomienie procesu realizacji zlecenia i bieżący nadzór nad produkcją. Realizacja Projektu podlega regularnym przeglądom, a także ocenie w zakresie stosowania rozwiązań technicznych opracowanych przez pracowników Biura Konstrukcyjnego.

Na podstawie danych wejściowych do projektowania (np. zadanie techniczne przekazane przez klienta; specyfikacja techniczna; notatki służb handlowych; uwagi serwisu itp.) zostają opracowane założenia techniczne, którym ma odpowiadać nowy wyrób lub nowy zespół maszyny. Często z inicjatywy własnej biuro konstrukcyjne opracowuje dokument nazywany Definicją Projektu, który jest opisowym zbiorem wymagań technicznych przyszłej maszyny. Podstawowe ramy projektów o istotnej wartości są opisywane w dodatkowo tworzonym dokumencie nazywanym Kartą Projektu. Wnioskodawca podkreśla, że sam fakt tworzenia w ramach danego projektu dodatkowego dokumentu opisującego jego ramy (np. Definicja Projektu; Karta Projektu) nie przesadza o kwalifikacji danego projektu jako prac rozwojowych, jak również brak takiego dokumenty nie przesadza o wykluczenia danego projektu z zakresu prac rozwojowych.

Na podstawie wyżej wymienionych danych biuro konstrukcyjne przystępuje do opracowania projektu wstępnego maszyny lub zespołu. Projekt wstępny obejmuje szczegółowe rozrysowanie w formie dokumentacji konstrukcyjnej głównych zespołów maszyny, wykonanie wstępnych obliczeń wytrzymałościowych i wydajnościowych, przeprowadzenie symulacji współpracy maszyny lub zespołu z pozostałymi urządzeniami z którymi ma współpracować projektowany element (o ile jest to konieczne). Etap ten kończy się przeglądem projektu w wyniku którego zatwierdzona zostaje postać konstrukcyjna projektowanego elementu. W przypadkach szczególnych, specjalistyczne obliczenia i analizy ze względy na brak specjalistycznego oprogramowania lub dziedziny wiedzy zlecane są do zewnętrznych jednostek badawczych i projektowych takich jak wyższe uczelnie, certyfikowane jednostki badawcze, Główny Instytut Górnictwa itp.

Możliwym wariantem prac pozostaje sytuacja, w której projekt opisany powyżej zostaje zakończony na etapie wstępnych założeń konstrukcyjnych. Opracowany projekt wstępny może stanowić podstawę przygotowania oferty dla klienta, który po jej otrzymaniu nie wykaże zainteresowania nowym produktem. Przyczyną takiej sytuacji może być zbyt wysoka oszacowana cena nowego produktu lub też względy nieznane Spółce np. brak środków inwestycyjnych po stronie klienta, który wykazał tylko wstępne zainteresowanie nowym produktem. Wszystkie prace rozwojowe Spółki są również obarczone ryzykiem niepowodzenia tj. brakiem lub rezygnacją klienta docelowego a także nieefektywnością nowego produktu w porównaniu do inny zbliżonych urządzeń.

W takich sytuacjach prace rozwojowe prowadzone przez Wnioskodawcę zostają przerwane z przyczyn wewnętrznych (decyzja Spółki) lub też z przyczyn od Wnioskodawcy niezależnych (brak technicznej możliwości; brak zainteresowania potencjalnego nabywcy). Niemniej, w obu przedstawionych sytuacjach Wnioskodawca musi zaangażować często znaczne ilości czasu (dziesiątki, setki roboczogodzin) dla przygotowania projektu wstępnego i sporządzonej na jego podstawie oferty. Co istotne, efektem tak zakończonych prac pozostaje zdobycie przez Wnioskodawcę informacji na temat potencjalnych nowych zastosowań posiadanej wiedzy i doświadczeń.

Etap II. Opracowanie dokumentacji produkcyjnej (konstrukcyjnej i technologicznej).

Po zatwierdzeniu projektu wstępnego Biuro Konstrukcyjne przystępuje do opracowania kompletnej dokumentacji konstrukcyjnej, która przedstawia w szczegółach wszystkie części składowe maszyny na podstawie których można wyprodukować nowoprojektowaną maszynę lub nowoprojektowany zespół maszyny. Każda zaprojektowana i rozrysowana część podlega sprawdzeniu przez upoważnionego pracownika Biura konstrukcyjnego i zatwierdzona do dalszego stosowania przez Kierownika biura konstrukcyjnego. Zatwierdzona dokumentacja konstrukcyjna jest przekazywana do biura technologicznego, które opracowuje na podstawie otrzymanej dokumentacji konstrukcyjnej dokumentację technologiczną. Dokumentacja technologiczna przedstawia w jaki sposób należy wyprodukować wszystkie elementy zawarte w dokumentacji konstrukcyjnej, opisując w tym m.in. materiały wejściowe do produkcji, informacje o pracochłonności oraz o wyborze maszyn na których dane elementy mogą być wyprodukowane. Biuro technologiczne przygotowuje także oprogramowanie dla maszyn obróbczych na których obrabiane są wybrane elementy. Biuro technologiczne opracowuje także dokumentację narzędzi specjalnych, które należy wykonać by zmontować daną maszynę lub dany zespół, a także warunki techniczne odbioru detali jako materiał wejściowy dla procesu kontroli ostatecznej wyrobu.

Kompletna dokumentacja konstrukcyjna i technologiczna jest przekazywana do działu planowania gdzie uruchamiana jest produkcja danego wyrobu (całej maszyny, zespołu lub podzespołu a także pojedynczej części). W dziale planowania tworzą się także plany produkcyjne i określane są terminy wykonania maszyn, zespołów i podzespołów.

W przypadku wybranych prac rozwojowych, proces ich prowadzenia zostaje zakończony wraz z tym etapem. Przykładem takiej sytuacji jest opracowanie pełnej dokumentacji (technologicznej, konstrukcyjnej i planów produkcyjnych) dla inicjatywy własnej pracowników Spółki, która nie zostaje zamówiona przez klienta. Wnioskodawca działa na wolnym rynku i nie wszystkie podjęte przez niego inicjatywy znajdują swoich odbiorców. W celu ograniczenia kosztów działalności rozwojowej, w wybranych przypadkach gdy uda się opracować nowy produkt (założenia teoretyczne), na który nie pojawiają się rynki zbytu, Spółka nie produkuje tego prototypu. W tego typu przypadkach, prace rozwojowe Spółki zostają zakończone wcześniej, po opracowaniu pełnej lub częściowej dokumentacji.

Etap III. Wykonanie prototypu nowego urządzenia.

Uruchomienie produkcji prototypu nowego wyrobu następuje po wpłynięciu zamówienia od klienta i potwierdzenia przyjęcia zamówienia zgodnie z praktyką wewnętrzną Spółki. Uruchomienie produkcji prototypu pociąga za sobą zamówienie wszystkich materiałów produkcyjnych takich jak m.in. blachy, odkuwki, odlewy, narzędzia specjalistyczne i elementy handlowe tj. pompy, silniki, uszczelnienia, łożyska i inne. Materiały wejściowe pobierana są z magazynu na wydziały produkcyjne, gdzie są obrabiane zgodnie z wcześniej opracowaną technologią wykonania.

Technologia produkcyjna opisuje sposób postępowania z materiałem wejściowym, sekwencje czynności i maszyny obróbcze na których z materiału wejściowego wykonuje się dany detal (fragment nowego urządzenia). Technologia produkcyjna wskazuje również dokładny opis samego procesu produkcyjnego dla każdego detalu.

Wszystkie elementy wyprodukowane na wydziałach produkcyjnych przekazywane są na wydział montażu gdzie wykonywany jest montaż ostateczny wyrobu (całej maszyny prototypowej lub zespołu prototypowego). Na wydziale montażu dokonuje się wszystkich odbiorów jakościowych, potwierdzających spełnienie założonych wymagań technicznych zawartych dokumentach źródłowych (np. zamówieniu, założeniach technicznych bądź Definicji Projektu).

Należy w tym miejscu wyraźnie podkreślić różnice w dwóch wskazanych wcześniej wariantach prac rozwojowych w zakresie kombajnów górniczych, tj. opracowanie nowego modelu kombajnu vs. opracowanie nowego podzespołu. W przypadku projektów stanowiących nowy kombajn za prototyp uznana zostaje cała wyprodukowana maszyna. Klasyfikacja danego projektu jako prac rozwojowych w zakresie opracowania nowego kombajnu oznacza, że całe urządzenie stanowi nowy produkt (nadanie nowego numer indentyfikacyjnego), a w konsekwencji zakres zmian uzasadnia uznanie wyprodukowanej maszyny za prototyp w całości. Jeżeli przedmiotem projektu są prac rozwojowe dotyczące wyłącznie podzespołu kombajnu, to za prototyp uznawana jest wyłącznie wyprodukowana część (a nie całe urządzenie, w którym będzie ona zamontowana np. na potrzeby testów).

Etap IV. Przeprowadzenie badań i certyfikacji

Prototyp, który przeszedł pozytywnie badania wewnętrzne i zewnętrzne podlega procesowi certyfikacji. Wymaga wskazania, że produkty Spółki są wykorzystywane w specjalnym środowisku (zakłady górnicze) i dla ich wprowadzenia na rynek konieczne jest uzyskanie certyfikatów właściwego organu nadzoru.

Aby wprowadzić nowy wyrób do obrotu, Wnioskodawca musi spełnić przepisy obowiązujące na rynku (kraju), w którym towar ma być wykorzystywany. W ramach Unii Europejskiej, na podstawie Decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 768/2008/WE z dnia 9 lipca 2008 r., uchylająca decyzję Rady 93/465/EWCr (Dz.U.UE.L.2008.218.82 z dnia 2008.08.13), w sprawie wspólnych ram dotyczących wprowadzania produktów do obrotu, producenci muszą dokonać oceny zgodności wyrobu zgodnie z wymaganiami odpowiednich dyrektywy, które są przypisane do określonej grupy wyrobów lub środowiska w którym te wyroby się znajdują. Każda dyrektywa dla danej grupy wyrobów przewiduje procedurę oceny zgodności. W przypadku przemysłu górniczego wyroby są wykorzystywane w obszarach w których występują atmosfery zagrożone wybuchem, w związku z czym wyroby te podlegają głównie pod wymagania Dyrektywy 2014/34/UE (tzw. Dyrektywa ATEX – Dyrektywa Parlamentu Europejskiego I Rady 2014/34/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w atmosferze potencjalnie wybuchowej: Dz.U.UE.L.2014.96.309 z dnia 2014.03.29) oraz Dyrektywy 2006/42/WE (tzw. Dyrektywa Maszyny - Dyrektywa 2006/42 WE Parlamentu Europejskiego I Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie maszyn, zmieniająca dyrektywę 95/16. WE (przekształcenie); Dz.U.UE.L.2006.157.24 z dnia 2006.06.09).

Zgodnie z wymaganiami Dyrektywy ATEX, większość urządzeń przeznaczonych do pracy w obszarach zagrożonych wybuchem podlega pod obowiązkową certyfikację realizowaną przez niezależną jednostkę notyfikowaną. Poza terenem Unii Europejskiej, w większości krajów na świecie proces certyfikacji wygląda analogicznie - proces oceny wyrobu opiera się bowiem na tych samych międzynarodowych normach.

Proces certyfikacji jest rozpoczynany po wykonaniu dokumentacji technicznej i prototypu urządzenia. W pierwszym etapie jest przygotowywana dokumentacja certyfikacyjna, która jest analizowana wewnętrznie pod katem zgodności z wymaganiami danej dyrektywy oraz normami z nią zharmonizowanymi. Następnie jest uruchamiany wniosek o certyfikacje w niezależnej jednostce certyfikującej. Dla przeprowadzenia procesu certyfikacji koniecznej jest wykonanie badań wyrobu - część badań jest wykonywana wewnętrznie przez Spółkę a pozostałe są realizowane w niezależnym laboratorium badawczym danej jednostki certyfikującej. Po przeprowadzeniu niezbędnych badań i testów jednostka certyfikująca przeprowadza analizę zgodności prototypu z daną dyrektywą i normami lub innymi przepisami obowiązującymi w danym kraju. Często procesowi certyfikacji towarzysz audyt zakładu pod względem jakości produkcji. Na końcu procesu oceny jednostka certyfikująca wydaje odpowiedni certyfikat zgodności. W tym momencie proces oceny zgodności zostaje zakończony, co pozwala na realizację następnych czynności tzn. wystawienie deklaracji zgodności, oznakowanie wyrobu i wprowadzenie go do obrotu.

Każdorazowa zmiana/modyfikacja w wyrobie, istotna z punktu widzenia wymagań odpowiedniej dyrektywy czy przepisów, powoduje konieczność przeprowadzenia ponownego procesu oceny zgodności i certyfikacji. Certyfikaty konieczne są więc zarówno dla produktów nowych (np. nowy model kombajnu) jak również dla produktów istotnie zmienionych. Wnioskodawca podkreśla jednak, że nie każda zmiana w produkcie, mająca charakter prac rozwojowych, wymaga przeprowadzenia nowej jego certyfikacji. O ile pozyskanie nowego certyfikatu dla zmienionego produktu potwierdza fakt przeprowadzenia prac rozwojowych, to nie można z założenia zakładać, że brak nowej certyfikacji oznacza, że prace rozwojowe nie nastąpiły.

Etap V. Walidacja.

Po pozytywnym przejściu prób funkcjonalnych i sprawdzeniu założonych parametrów przez dział Kontroli Jakości wyrób jest zwalniany i przedstawiany do odbioru klientowi. Pierwszy etap odbioru wyrobu przez klienta odbywa się na terenie zakładu produkcyjnego Spółki gdzie sporządza się protokół odbioru wyrobu. W przypadku podpisania bez uwag protokołu przez klienta, wyrób jest przygotowany do wysyłki i przekazany klientowi. W przypadku gdy protokół odbioru zawiera ewentualne uwagi klienta dotyczące stwierdzonych usterek lub nieprawidłowości, usterki te są usuwane i wyrób ponownie jest przedstawiany nabywcy. W przypadku braku uwag wyrób jest wysyłany do nabywcy.

Etap VI. Zakończenie prac.

Po akceptacji nabywcy (walidacji), prototyp nowego produktu podlega najczęściej sprzedaży na rzecz nabywcy, o ile jego stan techniczny na to pozwala. W zależności od skali zamówienia, mogą być od razu produkowane kolejne sztuki nowego produktu dla danego zamawiającego. W przypadku gdy przedmiotem zamówienia była wyłącznie jedna sztuka kombajnu, jest on następnie oferowany innym klientom (wchodzi do portfolio produktów Spółki). Jeżeli przedmiotem prac rozwojowych było opracowanie nowego podzespołu, to jest on następnie wdrażany w różnych modelach kombajnów (w stopniu w jakim jest to technologicznie uzasadnione).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prace rozwojowe prowadzone przez Spółkę ulegają zakończeniu z momentem, w którym dany nowy produkt (nowy kombajn) lub też istotne ulepszenie produktu istniejącego (nowy podzespół) są zwolnione do produkcji seryjnej. Elementem prac rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę jest więc zarówno zaprojektowanie nowego produktu/jego istotne ulepszenie, wyprodukowanie prototypu a następnie jego zbadanie i objęcie stosownym certyfikatem.

W przypadku prac badawczo-rozwojowych klasyfikowanych jako zlecenia wewnętrzne momentem zakończenia prac badawczo-rozwojowych może być:

• zakończenie opracowania kompletnej dokumentacji konstrukcyjnej,
• zakończenie opracowania dokumentacji konstrukcyjnej i technologicznej,
• wyprodukowanie prototypu urządzenia,
• wyprodukowanie prototypu urządzenia i przeprowadzenie koniecznych badań i certyfikacji.
  
  

Decyzję o zakończeniu prac badawczo-rozwojowych na danym etapie podejmuje Zespół Projektowy i przedstawia ją do zatwierdzenia zarządowi Spółki.

Po wdrożeniu prototypu, rozwiązania techniczne zastosowane przy jego produkcji są wdrażane do produkcji seryjnej. W trakcie produkcji seryjnej, działy zaangażowane w proces produkcji podejmują systematyczne działania mające na celu optymalizację procesów wytwórczych pod względem jakościowym, technicznym i wydajnościowym.

W zależności od zawieranych w tym zakresie umów, Spółka wlicza całość lub część kosztów związanych z pracami rozwojowymi do wynagrodzenia uzyskiwanego w ramach otrzymanego zamówienia. Wliczenie kosztów związanych z pracami rozwojowymi oznacza odpowiednie skalkulowanie ceny zbywanych produktów, tak aby pokrywała ona koszty związane z opracowaniem nowego wyrobu. Niemniej, koszty prac B+R nie są Wnioskodawcy zwracane, lecz uwzględnione w cenie produkowanych seryjnie i sprzedawanych nowych produktów. W wielu sytuacjach dochodzi również do zbycia przez Spółkę produktu wytworzonego jako prototyp. Brak jest bowiem ekonomicznego uzasadnienia dla likwidacji (złomowania) nowych produktów wytworzonych jako prototyp, jeżeli spełniają one kryteria oczekiwane przez zamawiającego. W takiej sytuacji Wnioskodawca uzyskuje przychody również z tytułu sprzedaży produktów wykonanych dla celów badawczych tj. prototypów.

Prototypy nowego produktu wytworzone w ramach zleceń klasyfikowanych jako wewnętrzne, co do zasady podlegają utylizacji (złomowaniu) po upływie określonego czasu, zależnego od ich potencjalnego wykorzystania.

Rodzaje ponoszonych wydatków.

W ramach opisanej powyżej działalności badawczo-rozwojowej, zarówno w zakresie nowych wyrobów jak i w zakresie usługi modernizacji, Spółka ponosi szereg wydatków takich jak m.in.:

• wynagrodzenia z narzutami pracowników związanych z prowadzeniem działalności rozwojowej, w szczególności:
  
  • pracowników działu technologicznego do spraw nowych wyrobów,
  • pracowników działu konstrukcyjnego,
  • projekt menadżera (kierownik projektu),
  • pracowników działu planowania,
  • pracowników działu kontroli jakości,
  Przez wskazane powyżej koszty wynagrodzeń rozumie się zarówno koszty wynagrodzenia zasadniczego jak również koszty wszelkiego typu premii, bonusów, dodatków i nagród związanych funkcjonalnie z efektami wykonywanej pracy. Do kosztów prowadzonych prac nie są zaliczone premie takie jak np. za polecenie pracownika;
  
• koszty materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową; do tej puli kosztów Spółka zalicza:
  
  • koszty materiałów wykorzystanych do produkcji prototypu/podzespołów, takie jak blachy, odkuwki, odlewy i pręty jak również silniki, komputery czy elementy sterowania,
  • koszty mediów (w tym energii elektrycznej) zużytych na etapie tworzenia prototypu urządzenia lub podzespołów;
• koszty amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych do działalności badawczo-rozwojowej - koszty odpisów amortyzacyjnych w ramach tej puli są zaliczane do kosztów kwalifikowanych wyłącznie w zakresie w jakim te aktywa są wykorzystywane do działalności rozwojowej (zaliczenie proporcjonalne); przykładowymi środkami trwałymi wykorzystywanymi w działalności rozwojowej są maszyny do obróbki mechanicznej jak również sprzęt komputerowy i wysoko specjalistyczne oprogramowanie komputerowe;
  
• koszty niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, koszty badań prototypów, przeprowadzana zarówno przez Wnioskodawcę jak również przez niepowiązane ze Spółką podmioty badawcze.
  
  
  

Wskazany powyżej katalog wydatków ma charakter przykładowy (tj. Spółka ponosi również inne typy wydatków) ale wymienione powyżej pozycje mają najbardziej istotny charakter.

W uzupełnieniu informacji na temat kosztów amortyzacji, Spółka wskazuje, że jeżeli nabywane materiały i wyposażenie spełniają definicję środków trwałych zawartą w art. 16a ust. 1 ustawo o CIT (ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok), Spółka ujmuje nabywane aktywa w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jeżeli cena nabycia materiałów i wyposażenia nie przekracza kwoty 10.000 zł. Spółka, co do zasady, dokonuje jednorazowych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16f ust. 3 in fine ustawy o CIT. W przypadku nabycia materiałów i wyposażenia, których wartość przekracza 10.000 zł, Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. W przypadku materiałów i wyposażenia, które nie spełniają definicji środka trwałego, ponoszone przez Spółkę wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z ogólnymi zasadami.

Wnioskodawca podkreśla, że do środków trwałych związanych z działalnością badawczo-rozwojową nie przypisuje samochodów osobowych oraz budynków, zgodnie z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT.

Proporcjonalnej ustalenie kosztów związanych ze środkami trwałymi.

W związku z tym, że niektóre środki trwałe używane są przez Spółkę także w celach związanych z działalnością operacyjną, niestanowiącą działalności badawczo-rozwojowej, Spółka opracowała metodę pozwalającą określić stopień wykorzystywania danego środka trwałego w działalności badawczo-rozwojowej.

Powyżej wskazane wyodrębnienie jest możliwe dzięki opracowanemu kluczowi alokacji, bazującemu na proporcji wykorzystania danego środka trwałego do projektów związanych z działalnością B+R w stosunku do jego ogólnego wykorzystania. Podstawą wyliczenia proporcji jest faktyczne wykorzystanie danego środka trwałego do działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z tym modelem, raz w miesiącu Spółka podsumowuje liczbę godzin realizację zadań B+R przy wykorzystaniu danego środka trwałego biorąc pod uwagę alternatywnie:

• zarejestrowany czas pracy danej maszyny / urządzenia na wykonywanie działań B+R,
• zarejestrowany czas pracy pracowników wykonujących zlecenia B+R,
• inne zmienne, których wykorzystanie będzie adekwatne do sposobu działania danego środka trwałego.
  
  

W oparciu o wskazane powyżej klucze alokacji Spółka dokonuje proporcjonalnego podziału odpisów amortyzacyjnych w celu wyodrębnienia tej wartości odpisu, która jest związana z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Spółka nie wyklucza stosowania w przyszłości innych kluczy alokacji związanych z wyliczeniem właściwej wartości odpisu amortyzacyjnego, przypadającej na stopień wykorzystania danego środka trwałego w działalności badawczo-rozwojowej Spółki.

Na tym etapie niniejszego wniosku Spółka wskazuje również, że stosuje wskazane powyżej klucze alokacji do przypisania do działalności B+R kosztów, których nie jest w stanie wyliczyć w sposób bezpośredni. Do puli tych kosztów Wnioskodawca zalicza przede wszystkim koszty mediów (w tym energii elektrycznej). Powodem dla którego Wnioskodawca jest zmuszony do proporcjonalnego rozliczenia kosztów wskazanych w zdaniu poprzednim jest brak fizycznej możliwości ich dokładnego wyliczenia (m.in. brak odpowiedniej infrastruktury dotyczącej liczników energii).

Dokumentowanie ponoszonych wydatków.

W trakcie 2021 roku Spółka rozpoczęła odrębne ewidencjonowanie wydatków związanych z opisaną powyżej działalnością badawczo-rozwojową poprzez wyodrębnienie ich na kontach pomocniczych w ewidencji pozabilansowej. Spółka prowadzi również ewidencję czasu pracy pracowników, pozwalającą na ustalenie jaki stopień ich czasu pracy w danym miesiącu został przeznaczony na realizowanie zadań związanych z działalnością badawczo-rozwojową. Spółka dokonuje więc wyodrębnienia kosztów związanych z działalnością badawczo-rozwojową w swojej ewidencji rachunkowej w myśl art. 9 ust. 1b ustawy o CIT.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje również, że nie korzysta aktualnie ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a ustawy o CIT. Wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu prowadzonej przez nią działalności badawczo-rozwojowej nie są Wnioskodawcy zwracane w żadnej formie jak również nie są odliczane od podstawy opodatkowania. Jeżeli Wnioskodawca uzyskuje jakieś formy dofinansowania (zwrotu wydatków) na przykład na poczet wynagrodzeń lub zakupu materiałów, takie wydatki zostają bezwzględnie wyłączone z kalkulacji kosztów kwalifikowanych działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca nie planuje rozliczać ulgi na działalność badawczo-rozwojową w zakresie dochodów uzyskanych ze źródła zyski kapitałowe.

Opisane powyżej wydatki związane z prowadzeniem działalności badawczo-rozwojowej są dla Spółki kosztami uzyskania przychodu tj. spełniają wymogi wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz nie zostały ujęte w treści art. 16 tej ustawy. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT. Wnioskodawca oświadcza, że prowadzone prace badawczo-rozwojowe nie stanowią i nie będą stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT.

W oparciu o przedstawiony powyżej zaistniały stan faktyczny Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska na pytania zdane w treści niniejszego wniosku.

II. Przedstawienie zdarzenia, będącego przedmiotem wniosku o interpretację.

W uzupełnieniu przedstawionego powyżej stanu faktycznego Wnioskodawca wskazuje, że rozważa rozpoczęcie produkcji wyrobów w obszarze przekładni takich jak m.in. przekładnie do elektrowni wiatrowych, pojazdów szynowych a także przekładni do ogólnego zastosowania w przemyśle. W dotychczasowej działalności Spółka produkowała przekładnie wyłącznie do maszyn górniczych i najczęściej wykorzystywała je jako elementy sprzedawanych produktów (głównie kombajny górnicze). Rozpoczęcie działalności we wskazanym powyżej zakresie (opracowanie nowej grupy produktowej) będzie wymagało przeprowadzenia szeregu prac rozwojowych (potencjalnie: badań aplikacyjnych) mających na celu zbudowania po stronie Wnioskodawcy wiedzy i kompetencji. Wnioskodawca planuje przeprowadzić tego typu prace we własnym zakresie tj. z wykorzystaniem własnych pracowników i posiadanych zasobów.

Model prowadzenia prac w zakresie planowanej nowej grupy produktowej (przekładnie do zastosowań innych niż maszyny górnicze) będzie zbliżony do procesu opisanego w zaistniałym stanie faktycznym tj. pkt od I do VI stanu faktycznego. Przeprowadzane prace rozwojowe będą jednak odmienne na poziomie technicznym/inżynieryjnym do dotychczas projektowanych przekładni do maszyn górniczych. Pracownicy Spółki będą musieli zbudować kompetencje w projektowaniu i produkowaniu nowych przekładni, spełniających inne wymogi w zakresie wytrzymałości materiałowej czy też podatności na uszkodzenia. Podstawą do nowych prac rozwojowych w tym zakresie będą doświadczenia zgromadzone dotychczas, ale nie będą one umożliwiały natychmiastowego oferowania na rynku nowych produktów w rozważanym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prowadzona przez Spółkę działalność w zakresie opracowywania nowych wyrobów stanowi działalność badawczo-rozwojową w postaci prac rozwojowych w myśl art. 4a pkt 26 w związku z pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”)?
2. Czy fakt uwzględnienia kosztów działalności B+R w kalkulacji wynagrodzenia za wykonane usługi/towary dostarczone na rzecz klientów Spółki wpływa na możliwość zaliczenia tych do wydatków kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy o CIT?
3. Czy poniesione przez Wnioskodawcę koszty materiałów produkcyjnych i energii na wytworzenie prototypowej wersji nowego wyrobu stanowią dla Spółki koszty kwalifikowane w myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT?
4. Czy planowane przez Spółkę prace polegające na dywersyfikacji działalności, realizowane w modelu analogicznym do opisanego w zaistniałym stanie faktycznym w zakresie kombajnów górniczych, stanowią działalność badawczo-rozwojową w postaci prac rozwojowych w myśl art. 4a pkt 26 w związku z pkt 28 ustawy o CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. W opinii Wnioskodawcy, prowadzona przez Spółkę działalność w zakresie opracowywania nowych wyrobów stanowi działalność badawczo-rozwojową w postaci prac rozwojowych w myśl art. 4a pkt 26 w związku z pkt 28 ustawy o CIT.

Ad 2. W opinii Wnioskodawcy, fakt uwzględnienia kosztów działalności B+R w kalkulacji wynagrodzenia za wykonane usługi/towary dostarczone na rzecz klientów Spółki nie wpływa na możliwość zaliczenia tych do wydatków kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności, fakt zbycia partii próbnych nowych wyrobów nie wpływa na możliwość zaliczenia kosztów poniesionych na ich wytworzenie do kosztów kwalifikowanych w myśl art. 18d ust. 1 ustawy o CIT.

Ad 3. W opinii Wnioskodawcy koszty materiałów produkcyjnych i energii na wytworzenie prototypowej wersji nowego wyrobu stanowią dla Spółki koszty kwalifikowane w myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Ad 4. W opinii Wnioskodawcy, planowane przez Spółkę prace polegające na dywersyfikacji działalności, realizowane w modelu analogicznym do opisanego w zaistniałym stanie faktycznym w zakresie kombajnów górniczych, stanowią działalność badawczo-rozwojową w postaci prac rozwojowych w myśl art. 4a pkt 26 w związku z pkt 28 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad 1.

Definicja działalności badawczo-rozwojowej została zamieszczona w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. Zgodnie z treścią tej regulacji, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Posługując się pojęciami badań naukowych i prac rozwojowych na gruncie ustawy o CIT Ustawodawca odwołuje się do regulacji ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (art. 4a pkt 27 i 28 ustawy o CIT).

Zgodnie z właściwymi przepisami Prawa o szkolnictwie wyższym przez:

• badania naukowe rozumie się działalnością obejmującą:
  
  • badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne:
  • badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
• prace rozwojowe rozumie się działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
  
  
  

W świetle powołanych powyżej przepisów, działalność podatnika musi spełniać równocześnie dwie definicje (tj. prac rozwojowych oraz działalności badawczo-rozwojowej), aby temuż podatnikowi przysługiwało prawo do rozliczenia ulgi podatkowej, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT (tzw. ulga na działalność badawczo-rozwojową). W celu przeprowadzenia pełnej wykładni przepisów istotnych w sprawie, Wnioskodawca postanowił przedstawić kolejno sposób w jaki opisana działalność Spółki spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, a następnie samą definicję prac rozwojowych.

Działalność badawczo-rozwojowa.

W myśl powołanej powyżej definicji działalności badawczo-rozwojowej, aktywność podatnika musi spełniać kumulatywnie trzy następujące kryteria:

1. twórczości,
2. systematyczności,
3. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
   
   

Kwestią bezdyskusyjną jest również fakt, że analizowana działalność podatnika musi przyjąć postać badań naukowych lub prac rozwojowych.

Jak wskazano powyżej, działalność badawczo-rozwojowa podatnika musi zatem posiadać twórczy charakter - musi się więc różnić i od standardowej działalności gospodarczej tym, że ma na celu stworzenie nowego przedmiotu (produktu), czy też wytworzenie nowego stanu rzeczy w postaci wiedzy lub technologii. W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że posłużenie się przez ustawodawcę sformułowaniem „twórczy charakter” sugeruje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, niepowtarzalnym, specyficznym, które nie mają odtwórczego charakteru.

W opinii Wnioskodawcy, w celu ustalenia prawidłowej wykładni wskazanego powyżej twórczego charakteru prowadzonych prac, zasadne jest odwołanie się do objaśnień podatkowy Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. (Objaśnienia podatkowe dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej — IP BOX;

Niniejsza treść wniosku została uzgodniona dnia 21 czerwca 2021 r.). W powołanych objaśnieniach Minister Finansów wskazał, że:

„32. Pierwszym i zarazem najszerszym kryterium uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową, jest jej twórczy charakter. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia.

33. Ponadto, uznać należy, iż na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem twórczość działalności badawczo- rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.”

W kontekście powyższych wyjaśnień Wnioskodawca uważa, że prowadzona przez niego działalność w zakresie opracowania nowych wyrobów posiada charakter twórczy. Projekty uznawane przez Wnioskodawcę za prace rozwojowe w zakresie nowych wyrobów mają charakter innowacyjny co najmniej w skali przedsiębiorcy (Spółki) a w wielu przypadkach również w skali kraju lub nawet świata. Niektóre z rozwiązań opracowanych przez Spółkę w ramach prac rozwojowych posiadają przymiot wynalazku i jako takie mogą być zgłoszone do ochrony patentowej (czystość patentowa). Wnioskodawca nie dokonuje wyłącznie prostej produkcji maszyn/urządzeń na podstawie dokumentacji (know-how) powierzonej przez zamawiającego. Spółka każdorazowo musi zmierzyć się z określonymi (nowymi) wyzwaniami natury technicznej i w tym kontekście jej pracownicy podejmują się twórczego wysiłku dla opracowania nowych rozwiązań technologicznych.

Działalność polegająca na badaniach naukowych lub pracach rozwojowych, zgodnie z ustawą o CIT, powinna być ponadto prowadzona w sposób systematyczny, przez pewien okres czasu, zgodnie z pewną przyjętą metodyką postępowania. Odnosząc się ponownie do powołanych już objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. w kontekście prac rozwojowych należy wskazać na następujący cytat:

„40. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalność w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnia lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika.” Mając na uwadze powyższy fragment objaśnień podatkowych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż realizowane przez niego prace rozwojowe są prowadzone w sposób systematyczny. Prowadzone przez Wnioskodawcę prace mają z góry założone plany prac, które muszą zostać wykonane dla ich realizacji. Działając w oparciu o wieloletnie doświadczenie, Spółka prowadzi prace w sposób zgodny z opracowanym modelem, opisanym szczegółowo w stanie faktycznym wniosku. Dodatkowo, prace rozwojowe Spółki w zakresie nowych wyrobów dotyczą wielu projektów w trakcie każdego roku jej działalności. Inaczej mówiąc, działania Spółki nie są incydentalne ani przypadkowe.

Ostatnią przesłanką uznania konkretnej działalności za działalność badawczo-rozwojową jest konieczność nakierowania tej działalności na zwiększanie zasobów wiedzy podatnika lub na wykorzystanie tych zasobów do tworzenia nowych rozwiązań. Przesłanka ta ma eliminować próby uznawania standardowej działalności gospodarczej podatnika za działalność badawczo-rozwojową. Celem pierwszej jest bowiem przede wszystkim wypracowanie zysku, zaś drugiej zwiększanie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. Nie wyklucza to naturalnie celu zarobkowego takiej działalności, który jednak w tym wypadku nie jest celem głównym.

Odnosząc się po raz kolejny do objaśnień podatkowych Ministra Finansów z 15 lipca 2019 r. Spółka wskazuje na następujące rozumienie wskazanego kryterium:

„43. W świetle konstrukcji definicji badawczo-rozwojowej należy uznać, że „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast „wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań” dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo- rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych tub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii).”

Przenosząc powyższe rozważania na grunt stanu faktycznego niniejszego wniosku trzeba stwierdzić, iż działalność Spółki wykonywana w zakresie opracowania nowy wyrobów (nowych/ulepszonych typów kombajnów górniczych) prowadzi do wykorzystania istniejącej wiedzy do stworzenia nowych rozwiązań (np. nowych typów organów urabiających) wykorzystywanych w nowych lub ulepszonych produktach. Efektem prac prowadzonych przez Spółkę jest bezwzględnie komercyjne zastosowanie nowych rozwiązań technologicznych.

Prace rozwojowe.

Dokonując wykładni pojęcia prac rozwojowych Wnioskodawca zwraca uwagę, że dla jej spełnienia nie jest konieczne pozyskiwanie nowej wiedzy, ale wykorzystanie wiedzy i umiejętności już dostępnych. Zasoby wiedzy już dostępnej powinny być wykorzystane do opracowania produktów ulepszonych lub nowych (komercyjne nastawienie prac). Finalnie, z zakresu prac rozwojowych wyłączono rutynowe i okresowe zmiany, nawet jeżeli stanowią on postać ulepszeń.

Jak już wskazano powyżej działalność Spółki posiada charakter twórczy i prowadzi do wykorzystania zasobów wiedzy Wnioskodawcy w celu stworzenia nowych rozwiązań. Opisana przez Spółkę działalność jest nastawiona na tworzenie nowych wyrobów, o znacząco zmienionych/ulepszonych parametrach użytkowych. Skala i twórczość prac rozwojowych Spółki determinuje w jej opinii, iż działania te nie stanowią rutynowych i okresowych zmian. Jak podkreślono, prace rozwojowe Spółki stanowią odpowiedź na zapotrzebowanie rynkowe na nowe lub istotnie zmodyfikowane produkty. Działalność w przedstawionym modelu stanowi przeciwieństwo zmian okresowych (zaplanowanych), które nie wnoszą istotnej wartości dodanej. Równocześnie w opinii Spółki jej model prac rozwojowych jest przeciwieństwem działalności rutynowej, mającej na celu raczej utrzymanie dotychczasowej jakości produktów niż tworzenie rozwiązań nowych.

Potwierdzeniem nowego (innowacyjnego) charakteru nowych wyrobów może być również porównanie dotychczasowego portfolio produktów Spółki z opracowywanymi nowymi wyrobami. O ile nowe wyroby Spółki stanowią wciąż kombajny górnicze (ten sam typ produktu) to są to urządzenia na poziomie technologicznym znacząco innym (lepszym) niż te produkowane np. 5 lub 10 lat temu. Nieustający postęp technologiczny jak również zagrożenie ze strony konkurencji, prowadzącej własne prace rozwojowe, wymusza na Spółce ciągły proces doskonalenia i opracowania nowych wyrobów.

Podsumowanie.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisane przez niego prace B+R spełniają równocześnie definicję działalności badawczo-rozwojowej oraz prac rozwojowych. Prace B+R Spółki mają charakter twórczy (innowacyjny), są prowadzone systematycznie i prowadzą do nowego wykorzystania istniejących zasobów wiedzy tj. do tworzenia nowych rozwiązań technologicznych. Produkty opracowywane przez Wnioskodawcę w efekcie tychże prac stanowią innowację co najmniej w skali przedsiębiorcy i nie stanowią wtórnego odtworzenia produkcji dotychczas realizowanej przez Spółkę.

Na potwierdzenie całości wskazanych przez siebie uwag Wnioskodawca wskazuje na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 lipca 2019 r. znak 0114-KDIP2- 1.4010.259.2019.1.MR. Przedmiotem powołanej interpretacji było określenie czy prace wnioskodawcy, projektującego zautomatyzowane linie produkcyjne, stanowią działalność badawczo-rozwojową. We wskazanej interpretacji Dyrektor KIS zgodził się z podatnikiem, iż:

„w szczególności całość działalności badawczo - rozwojowej Spółki prowadzona jest w sposób systematyczny (zorganizowany, ciągły) a w ramach poszczególnych projektów tworzone są prototypy linii produkcyjnych. Prototypy te powstają w wyniku działalności twórczej pracowników Spółki, którzy poprzez zaprojektowanie, stworzenie prototypu oraz jego testy i modyfikacje, tworzą całkowicie nowy produkt (linię produkcyjną). Tworząc prototyp pracownicy Spółki wykorzystują, kształtują, łączą oraz pozyskują na bieżąco specjalistyczną wiedzę z różnych dziedzin nauki i techniki (m.in. mechanika, tworzenie oprogramowania).

Działalność Spółki w opisanym zakresie należy sklasyfikować do prac rozwojowych w rozumieniu art. 4a pkt 28 Ustawy o CIT w zw. z art. 4 ust. 3 PSWiN.”

W powyższej interpretacji Dyrektor KIS potwierdził rozwojowy charakter prac, które Spółka uznaje za istotnie zbliżone do własnej działalności (z uwzględnieniem różnic wynikających z odmiennych branż działalności).

Wnioskodawca odwołuje się również do interpretacji podatkowej z 16 listopada 2017 r., 0111-KDIB1-3.4010.387.2017.1.APO - w zbliżonym stanie faktycznym organ podatkowy potwierdził, że prace w zakresie konstrukcji urządzeń i maszyn zindywidualizowanych, dostosowanych do specyficznych potrzeb klientów (wytwarzanie prototypów maszyn - elementów linii produkcyjnych spełniających zindywidualizowane potrzeby klientów oraz tworzenie i udoskonalanie zindywidualizowanego oprogramowania i/lub wprowadza kluczowe modyfikacje do już istniejących maszyn wykorzystywanych przez klientów) - stanowią działalność badawczo - rozwojową, w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 Ustawy o CIT, która uprawnia do zastosowania ulgi opisanej w art. 18d ustawy o CIT.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawcy, na możliwość uznania wydatków związanych z działalnością B+R za koszty kwalifikowane (w myśl art. 18d ust. 1 ustawy o CIT) nie ma wpływu fakt, że wydatki te są w ostatecznym rozrachunku ponoszone przez klientów Spółki w postacie zakupu prototypu nowego wyrobu czy też w postaci zapłaty za usługi modernizacji. Fakt ujęcia kosztów prac rozwojowych w wyliczeniu ceny za dostarczane produktu/świadczone usługi pozostaje bez znaczenia dla uznania ich za koszty kwalifikowane.

Spółka wskazuje, że zgodnie z art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa regulacja nie znajduje zastosowania do sytuacji przedstawionej w opisanym stanie faktycznym.

W ocenie Wnioskodawcy ratio legis powyższej regulacji odnosi się do sytuacji dofinansowania podatnika ze środków publicznych (np. ze środków pochodzących z Unii Europejskiej). W zamierzeniu Ustawodawcy, celem powołanej regulacji było ograniczenie sytuacji uzyskania podwójnej korzyści przez podatnika - tj. sytuacji, w której za koszt kwalifikowany (zmniejszający dochód do opodatkowania) uznano by wydatki, które zostały podatnikowi zwrócone przez podmiot publiczny.

W przypadku Spółki takiego ryzyka nie ma, a fakt, że koszty wykonanych prac rozwojowych są następnie Spółce zapłacone przez jej klientów (w postaci wynagrodzenia za świadczone usługi/dostarczone towary), nie zmienia charakteru przeprowadzonych prac. Spółka uważa więc, że opisany fakt nie powinien wykluczać możliwości potraktowania poniesionych kosztów tych prac jako wydatków kwalifikowanych.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje szerokie potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 listopada 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.381.2018.2.MR),
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 stycznia 2018 r. (sygn. 0111 -KDIB1-3.4010.14.2018.1.APO),
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 stycznia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.508.2017.1.MST).
  
  

Ad 3.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że poniesione przez niego koszty materiałów produkcyjnych i energii na wytworzenie prototypowej wersji nowego wyrobu stanowią dla Spółki koszty kwalifikowane w myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. W celu zaprezentowania pełnego stanowiska Wnioskodawcy w kontekście pytania nr 4 (winno być: „3”) konieczne jest zaprezentowanie zarówno prawidłowej wykładni art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT jak i ustosunkowanie się do samego pojęcia prototypu w kontekście prac rozwojowych.

Pojęcie prototypu.

Wielokrotnie powoływane już objaśnienia podatkowe Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. omawiają także zagadnienie funkcji prototypu w prowadzeniu prac rozwojowych. W kontekście tego zagadnienia należy powołać następujący cytat:

„36. Twórczy charakter prac to między innymi opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidacje nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony. Twórczym charakterem prac może być w szczególności także, opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku, gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.”

Jak wynika z powyższego cytatu, dopuszczalne jest prowadzenie prac rozwojowych zakładających wytworzenie prototypu, który będzie następnie poddany walidacji i stanie się produktem gotowym (końcowym), gdy jego produkcja wyłącznie dla celów demonstracyjnych była zbyt kosztowna. Produkcja kombajnów górniczych stanowi przykład tego typu działalności.

Kombajny górnicze stanowią wielkogabarytowe maszyny, które można faktycznie sprawdzić wyłącznie we współpracy w naturalnym środowisku z urządzeniem (głównie: obudową ścianową, przenośnikiem etc.) z którym mają współpracować w przyszłości. Wnioskodawca nie jest w stanie wyprodukować nowo zaprojektowanego produktu i następnie zbadać go we własnym zakresie lub w komercyjnej stacji badań. Działanie takie jest nie możliwe z wielu przyczyn, które są niemożliwe do przezwyciężenia z przyczyn ekonomicznych (np. brak odpowiednich ścian dostępnych dla celów badań). Sam koszt montażu kombajnu (jego instalacji) dla celów wykonania badania byłby znaczącym obciążeniem, ogromnie podnoszącym cenę dla klienta końcowego. Niemniej, fakt konieczności przetestowania nowego kombajnu w warunkach jego faktycznej przyszłej pracy nie zmienia podstawowego faktu, że stanowi on prototyp.

Jeżeli przykładowo Wnioskodawca zaprojektował i wyprodukował nowy model kombajnu, w którym wykorzystano nowe rozwiązania techniczne, ma do czynienia z urządzeniami prototypowymi. W dotychczasowej realizacji Spółka (inni polscy producenci) nie produkowali takich maszyn. Ich faktyczne działanie (efektywność) na terenie zakładu górniczego są wyłącznie teoretycznie założone i zostaną potwierdzone w fazie ich rozruchu po wykonanym montażu. Jeżeli wytworzone prototypy nie zadziałają, konieczne będzie prowadzenie dalszych prac rozwojowych np. w postaci zmian konstrukcyjnych (etap projektowania) a następnie w postaci produkcyjnych przeróbek całości lub części kombajnów. Co istotne, Wnioskodawca nie jest w stanie i nie wykonuje prototypu w zmniejszonej skali - działanie takie nie dałoby oczekiwanego efektu, ponieważ nie byłoby szansy na przetestowanie urządzenia z urządzeniami z którymi ma pracować w przyszłości.

W opinii Wnioskodawcy wytworzenie prototypów nowych wyrobów jest elementem bezwzględnie koniecznym przeprowadzonych prac rozwojowych tj. nie jest dopuszczalne przyjęcie, że prace rozwojowe kończą się już na etapie przekazania wytworzonej dokumentacji do produkcji.

Wykładnia art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się: (...) nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową (...).

Powołany powyżej przepis ustawy o CIT nie zawiera dalszych ograniczeń lub wyłączeń z kategorii materiałów i surowców, które mogą stanowić koszty kwalifikowane od ulgi B+R, poza wskazaniem, że koszty te muszą być zużyte bezpośrednio do prowadzonej działalności. Pojęcia jakimi posługuje się Usługodawca (tj. materiał, surowce) nie stwarzają też większych problemów interpretacyjnych. Pojęciem surowców z pewnością objęte będą media takie jak m.in. energia elektryczna, gaz ziemny, woda wykorzystywana do celów technologicznych. Przykładem materiałów mogą być produkty ludzkiej działalności zakupione przez Spółkę takie jak blacha walcowana czy też pręty stalowe. Powyższy przepis nie wyklucza z puli kosztów kwalifikowanych wydatków na materiały przewidziane do produkcji prototypów.

Powyższe stanowisko przyjmowane jest również przez doktrynę, przykładowo zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w Komentarzu do art. 18d Ustawy o CIT (K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2019)

https://sip.legalis.pl/document-view.seam?documentld-mjxw62zogi3damrsgaytamboobqxalrugmytambsgmya#tabs-metrical-info )

„4. Ustawodawca nie objaśnia przy tym, co należy rozumieć przez bezpośredni związek nabywanych materiałów i surowców z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, pozostawiając tym samym swobodę podatnikom w zakresie możliwości udowodnienia takiego związku. Zasadne wydaje się przyjęcie, ze materiały i surowce nabyte i wykorzystane na potrzeby prowadzonej działalności innowacyjnej (np. do wykonania prototypu) są bezpośrednio z tą działalnością związane.”

Organy podatkowe potwierdzają, że do kosztów kwalifikowanych wskazanych w rodzajowo w art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT zaliczają się koszty materiałów i surowców zużytych na wytworzenie prototypu lub serii pilotażowej. Bez znaczenia dla dopuszczalności odliczenia w ramach ulgi B+R pozostaje również późniejsza sprzedaż prototypu, którego koszty wytworzenia zostały odliczone w ramach ulgi B+R na podstawie art. 18d i nast. Ustawy o CIT. Przykładem takiego stanowiska jest m.in. powołana już interpretacja Dyrektora KIS z dnia 3 lipca 2019 r.

Podsumowanie.

Po przedstawieniu wszystkich powyższych uwag Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż koszty materiałów produkcyjnych i energii elektrycznej zużytej do wykonania prototypów nowych wyrobów (przykładowo: kombajnów górniczych) stanowią dla Spółki koszty kwalifikowane w myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. Wykonanie prototypów nowych wyrobów jest koniecznym/niezbędnym elementem dla przeprowadzenia prac rozwojowych Spółki. W oczywisty sposób, wykonanie prototypu nie jest możliwe bez zużycia znacznych materiałów produkcyjnych i surowców. Ze względu na charakterystykę działalności, wykonane prototypy w przypadku ich sprawności są uznawane za pełnoprawne produkty (walidacja) i sprzedawane do klienta. Fakt ten nie ma jednak istotne znaczenia dla samego uznania poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane. 

Ad 4.

W opinii Wnioskodawcy, planowane przez Spółkę prace polegające na dywersyfikacji działalności, realizowane w modelu analogicznym do opisanego w zaistniałym stanie faktycznym w zakresie kombajnów górniczych, stanowią działalność badawczo-rozwojową w postaci prac rozwojowych w myśl art. 4a pkt 26 w związku z pkt 28 ustawy o CIT. Fakt, że Spółka nie prowadzi dotychczas produkcji i sprzedaży przekładni ogólnego zastosowania nie eliminuje działań podejmowanych w celu stworzenia takiej grupy z definicji prac rozwojowych w myśl ustawy o CIT. W definicji prac rozwojowych jasno wskazano, że obejmuje ona tworzenie nowych produktów. Z perspektywy Spółki, przekładnie do ogólnego zastosowania w przemyśle będą stanowić całkiem nową grupę produktową.

Brak prowadzenia dotychczas produkcji i sprzedaży przekładni do ogólnego zastosowania w przemyśle pozwala jasno wykazać, że przeprowadzenie prac rozwojowych w tym obszarze będzie prowadzić do innowacji co najmniej w skali przedsiębiorcy. Planowane prace rozwojowe będą zawierać element twórczy, konieczny do opracowania nowych produktów. Tworzenie nowych rozwiązań w zakresie przekładni będzie konieczne dla osiągnięcia założonego celu tj. opracowania nowych produktów. Charakter planowanych prac wskazuje też na ich nastawienie na zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Systematyczny charakter prac w zakresie dywersyfikacji działalności będzie zagwarantowany poprzez opisany model ich prowadzenia.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wprowadzenie nowej grupy produktów na rynek, opracowanych we własnym zakresie technologicznym przez pracowników Spółki, stanowi jednoznaczny przykład prac rozwojowych (działalności badawczo-rozwojowej) w myśl art. 4a pkt 26 w związku z pkt 28 oraz art. 18d ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.