Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.793.2021.1.ABU
z 17 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 września 2021 r. (data wpływu 3 września 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych na Zadanie, jak i na bieżące funkcjonowanie jego majątku ponoszonych po zakończeniu Inwestycji w przypadku udostepnienia przez Gminę majątku Inwestycji swojej jednostce organizacyjnej – OSiR i wykorzystywania tego majątku przez Gminę (za pośrednictwem OSiR) wyłącznie do czynności niepodlegających VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych na Zadanie, jak i na bieżące funkcjonowanie jego majątku ponoszonych po zakończeniu Inwestycji w przypadku udostepnienia przez Gminę majątku Inwestycji swojej jednostce organizacyjnej – OSiR i wykorzystywania tego majątku przez Gminę (za pośrednictwem OSiR) wyłącznie do czynności niepodlegających VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Gmina (…) (dalej: „Gmina”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Gmina wskazuje, że interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana na skutek niniejszego wniosku jest niezbędna Gminie do prawidłowego rozliczenia dofinansowania inwestycji objętej niniejszym wnioskiem, stąd Gmina prosi uprzejmie o w miarę możliwości szybkie załatwienie niniejszego wniosku.

Stosowanie do art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2021 r. poz. 1372, ze zm.; dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”) do zadań własnych Gminy należą m.in. sprawy z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Gmina wraz z trzema innymi gminami współrealizuje projekt pn. „(…)” (dalej: „Projekt”). W ramach Projektu planowane jest zagospodarowanie piętnastu lokalizacji na rzece (…) wraz z dopływami i jeziorami przepływowymi, obejmujących m.in. przystanie kajakowe oraz pola biwakowe. Efektem ma być powstanie szlaku turystycznego (kajakowego) na rzece (…). Do celów pośrednich opisywanego Projektu zaliczyć należy m.in. zwiększenie atrakcyjności szlaków kajakowych, rozbudowę i rozwój markowego produktu turystycznego, zwiększenie dostępu do dziedzictwa kulturowego i naturalnego, poprawę stanu środowiska naturalnego oraz zwiększenie bezpieczeństwa kajakarzy.

W odniesieniu do udziału Gminy Projekt będzie polegał na realizacji zadania (dalej: „Zadanie” lub „Inwestycja”) w następującym zakresie:

• rozbiórka istniejącego zdekapitalizowanego pomostu ...;
• zagospodarowanie brzegu, w tym: utwardzenie powierzchni, wykonanie obiektów małej architektury (ławki, ławostoły, kosze na śmieci), ogrodzenie terenu, zagospodarowanie terenu wraz z punktem czerpania wody;
• remont i przebudowa istniejącego hangaru z przeznaczeniem na przechowywanie kajaków i innego sprzętu pływającego, z uwzględnieniem przystosowania brzegu ..., remont i malowanie elewacji wewnętrznej i zewnętrznej, wymiana instalacji elektrycznej i oświetlenia, wykonanie aneksu dla pracowników obsługi hangaru, wykonanie traktu do wodowania kajaków od wejścia bocznego, wyposażenie w stojaki do magazynowania kajaków;
• wykonanie stanowiska przy brzegu do wyjmowania kajaków;
• nadzór inwestorski;
• promocja projektu.
  
  

Po zakończeniu Inwestycji Gmina będzie ponosiła również wydatki na bieżące funkcjonowanie majątku powstałego w ramach realizacji Zadania. Zarówno wydatki inwestycyjne ponoszone na Inwestycję, jak i wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem jej majątku są/będą dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Gminę z wykazanymi na nich kwotami podatku VAT naliczonego.

Po zrealizowaniu Zadania, majątek powstały w ramach Inwestycji zostanie udostępniony przez Gminę do administrowania przez Ośrodek Sportu i Rekreacji w (…) (dalej: „OSiR”), stanowiący jednostkę budżetową Gminy i niebędący jednocześnie odrębnym od Gminy podmiotem prawnym. OSiR nie stanowi odrębnego od Gminy podatnika VAT, co oznacza, że czynności dokonywane przez OSiR są traktowane dla celów VAT jak czynności samej Gminy (tego samego podatnika VAT).

Majątek powstały w ramach realizacji Inwestycji będzie wyłącznie nieodpłatnie udostępniany przez Gminę (za pośrednictwem swojej jednostki - OSiR) dla zainteresowanych podmiotów trzecich i udostępnianie to będzie odbywać się na zasadach ogólnej dostępności majątku publicznego. Majątek Inwestycji nie będzie udostępniany przez Gminę (za pośrednictwem OSiR) podmiotom trzecim komercyjnie/odpłatnie. Gmina (za pośrednictwem OSiR) nie będzie wykorzystywała majątku Inwestycji do czynności opodatkowanych VAT. Dodatkowo Gmina wskazuje, iż w pewnym zakresie wykonuje (w tym za pośrednictwem OSiR) w ramach swojej działalności czynności opodatkowane VAT (niezwiązane jednak z majątkiem Inwestycji, np. dzierżawa lokali użytkowych, sprzedaż nieruchomości gruntowych przeznaczonych pod zabudowę), tym niemniej majątek Zadania będzie wykorzystywany przez Gminę w opisany powyżej sposób (wyłącznie do czynności niepodlegających zdaniem Gminy VAT).

Gmina na realizację Zadania uzyskała dofinansowanie ze środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020. W złożonym wniosku o dofinansowanie Projektu Gmina wskazała, że podatek VAT stanowi koszt kwalifikowalny Projektu (tj. podlega sfinansowaniu z dotacji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych na Zadanie, jak i na bieżące funkcjonowanie jego majątku ponoszonych po zakończeniu Inwestycji w przypadku udostępnienia przez Gminę majątku Inwestycji swojej jednostce organizacyjnej - OSiR i wykorzystywania tego majątku przez Gminę (za pośrednictwem OSiR) wyłącznie do czynności niepodlegających VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gminie nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych na Zadanie, jak i na bieżące funkcjonowanie jego majątku ponoszonych po zakończeniu Inwestycji, w związku z tym, że majątek powstały w ramach Inwestycji będzie udostępniany przez Gminę (za pośrednictwem swojej jednostki - OSiR) wyłącznie nieodpłatnie na zasadach ogólnej dostępności majątku publicznego, a tym samym towary i usługi nabywane w ramach Inwestycji będą wykorzystywane wyłącznie do realizacji zadań własnych Gminy niepodlegających VAT.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Z treści powyższej regulacji wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

1. zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz
2. pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi VAT.
   
   

Ad A. Gmina jako podatnik VAT w ramach wydatków na Inwestycję

Odnosząc się do warunku nabywania towarów i usług przez podatnika, należy wskazać, iż kwestia ta została uregulowana w art. 15 ustawy o VAT. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do ust. 6 wskazanej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (podkreślenie Gminy).

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zapis cytowanego powyżej art. 15 ust. 6 ustawy o VAT jest odzwierciedleniem art. 13 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W konsekwencji, kryterium uznania jednostki samorządu terytorialnego za podatnika VAT jest charakter wykonywanych przez nią czynności, tj. dokonywanie czynności o charakterze publicznoprawnym wyłącza, co do zasady te podmioty z kategorii podatników VAT, natomiast dokonywanie czynności cywilnoprawnych skutkuje zasadniczo uznaniem tych podmiotów za podatników, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu VAT.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (pkt 10 cytowanego przepisu).

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż Gmina nabywając towary/usługi celem realizacji Zadania, jak również następnie na potrzeby bieżącego funkcjonowania majątku Inwestycji, nie nabywa/nie będzie nabywała ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i tym samym nie działa/nie będzie działała w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy. Wydatki inwestycyjne, jak i wydatki bieżące na Zadanie są/będą bowiem ponoszone w celu realizacji nieodpłatnych zadań własnych Gminy. Jak zostało wskazane, Gmina nie przewiduje wykorzystywania nabytych towarów/usług w ramach wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych z Zadaniem do świadczenia odpłatnych usług/dostawy towarów, które potencjalnie mogłyby podlegać opodatkowaniu VAT po stronie Gminy i stanowiłyby działalność gospodarczą Gminy w rozumieniu ustawy o VAT.

Wydatki na Inwestycję zostały/zostaną zatem poniesione do realizacji zadań własnych, poza działalnością gospodarczą Gminy, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym nie została spełniona pierwsza przesłanka warunkująca prawo do odliczenia VAT, stanowiąca o ponoszeniu wydatków przez podatnika tego podatku w ramach wykonywanej przez niego działalności gospodarczej.

Ad B. Związek wydatków na Zadanie z działalnością opodatkowaną VAT Gminy

Drugim warunkiem wynikającym z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, niezbędnym do zastosowania prawa do odliczenia VAT naliczonego, jest związek (co najmniej pośredni) ponoszonych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT.

Jak wskazano powstała w wyniku Inwestycji infrastruktura będzie udostępniana przez Gminę (za pośrednictwem OSiR) wyłącznie nieodpłatnie na zasadach ogólnej dostępności majątku publicznego. Z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że wydatki inwestycyjne i bieżące, które Gmina ponosi/poniesie w związku z Zadaniem mają/będą miały na celu realizację nieodpłatnie zadań własnych Gminy w zakresie spraw dotyczących kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. 

Tym samym, w ocenie Gminy, nie istnieje/nie będzie istniał związek pomiędzy wydatkami inwestycyjnymi, jak i bieżącymi na Inwestycję z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT przez Gminę. W konsekwencji druga przesłanka z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunkująca możliwość odliczenia VAT naliczonego, również nie została/nie zostanie spełniona.

Powyższe stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 lutego 2019 r., sygn. 0115-KDIT1-1.4012.933.2018.1.RH.

Podsumowując, Gminie nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących związanych z Zadaniem, ponieważ efekty zrealizowanej Inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT ani przez Gminę ani przez OSiR (który jest tym samym podatnikiem VAT razem z Gminą).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnymi na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należą zadania w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina wraz z trzema innymi gminami współrealizuje projekt pn.: „(…)”. Efektem projektu ma być powstanie szklaku turystycznego (kajakowego) na rzece …. Po zakończeniu Inwestycji Gmina będzie ponosiła również wydatki na bieżące funkcjonowanie majątku powstałego w ramach realizacji Zadania. Zarówno wydatki inwestycyjne ponoszone na Inwestycję, jak i wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem jej majątku są/będą dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Gminę z wykazanymi na nich kwotami podatku VAT naliczonego. Po zrealizowaniu Zadania, majątek powstały w ramach Inwestycji zostanie udostępniony przez Gminę do administrowania przez Ośrodek Sportu i Rekreacji w (…) (stanowiący jednostkę budżetową Gminy i niebędący jednocześnie odrębnym od Gminy podmiotem prawnym. OSiR nie stanowi odrębnego od Gminy podatnika VAT, co oznacza, że czynności dokonywane przez OSiR są traktowane dla celów VAT jak czynności samej Gminy (tego samego podatnika VAT). Majątek powstały w ramach realizacji Inwestycji będzie wyłącznie nieodpłatnie udostępniany przez Gminę dla zainteresowanych podmiotów trzecich i udostępnianie to będzie odbywać się na zasadach ogólnej dostępności majątku publicznego. Majątek Inwestycji nie będzie udostępniany przez Gminę podmiotom trzecim komercyjnie/odpłatnie. Gmina nie będzie wykorzystywała majątku Inwestycji do czynności opodatkowanych VAT. Majątek Zadania będzie wykorzystywany przez Gminę wyłącznie do czynności niepodlegających zdaniem Gminy VAT).

Wątpliwości Wnioskodawcy przy tak przedstawionym opisie sprawy dotyczą braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych na Zadanie, jak i na bieżące funkcjonowanie jego majątku ponoszonych po zakończeniu Inwestycji w przypadku udostepnienia przez Gminę majątku Inwestycji swojej jednostce organizacyjnej – OSiR i wykorzystywania tego majątku przez Gminę (za pośrednictwem OSiR) wyłącznie do czynności niepodlegających VAT.

Chcąc odpowiedzieć na pytanie Wnioskodawcy sformułowane w kontekście przedstawionego opisu sprawy, wskazać należy, że w myśl art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje zatem wówczas, gdy zostaną spełnione dwa warunki: odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku VAT, a nabyte towary i usługi, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odnosząc powyższe do okoliczności niniejszej sprawy, trzeba wskazać, że warunki o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy nie będą spełnione, gdyż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na realizację ww. projektu nie służą czynnościom opodatkowanym, jak bowiem wskazał Wnioskodawca, po zakończeniu przedmiotowego projektu Gmina wyłącznie nieodpłatnie udostępni przedmiotową Inwestycję dla zainteresowanych podmiotów trzecich i udostępnianie to będzie odbywać się na zasadach ogólnej dostępności majątku publicznego. Majątek Inwestycji nie będzie udostępniany przez Gminę podmiotom trzecim komercyjnie/odpłatnie. Powstały majątek będzie wykorzystywany przez gminę wyłącznie do czynności niepodlegających VAT.

Zatem w przypadku realizowanej inwestycji brak jest związku nabytych towarów i usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, w konsekwencji czego Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych ponoszonych w trakcie jak i po zakończeniu projektu pn.: „(…)” związanych z funkcjonowaniem powstałego majątku.

Mając na względzie powyższe, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponadto należy także zauważyć, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym I organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2523 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.