Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.62.2021.3.MM
z 20 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 maja 2021 r. (data wpływu 18 maja 2021 r.), uzupełnionym 19 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przeniesienia udziałów w spółce z o.o. z majątku wspólnego wspólników spółki cywilnej do ich majątków osobistych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przeniesienia udziałów w spółce z o.o. z majątku wspólnego wspólników spółki cywilnej do ich majątków osobistych.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 30 lipca 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.62.2021.2.MM 0114-KDIP3-1.4011.460.2021.3.AK wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 19 sierpnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest wspólniczką wraz z Panem K. w spółce cywilnej. Wspólnicy partycypują w zyskach i stratach ww. spółki po 1/2. Jako wspólnicy ww. spółki, na prawach wspólności łącznej posiadają 500 udziałów o wartości 100 zł każdy w spółce z o.o. Wolą wspólników jest, aby wyprowadzić ww. udziały w spółce z o.o. do majątków osobistych Wnioskodawczyni i Pana K. Causą dla tej czynności byłaby umowa darowizny ww. udziałów (darczyńca - spółka cywilna, obdarowana - Wnioskodawczyni). Na tej podstawie - zmieniłby się skład udziałowców w spółce z o.o. z : Wnioskodawczyni i Pana K., jako wspólników spółki cywilnej - jako posiadacza 500 udziałów w spółce z o.o. na Wnioskodawczynię jako posiadacza 250 udziałów w ww. spółce i Pana K. - jako posiadacza 250 udziałów w ww. spółce. Skutkiem wyżej opisanej transakcji nie nastąpi przysporzenie majątkowe po żadnej ze stron, gdyż przysporzenie Wnioskodawczyni będzie nieodpłatne: w zamian za nabycie udziałów Wnioskodawczyni utraci ich współwłasność w 1/2 części, jako wspólnik spółki cywilnej. Zmianie ulegnie jedynie rodzaj prawa własności (współwłasność łączna 500 udziałów zmieni się na własność wyłączną po 250 udziałów na każdego wspólnika). Pomiędzy stronami (wspólnikami) nie ma zależności rodzinnych (pokrewieństwa).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że czynność, na podstawie której Wnioskodawczyni nabędzie do majątku osobistego 250 udziałów w spółce z o.o. będzie stanowiła umowę darowizny w rozumieniu art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego. Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, że w ramach planowanej transakcji, opisanej we wniosku, Wnioskodawczyni nie uzyska przysporzenia majątkowego, polegającego na przyjęciu darowizny udziałów w spółce z o.o. od spółki cywilnej do jej majątku osobistego, bowiem zmieni się jedynie rodzaj współwłasności w stosunku do nieruchomości, będącej przedmiotem opisanej czynności.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy darowizna dokonana przez wspólników spółki cywilnej Wnioskodawczynię i Pana K. udziałów jakie posiada ta spółka w spółce z o.o. odpowiednio na rzecz Wnioskodawczyni i na rzecz Pana K. będzie opodatkowana podatkiem od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana przez nią darowizna 250 udziałów w spółce z o.o. nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Z kolei ustawie o podatku od spadków i darowizn podlega nabycie m.in. praw majątkowych.

Planowana transakcja nastąpi wprawdzie na podstawie umowy darowizny, stypizowanej w Kodeksie cywilnym lecz nie będzie się wiązała z nieodpłatnym przysporzeniem Wnioskodawczyni, gdyż jednocześnie w zamian za nabycie prawa własności 250 udziałów w spółce z o.o. - utraci ona współwłasność łączną co do 500 udziałów, jakie służyły jej wraz z drugim wspólnikiem, jako udziałowcom.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem” podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Tymczasem w uwarunkowaniach opisywanej transakcji, nabycie udziałów nastąpi na podstawie umowy darowizny, ale de facto nie będzie to nabycie wiążące się dla obdarowanego z nieodpłatnym przysporzeniem majątkowym, gdyż w zamian za nabycie udziałów w spółce z o.o. Wnioskodawczyni utraci prawo do współwłasności łącznej stosunkowej tej części majątku spółki cywilnej (majątek spółki zmniejszy się, a co za tym idzie po stornie obdarowanego nastąpi ekwiwalentne uszczuplenie majątku).

Ponadto zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Skoro Wnioskodawczyni oraz spółka cywilna, której jest udziałowcem (w roli darczyńcy) jako formę faktycznego zniesienia współwłasności łącznej w ramach spółki cywilnej zastosują co do udziałów w spółce z o.o. – umowę darowizny, to zdaniem Wnioskodawczyni – nie stosuje się do opisanej transakcji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale relewantne będą przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni tylko w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Ze względu na to, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia „darowizna”, w tym zakresie należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Istotną więc cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe.

Przepis art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

W myśl art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku od spadków i darowizn – podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zasadą jest, że wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw (art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

W myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy – wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni oraz Pan K. partycypują w zyskach i stratach spółki cywilnej w równych udziałach. Jako wspólnicy spółki cywilnej posiadają w ramach wspólności łącznej 500 udziałów w spółce z o.o. Wspólnicy zamierzają udziały w spółce z o.o. przenieść do swoich majątków osobistych. W konsekwencji udziałowcem w spółce z o.o. będzie Wnioskodawczyni i Pan K. posiadający po 250 udziałów każdy. Czynność, na podstawie której Wnioskodawczyni nabędzie do majątku osobistego 250 udziałów w spółce z o.o. będzie stanowiła umowę darowizny w rozumieniu art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego. Jednakże Wnioskodawczyni nie uzyska przysporzenia majątkowego, ponieważ zmieni się jedynie rodzaj prawa własności.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że – co do zasady – nabycie przez osoby fizyczne tytułem darowizny, jako czynność wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Podstawową cechą umowy darowizny (o której mowa w art. 888 Kodeks cywilny) jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego - świadczenie musi wzbogacić obdarowanego. Istota ekonomiczna podatku od spadków i darowizn tkwi właśnie w przyroście majątkowym podatnika, a konkretnie we wzbogaceniu podatnika na skutek przejęcia majątku pod tytułem darmym. W rozpatrywanej sprawie nie dojdzie jednak do wzbogacenia obdarowanego kosztem zubożenia majątku darczyńcy. Wnioskodawczyni współwłasność łączną do 500 udziałów w spółce z o.o. zamieni na prawo własności do 250 udziałów. Opisana we wniosku czynność przeniesienia własności udziałów z majątku wspólnego wspólników spółki cywilnej do ich majątków prywatnych, nie będzie zatem stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia ze wzbogaceniem Wnioskodawczyni. Nie będzie zatem zachodziła okoliczność, która determinowałaby przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn a więc nabycie tytułem darowizny.

Reasumując, skoro w wyniku opisanej we wniosku czynności Wnioskodawczyni nie otrzyma przysporzenia w swoim majątku kosztem majątku innej osoby, to po stronie Wnioskodawczyni nie dojdzie do nabycia tytułem darowizny, o którym mowa w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro opisana czynność nastąpi w formie umowy darowizny, to zastosowanie będą miały przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn a nie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się bowiem do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ze stanowiskiem Wnioskodawczyni nie można się zgodzić.

Opisana we wniosku czynność przeniesienia własności udziałów z majątku wspólnego wspólników spółki cywilnej do ich majątków prywatnych, nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Brak jest bowiem w niej elementu niezbędnego dla powstania takiego obowiązku jakim jest nieodpłatne wzbogacenie się, zwiększenie majątku kosztem majątku innej osoby. W opisanej sytuacji brak będzie zatem elementu nabycia, skutkującego przysporzeniem a zatem nie będzie zachodziła okoliczność, która determinowałaby przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Do przyjęcia, że darowizna miała miejsce, konieczne jest przysporzenie na rzecz obdarowanego, kosztem majątku darczyńcy. Wnioskodawczyni natomiast wprost wskazuje, że na jej rzecz nie nastąpi nieodpłatne przysporzenie majątkowe. Nie ma zatem podstaw by uznać, że opisane we wniosku zdarzenie (pomimo przyjęcia formy umowy darowizny) może wyłącznie podlegać pod przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Tym samym odnosząc się do powyższego stanowiska należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.