Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.27.2021.4.MZ
z 20 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), w związku z postanowieniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 00 września 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-2.4015.27.2021.3.MZ uwzględniającym zażalenie na postanowienie organu I instancji z 5 lipca 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-2.4015.27.2021.2.PB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 2 marca 2021 r. (data wpływu 5 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości przywrócenia terminu do złożenia SD-Z2 w związku z nabyciem spadku po matce – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości przywrócenia terminu do złożenia SD-Z2 w związku z nabyciem spadku po matce.

W dniu 5 lipca 2021 r. na rzecz Wnioskodawczyni wydane zostało postanowienie Znak: 0111-KDIB2-2.4015.27.2021.2.PB o pozostawieniu wniosku z 2 marca 2021 r. (data wpływu 5 marca 2021 r.) bez rozpatrzenia.

Na przedmiotowe postanowienie zostało złożone zażalenie z 14 lipca 2021 r. (data wpływu 21 lipca 2021 r.).

Postanowieniem II instancji z 00 września 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-2.4015.27.2021.3.MZ uchylono postanowienie z 5 lipca 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.27.2021.2.PB i przekazano sprawę do ponownego rozpatrzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Matka Wnioskodawczyni zmarła 2 stycznia 2014 r., razem z Wnioskodawczynią była współwłaścicielem nieruchomości gruntowej położonej w M. o pow. 0,1722 ha. Wnioskodawczyni jako jej jedyna spadkobierczyni postanowiła uporządkować sprawy spadku i notarialnie potwierdzić dziedziczenie ww. nieruchomości, co zostało dopełnione notarialnie 17 lutego 2020 r. W krótkim odstępie czasu od tego zdarzenia z uwagi na sytuację związaną z ogólnoświatowym kryzysem związanym z wirusem SARS-CoV-2 wprowadzono na terenie Polski liczne ograniczenia w przemieszczaniu się oraz pracy urzędów. Ze względu na fakt, iż Wnioskodawczyni jest seniorem (ma 70 lat) oraz liczne choroby, Wnioskodawczyni nie opuszcza domu stosując się do zaleceń organów państwa. Dodatkowo pod koniec marca 2020 r. stan zdrowia Wnioskodawczyni znacząco się pogorszył – zaczęła mieć problemy z poruszaniem rąk i nóg oraz nasilające się bóle. W tym okresie dostęp do porad lekarskich był znacząco ograniczony i dostępny jedynie w formie teleporady, w związku z czym diagnoza schorzenia Wnioskodawczyni okazała się nieprawidłowa. Pomimo stosowania leczenia i odpowiedniej diety sytuacja zdrowotna się pogorszyła. Dopiero w lipcu 2020 r. lekarz stwierdził u Wnioskodawczyni ostry atak reumatoidalnego zapalenia stawów. Zastosowano u Wnioskodawczyni leczenie zastrzykami. Problemy z poruszaniem się i ogromnym bólem stawów zaczęły ustępować, jednak zaczęły się pojawiać problemy z oddychaniem. Wnioskodawczyni zachorowała na zapalenie oskrzeli i płuc. Lekarze podejrzewali u Wnioskodawczyni nawet zakażenie coronawirusem. Przez 3 miesiące stan zdrowia uniemożliwił Wnioskodawczyni samodzielne funkcjonowanie – nie miała siły opuścić łóżka, a większość tego czasu Wnioskodawczyni była w stanie ograniczonej świadomości. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia 5 listopada 2020 r. Wnioskodawczyni trafiła karetką pogotowia na szpitalny oddział ratunkowy, skąd w trybie pilnym na oddział szpitalny. W szpitalu postawiono diagnozę, że choroba Wnioskodawczyni była związana z uczuleniem na zastrzyki, które co tydzień Wnioskodawczyni przyjmowała na reumatoidalne zapalenie stawów. Leki te spowodowały u Wnioskodawczyni ostre i przewlekłe zapalenie płuc oraz oskrzeli, zagrażające życiu. Od chwili wypisania ze szpitala Wnioskodawczyni bardzo powoli dochodzi do zdrowia, będąc pod stałym nadzorem lekarskim oraz korzystając ze wspomagania tlenem. Ze względu na chorobę Wnioskodawczyni oraz sytuację na świecie związaną z pandemią Covid19, Wnioskodawczyni nie była w stanie dotrzymać ustawowego terminu złożenia deklaracji SD-Z2 do urzędu skarbowego.

Uzupełniając w treści zażalenia opis stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała, że w marcu 2020 r. mąż Wnioskodawczyni, z którym mieszkała, zaczął mieć problemy zdrowotne – silne ataki bólu w okolicach żołądka co skończyło się zabraniem go w kwietniu przez pogotowie ratunkowe do szpitala, gdzie był hospitalizowany. Niezależna od Wnioskodawczyni sytuacja epidemiczna na świecie oraz problemy zdrowotne Wnioskodawczyni i jej męża uniemożliwiły Wnioskodawczyni dotrzymanie ustawowego terminu złożenia deklaracji SD-Z2 do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem (po sformułowaniu w treści zażalenia) zadano następujące pytanie:

Czy przysługuje Wnioskodawczyni możliwość przywrócenia terminu złożenia deklaracji SD-Z2 z uwagi na przytoczone we wniosku ORD-IN argumenty?

Zdaniem Wnioskodawczyni (sformułowanym w treści zażalenia), tak, gdyż po poprawie jej stanu zdrowia dzięki hospitalizacji, zdiagnozowania choroby i dobraniu odpowiednich leków niezwłocznie wystąpiła z wnioskiem w celu wypełnienia ciążącego na niej obowiązku. Z uwagi na osobistą sytuację opisaną we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawczyni uważa, że istnieje możliwość przywrócenia terminu złożenia deklaracji SD-Z2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku – art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

Podstawę opodatkowania – zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy – stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy statuuje, że wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy – do I grupy podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Zgodnie natomiast z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku do spadków i darowizn – zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

W myśl art. 4a ust. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn – jeżeli dokumentem potwierdzającym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych jest akt poświadczenia dziedziczenia lub europejskie poświadczenie spadkowe, termin 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do zgłoszenia tego nabycia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego liczy się od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Jeżeli nabywca dowiedział się o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych po upływie terminów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub ust. 1a, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, gdy nabywca zgłosi te rzeczy lub prawa majątkowe naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu, oraz uprawdopodobni fakt późniejszego powzięcia wiadomości o ich nabyciu (art. 4a ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Jak wynika z art. 4a ust. 3 cyt. ustawy – w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że matka Wnioskodawczyni zmarła 2 stycznia 2014 r., razem z Wnioskodawczynią była współwłaścicielem nieruchomości gruntowej położonej w M. o pow. 0,1722 ha. Wnioskodawczyni jako jej jedyna spadkobierczyni postanowiła uporządkować sprawy spadku i notarialnie potwierdzić dziedziczenie ww. nieruchomości, co zostało dopełnione notarialnie 17 lutego 2020 r. Ze względu na chorobę Wnioskodawczyni oraz sytuację na świecie związaną z pandemią Covid19, Wnioskodawczyni nie była w stanie dotrzymać ustawowego terminu złożenia deklaracji SD-Z2 do urzędu skarbowego.

Art. 162 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi – że w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na wniosek zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy.

W myśl § 4 ww. art. 162 Ordynacji podatkowej – przepisy § 1-3 stosuje się do terminów procesowych.

Należy podkreślić, że z cytowanego wyżej art. 162 § 4 Ordynacji podatkowej jednoznacznie wynika, że instytucję przywrócenia terminu stosuje się wyłącznie do terminów procesowych. Terminy materialne nie podlegają przywróceniu. Nie podlega na tej zasadzie przywróceniu termin z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn do zgłoszenia darowizny lub nabycia rzeczy i praw majątkowych tytułem spadku (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z 22.11.2007 r., I SA/Bd 675/07, ZNSA 2008/3, s. 152 i n.; wyrok WSA w Gdańsku z 12.03.2009 r., I SA/Gd 897/08).

Przepis art. 4a, jako że znajduje się w ustawie o podatku od spadków i darowizn, a więc w ustawie określającej zakres materialny prawa podatkowego (ustawa ta zawiera normy prawne bezpośrednio regulujące stosunki pomiędzy podmiotami prawa, określając przesłanki powodujące ich powstanie, zmianę lub wygaśnięcie), także jest przepisem prawa materialnego. Tym samym, także nakreślony w tym przepisie termin 6 miesięcy jest terminem wynikającym z przepisów prawa materialnego – nie jest zatem przepisem procesowym (przepisami takimi są np. przepisy Ordynacji podatkowej; regulujące postępowanie przed organami, urzeczywistniające normy prawa materialnego i pozwalające na ich egzekwowanie).

Z wymienionego powyżej względu, nie jest możliwe przywrócenie, bez względu na przyczyny jego uchybienia, terminu 6 miesięcy wskazanego przez przepis materialny – art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Organ nie może zatem podzielić stanowiska Wnioskodawczyni, gdyż przepisy prawa jasno określają, że terminu tego nie można przywracać.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.