Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.138.2021.2.BS
z 17 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2021 r. (data wpływu 11 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 sierpnia 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.) oraz pismem z dnia 27 sierpnia 2021 r. (data wpływu 27 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 30 lipca 2021 r. znak: 0111-KDIB1-1.4011.138.2021.1.BS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z dnia 11 sierpnia 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.) oraz pismem z dnia 27 sierpnia 2021 r. (data wpływu 27 sierpnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa o PIT), podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca od (…) roku prowadził i nadal prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest w szczególności działalność związana z oprogramowaniem, zajmuje się on wytwarzaniem oprogramowania komputerowego z wykorzystaniem takich technologii programistycznych jak (…), (…), (…), (…) czy (…).

Działalność Wnioskodawcy jest działalnością rozwojową, którą można podzielić na dwa zasadnicze segmenty:

• w ramach pierwszego z nich („Segment A”) Wnioskodawca samodzielnie opracował autorski program (…) będący systemem (…). System posiada następujące funkcjonalności: • (…) • (…) • (…) • (…) • (…) • (…) • (…)• (…). Wnioskodawca zrealizował program w całości od podstaw, na podstawie autorskiego pomysłu i bez udziału innych osób, jak również bez nabywania jakichkolwiek wyników prac czy gotowych rozwiązań od innych podmiotów. Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu dostawy dla swoich kontrahentów opisanego wyżej oprogramowania w formie odpłatnego udzielenia dostępu do oprogramowania na zewnętrznym serwerze, ponosząc koszty zapewnienia hostingu wspomnianego serwera. W ramach realizacji usługi Wnioskodawca zobowiązuje się do dochowania należytej staranności w zapewnieniu prawidłowego przechowywania danych, a także ponosi odpowiedzialność na zasadzie winy za ewentualne szkody związane z nieprawidłowym działaniem serwera lub programu. Umowy z kontrahentami na dostawę oprogramowania Wnioskodawca zawiera poprzez rejestrację i akceptację przez nich warunków regulaminu za pośrednictwem Internetu. Sprzedaż rocznych lub miesięcznych abonamentów na korzystanie z systemu jest dokumentowana fakturami i realizowana bezpośrednio dla końcowych użytkowników lub za pośrednictwem zewnętrznego podmiotu (…) s.c.;
• drugi z segmentów działalności Wnioskodawcy („Segment B”) polega na świadczeniu usług programistycznych dla (…) sp. z o.o., będącej pośrednikiem z klientami końcowymi. W ramach prac świadczonych w tym segmencie, Wnioskodawca tworzył zaawansowane rozwiązania programistyczne dla podmiotów z branży (…), takich jak: • X. - utworzona od podstaw aplikacja (…) do (…). Aplikacja działa zarówno (…). Wnioskodawca działał w tym projekcie jako jedyny programista tworzący (…), a dwóch innych członków zespołu tworzyło (…). • Y. - nowe funkcjonalności systemu (…), (…), (…). Praca odbywała się w zespole programistów, z których każdy otrzymywał odrębne zadanie do realizacji, będące samodzielnymi funkcjonalnościami. • Z. - niezależne moduły rozszerzające funkcjonalności istniejącego systemu, (…). Opisane prace Wnioskodawca realizuje na podstawie założeń biznesowych przekazywanych mu przez kontrahentów. Nie są to jednak szczegółowe instrukcje, co i jak należy wykonać, a jedynie ogólne oczekiwania co do efektów prac. Wnioskodawca ma w związku z tym pełną swobodę w zakresie doboru technologii i sposobu rozwiązania postawionych przed nim zadań, co wymaga od niego inicjatywy i innowacyjnego podejścia. W szczególności jego praca nie polega na wykonywaniu od początku do końca zaplanowanych przez kontrahentów kroków, Wnioskodawca samodzielnie decyduje, w jaki sposób przełoży założenia biznesowe kontrahenta na ostateczny efekt w postaci aplikacji. Nie ma narzuconej metodyki pracy, sam opracowuje koncepcję wykonania aplikacji, tworzy poszczególne algorytmy i współzależności pomiędzy nimi. Wnioskodawca nie ma informacji o istnieniu takich samych programów jak te stworzone czy tworzone przez niego. Co więcej, w związku z autorską metodyką działań Wnioskodawcy prawdopodobieństwo, że ktoś stworzy taki sam program jest bliskie zeru.
  
  

Wnioskodawca pracuje w sposób zorganizowany, zgodnie ze stworzonym na początku projektu planem działania. Dodatkowo Wnioskodawca, celem poprawnego świadczenia usług oraz bycia konkurencyjnym na rynku IT, cały czas poszerza swoją wiedzę z dziedziny informatyki oraz uczy się korzystać z nowych, wcześniej nieużywanych narzędzi. Wnioskodawca prace rozwojowe prowadzi w sposób systematyczny i ciągły w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz tworzenia nowych zastosowań, z ominięciem wystąpienia potencjalnych błędów w oprogramowaniu. Ze względu na wysoki poziom skomplikowania technologicznego wytwarzanego produktu Wnioskodawca w swojej codziennej pracy musi szukać nowych, efektownych rozwiązań, narzędzi i metodyki umożliwiających utrzymanie wysokiej jakości produktu. Działalność ta nie obejmuje działalności polegającej na badaniach naukowych. Działalność ta obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie, wykorzystywanie dostępnej aktualnej wiedzy do planowania produkcji oraz projektowanie i tworzenie zmienionych, ulepszonych produktów, procesów i usług. Zatem programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę w ramach prac z Segmentu A i B są tworzone w ramach prac rozwojowych w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Efektem prac z Segmentu B jest powstanie programów komputerowych w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: "PrAut"). Prace z Segmentu B Wnioskodawca realizuje na podstawie umów zawartych w formie pisemnej zawierających postanowienia o przeniesieniu na kontrahenta autorskich praw majątkowych na wszystkich znanych polach eksploatacji oraz dokumentuje fakturami. Momentem przejścia autorskich praw majątkowych na kontrahenta Wnioskodawcy jest moment utrwalenia realizowanych przez Wnioskodawcę utworów w rozumieniu przepisów PrAut na materialnych nośnikach.

Wnioskodawca ponosi koszty działalności gospodarczej - opłaca składki na ubezpieczenie społeczne, faktury za telefon i Internet, ponosi też koszty eksploatacji samochodu firmowego (paliwo, raty leasingowe), koszty obsługi księgowej, koszty serwera oraz zakupu sprzętu komputerowego czy artykułów piśmienniczych. Jeśli chodzi o wydatki na artykuły piśmiennicze to będą to wydatki na artykuły piśmiennicze, na których Wnioskodawca sporządza m.in. notatki, dokumentację projektową oraz inne dokumenty związane z wytwarzaniem kwalifikowanych IP. Wnioskodawca podkreśla, że zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego to koszty stałe, które są konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej jako programista. Tworzenie kodu zdecydowanie wymaga sprawnego i nowoczesnego sprzętu komputerowego i elektronicznego. Komputer jest podstawowym narzędziem pracy każdego programisty. Natomiast pozostały sprzęt elektroniczny wspomaga wykonywaną pracę oraz uwydatnia jej efekty. Z całą pewnością należy stwierdzić, że przedmioty te są ściśle związane z zawodem wykonywanym przez Wnioskodawcę i są niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem programu. Sprzęt ten nie będzie stanowił środków trwałych. Wnioskodawca nabywa i będzie nabywał sprzęt komputerowy, który będzie bezpośrednio związany z wytwarzaniem kwalifikowanych IP, w tym wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca rozumie przez to akcesoria komputerowe, które są niezbędne do wytwarzania oprogramowania jak klawiatura czy myszka, router, który jest niezbędny do korzystania z sieci internetowej, a także sprzęt elektroniczny jak telefon czy tablet, które są niezbędne do komunikacji oraz testowania wytwarzanych aplikacji na różnych urządzeniach. Wnioskodawca będzie również ponosił wydatki na zakup licencji użytkownika końcowego (end-user) do narzędzi informatycznych, które pomagają przy tworzeniu oprogramowania, np. (…), (…) czy (…). Programy te mogą być wykorzystywane na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, bez prawa do dalszego ich licencjonowania, wprowadzania w nim zmian czy modyfikacji. Wartość licencji nie przekracza i nie będzie przekraczała 10.000 zł, a przewidywany okres ich używania przekracza 1 rok. Zgodnie z art. 22c ustawy o PIT, licencje te stanowią wartości niematerialne i prawne, jednakże zgodnie z art. 22d ustawy o PIT, ze względu na to, że ich wartość początkowa nie przekracza i nie będzie przekraczała 10.000 zł to wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Takich licencji nie wprowadza się również do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Kosztami ponoszonymi przez Wnioskodawcę będą także koszty utrzymania serwera niezbędnego do funkcjonowania jego autorskiego systemu do (…).

Wszystkie wymienione we wniosku koszty są/będą kosztami faktycznie poniesionymi przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność związaną z wytwarzaniem/ulepszaniem /rozwojem kwalifikowanych praw IP. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że bez poniesienia wydatków na sprzęt i akcesoria komputerowe Wnioskodawca nie byłby w stanie tworzyć oprogramowania, bez dostępu do sieci internetowej nie mógłby łączyć się z serwerem, bez nabycia licencji nie mógłby wykorzystywać w pracach nad tworzeniem kwalifikowanych IP. Artykuły biurowe wspomagają z kolei proces projektowania aplikacji poprzez umożliwienie rozrysowania schematów blokowych i poszczególnych operacji logicznych, co ma istotny wpływ na tworzone aplikacje.

Jeżeli dany koszt był w całości bezpośrednio powiązany wyłącznie z jednym kwalifikowanym prawem IP to Wnioskodawca w całości przyporządkowuje go do danego IP. Jeżeli jednak nie można w sposób dokładny przyporządkować wartości kosztu do danego kwalifikowanego prawa IP to koszty takie są przyporządkowywane do poszczególnych kwalifikowanych praw IP w proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia kwalifikowanego prawa IP do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym (klucz przychodowy). Wnioskodawca raportuje czas pracy poświęcony na realizację projektów w ramach Segmentu B.

Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję realizacji projektów, w której wyszczególnione są osobno dla każdego projektu przychody, koszty i dochody uzyskane w związku z ich realizacją. Każdy projekt realizowany przez Wnioskodawcę jest opisany z wyszczególnieniem wszystkich istotnych funkcji, określony jest czas rozpoczęcia i zakończenia projektu. Wnioskodawca przyporządkowuje przychód do każdego KPWI który wynika z ustaleń ze Spółką. Dla każdego KPWI Wnioskodawca wykazuje koszty bezpośrednie oraz koszty pośrednie. Dla każdego KPWI Wnioskodawca będzie również wykazywał koszty pośrednio związane z danym KPWI. Kosztami pośrednio związanymi z danym KPWI będą koszty, których nie można alokować do danego przychodu z KPWI. Koszty takie będą przyporządkowywane do poszczególnych KPWI w proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia programów komputerowych do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca będzie znał swój całkowity dochód za rok podatkowy dopiero po jego upływie, a ewidencje Wnioskodawca prowadzi na bieżąco to w trakcie roku podatkowego Wnioskodawca będzie przyporządkowywał koszty związane z więcej niż jednym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej po równo, a na koniec roku dokona korekty tak, aby koszty pośrednie były przyporządkowane do każdego KPWI zgodnie z kluczem przychodowym, o którym mowa wyżej. Takie koszty bezpośrednio związane z danym KPWI będą stanowiły również koszty z litery a) przy wyliczaniu wskaźnika nexus. Na podstawie ewidencji, zgodnie ze wzorem wskazanym w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, Wnioskodawca wyliczy wskaźnik nexus. Iloczyn dochodu z KPWI i wskaźnika nexus da Wnioskodawcy dochód kwalifikowany do opodatkowania 5% stawką PIT.

Wnioskodawca pismem z dnia 11 sierpnia 2021 r. oraz pismem z dnia 27 sierpnia 2021 r. dokonał uzupełnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, co zostało przedstawione poniżej.

1. Czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność (Segment A i Segment B) w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1228 ze zm.), w szczególności czy jest to działalność o charakterze twórczym obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe podejmowana w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań?
   Tak
   
   
2. Czy tworzenie oraz rozwijanie/ulepszanie/modyfikowanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej?
   Tak
   
   
3. Czy autorskie prawa do tworzonego przez Wnioskodawcę (w Segmencie A i Segmencie B) oprogramowania/lub jego części lub inne programy/moduły/aplikacje podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062)?
   Tak
   
   
4. Wskazanie od kiedy (proszę podać dokładną datę) Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa we wniosku i czy odrębna ewidencja jest prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP.
   Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję od (…) r. – tj. od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP.
   
   
5. Co należy rozumieć pod pojęciami: „koszty obsługi księgowej”, „koszty serwera oraz zakupu sprzętu komputerowego czy artykułów piśmienniczych” oraz „wydatki na zakup licencji” (jakie są to konkretnie wydatki)? W złożonym wniosku wskazano wyłącznie przykładowe koszty. Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie oraz o wskazanie przesłanek świadczących o bezpośrednim powiązaniu poszczególnych wydatków z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
   Jest to opłata za serwer, na którym znajduje się licencjonowany program komputerowy, dzięki któremu mógł on powstać oraz licencjobiorcy mogą z niego korzystać. Usługi telekomunikacyjne, w ramach których Wnioskodawca ma niezbędny do tworzenia oprogramowania dostęp do Internetu. Jest to zakup myszki do komputera, dzięki której obsługuje komputer na którym programuje. Jest to wydatek na obsługę księgowości prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach której prowadzi działalność badawczo-rozwojową.
   
   
6. Czy wszystkie wymienione przez Wnioskodawcę wydatki (koszty) są faktycznie ponoszone na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej? Należy wskazać przesłanki świadczące o powiązaniu poszczególnych wydatków z bezpośrednio prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością związaną z wytworzeniem opisanego oprogramowania lub jego części.
   Jak zostało wskazane we wniosku wszystkie wymienione we wniosku koszty są/będą kosztami faktycznie poniesionymi przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność związaną z wytwarzaniem/ulepszaniem/rozwojem kwalifikowanych praw IP. Przesłanką o tym świadczącą jest to, że pomagają one Wnioskodawcy w prowadzeniu przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
   
   
7. Czy i które z wymienionych przez Wnioskodawcę składników majątkowych stanowią środek trwały (środki trwałe) w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz wskazanie, które z wymienionych podlegają amortyzacji?
   Żadne ze wskazanych składników majątkowych nie stanowią środka trwałego oraz żadne nie podlega amortyzacji.
   
   
8. Czy wszystkie wymienione we wniosku efekty prac stanowią odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062)?
   Tak
   
   
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może opodatkować dochody uzyskiwane w ramach prowadzonej przez siebie działalności rozwojowej opisanej w Segmentach A i B stawką 5% zgodnie z art. 30ca ust. 1 Ustawy o PIT?
2. Czy Wnioskodawca ma prawo do ujęcia wydatków opisanych w niniejszym wniosku w literze a) wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 lit. a) ustawy o PIT (pytanie dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego)?
3. Czy Wnioskodawca prawidłowo oblicza dochód z kwalifikowanych prawa IP z uwzględnieniem klucza przychodowego (pytanie dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Wnioskodawca w ramach opisanych w stanie faktycznym prac w Segmentach A i B wytwarza programy komputerowe. Idąc w ślad za Objaśnieniami podatkowymi Ministra Finansów z 15 lipca 2019 roku dotyczącymi stosowania IP Box (dalej „Objaśnienia”), stwierdzić należy, że doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem [formę (ekspresji) utworu] jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji. Ze specjalistycznej literatury i praktyki budowania i stosowania programów komputerowych, można również wywnioskować, że za program komputerowy często uważany jest zestaw instrukcji (rozkazów) przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio na komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Zbiór wspomnianych instrukcji może być wyrażony znakiem językowym, symbolami matematycznymi lub nawet znakami graficznymi. Elementy programu komputerowego chronione prawem autorskim to przede wszystkim: • forma programów (rozumiana jako określone przedstawienie zarówno kodu jak i instrukcji), a więc informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych. Wszystkie powyższe elementy zaliczane są do elementów twórczych, co uzasadnia ich ochronę przez prawo autorskie; interfejsów (oparta na analogicznych podstawach jak ochrona innych składników programu) - gdy informacje, które zostały uzyskane na podstawie dekompilacji danego interfejsu nie pozwalają na opracowanie interfejsu zastępczego, to w takiej sytuacji należy wykreować możliwość przeniesienia interfejsu do innego kompatybilnego programu, gdyż sam interfejs nie stanowiłby samodzielnego przedmiotu ochrony. Odnosząc się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD, należy wskazać, że zgodnie z akapitem 10 preambuły do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych: „Rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i tam, gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone. Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów”. To funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą „interoperacyjności”; podczas gdy sama „interoperacyjność” może być zdefiniowana jako zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych.” Również orzecznictwo Europejskiego Urzędu Patentowego pozwala na zdefiniowanie pojęcia programu komputerowego, definiowanego jako to seria kroków (instrukcji), które są podejmowane przez komputer podczas wykonywania programu. Komponentami programu komputerowego są między innymi sekwencje instrukcji wykonywanych komputerowo, specyfikacje, cyfrowe przetwarzanie obrazów, moduły, obiekty, procedury, funkcje, pliki z kodem źródłowym lub pliki wykonywalne.

Przekładając powyższe rozważania na stan faktyczny Wnioskodawcy, efektem prac Wnioskodawcy w Segmentach A i B są właśnie serie kroków (instrukcji) napisanych w języku programowania, które komputer przetwarza i wykonuje zgodnie z przewidzianymi przez programistę regułami, dając użytkownikowi możliwość interakcji w celu osiągnięcia odpowiedniego rezultatu. Wnioskodawca wytwarza zatem, w ramach prac opisanych w Segmentach A i B, programy komputerowe. Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. Programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę są przejawem jego indywidualnej, twórczej działalności - tworzy on je bowiem samodzielnie, wykorzystując w tym celu swoją wiedzę i doświadczenie, nie korzystając przy tym z gotowych rozwiązań ani nie kopiując pracy innych programistów - utrwalonymi w postaci zapisu na nośniku elektronicznym komputera lub innego urządzenia o podobnej charakterystyce, w którym program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 Ustawy o PIT działalność badawczo-rozwojowa jest to działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Prace rozwojowe to z kolei zgodne z art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług - z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Prace Wnioskodawcy w Segmentach A i B z całą pewnością charakteryzują się twórczością, gdyż polegają na tworzeniu niepowtarzalnych, nieistniejących wcześniej zespołów instrukcji i algorytmów realizujących zaprojektowane, metodycznie zaplanowane funkcje. Nie ma tutaj mowy o działaniach rutynowych, bowiem każdy tworzony przez Wnioskodawcę program realizowany jest na zapotrzebowanie kontrahenta, rozwiązując skomplikowany problem biznesowy. W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu.

Działalność Wnioskodawcy jest uporządkowana i oparta o określoną w opisie stanu faktycznego metodykę pracy. Przy projektowaniu każdego programu komputerowego Wnioskodawca przyjmuje określone cele do osiągnięcia (postawione mu przez kontrahenta, oczekującego konkretnej funkcjonalności), planuje poszczególne etapy pracy i w odpowiedniej kolejności je wykonuje. Taki charakter pracy - metodyczny, uporządkowany i zaplanowany - niewątpliwie uznać można za systematyczność. Celem prac jest stworzenie programu komputerowego w wyniku wykorzystania zasobów wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. W ciągu swojej wieloletniej pracy w charakterze programisty Wnioskodawca zdobył i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu projektowania i tworzenia nowych produktów i procesów. Stworzone przez niego programy realizują zaawansowane funkcje biznesowe w (…) czy (…). Tworząc rozwiązania programistyczne dla takich zastosowań Wnioskodawca sam na bieżąco aktualizuje swoją wiedzę i nabywa nowe umiejętności, co owocuje w kolejnych pracach nowymi pomysłami i istotnym poszerzeniem biznesowych możliwości Wnioskodawcy. Tworzone przez Wnioskodawcę aplikacje nie powstają w oparciu o gotowe szablony ani przy wykorzystaniu kreatorów dostępnych publicznie, Wnioskodawca używa szeregu zaawansowanych narzędzi programistycznych, których funkcje na bieżąco łączy w celu uzyskania konkretnego efektu w postaci kodu źródłowego wykonującego pożądane funkcje. Poszczególne aplikacje pozwalają końcowym klientom Wnioskodawcy na uzyskanie przewagi konkurencyjnej na rynkach i w branżach, w których działają, np. poprzez zautomatyzowanie czynności dotychczas wykonywanych manualnie, przyspieszenie działania czy ułatwienie dostępności.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, prace realizowane przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w Segmentach A i B charakteryzują się twórczością, systematycznością oraz skutkują zwiększeniem zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań - spełniają tym samym definicję prac badawczo-rozwojowych. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 Ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Za kwalifikowane prawo własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 uznaje się autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca prowadzi prace badawczo-rozwojowe zarówno w Segmencie A, jak i w Segmencie B, w ramach których wytwarza programy komputerowe. Programy te spełniają definicję utworu w rozumieniu art. 1 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „PrAut”), są bowiem przejawem twórczej działalności Wnioskodawcy i posiadają indywidualny charakter i jako takie podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 PrAut. Tym samym, autorskie prawa do programów komputerowych wytwarzanych przez Wnioskodawcę, będących utworami w rozumieniu przepisów PrAut, które Wnioskodawca wytwarza w ramach prowadzonych przez siebie prac badawczo-rozwojowych opisanych w Segmencie A i B, należy uznać za kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca uzyskuje dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wytworzonego w ramach prac w Segmencie A na podstawie zawieranych z kontrahentami umów, których zawarcie następuje poprzez rejestrację w systemie internetowym i akceptację warunków regulaminu. Dochody uzyskane z tego źródła, zgodnie z art. 30 ca ust. 7 pkt 3 Ustawy o PIT, stanowią dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi. Z kolei w odniesieniu do kwalifikowanych praw własności intelektualnej wytworzonych w ramach prac z Segmentu B, które Wnioskodawca świadczy na podstawie umów zawartych w formie pisemnej, Wnioskodawca dokonuje przeniesienia autorskich praw majątkowych na swoich kontrahentów, co należy rozumieć jako sprzedaż kwalifikowanych praw własności intelektualnej stosownie do art. 30 ca ust. 7 pkt 2 Ustawy o PIT. Dochodem, zgodnie z art. 9 ust. 2, jest nadwyżka sumy przychodów z danego źródła nad kosztami jego uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Wnioskodawca ponosi w związku z wytwarzaniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej koszty, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, sprzęt elektroniczny, opłaty za telefon służbowy, opłaty za dostęp do Internetu, koszty serwera, obsługi księgowej, koszty leasingu i eksploatacji samochodu w postaci kosztów nabycia paliwa do samochodu używanego w działalności czy kosztów serwisowania tego samochodu. Wskazane koszty są dla Wnioskodawcy kosztami ponoszonymi na prowadzoną przez niego bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, tzn. stanowią dla Wnioskodawcy koszty z litery a wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT.

W związku z powyższym podatnik uzyskuje dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Zgodnie z art. 30cb ust. 1 Ustawy o PIT podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani: 1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych; 2) prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; 3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; 4) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3; 5) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4. Zgodnie z art. 30cb ust. 2 Ustawy o PIT prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję w formie elektronicznego arkusza kalkulacyjnego, w którym wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodu i dochodów (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca wyodrębnia również w przedmiotowej ewidencji koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Reasumując, Wnioskodawca osiąga kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w związku ze sprzedażą kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, ponosi koszty na prowadzoną przez siebie bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z wytwarzaniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz wykazuje wskazane w art. 30cb ust. 1 i 2 Ustawy o PIT informacje w odrębnej ewidencji. Tym samym, może opodatkować dochody uzyskiwane z działalności opisanej w Segmencie A i B stawką 5% zgodnie z art. 30ca ust. 1 Ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Wnioskodawca uważa, że koszty poniesione w związku z prowadzoną przez siebie działalnością, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, sprzęt elektroniczny, opłaty za telefon służbowy, opłaty za dostęp do Internetu, koszty obsługi księgowej, koszty serwera, koszty leasingu i eksploatacji samochodu używanego w działalności czy artykuły piśmiennicze, są dla niego kosztami ponoszonymi na prowadzoną przez niego bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, tzn. do kosztów z litery a wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Wnioskodawca uważa, że prawidłowo oblicza dochód z kwalifikowanych praw IP z uwzględnieniem klucza przychodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Rozpatrując możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP BOX jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x1,3/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;
• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Na podstawie art. 30ca ust. 11 ww. ustawy podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Jednocześnie wskazać należy, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062, ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Zaznaczenia wymaga w tym miejscu, że z przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53) oraz że nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości (art. 41 ust. 3).

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP BOX wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP BOX, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP BOX. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP BOX.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• -ostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczypospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
  
  

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca tworzy i rozwija programy komputerowe lub ich części w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;
2. Wnioskodawca tworzy i rozwija programy komputerowe lub ich części w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
3. Wytwarzane oraz rozwijane przez Wnioskodawcę programy komputerowe w ramach umowy ze Spółką stanowią odrębne programy komputerowe i podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
4. W ramach tworzenia oprogramowania dochodzi do powstania nowych praw własności intelektualnych, do których Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie podlegającej ochronie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
5. Wnioskodawca osiąga dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wytworzonego w ramach prac: - w Segmencie A na podstawie zawieranych z kontrahentami umów, których zawarcie następuje poprzez rejestrację w systemie internetowym i akceptację warunków regulaminu (dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi), - w Segmencie B na podstawie umów zawartych w formie pisemnej, Wnioskodawca dokonuje przeniesienia autorskich praw majątkowych na swoich kontrahentów (sprzedaż kwalifikowanych praw własności intelektualnej);
6. Od dnia (…) r., tj. od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia opisanych we wniosku kwalifikowanych IP Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję (…) w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.
   
   

Tym samym w sytuacji, gdy Wnioskodawca najpierw wytworzy oprogramowanie komputerowe, następnie sprzeda prawa autorskie na rzecz Zamawiającego, który w następnej kolejności udostępni to oprogramowanie komputerowe Wnioskodawcy w celu jego rozwinięcia lub ulepszenia lub Wnioskodawca będzie dokonywał ww. modyfikacji tego oprogramowania na zlecenie Zamawiającego (wytworzonego przez innego programistę), to dojdzie do ulepszenia „przedmiotu cudzej własności”, ponieważ Wnioskodawca przed rozwinięciem wyzbywa się prawa własności do oprogramowania, które sam wytworzył lub dokona ww. modyfikacji oprogramowania, którego uprzednio nie wytworzył.

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP BOX. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem „cudzego” IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem „całego IP” (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Reasumując powyższe – autorskie prawo do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzane/ulepszane/modyfikowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 2 osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dochód ze zbycia tego prawa lub jego części stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca będzie mógł skorzystać w zeznaniu rocznym za 2019 r. oraz w latach następnych z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu (przy założeniu, że jego sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się w istotnym zakresie) według 5% stawki podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy PIT, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
• wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
• wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.
  
  

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia uznania wskazanych wydatków, takich jak: składki na ubezpieczenie społeczne, koszty na usługi telekomunikacyjne (faktury za Internet i telefon), koszty eksploatacji samochodu firmowego (paliwo, raty leasingowe), koszty obsługi księgowej (związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w ramach, której jest prowadzona działalność badawczo-rozwojowa), koszty serwera (opłata za serwer), zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego (klawiatura, myszka, router, telefon, tablet), koszty artykułów piśmienniczych (na których Wnioskodawca sporządza notatki, dokumentację projektową oraz inne dokumenty), zakup licencji użytkownika końcowego (end-user) do narzędzi informatycznych (kompilatory, asemblery, zintegrowane środowiska programistyczne IDE) za koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
  
  

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że wydatki takie jak: składki na ubezpieczenie społeczne, koszty na usługi telekomunikacyjne (faktury za Internet i telefon), koszty eksploatacji samochodu firmowego (paliwo, raty leasingowe), koszty obsługi księgowej (związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w ramach, której jest prowadzona działalność badawczo-rozwojowa), koszty serwera (opłata za serwer), zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego (klawiatura, myszka, router, telefon, tablet), koszty artykułów piśmienniczych (na których Wnioskodawca sporządza notatki, dokumentację projektową oraz inne dokumenty), zakup licencji użytkownika końcowego (end-user) do narzędzi informatycznych (kompilatory, asemblery, zintegrowane środowiska programistyczne IDE) poniesione przez Wnioskodawcę, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Poszczególne litery we wzorze oznaczają bowiem koszty faktycznie poniesione, tj. uregulowanie zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności, przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na: składki na ubezpieczenie społeczne, usługi telekomunikacyjne (faktury za Internet i telefon), koszty eksploatacji samochodu firmowego (paliwo, raty leasingowe), obsługę księgową, koszty związane z utrzymaniem serwera, sprzęt komputerowy i elektroniczny (klawiatura, myszka, router, telefon, tablet), artykuły piśmiennicze, zakup licencji użytkownika końcowego (end-user) do narzędzi informatycznych (kompilatory, asemblery, zintegrowane środowiska programistyczne IDE) mogą zostać uznane za koszty konieczne do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powołanych przepisów nie wynika jednocześnie, w jaki sposób ww. koszty należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

Zdaniem Organu – w celu alokowania kosztów do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Należy zatem stwierdzić, że w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca może przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia oprogramowania według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Reasumując – wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na: składki na ubezpieczenie społeczne, usługi telekomunikacyjne (faktury za Internet i telefon), koszty eksploatacji samochodu firmowego (paliwo, raty leasingowe), obsługę księgową, koszty związane z utrzymaniem serwera, sprzęt komputerowy i elektroniczny (klawiatura, myszka, router, telefon, tablet), artykuły piśmiennicze, zakup licencji użytkownika końcowego (end-user) do narzędzi informatycznych (kompilatory, asemblery, zintegrowane środowiska programistyczne IDE), które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na: składki na ubezpieczenie społeczne, usługi telekomunikacyjne (faktury za Internet i telefon), koszty eksploatacji samochodu firmowego (paliwo, raty leasingowe), obsługę księgową, koszty związane z utrzymaniem serwera, sprzęt komputerowy i elektroniczny (klawiatura, myszka, router, telefon, tablet), artykuły piśmiennicze, zakup licencji użytkownika końcowego (end-user) do narzędzi informatycznych (kompilatory, asemblery, zintegrowane środowiska programistyczne IDE), które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać uznane za koszty konieczne do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy dodać, że mimo uznania przez Organ za adekwatną, tj. znajdującą uzasadnienie w opisie sprawy ww. „proporcję”, nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa.

Końcowo należy wskazać, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.