2021.09.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.285.2021.2.AK
z 21 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.), uzupełnionym 16 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

płatności dokonywane przez Wnioskodawcę w ramach opisanych wariantów dotyczących uczestnictwa w targach zagranicznych podlegać będą na terytorium Polski opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT,
Wnioskodawca dokonując tych płatności zobowiązany będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła)

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

płatności dokonywane przez Wnioskodawcę w ramach opisanych wariantów dotyczących uczestnictwa w targach zagranicznych podlegać będą na terytorium Polski opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT,
Wnioskodawca dokonując tych płatności zobowiązany będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 września 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.285.2021.1.AK wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 16 września 2021 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcą jest spółka prowadząca działalność w zakresie przetwarzania (…), dostarczania surowców do produkcji (…) i (…) oraz produkcji (…). Spółka podlega na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2020 poz. 1406; dalej: „ustawa o CIT”). W związku z wykonywaną działalnością, Wnioskodawca zamierza uczestniczyć w targach branżowych organizowanych w różnych częściach świata (m.in. na terytorium Wielkiej Brytanii, Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz Niemiec). Obecność Wnioskodawcy na targach dawać będzie możliwość m.in. zaprezentowania swoich wyrobów szerokiemu gronu odbiorców.

Wnioskodawca ponosić będzie wydatki związane z uczestniczeniem w ww. targach w różnych wariantach, przedstawionych poniżej.

Wariant 1

W celu uzyskania możliwości uczestniczenia w ww. targach Wnioskodawca ponosić będzie opłaty na rzecz organizatorów targów, posiadających siedziby na terytorium krajów, w których odbywają się targi (dalej: „Organizatorzy”). W ramach wspomnianej opłaty Wnioskodawca nabywać będzie od Organizatora kompleksową usługę organizacji uczestnictwa w targach, na którą składają się:

opłata rejestracyjna (m.in. rejestracja uczestnika, uwzględnienie uczestnika w harmonogramie targów oraz w materiałach informacyjnych);
udostępnienie powierzchni wystawowej wraz z odpowiednią infrastrukturą (tj. projekt, montaż i demontaż konstrukcji stoiska/zabudowy targowej);
wynajem wyposażenia stoiska, tj. meble, wykładzina, oświetlenie (również usługa wykonania instalacji elektrycznej), ekspres do kawy, lodówka itp.
wynajem hostess;
w niektórych przypadkach - wynajem powierzchni magazynowej.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca w niektórych przypadkach nabywać będzie od odrębnych podmiotów posiadających siedziby na terytorium krajów, w których odbywają się targi usługi zakwaterowania oraz transportu pracowników.

Wariant 2

W niektórych przypadkach Wnioskodawca nabywać będzie odrębnie, od różnych podmiotów, usługi związane z uczestniczeniem w targach branżowych. Tym samym, może dojść do sytuacji w której Wnioskodawca dokonywać będzie na rzecz Organizatora jedynie opłaty za usługę organizacji uczestnictwa w targach, na którą składają się opłata rejestracyjna (m.in. rejestracja uczestnika, uwzględnienie uczestnika w harmonogramie targów oraz w materiałach informacyjnych) oraz udostępnienie powierzchni wystawowej, natomiast od odrębnych podmiotów, posiadających siedziby na terytorium krajów, w których odbywają się targi nabywane będą usługi w poniższym zakresie:

wynajem odpowiedniej infrastruktury (tj. projekt, montaż i demontaż konstrukcji stoiska/zabudowy targowej);
wynajem wyposażenia stoiska, tj. meble, wykładzina, oświetlenie (również usługa wykonania instalacji elektrycznej), ekspres do kawy, lodówka itp.
wynajem hostess;
w niektórych przypadkach - wynajem powierzchni magazynowej;
usług transportu pracowników;
usług związanych z zakwaterowaniem.

Wnioskodawca nie będzie posiadał oraz nie będzie miał możliwości uzyskania certyfikatów rezydencji Organizatorów oraz wspomnianych odrębnych podmiotów, od których nabywane będą usługi. Ze względu na fakt, że wyżej wskazane okoliczności dotyczą zdarzenia przyszłego (czynności są na etapie planowania).

W uzupełnieniu wniosku z 16 września 2021 r. Wnioskodawca wskazał, dane Organizatorów targów oraz dane odrębnych podmiotów od których nabywane będą usługi zakwaterowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy opisane płatności dokonywane przez Wnioskodawcę w ramach opisanych wariantów podlegać będą na terytorium Polski opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT?
Czy Wnioskodawca dokonując płatności, o których mowa w pytaniu nr 1, zobowiązany będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła)?

Ad. 1 i 2

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane płatności dokonywane przez Wnioskodawcę w ramach opisanych wariantów nie będą podlegać na terytorium Polski opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i tym samym Wnioskodawca dokonując ww. płatności nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Stosownie natomiast do ust. 3 ww. artykułu, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
4a. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Zgodnie z ust. 5 ww. artykułu, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Jak stanowi natomiast art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
- ustala się w wysokości 20% przychodów;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Powyższe regulacje stosować należy z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ustawy o CIT). Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z pewnymi zastrzeżeniami, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

W celu zidentyfikowania, czy Wnioskodawca zobowiązany będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od ponoszonych przez Wnioskodawcę płatności, w pierwszej kolejności konieczne jest przeanalizowanie, czy nabywane przez Wnioskodawcę usługi zawierają się w jednej z kategorii przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niezależnie od wskazanego w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) wariantu, dochodzić będzie do nabycia od Organizatorów usług organizacji uczestnictwa targów. Jednocześnie, usługa organizacji uczestnictwa w targach nie została wymieniona w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Należy mieć na uwadze, że w ww. przypadkach dochodzić będzie do transakcji całościowych, niepodzielnych, aczkolwiek składających się z kliku elementów składowych. W przypadku wariantu 1, na usługę organizacji uczestnictwa w targach składać się będą usługa wstępu na targi jako uczestnik (rejestracja, uwzględnienie uczestnika w harmonogramie targów oraz materiałach informacyjnych), a także usługa udostępnienia powierzchni wystawowej oraz odpowiedniej infrastruktury (tj. konstrukcji stoiska), usługa wynajmu wyposażenia stoiska, wynajem hostess itd. W przypadku wariantu 2, na usługę organizacji uczestnictwa w targach składać się będą jedynie usługa wstępu na targi jako uczestnik (rejestracja, uwzględnienie uczestnika w harmonogramie targów oraz materiałach informacyjnych) oraz usługa udostępnienia powierzchni wystawowej. Ze względu na fakt umożliwienia Wnioskodawcy prezentacji swoich wyrobów podczas targów należy uznać, że w obu wariantach usługa zawierać będzie również pewien element marketingowy. Jednakże, żadne ze świadczeń częściowych nie będzie miało znaczenia gospodarczego po wyłączeniu go z całości usługi, i tym samym ww. świadczenia częściowe nie będą mogły zostać uznane za świadczenia odrębne

Wnioskodawca pragnie wskazać, że wspomniany element marketingowy, polegający na prezentacji wyrobów Wnioskodawcy, choć będzie nieodzownym elementem świadczonych przez Organizatorów usług, nie będzie przesądzać o kwalifikacji usługi kompleksowej jako usługi mieszczącej się w katalogu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, tj. usługi reklamowej lub usługi o podobnym charakterze do usługi reklamowej. Należy wskazać, że chociaż prezentacja wyrobów mieści się w usługach świadczonych przez Organizatorów, to jednak ma ona charakter pochodny w stosunku do samego uczestniczenia w targach. Tym samym, element promocji wyrobów Wnioskodawcy nie jest usługą świadczoną przez Organizatora samą w sobie. Zdaniem Wnioskodawcy, istota usług nabywanych przez Wnioskodawcę od Organizatorów nie polega na świadczeniu usług reklamowych, lecz na zapewnieniu Wnioskodawcy możliwości wzięcia udziału w określonym wydarzeniu (targach), dzięki któremu to Wnioskodawca, jako jego uczestnik może zaprezentować swoje wyroby. Tym samym wspomniany element marketingowy, stanowiący element usług świadczonych przez Organizatorów, należy wiązać nie ze świadczeniem usług reklamowych (czy też usług o podobnym charakterze), lecz z informowaniem o fakcie uczestnictwa Wnioskodawcy w targach.

Powyższo stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

z 15 maja 2020 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.81.2020.2.ŚS;
z dnia 2 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.433.2019.2.AT.

W uzupełnieniu powyższych ustaleń wskazać należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT opodatkowaniu podatkiem u źródła podlegają także m.in. należności za użytkowanie urządzenia przemysłowego. Również w tym przypadku, niezależnie od tego, czy element usług świadczonych przez Organizatorów, w postaci udostępnienia powierzchni wystawowej oraz (w ramach wariantu 1) odpowiedniej infrastruktury (tj. konstrukcji stoiska) oraz jego wyposażenia itd. może zostać uznany za przychód Organizatorów z tytułu użytkowania urządzenia przemysłowego w świetle ww. artykułu, czynność ta nie stanowi istoty usługi nabywanej przez Wnioskodawcę. Podobnie jak to ma miejsce w przypadku wcześniej wspomnianego elementu marketingowego, ww. świadczenie będzie elementem składowym usługi, której celem będzie zapewnienie Wnioskodawcy możliwości udziału w targach.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, oprócz usług organizacji uczestnictwa w targach, w przypadku obu wariantów częściowo nabywane będą także usługi od odrębnych podmiotów, związane z uczestnictwem w ww. targach, tj.:

wynajem odpowiedniej infrastruktury (tj. projekt, montaż i demontaż konstrukcji stoiska/zabudowy targowej);
wynajem wyposażenia stoiska, tj. meble, wykładzina, oświetlenie (również usługa wykonania instalacji elektrycznej), ekspres do kawy, lodówka itp.
wynajem hostess;
pozostałe usługi audiowizualne;
w niektórych przypadkach - wynajem powierzchni magazynowej;
usług transportu pracowników;
usług związanych z zakwaterowaniem.

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. usługi powinny być rozpatrywane na gruncie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT odrębnie, jako nie stanowiące całościowej i niepodzielnej transakcji. Jednocześnie należy wskazać, że żadna z wymienionych usług nie została wskazana w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. A także nie stanowi usługi o podobnym charakterze do usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

W świetle powyższych ustaleń, zdaniem Wnioskodawcy:

usługi organizacji uczestnictwa w targach, które Wnioskodawca będzie nabywać od Organizatorów, nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT;
pozostałe usługi, które Wnioskodawca będzie nabywać od odrębnych podmiotów, posiadających siedziby na terytorium krajów, w których odbywają się targi, nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT

i tym samym Wnioskodawca dokonując opisanych w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) wniosku płatności (niezależnie od wybranego wariantu) nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (regulacje art. 26 ustawy o CIT nie znajdą zastosowania).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w dotychczas wydanych interpretacjach indywidualnych (np.

interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
- z 15 maja 2020 r, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.81.2020.2.ŚS;
- z 2 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.433.2019.2.AT;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 lutego 2014 r., sygn. ILPB4/423-434/13-6/MC.
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 lutego 2015 r., sygn. IBPBI/2/423-1395/14/BG;
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 sierpnia 2014 r. sygn. IBPBI/2/423-662/14/BG oraz z 18 lutego 2015 r. sygn. IBPBI/2/423-1395/14/BG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
4a. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Jak stanowi art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
- ustala się w wysokości 20% przychodów;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym należy podkreślić, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Jak stanowi art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;
bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jednocześnie, na podstawie art. 26 ust. 7a ustawy o CIT, ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

Kolejne przepisy, tj. art. 26 ust. 7b - 7j określają szczegółowe reguły składania tego rodzaju oświadczeń.

Nadmienić należy, że zgodnie z § 4 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 31 grudnia 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 2545 ze zm.) wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 31 grudnia 2021 r. wypłat należności innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7-9 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.

Jak wynika z treści sformułowanych pytań w zakresie zainteresowania Wnioskodawcy pozostaje kwestia ustalenia, czy opisane w wariancie 1 i 2 płatności dotyczące uczestnictwa w targach zagranicznych dokonywane przez Wnioskodawcę podlegać będą na terytorium Polski opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła). Istota przedłożonego Organowi do rozstrzygnięcia zagadnienia sprowadza się zatem do ustalenia, czy usługi opisane we wniosku objęte są zakresem art. 21 ust. 1 ustawy o CIT

W odniesieniu do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „świadczeń o podobnym charakterze”. Sformułowanie to uprawnia do twierdzenia, że za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (nazwane). Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Treść ww. przepisu jednoznacznie bowiem wskazuje, że oprócz usług wymienionych w tym przepisie ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym także inne usługi niewymienione w tym przepisie o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W tym miejscu należy zauważyć, że procesowi wykładni należy poddać każdy przepis prawny (tekst prawny) w celu zrozumienia go (ustalenia jego treści), niezależnie od stopnia jego rozumienia prima facie (tak Maciej Zieliński w: Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki. Warszawa 2008, str. 320). Nie jest więc tak, że dokonanie wykładni jest zbędne wówczas, gdy przepis jest jasny (clara non sunt interpretanda), bowiem należy opowiedzieć się za twierdzeniem, że samo tylko ustalenie tego faktu (jednoznaczności przepisu) następuje w procesie interpretacyjnym. Chodzi wszak nie o to, aby rozumieć tekst czy przepis, ale o to, aby zrozumieć go zgodnie z treścią nadaną mu przez prawodawcę (op. cit., str. 61). Wykładnia prawa dokonywana jest wedle utrwalonych reguł.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego teksu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego, prymat wykładni gramatycznej może się zachować tylko w odniesieniu do przepisów sformułowanych w sposób niebudzący wątpliwości z punktu widzenia potocznie i powszechnie stosowanego języka, i tylko wówczas, gdy ta metoda wykładni daje wynik niekolidujący z wynikami innych metod (zob. wyrok NSA z 24 lipca 2012 r., I OSK 398/12).

Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102).

Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.

Jak wynika z powyższego, podatkowi u źródła podlegają m.in. należności za usługi reklamowe oraz usługi o podobnym charakterze do tych usług. Przepisy ustawy o CIT nie definiują ww. pojęcia. Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia.

Reklama zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN to – https://sjp.pwn.pl/ to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi. Natomiast pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przy wykładni przepisów ustawy dotyczących reklamy przeważa wykładnia gramatyczna. W wyroku z dnia 12 czerwca 1997 r. I SA/Ka 192-193/97 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że reklama to działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, a za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które nie są niezbędne do zawarcia umowy (I. Konieczna, J. Ruszyński, Problematyka kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Poznań 1997, s. 29-30).

Według J. Kamińskiego i W. Maruchina za reklamę należy uznać wszystko to, co zawiera informacje dodatkowe, które nie są niezbędne do złożenia oferty czy zawarcia umowy (J. Kamiński, W. Maruchin, Ustawa o VAT. Komentarz, Wyd. 2, Warszawa 1996, s. 52-53). Natomiast autorzy „Komentarza do podatku dochodowego od osób prawnych” B. Brzeziński

i M. Kalinowski (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Komentarz do podatku dochodowego od osób prawnych, Warszawa 1996, s. 143-144) uznają za reklamę działania, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu w celu zachęcenia ich do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Technicznym sposobem reklamy może być ogłoszenie prasowe, radiowe lub telewizyjne, a także plakat czy afisz stały, a ponadto rozsyłanie folderów i innych informacji handlowych nabywcom. Nie znaczy to jednak, że tylko te media mogą być wykorzystane do rozpowszechniania informacji i reklamy.

Z kolei pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów.

Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Natomiast „Mały słownik języka polskiego” definiuje marketing jako działalność gospodarczą polegającą na badaniu rynku, tworzeniu i utrzymywaniu popytu, ustalaniu cen, form sprzedaży, reklamie, itp. (Mały słownik języka polskiego, (red.) E. Sobol, Warszawa 1997, s. 420).

Z przedstawionej definicji jednoznacznie wynika, że działania marketingowe obejmują bardzo szerokie spektrum działań począwszy od badań rynku, a skończywszy na reklamie. Potwierdzenie tego stanowiska można znaleźć w orzecznictwie sądów administracyjnych.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 18 czerwca 2010 r. (sygn. akt VIII SA/Wa 204/10) stwierdził, że usługi marketingowe rozumieć należy szeroko, jako działania związane ze sprzedażą, dystrybucją, reklamą czy badaniem rynku. Marketing określa i kształtuje produkt z punktu widzenia potrzeb nabywców dla utrzymywania popytu.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że:

W wariancie 1 Wnioskodawca nabywać będzie od Organizatora kompleksową usługę organizacji uczestnictwa w targach, na którą składają się:

opłata rejestracyjna (m.in. rejestracja uczestnika, uwzględnienie uczestnika w harmonogramie targów oraz w materiałach informacyjnych);
udostępnienie powierzchni wystawowej wraz z odpowiednią infrastrukturą (tj. projekt, montaż i demontaż konstrukcji stoiska/zabudowy targowej);
wynajem wyposażenia stoiska, tj. meble, wykładzina, oświetlenie (również usługa wykonania instalacji elektrycznej), ekspres do kawy, lodówka itp.
wynajem hostess;
w niektórych przypadkach - wynajem powierzchni magazynowej.

W wariancie 2 Wnioskodawca nabywać będzie odrębnie, od różnych podmiotów, usługi związane z uczestniczeniem w targach branżowych. Tym samym, może dojść do sytuacji w której Wnioskodawca dokonywać będzie na rzecz Organizatora jedynie opłaty za usługę organizacji uczestnictwa w targach, na którą składają się opłata rejestracyjna (m.in. rejestracja uczestnika, uwzględnienie uczestnika w harmonogramie targów oraz w materiałach informacyjnych) oraz udostępnienie powierzchni wystawowej, natomiast od odrębnych podmiotów, posiadających siedziby na terytorium krajów, w których odbywają się targi nabywane będą usługi w poniższym zakresie:

wynajem odpowiedniej infrastruktury (tj. projekt, montaż i demontaż konstrukcji stoiska/zabudowy targowej);
wynajem wyposażenia stoiska, tj. meble, wykładzina, oświetlenie (również usługa wykonania instalacji elektrycznej), ekspres do kawy, lodówka itp.
wynajem hostess;
w niektórych przypadkach - wynajem powierzchni magazynowej;
usług transportu pracowników;
usług związanych z zakwaterowaniem.

W pierwszej kolejności odnosząc powołane przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego sprawy stwierdzić należy, że usługi o których mowa we wniosku, tj. usługi, których istota sprowadza się do zapewnienia możliwości udziału Wnioskodawcy w targach, nie stanowią usług reklamowych, ani usług o podobnym charakterze. Innymi słowy, istota ww. usług nabywanych przez Wnioskodawcę od zagranicznych kontrahentów, nie polega na świadczeniu usług reklamowych, lecz na zapewnieniu Wnioskodawcy możliwości wzięcia udziału w określonym wydarzeniu (targach), dzięki któremu to Wnioskodawca, jako jego uczestnik może reklamować świadczone przez siebie usługi.

W ocenie Organu nabywane przez Wnioskodawcę usługi nie mogą być uznane za usługi reklamowe.

W realiach niniejszej sprawy należy także dokonać analizy, czy spółka nie ponosi opłat za użytkowanie urządzenia przemysłowego, gdyż opodatkowaniu podatkiem u źródła podlegają m.in. należności z tego tytułu. W ustawie podatkowej brak jest definicji legalnej słowa „urządzenie handlowe”. Niezbędnym jest zatem w tym zakresie odwołanie do języka potocznego albowiem regułom języka normatywnego odpowiadają określone dyrektywy wykładni językowej, w myśl których (...) przy tłumaczeniu znaczenia normy należy jej przypisać takie znaczenie, jakie ma ona w języku potocznym, chyba, że ważne względy przemawiają za odstępstwem od tego znaczenia (por. L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 99). Za punkt wyjścia przy interpretacji znaczenia wyrazów „urządzenie” i „handlowe” należy przyjąć ich znaczenie słownikowe. Otóż, wyraz „urządzenie” występuje w znaczeniu: „przedmiotu o złożonej konstrukcji, wykonującego lub ułatwiającego określoną pracę” (Wielki Słownik Języka Polskiego, http://www.wsjp.pl); „mechanizmu bądź zespołu mechanizmów, niekiedy bardzo skomplikowanych technicznie, służących do wykonywania określonych czynności, pełniących jakąś funkcję; przyrządu” (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 749); „mechanizmu lub zespołu mechanizmów, służącego do wykonania określonych czynności” (Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl). Przymiotnik „handlowy” oznacza natomiast „odnoszący się do handlu jako obrotu towarami, podlegający na kupnie –sprzedaży „Mały Słownik Języka Polskiego” (PWN Warszawa 1994 r. str. 247).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że uzyskiwane od Wnioskodawcy przez podmioty zagraniczne przychody z tytułu uczestnictwa w targach branżowych obejmujące należności za przykładowo wynajem odpowiedniej infrastruktury, wynajem wyposażenia stoiska, wynajem powierzchni magazynowej – nie są przychodami z tytułu użytkowania urządzenia handlowego. Zauważyć bowiem należy, że niezależnie od tego czy ww. składniki majątku udostępniane Wnioskodawcy mogą zostać uznane za urządzenie przemysłowe udostępnianie wskazanego we wniosku wyposażenia związanego z uczestnictwem Wnioskodawcy w targach, nie stanowi istoty umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami organizującymi targi, lecz stanowi cześć/element składowy usługi związanej z zapewnieniem Wnioskodawcy możliwości udziału w targach.

Również pozostałe usługi wymienione we wniosku w tym m.in. usługi zakwaterowania i transportu pracowników nabywane w związku z uczestnictwem w zagranicznych targach branżowych nie są objęte zakresem przedmiotowym omawianych przepisów ustawy o CIT.

W świetle powyższego, ww. płatności dokonywane w związku z uczestnictwem w targach zagranicznych nie podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i w związku z tym Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin