2021.09.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.269.2021.1.PB
z 21 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze. zm), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 21 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na wskazane usługi doradcze do kosztów uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na wskazane usługi doradcze do kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku, złożonym przez:

spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

przedstawiono następujący stan faktyczny:

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (zainteresowany będący stroną postępowania) jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem CIT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Y spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zainteresowany niebędący stroną postępowania) jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem CIT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Zainteresowani w dalszej części określani są łącznie jako „Zainteresowani” lub „Spółki”.

Przedmiotem działalności Zainteresowanych jest przede wszystkim produkcja stolarki drzwiowej. Udziałowcami Y sp. z o.o. są Pani A i Pan A, a wspólnikami X sp. z o.o. sp.k. są Pan A oraz X sp. z o.o.

Spółki zawarły z firmą doradczą (dalej: Zleceniobiorca) umowę, której przedmiotem jest współpraca Stron w zakresie opracowania i przygotowania dla Spółek przez Zleceniobiorcę scenariusza sukcesji umożliwiającego zachowanie trwałości przedsiębiorstw obu Spółek. Celem usług jest zdiagnozowanie stanu faktycznego przedsiębiorstw Spółek w zakresie sytuacji biznesowej pod kątem sukcesji, co umożliwi sformułowanie adekwatnych wytycznych i instrukcji. Efektem usług ma być sporządzenie raportu, który wskaże zalecane działania umożliwiające wypracowanie przemyślanego, kompleksowego planu działań z uwzględnieniem odpowiednich ram czasowych, co umożliwi zachowanie trwałości przedsiębiorstw Spółek.

Zgodnie z umową, raport przygotowany dla Spółek przez Zleceniobiorcę będzie uwzględniał wariant płynnego i planowanego przekazania przedsiębiorstwa/majątku sukcesorom wspólników Spółek oraz nagłego i niespodziewanego przekazania przedsiębiorstwa/majątku sukcesorom wspólników. W skład raportu wchodzić będą również wytyczne i instrukcje, zawierające w szczególności:

wytyczne co do zakresu formy prawnej prowadzenia działalności - w tym instrukcje podatkowe;
wytyczne co do zapisów w umowie spółki dotyczące następstwa prawnego na wypadek śmierci;
wytyczne co do sporządzenia stosownej dokumentacji w zakresie zmiany struktury właścicielskiej spółek w drodze dziedziczenia, przejęcia prowadzenia działalności zarządczej przez spadkobierców, w tym dotyczące testamentów, pełnomocnictw, dyspozycji, itp.

Raport uwzględni również koncept zabezpieczenia finansowego umożliwiającego realizację ustaleń sukcesyjnych (np. natychmiastowego zabezpieczenia gwarancji spłaty wspólników).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Zainteresowanych na usługę opisaną w stanie faktycznym stanowią dla nich koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Zainteresowanych, wydatki ponoszone przez nich na usługę opisaną w stanie faktycznym stanowią dla nich koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wyłączonych z kosztów na podstawie art. 16 ustawy CIT.

Kosztami poniesionymi w celu zachowania źródeł przychodów będą wszelkie koszty poniesione w celu pozostania w posiadaniu przychodów. Koszty poniesione w celu zabezpieczenia źródeł przychodów to wszelkie koszty, które podatnik poniósł w celu utrzymania przychodów i uchronienia ich przed utratą przez podatnika.

Celem nabywanych usług, opisanych w zdarzeniu przyszłym (winno być: stanie faktycznym), jest przede wszystkim zapewnienie bezpieczeństwa i ciągłości biznesu poprzez płynne przejęcie władzy i własności w Spółkach. Celem usług jest zatem zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów osiąganych przez Spółki.

Proces przekazywania firmy rodzinnej w ręce następców jest skomplikowany od strony prawnej i podatkowej, w związku z czym wymaga nabycia usług doradczych od podmiotu posiadającego kompetencje w tym zakresie. Brak odpowiedniego zaplanowania przekazania przedsiębiorstwa (zarówno w sposób planowy z uwagi na osiągnięcie przez dotychczasowych wspólników podeszłego wieku bądź z uwagi na nagłe wydarzenia) mógłby prowadzić do paraliżu decyzyjnego. Taki paraliż działalności prowadzić może do spadku rentowności przedsiębiorstwa, wzrostu zadłużenia, a w skrajnych sytuacjach oznaczać może konieczność likwidacji spółki. Podstawowym aspektem dla zapewnienia trwałości działalności spółek jest zagwarantowanie ciągłości zarządzania ich działalnością.

Skutek ten można osiągnąć przykładowo poprzez analizę optymalnych wariantów podziału kompetencji miedzy organami spółki lub poszczególnych wspólników, ustalenie w zakresie zasad głosowania, zasad uprzywilejowania udziałów, przyznania uprawnień osobistych. Transfer władzy zapewniający trwałość biznesu osiąga się poprzez mechanizmy pozwalające uniknąć rozdrobnienia udziałów, wprowadzenie mechanizmów pozwalających wyeliminować spory korporacyjne pomiędzy sukcesorami.

Jednocześnie wydatek ten nie został wymieniony w katalogu wydatków nie stanowiących kosztu uzyskania przychodów. Mając na uwadze powyższe, wydatek na usługi opisane w zdarzeniu przyszłym (winno być: stanie faktycznym) związany jest z zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów Zainteresowanych, a co za tym idzie stanowi koszt uzyskania przychodu. Brak zaplanowania sukcesji w Spółkach narażałby stabilność ich działalności w przyszłości, a tym samym zagrażałby źródłom przychodu tych Spółek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, o sposobie klasyfikacji kosztów decyduje sam podatnik i to on ponosi odpowiedzialność za zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 updop - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany przede wszystkim z tego punktu widzenia. Wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów.

Wskazać przy tym należy, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu sprawy wynika, że X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (zainteresowany będący stroną postępowania) oraz Y spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zainteresowany niebędący stroną postępowania) będące polskimi rezydentami podatkowymi, podatnikami CIT, zarejestrowanymi jako podatnik VAT czynny, zawarły z firmą doradczą (dalej: Zleceniobiorca) umowę, której przedmiotem jest współpraca Stron w zakresie opracowania i przygotowania dla Spółek przez Zleceniobiorcę scenariusza sukcesji umożliwiającego zachowanie trwałości przedsiębiorstw obu Spółek. Celem usług jest zdiagnozowanie stanu faktycznego przedsiębiorstw Spółek w zakresie sytuacji biznesowej pod kątem sukcesji, co umożliwi sformułowanie adekwatnych wytycznych i instrukcji. Efektem usług ma być sporządzenie raportu, który wskaże zalecane działania umożliwiające wypracowanie przemyślanego, kompleksowego planu działań z uwzględnieniem odpowiednich ram czasowych, co umożliwi zachowanie trwałości przedsiębiorstw Spółek.

Zauważyć należy, że choć niewątpliwie kwestia sprawnego przeprowadzenia sukcesji jest istotna dla funkcjonowania Spółek w przyszłości to trudno jednak stwierdzić, że nabycie wspomnianych usług doradczych będzie miało bezpośredni wpływ na uzyskanie, zachowanie, zabezpieczenie przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Wskazane we wniosku wydatki są związane z osobistymi relacjami, zwłaszcza majątkowymi osób fizycznych - będących (bezpośrednio lub pośrednio) udziałowcami Spółek (Zainteresowanych) oraz osób będących ich sukcesorami. Tego typu wydatki bardziej są bowiem związane ze stosunkami rodzinnymi/osobistymi ww. osób niż z działalnością samych Spółek (Zainteresowanych). Z tego też powodu kosztów powyższych nie można przenosić na skarb państwa. Można przy tym co prawda dopatrzyć się pewnego związku poniesienia wskazanych we wniosku wydatków z dążeniem do zapewnienia stabilności funkcjonowania Spółek, jednakże zdaniem Organu związek ten jest zbyt odległy i nie pozwala wbrew twierdzeniu Zainteresowanych na stwierdzenie, że brak poniesienia tych wydatków będzie prowadził do zagrożenia lub utraty źródła przychodów.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, koszty ponoszone przez Spółki w celu opracowania i przygotowania przez Zleceniobiorcę scenariusza sukcesji umożliwiającego zachowanie trwałości przedsiębiorstw obu Spółek, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin