2021.09.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.546.2021.2.ID

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.546.2021.2.ID
z 21 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2021 r. (data wpływu 22 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 sierpnia 2021 r. (data wpływu 3 września 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat na rzecz gości krajowych i zagranicznych oraz obowiązku sporządzenia informacji– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat na rzecz gości krajowych i zagranicznych oraz obowiązku sporządzenia informacji.

Pismem z dnia 27 sierpnia 2021 r. (data wpływu 3 września 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – (…) (dalej: (...)) jest kościelną uczelnią wyższą działającą na podstawie ustawy z dnia (…) o (…) (Dz. U. Nr …) oraz na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Uczelnia posiada osobowość prawną na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do (...)w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1374, z późn. zm.).

Aktami prawnymi regulującymi status (...) są także: Konkordat między (…)i Rzeczpospolitą Polską podpisany w (…) dnia 28 lipca 1993 r. (Dz. U. z 2019 r. Nr 51, poz. 318), Umowa między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a (…) Polski w sprawie statusu prawnego szkół wyższych zakładanych i prowadzonych przez (…), w tym uniwersytetów, odrębnych wydziałów i wyższych seminariów duchownych, oraz w sprawie trybu i zakresu uznawania przez Państwo stopni i tytułów nadawanych przez te szkoły wyższe (Dz. U. z 1999 r. Nr 63, poz. 727) oraz ustawa z dnia 14 czerwca 1991 r. o finansowaniu (…) z budżetu państwa (Dz. U. z 1991 r. Nr 61, poz. 259, z późn. zm.).

Przedmiotem działalności (...) jest działalność naukowa, dydaktyczna, wychowawcza oraz kulturotwórcza. Do podstawowych zadań Wnioskodawcy należy m.in. prowadzenie badań naukowych, pracy dydaktycznej i wychowawczej oraz rozwijanie współpracy z uniwersytetami i innymi instytucjami naukowymi, edukacyjnymi i kulturalnymi w kraju i za granicą.

Wnioskodawca w ramach podpisanych umów bilateralnych prowadzi współpracę naukową z zagranicznymi uczelniami i ośrodkami naukowymi. W ramach tej współpracy, Wnioskodawca zamierza zapraszać zagranicznych pracowników naukowych oraz studentów i doktorantów. Zaproszeni goście nie będą otrzymywać żadnego wynagrodzenia i nie będą związani z Wnioskodawcą żadną umową cywilnoprawną ani umową o pracę.

Celem planowanych przyjazdów gości zagranicznych – studentów i doktorantów ma być m.in. odbycie częściowych studiów semestralnych, pozyskanie materiałów do pracy doktorskiej, udział w krótkich formach kształcenia, tj. kursach, warsztatach, stażach, wizytach studyjnych.

Celem planowanych przyjazdów gości zagranicznych pracowników naukowych ma być m.in. przeprowadzenie zajęć dydaktycznych, odbycie stażu naukowego, omówienie prowadzonych projektów badawczych, wymiana doświadczeń naukowych.

Wnioskodawca zamierza pokryć ze środków własnych przeznaczonych na współpracę w ramach umów bilateralnych, dla zagranicznych gości następujące koszty związane z prowadzoną współpracą naukową:

pracownikom naukowym: koszty zakwaterowania, koszty podróży (lotniczych, kolejowych, autobusowych) i kieszonkowe;

studentom i doktorantom: koszty zakwaterowania, koszty podróży (lotniczych, kolejowych, autobusowych) i kieszonkowe.

Koszty te będą pokrywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę lub refundowane na podstawie przedłożonych i przekazanych Wnioskodawcy przez gości dowodów zakupów – faktur VAT wystawionych na Wnioskodawcę lub rachunków wewnętrznych. Kieszonkowe dla tych gości wypłacane będzie w ramach określonych przez Uczelnię limitów w Zarządzeniu Rektora. Gośćmi Wnioskodawcy nie będą osoby prowadzące działalność gospodarczą, zwrot kosztów zakwaterowania nie będzie przez nich zaliczany do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wymienione świadczenia, tj. kieszonkowe, koszty zakwaterowania i koszty podróży, będą podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepisy te stanowi rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym osób niebędących pracownikami, użyto pojęcia „podróż” bez określenia „służbowa”. Tym samym zakres zwolnienia jest znacznie szerszy niż dla pracowników (art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a), gdyż nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami.

W konsekwencji, także przyjazd zaproszonych gości do siedziby (...) (zarówno pracowników naukowych zagranicznych uczelni, jak i studentów i doktorantów zagranicznych uczelni) winien mieścić się w określeniu „podróż”, zawartym w ww. przepisie.

Aby przyznane danej osobie, niebędącej pracownikiem, świadczenia do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu korzystały ze zwolnienia, muszą być dodatkowo spełnione warunki wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. koszty te nie będą stanowiły u otrzymujących je gości kosztów uzyskania przychodu, a ponadto będą one ponoszone w celu realizacji zadań (...).

„Skoro ustawodawca w sposób odmienny określił podróż służbową i podróż osoby niebędącej pracownikiem to w ramach zabiegów interpretacyjnych znaczenia tych pojęć nie można zrównywać. W świetle powyższego należy przyjąć, że aby osoba niebędąca pracownikiem mogła skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w zw. z art. 21 ust. 13 pkt 1 u.p.d.o.f. konieczne jest odbycie przez nią podróży oraz ustalenie, że celem tej podróży jest osiągnięcie przychodu. Nadto otrzymane świadczenie nie może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym podróż, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b u.p.d.o.f. nie może być utożsamiana z podróżą służbową” (wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 1023/18).

„Zakres zwolnienia nie został ograniczony jedynie do podróży służbowych w rozumieniu art. 775 § 1 Kodeksu pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, przy spełnieniu warunków z art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f.” (wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3337/15).

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się, jeżeli spełnione są dwa warunki określone przepisami art. 21 ust. 13 ww. ustawy.

Pierwszym warunkiem jest, aby otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Oznacza to, że – jak wyjaśnił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2011 r., nr IPPB2/415-1541/08/09/11-13/S/AK– „aby świadczenia otrzymywane w związku z odbywaną podróżą mogły skorzystać ze zwolnienia, kwoty te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku potraktowania ich jako kosztów uzyskania przychodów będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”.

Podkreślić należy, że chodzi o niezaliczenie świadczeń do kosztów uzyskania przychodów przez osobę otrzymującą te świadczenia, tj. diety i należności za czas podróży (zwrócenie na to uwagi jest konieczne, gdyż kwestia ta nie wynika wprost z treści przepisu).

Potwierdził to Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 14 stycznia 2008 r., nr ILPB2/415-233/07-2/MK, który uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b u.p.d.o.f., znajduje zastosowanie pod warunkiem, że zwrócone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osoby, której to zwolnienie dotyczy”.

Drugim z warunków jest, aby świadczenia te zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów (w tym wypadku przyjmuje się z reguły, że chodzi o cel podatnika dokonującego wypłaty świadczeń, tj. diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem; zob. przykładowo interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 stycznia 2008 r., ILPB2/415-233/07-2/MK), lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw (np. w celu realizacji zadań Rady Izby Komorniczej; izby komornicze działają na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji), lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane (chodzi, m.in. o sądy oraz prokuratorów), lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5 u.p.d.o.f., w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W odniesieniu zaś do kieszonkowego wypłacanego zaproszonym zagranicznym gościom wskazać należy na art. 21 ust. 1 pkt 76 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są kwoty diet i kieszonkowego dla gości zagranicznych przybywających do Polski w ramach programów i umów oraz wartość wyżywienia dla tłumaczy (pilotów) towarzyszących tym gościom, z wyjątkiem ekwiwalentów za to wyżywienie

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają następujące interpretacje podatkowe wydane w podobnych zapytaniach innych podatników:

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 lutego 2011 r., nr ILPB1/415-1284/10-2/AMN,

Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 lipca 2013 r., nr IPTPB1/415-339/13-2/KO,

Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 kwietnia 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.210.2018.1.GG.

Zatem, kieszonkowe wypłacane przez Wnioskodawcę – (...) zagranicznym gościom: studentom i doktorantom zagranicznym oraz zagranicznym pracownikom naukowym w ramach łączących umów bilateralnych stanowić będzie dla nich przychód – w ocenie Wnioskodawcy – podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 76 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei, art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 3 ust. 2b cyt. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład,
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe wskazuje, że Wnioskodawca w ramach podpisanych umów bilateralnych prowadzi współpracę naukową z zagranicznymi uczelniami i ośrodkami naukowymi. W ramach tej współpracy, Wnioskodawca zamierza zapraszać zagranicznych pracowników naukowych oraz studentów i doktorantów. Zaproszeni goście nie będą otrzymywać żadnego wynagrodzenia i nie będą związani z Wnioskodawcą żadną umową cywilnoprawną ani umową o pracę.

Wnioskodawca zamierza pokryć, ze środków własnych przeznaczonych na współpracę w ramach umów bilateralnych, dla zagranicznych gości następujące koszty związane z prowadzoną współpracą naukową:

pracownikom naukowym: koszty zakwaterowania, koszty podróży (lotniczych, kolejowych, autobusowych) i kieszonkowe;

studentom i doktorantom: koszty zakwaterowania, koszty podróży (lotniczych, kolejowych, autobusowych) i kieszonkowe.

Zauważyć należy, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym, stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Przepis art. 20 ust. 1 powołanej ustawy wskazuje, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

Stosownie do art. 353 § 2 Kodeksu cywilnego, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Wartość tego świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione– według cen zakupu.

Wobec powyższego wartość opisanych we wniosku świadczeń, tj. kieszonkowe, koszty zakwaterowania i koszty podróży należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w powołanym powyżej art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł.

Jednocześnie zauważyć należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym artykule, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Aby jednak przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu, korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki, wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego przepisu wynika, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Należy zauważyć, że we wskazanym przepisie użyto pojęcia „podróż” bez określenia „służbowa”, tym samym zakres zwolnienia jest znacznie szerszy, gdyż nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami.

W myśl art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Podkreślić jednakże należy, że z powyższego przepisu wynika, że w informacji PIT-11 nie ujmuje się m.in. tych dochodów, które są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 powyższej ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sfinansowanie przez Wnioskodawcę gościom zagranicznym wymienionych we wniosku kosztów podróży, w związku z realizacją celów planowanych przyjazdów gości zagranicznych – studentów i doktorantów oraz pracowników naukowych – korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do wysokości limitu określonego w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej oraz pod warunkiem, że zostaną spełnione wymagania wynikające z ust. 13 tego artykułu.

Zatem, w tym zakresie Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia informacji PIT-11, gdyż zgodnie z treścią art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w informacji tej nie zamieszcza się dochodów zwolnionych z opodatkowania.

Jeżeli jednak zwracane koszty będą wyższe od limitów określonych w przedmiotowym rozporządzeniu, to nadwyżka ponad te limity podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Oznacza to, że jeśli zwracane koszty będą wyższe od limitów, to na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu zaś, do wypłacanego przez Wnioskodawcę zaproszonym gościom zagranicznym kieszonkowego, należy zwrócić uwagę na treść art. 21 ust. 1 pkt 76 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są kwoty diet i kieszonkowego dla gości zagranicznych przybywających do Polski w ramach programów i umów oraz wartość wyżywienia dla tłumaczy (pilotów) towarzyszących tym gościom, z wyjątkiem ekwiwalentów za to wyżywienie.

Zgodnie z powyższym, kieszonkowe wypłacane przez Wnioskodawcę gościom zagranicznym stanowi dla tych osób przychód podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 76 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że w odniesieniu do gości zagranicznych sfinansowanie kosztów przyjazdu, na które składają się koszty noclegów oraz biletów lotniczych/kolejowych/autobusowych, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości limitu określonego w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej oraz pod warunkiem spełnienia wymagań wynikających z art. 21 ust. 13. Sfinansowanie natomiast kosztów kieszonkowego gościom zagranicznym korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 76 ww. ustawy.

W przypadku zaistnienia wszystkich wskazanych powyżej przesłanek, pozwalających na zastosowanie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu realizowanych wypłat gościom zagranicznym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia informacji PIT-11, stosownie do treści art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy podkreślić, że wydając niniejszą interpretację indywidualną, Organ odniósł się tylko do kwestii będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Organ nie badał kwestii dotyczącej ustalenia miejsca opodatkowania opisanych we wniosku świadczeń na gruncie właściwych umów międzynarodowych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin