Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.165.2021.3.PB
z 23 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2021 r. (data wpływu 10 czerwca 2021 r.), uzupełnionym 13 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 27 sierpnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.165.2021.2.PB, 0112-KDIL1-1.4012.357.2021.4.EB, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 13 września 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 685; dalej Ustawa VAT). Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest produkcja i przetwórstwo tworzyw sztucznych.

W dniu 27 maja 2021 r. Spółka udzieliła pożyczki członkowi zarządu na podstawie umowy pożyczki zawartej pomiędzy stronami w O. (dalej: Umowa pożyczki). Wnioskodawca już wcześniej udzielił jednej pożyczki ww. członkowi zarządu.

Pożyczka, o której mowa powyżej, jest udzielana ze środków własnych Spółki (ze środków obrotowych wykorzystywanych do działalności gospodarczej Spółki). Umowa pożyczki zawarta pomiędzy stronami została zawarta w Polsce i zawiera postanowienia dotyczące obowiązków i uprawnień Spółki i pożyczkobiorcy (członka zarządu Spółki). W szczególności na podstawie ww. umowy Spółka zobowiązała się do udzielenia członkowi zarządu pożyczki pieniężnej w kwocie 1.450.000,00 złotych w formie przelewu na rachunek pożyczkobiorcy.

Pożyczkobiorca zobowiązał się do zwrotu wskazanej kwoty pożyczki w terminie określonym w Umowie pożyczki. Dodatkowo, pożyczkobiorca zobowiązany jest uiścić odsetki od pożyczki, za okres od dnia zawarcia ww. umowy do dnia zwrotu pełnej kwoty pożyczki. Ponadto, Strony ustaliły, że pożyczkobiorca jest uprawniony do wcześniejszej spłaty pożyczki, z zastrzeżeniem, że w takim przypadku odsetki od kwoty pożyczki zostaną naliczone do dnia spłaty. W Umowie pożyczki przewidziany został również obowiązek zapłaty ustawowych odsetek za opóźnienie w spłacie kwoty pożyczki. Oprocentowanie w wysokości ustalonej w Umowie pożyczki, jak również potencjalne odsetki stanowią wynagrodzenie Spółki. Spółce przysługuje prawo wypowiedzenia umowy i żądania natychmiastowego zwrotu pożyczki wraz z odsetkami, jeżeli zwrot pożyczki będzie wątpliwy z powodu złego stanu majątkowego Pożyczkobiorcy.

W związku z powyższym opisem (po przeformułowaniu w uzupełnieniu wniosku) zadano m.in. następujące pytanie:

Czy pożyczka, którą Spółka udzieliła członkowi zarządu z własnych środków pochodzących z jej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 815; dalej Ustawa PCC) i czy Spółka jest podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu jej udzielenia?

Zdaniem Wnioskodawcy (przeformułowanym w uzupełnieniu wniosku), pożyczka, którą Spółka udzieliła członkowi zarządu z własnych środków pochodzących z jej działalności gospodarczej nie podlega opodatkowaniu na podstawie Ustawy PCC i Spółka nie jest podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu jej udzielenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, została wydana odrębna interpretacja z 15 września 2021 r. Znak: 0112-KDIL1-1.4012.357.2021.5.EB.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje – w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy – obowiązek podatkowy – przy umowie pożyczki – ciąży na biorącym pożyczkę.

Jak wynika z przywołanych przepisów, zawarcie umowy pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że 27 maja 2021 r. Spółka (Wnioskodawca) udzieliła pożyczki członkowi zarządu na podstawie umowy pożyczki. Wnioskodawca już wcześniej udzielił jednej pożyczki ww. członkowi zarządu. Pożyczka, o której mowa powyżej, jest udzielana ze środków własnych Spółki (ze środków obrotowych wykorzystywanych do działalności gospodarczej Spółki). Umowa pożyczki zawarta pomiędzy stronami została zawarta w Polsce i zawiera postanowienia dotyczące obowiązków i uprawnień Spółki i pożyczkobiorcy (członka zarządu Spółki). W szczególności na podstawie ww. umowy Spółka zobowiązała się do udzielenia członkowi zarządu pożyczki pieniężnej w kwocie 1.450.000,00 złotych w formie przelewu na rachunek pożyczkobiorcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi to czy pożyczka, którą Spółka udzieliła członkowi zarządu z własnych środków pochodzących z jej działalności gospodarczej podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i czy Spółka jest podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu jej udzielenia.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że w związku z zawarciem umowy pożyczki, po stronie Wnioskodawcy nie powstał obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Z powołanego wyżej art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jasno bowiem wynika, że w przypadku umowy pożyczki obowiązek podatkowy ciąży na biorącym pożyczkę. Zatem Wnioskodawca jako pożyczkodawca nie jest zobowiązany z tytułu dokonania opisanej we wniosku czynności – umowy pożyczki – do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych. W przedmiotowej sprawie ewentualnym podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych jest bowiem tylko i wyłącznie pożyczkobiorca – członek zarządu Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.