Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.800.2018.2.IK
z 28 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 października 2018 r. (data wpływu 16 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z 30 listopada 2018 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa w zakresie depozytów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa w zakresie depozytów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 listopada 2018 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 21 listopada 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.800.2018.1.IK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również jako „Spółka”) jest spółką akcyjną i czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych.

Spółka rozważa zawarcie umowy dystrybucyjnej IKZE z Powszechnym Towarzystwem Emerytalnym (dalej PTE).

Zgodnie z umową Spółka zobowiązana byłaby do wykonywania w imieniu PTE czynności dystrybucyjnych na rzecz Dobrowolnego Funduszu Emerytalnego (dalej DFE), na które składałoby się:

1. podejmowanie czynności faktycznych mających na celu skłonienie jak największej liczby osób do przystąpienia do DFE lub pozostania jego członkiem (dalej Oszczędzający) oraz zasilenia rachunku IKZE,
2. zawieranie umów na podstawie, których następuje uzyskanie członkostwa w DFE,
3. wykonywanie innych czynności powierzonych przez PTE koniecznych dla zapewnienia prawidłowej obsługi Oszczędzających w tym, w szczególności przyjmowanie oświadczeń i deklaracji i przekazywanie ich do PTE.
   
   

Ww. czynności będą świadczone przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem. Podstawą do wyliczenia wysokości kwoty wynagrodzenia będzie wartość zasilonych rachunków IKZE dla umów IKZE zawartych za pośrednictwem Wnioskodawcy, przy czym wynagrodzenie składać się będzie z:

1. prowizji od składki;
2. prowizji od aktywów.

Zasady dotyczące IKZE (Indywidualnego Konta Zabezpieczenia Emerytalnego) uregulowane zostały w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego (tj. Dz.U. z 2016, poz. 1776 z późn. zm.; dalej ustawa o IKE i IKZE).

Zgodnie z art. 2 pkt 1a ustawy o IKE i IKZE, IKZE to wyodrębniony zapis w rejestrze uczestników funduszu inwestycyjnego, wyodrębniony rachunek papierów wartościowych lub inny rachunek, na którym zapisywane są instrumenty finansowe niebędące papierami wartościowymi oraz rachunek pieniężny służący do obsługi takich rachunków w podmiocie prowadzącym działalność maklerską, lub wyodrębniony rachunek w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym, wyodrębniony rachunek bankowy w banku, wyodrębniony rachunek IKZE w dobrowolnym funduszu emerytalnym, prowadzone na zasadach określonych ustawą, a w zakresie w niej nieuregulowanym - na zasadach określonych w przepisach właściwych dla tych rachunków i rejestrów.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. W ocenie Wnioskodawcy wszystkie wykonywane przez niego czynności na rzecz PTE, które zostały wymienione we wniosku będą stanowić jedną kompleksową usługę i według Wnioskodawcy w ten sam sposób będą one traktowane przez PTE.
2. Wnioskodawca uważa, że wszystkie wskazane we wniosku czynności, które będą wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz PTE są czynnościami niezbędnymi, bez których nie doszłoby do zawarcia umowy przystąpienia do DFE lub pozostania jego członkiem oraz zasilenia rachunku IKZE dokonywanych przez PTE na rzecz ostatecznych klientów.
3. Czynności opisane w pkt 3 wniosku ORD-IN tj. przyjmowanie oświadczeń i deklaracji i przekazywanie ich do PTE w ocenie Wnioskodawcy będą prowadziły do zawarcia umowy.
4. Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy opisane czynności, które będzie wykonywać Wnioskodawca będą usługami pośrednictwa w świadczeniu usług, rozumiane jako świadczenie usług przez podmiot, który nie jest żadną ze stron umowy, a celem pośrednictwa będzie uczynienie wszystkiego co możliwe, aby strony zawarły umowę, a sam Wnioskodawca nie będzie mieć żadnego interesu w zakresie treści umowy.
5. Wnioskodawca będzie wykonywać usługi w imieniu PTE i na rzecz DFE.
6. W ocenie Wnioskodawcy w ramach czynności wykonywanych na rzecz PTE Wnioskodawca nie będzie udzielać porad, ani nie będzie wskazywać sposobu postępowania w jakieś sprawie, nie będzie również udzielać zaleceń, porad zwłaszcza ekonomicznych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wszystkie czynności dystrybucyjne wymienione w zdarzeniu przyszłym, które miałby świadczyć Wnioskodawca w imieniu PTE na rzecz DFE korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy wszystkie czynności dystrybucyjne wymienione w zdarzeniu przyszłym, które miałby świadczyć Wnioskodawca w imieniu PTE na rzecz DFE korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Art. 5 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Co do zasady zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 23%. Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W ocenie Wnioskodawcy art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT należy rozumieć w ten sposób, że zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT transakcji w zakresie depozytów ma szersze znaczenie niż jedynie prowadzenie kont depozytowych, która to czynność mieści się w ramach usług prowadzenia rachunków pieniężnych.

Warto przy tym podkreślić, że zgodnie z powszechnym znaczeniem „depozyt” oznacza „pieniądze oddane na przechowania na warunkach określonych w umowie” (tak elektroniczny słownik języka polskiego PWN).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 1a ustawy o IKE i IKZE, IKZE stanowi wyodrębniony rachunek w dobrowolnym funduszu emerytalnym.

Warto podkreślić, że Komisja Europejska we wniosku Rozporządzenia Rady ustanawiającego przepisy wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych Bruksela, dnia 28 listopada 2007 KOM (2007) 746 wersja ostateczna (dokument 52007PC0746 na stronie internetowej Eur-lex) zdefiniowała „depozyty finansowe” jak następującą kategorię:

1. depozyty á vista (depozyty płatne na żądanie);
2. wkłady oszczędnościowe;
3. (depozyty terminowe;
4. depozyty w formie certyfikatów oszczędnościowych;
5. bony oszczędnościowe;
6. depozyty składane w zamian za wypłatę renty gwarantowanej lub kapitału akumulowanego w momencie przejścia na emeryturę, z uwzględnieniem depozytów w ramach emerytalnych planów oszczędnościowych,
7. obligacje typu „capital redemption”;
8. ubezpieczenia emerytalne i rentowe, w przypadku których pokrycie ryzyka umieralności lub długowieczności jest jedynie świadczeniem dodatkowym.

2. Definicja „depozytów finansowych” określona w art. 135a ust. 4 dyrektywy 2006/112/WE nie obejmuje następujących kategorii:

1. depozyty poczynione w celu przechowania przedmiotów kolekcjonerskich lub instrumentów będących świadectwem praw, roszczeń lub tytułów własności;
2. wynajem skrytek sejfowych oraz zabezpieczonych lokali i powierzchni

Art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usług związanych z depozytem środków pieniężnych, prowadzeniem rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli, dlatego też przy wykładni ww. przepisu należy odwołać się do pojęcia „pośrednictwa”.

Prawo UE jak również polskie przepisy nie zawierają definicji „pośrednictwa” w związku z czym, w celu ich zdefiniowania należy odwołać się do wykładni językowej oraz orzecznictwa TSUE.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN „pośrednictwo” to „działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron”, „kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy”.

Natomiast w wyrokach TSUE w sprawach C-472/03 oraz C-453/05, TSUE wyjaśnił, że celem działalności pośrednika jest:

• uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,
• działalność, która nie może ograniczać się do zobowiązania do wykonania wyłącznie części czynności faktycznych związanych z umową.

W związku z powyższym, nie stanowią czynności pośrednictwa, czynności, które nie prowadzą bezpośrednio do zawarcia umowy, a jedynie mają wspierać w wykonywaniu działalności np. prowadzenie rejestru umów. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy w stosunek umowny z osobą trzecią. Cechą charakterystyczną pośrednictwa, odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, iż bezpośrednią przyczyną zawarcia umowy są działania pośrednika. Zgodnie z powyższym, usługi, których istotą jest doprowadzenie do zawarcia umowy obejmującej produkty finansowe powinny być traktowane, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie w przyszłości świadczone przez niego usługi wymienione w zdarzeniu przyszłym, mieszczą się w pojęciu pośrednictwa w świadczeniu usług związanych z depozytem środków pieniężnych, prowadzeniem rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli, a tym samym będą one korzystały ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że wszystkie czynności dystrybucyjne wymienione w zdarzeniu przyszłym, które miałby świadczyć w imieniu PTE na rzecz DFE korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 grudnia 2015 r. nr IPPP1/4512-1252/15-2/lgo w której czytamy „mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawcy, świadczone przez niego na rzecz DFE usługi pośrednictwa w zawieraniu umów o prowadzenie IKE i IKZE korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 UoVAT”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady, stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Stosownie do art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 40 zwolnienie dla świadczonych usług w zakresie depozytów środków pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Warto przy tym podkreślić, że zgodnie z powszechnym znaczeniem „depozyt” oznacza „pieniądze oddane na przechowanie na warunkach określonych w umowie” (tak elektroniczny słownik języka polskiego PWN).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 1a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 1776) IKZE to wyodrębniony zapis w rejestrze uczestników funduszu inwestycyjnego, wyodrębniony rachunek papierów wartościowych lub inny rachunek, na którym zapisywane są instrumenty finansowe niebędące papierami wartościowymi oraz rachunek pieniężny służący do obsługi takich rachunków w podmiocie prowadzącym działalność maklerską, lub wyodrębniony rachunek w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym, wyodrębniony rachunek bankowy w banku, wyodrębniony rachunek IKZE w dobrowolnym funduszu emerytalnym, prowadzone na zasadach określonych ustawą, a w zakresie w niej nieuregulowanym - na zasadach określonych w przepisach właściwych dla tych rachunków i rejestrów.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca czynny podatnik podatku VAT, rozważa zawarcie umowy dystrybucyjnej IKZE z Powszechnym Towarzystwem Emerytalnym (dalej PTE).

Zgodnie z umową Spółka zobowiązana byłaby do wykonywania w imieniu PTE czynności dystrybucyjnych na rzecz Dobrowolnego Funduszu Emerytalnego (dalej DFE), na które składałoby się:

1. podejmowanie czynności faktycznych mających na celu skłonienie jak największej liczby osób do przystąpienia do DFE lub pozostania jego członkiem (dalej Oszczędzający) oraz zasilenia rachunku IKZE,
2. zawieranie umów na podstawie, których następuje uzyskanie członkostwa w DFE,
3. wykonywanie innych czynności powierzonych przez PTE koniecznych dla zapewnienia prawidłowej obsługi Oszczędzających w tym. w szczególności przyjmowanie oświadczeń i deklaracji i przekazywanie ich do PTE.
   
   

Ww. czynności będą świadczone przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem.

W ocenie Wnioskodawcy wszystkie powyższe czynności świadczone na rzecz PTE, będą stanowić jedną kompleksową usługę i według Wnioskodawcy w ten sam sposób będą one traktowane przez PTE. Czynności te są niezbędne, bez których nie doszłoby do zawarcia umowy przystąpienia do DFE lub pozostania jego członkiem oraz zasilenia rachunku IKZE dokonywanych przez PTE na rzecz ostatecznych klientów. Przyjmowanie oświadczeń i deklaracji i przekazywanie ich do PTE w ocenie Wnioskodawcy będą prowadziły do zawarcia umowy. Czynności te będą usługami pośrednictwa w świadczeniu usług, rozumiane jako świadczenie usług przez podmiot, który nie jest żadną ze stron umowy, a celem pośrednictwa będzie uczynienie wszystkiego co możliwe, aby strony zawarły umowę, a sam Wnioskodawca nie będzie mieć żadnego interesu w zakresie treści umowy. Wnioskodawca będzie wykonywać usługi w imieniu PTE i na rzecz DFE. W ramach czynności wykonywanych na rzecz PTE Wnioskodawca nie będzie udzielać porad, ani nie będzie wskazywać sposobu postępowania w jakieś sprawie, nie będzie również udzielać zaleceń, porad zwłaszcza ekonomicznych.

W celu zdefiniowania jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa finansowego, o których mowa w ww. przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem TSUE. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej, mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; występowanie w roli łącznika lub rozjemcy. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, pośredniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo. Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, iż bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema osobami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią. W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05, gdzie TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.”

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, w kwestii znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13B(d)(5), iż „odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

Kontynuując kwestię odróżnienia pośrednictwa od innych usług, warto przytoczyć wyrok w sprawie Volker Ludwig (wyrok TSUE z dnia 21 czerwca 2007r., C-453/05). Niemiecki podatnik był subagentem, działającym na rzecz spółki DVAG, która z kolei występowała w imieniu instytucji kredytowej. Zakres czynności V. Ludwiga obejmował wyszukiwanie klientów, prowadzenie z nimi rozmów, przedstawienie oferty. W przypadku zawarcia umowy kredytu DVAG otrzymywała prowizję od instytucji kredytowej V. Ludwig zaś – prowizję od DVAG. Zdaniem TSUE ani okoliczność działania podatnika jako subagenta, ani dokonywanie dodatkowo doradztwa majątkowego (które jeśli ma charakter pomocniczy, to dzieli skutki podatkowe pośrednictwa kredytowego) – zwolnienia nie wykluczają. Trybunał wyszedł też z zasady neutralności VAT, zauważając, że podatnicy muszą mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który ekonomicznie byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na opodatkowanie czynności (wyrok TSUE z dnia 25 lutego 1999r., C-349/96).

Zatem biorąc pod uwagę opis zdarzenia oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że opisane we wniosku usługi polegające na podejmowaniu czynności faktycznych mających na celu skłonienie jak największej liczby osób do przystąpienia do DFE lub pozostania jego członkiem (dalej Oszczędzający) oraz zasilenia rachunku IKZE, zawieraniu umów na podstawie, których następuje uzyskanie członkostwa w DFE oraz wykonywaniu innych czynności powierzonych przez PTE koniecznych dla zapewnienia prawidłowej obsługi Oszczędzających w tym, w szczególności przyjmowaniu oświadczeń i deklaracji i przekazywaniu ich do PTE będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.