2019.02.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.679.2018.4.WH
z 1 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2018 r. (data wpływu 15 października 2018 r.) uzupełnionym w dniu 4 stycznia 2019 r. (data wpływu 7 stycznia 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 17 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania Nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej i korekty podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania Nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej i korekty podatku naliczonego.

Wniosek uzupełniony został w dniu 4 stycznia 2019 r. (data wpływu 7 stycznia 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 17 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca pozostaje we wspólności majątkowej z żoną …, która nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca wraz z żoną są współwłaścicielami jako małżonkowie pozostający we wspólności majątkowej nieruchomości gruntowej zabudowanej położonej w miejscowości K. Małżonkowie nabyli powyższą nieruchomość na podstawie darowizny od rodziców żony Wnioskodawcy w 1994 roku. Nieruchomość została powiększona w wyniku zakupu sąsiednich działek przez małżonków (dalej łącznie: „Nieruchomość”).

W 1996 roku Nieruchomość została wprowadzona do majątku działalności gospodarczej jednego z małżonków, tj. Wnioskodawcy, prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, który postawił na tej Nieruchomości budynki gospodarcze. Wnioskodawca wybudował na Nieruchomości następujące budynki gospodarcze:

stary salon samochodowy - oddany do użytkowania w roku 1999;
warsztat samochodowy - oddany do użytkowania w roku 2002;
nowy salon samochodowy - oddany do użytkowania w roku 2016;
stacja kontroli pojazdów - oddany do użytkowania w roku 1996 roku.

oraz infrastrukturę techniczną obiektu (ogrodzenia, parkany, przewody elektroenergetyczne przesyłowe i rozdzielcze, przewody rozdzielcze gazu i sprężonego powietrza, przewody rozdzielcze sieci wodociągowej, przewody sieci kanalizacyjnej, ulice i place, zbiorniki podziemne) zbudowaną i modernizowaną w latach 1996 -2016.

W stosunku do budynków znajdujących się na Nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało odliczenie podatku VAT.

Wnioskodawca jako przedsiębiorca oddał w dzierżawę Nieruchomość spółce kapitałowej powiązanej z nim osobowo, tj. D. Spółka z o.o. Dzierżawa nie obejmowała stacji kontroli pojazdów. W dniu 2 stycznia 2011 r. Wnioskodawca wraz z żoną wspólnie zawarli kolejną umowę dzierżawy Nieruchomości ze spółką kapitałową powiązano z nimi osobowo, tj. D. Spółka z o.o., na mocy której oddali tej spółce Nieruchomość do używania i pobierania pożytków. Spółka kapitałowa przeznaczyła Nieruchomość do prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży i serwisowania samochodów osobowych. Z tytułu dzierżawy nieruchomości Wnioskodawca odprowadzał podatek VAT.

Wnioskodawca podatek dochodowy z tytułu uzyskiwania przychodu z ww. dzierżawy rozlicza obecnie wyłącznie w ramach swojej działalności gospodarczej. Wnioskodawca rozlicza swoje dochody z działalności gospodarczej według opodatkowania liniowego w stawce 19%.

Wnioskodawca do dnia dzisiejszego prowadzi dalej jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje amortyzacji Nieruchomości jako środka trwałego należącego do przedsiębiorstwa.

Obecnie z powodu podeszłego wieku i słabszego zdrowia Wnioskodawca postanowił ograniczyć zakres prowadzonej działalności gospodarczej i zawodowej. W tym celu od roku 2019 Wnioskodawcy zamierzają zmienić model współpracy ze spółką D. Spółka z o.o. Wnioskodawca planuje wraz z żoną zawrzeć z ww. Spółką umowę na mocy której zarządzanie Nieruchomością w najszerszym możliwie zakresie zostanie zcedowane na Spółkę-Dzierżawcę. W ramach tej umowy Spółka przejmie całkowitą odpowiedzialność za zarządzanie Nieruchomością oraz za utrzymanie jej w stanie zdatnym do użytku. Spółka ponosić będzie również wszelkie ciężary i koszty związane z Nieruchomością, zarówno cywilno-, jak i publiczno- prawne, w tym opłaty za media, podatki i inne opłaty publiczne, nie wyłączając kar administracyjnych jakie mogą być nałożone na właściciela nieruchomości. Wnioskodawca w swojej działalności gospodarczej nie będzie więc w żaden sposób zajmować się nieruchomością. To samo dotyczy zatrudnionych przez jego przedsiębiorstwo pracowników i zleceniobiorców. Wnioskodawca będzie rozliczał podatek VAT z tytułu najmu nieruchomości.

Dodatkowo Nieruchomość zostanie nieodpłatnie przeniesiona z majątku przedsiębiorstwa z powrotem do majątku Wnioskodawcy i jego małżonki. Zostanie ona wykreślona z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W konsekwencji Wnioskodawca zaniecha również jej dalszej amortyzacji.

Należy podkreślić, że z dzierżawy wyłączona była, jest i będzie część Nieruchomości, tj. budynek Stacji Kontroli Pojazdów. Budynek ten był i dalej będzie używany przez Wnioskodawcę do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej.

Nowa umowa najmu nieruchomości ma być zawarta przez obojga małżonków. Wnioskodawca będzie rozliczał podatek VAT z tytułu najmu nieruchomości bez małżonki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy nieodpłatne przekazanie Nieruchomości z majątku firmowego jednego z małżonków z powrotem do majątku prywatnego obojga małżonków podlega podatkowi od towarów i usług?
Czy nieodpłatne przekazanie Nieruchomości z majątku firmowego jednego z małżonków z powrotem do majątku prywatnego obojga małżonków spowoduje konieczność korekty podatku naliczonego od wydatków poniesionych na budowę budynków gospodarczych na Nieruchomości?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy w niniejszej sprawie nieodpłatne przekazanie Nieruchomości z majątku firmowego jednego z małżonków z powrotem do majątku prywatnego obojga małżonków nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wynika to z faktu, że Nieruchomość jako towar będzie bowiem w rozumieniu przepisów ustawy o VAT wykorzystywana przez Wnioskodawcę w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany wynajem budynku w ramach tzw. najmu prywatnego. Zatem Wnioskodawca w świetle ustawy o VAT będzie nadal prowadzić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych - w sytuacji gdy będzie ona w dalszym ciągu wykorzystywana do działalności gospodarczej - nie będzie rodziła obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego i zwrotu podatku VAT. Powyższe potwierdza Interpretacja indywidualna z dnia 26 lipca 2013 r., IPTPP4/443-284/13-4/UNR oraz Interpretacja indywidualna z dnia 22 lipca 2014 r., IPTPP1/443-317/14-5/RG, zgodnie z którą podatnik nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu wycofania z ewidencji środków trwałych nieruchomości, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, a następnie przeniesionych do majątku prywatnego celem przeznaczenia na wynajem w ramach tzw. najmu prywatnego. Czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych - w sytuacji gdy będą one w dalszym ciągu wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych - nie będzie rodzić żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług, w tym obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego. Znalazło to również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 października 2010 r. nr ITPP2/443-569/10/AD i Dyrektora izby Skarbowej w Łodzi z dnia 30 września 2013 r. nr IPTPP4/443-528/13-2/U NR.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy - Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż upłynął już okres wymieniony w ww. artykule zobowiązujący do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego, jak również ze względu na fakt, że najem prywatny nieruchomości użytkowej stanowi w myśl ustawy o VAT działalność gospodarczą.

W świetle art. 91 ust 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. W myśl art. 91 ust 6 ustawy w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi Jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy o VAT).

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wybudował na Nieruchomości następujące budynki gospodarcze oraz obiekty budowlane, które zostaną wykreślone z ewidencji jego środków trwałych:

stary salon samochodowy - oddany do użytkowania w roku 1999;
warsztat samochodowy - oddany do użytkowania w roku 2002;
nowy salon samochodowy - oddany do użytkowania w noku 2016; oraz
infrastruktura techniczna obiektu (ogrodzenia, parkany, przewody elektroenergetyczne przesyłowe i rozdzielcze, przewody rozdzielcze gazu I sprężonego powietrza, przewody rozdzielcze sieci wodociągowej, przewody sieci kanalizacyjnej, ulice i place, zbiorniki podziemne) zbudowana i modernizowana w latach 1996 - 2016.

Nie ulega wątpliwościom, że korekta nie może dotyczyć pierwszych dwóch budynków, gdyż upłynął już okres 10 lat od oddania ich do użytkowania. Potwierdza to Interpretacja Indywidualna z dnia 28 lipca 2013 r., IPTPP4/443-284/13-4/UNR, zgodnie z którą: „Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy - po oddaniu do użytkowania - w 120 miesięcznym okresie korekty - dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, tzn. wykorzystywana jest zarówno na cele związane z działalnością gospodarczą, jak i na inne cele, w tym cele prywatne podatnika bądź jego pracowników”.

Jednakże korekta nie będzie jednak również dotyczyć budynku nr 3 i nr 4 ze względu na fakt, że w niniejszej sprawie nie nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem nie nastąpi przekazanie budynku na cele osobiste. Przedmiotowy budynek jako towar będzie bowiem w rozumieniu przepisów ustawy o VAT wykorzystywany przez Wnioskodawców w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany wynajem budynku w ramach tzw. najmu prywatnego. Zatem Wnioskodawcy w świetle ustawy o VAT będą nadal prowadzić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych - w sytuacji gdy będzie ona w dalszym ciągu wykorzystywana do działalności gospodarczej - nie będzie rodziła obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego i zwrotu podatku VAT. Powyższe potwierdza Interpretacja indywidualna z dnia 26 lipca 2013 r., IPTPP4/443-284/13-4/UNR oraz Interpretacja indywidualna z dnia 22 lipca 2014 r., IPTPP1/443-317/14-5/RG.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobowiązany dokonać korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2016, str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazanie), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 146aa. ust. 1 pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, „prywatny” najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca wraz z żoną są współwłaścicielami jako małżonkowie pozostający we wspólności majątkowej nieruchomości gruntowej zabudowanej położonej w miejscowości K. Małżonkowie nabyli powyższą nieruchomość na podstawie darowizny od rodziców żony Wnioskodawcy w 1994 roku. W 1996 roku Nieruchomość została wprowadzona do majątku działalności gospodarczej jednego z małżonków, tj. Wnioskodawcy, prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, który postawił na tej Nieruchomości budynki gospodarcze. Wnioskodawca wybudował na Nieruchomości następujące budynki gospodarcze:

stary salon samochodowy - oddany do użytkowania w roku 1999;
warsztat samochodowy - oddany do użytkowania w roku 2002;
nowy salon samochodowy - oddany do użytkowania w roku 2016;
stacja kontroli pojazdów - oddany do użytkowania w roku 1996 roku.

W stosunku do budynków znajdujących się na Nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało odliczenie podatku VAT. Wnioskodawca jako przedsiębiorca oddał w dzierżawę Nieruchomość spółce kapitałowej powiązanej z nim osobowo, tj. D. Spółka z o.o. Dzierżawa nie obejmowała stacji kontroli pojazdów. W dniu 2 stycznia 2011 r. Wnioskodawca wraz z żoną wspólnie zawarli kolejną umowę dzierżawy Nieruchomości ze spółką kapitałową powiązano z nimi osobowo, tj. D. Spółka z o.o., na mocy której oddali tej spółce Nieruchomość do używania i pobierania pożytków. Spółka kapitałowa przeznaczyła Nieruchomość do prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży i serwisowania samochodów osobowych. Z tytułu dzierżawy nieruchomości Wnioskodawca odprowadzał podatek VAT. Obecnie z powodu podeszłego wieku i słabszego zdrowia Wnioskodawca postanowił ograniczyć zakres prowadzonej działalności gospodarczej i zawodowej. W tym celu od roku 2019 Wnioskodawca zamierza zmienić model współpracy ze spółką D. Spółka z o.o. Wnioskodawca planuje wraz z żoną zawrzeć z ww. Spółką umowę na mocy której zarządzanie Nieruchomością w najszerszym możliwie zakresie zostanie zcedowane na Spółkę-Dzierżawcę. Wnioskodawca będzie rozliczał podatek VAT z tytułu najmu nieruchomości. Dodatkowo Nieruchomość zostanie nieodpłatnie przeniesiona z majątku przedsiębiorstwa z powrotem do majątku Wnioskodawcy i jego małżonki. Zostanie ona wykreślona z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W konsekwencji Wnioskodawca zaniecha również jej dalszej amortyzacji. Z dzierżawy wyłączona była, jest i będzie część Nieruchomości, tj. budynek Stacji Kontroli Pojazdów. Budynek ten był i dalej będzie używany przez Wnioskodawcę do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczy tego, czy nieodpłatne przekazanie Nieruchomości z majątku firmowego z powrotem do majątku prywatnego podlega podatkowi od towarów i usług oraz czy zachodzi konieczność korekty podatku naliczonego od wydatków poniesionych na budowę budynków gospodarczych znajdujących się na Nieruchomości.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do Nieruchomości, tj. budynków gospodarczych (stary salon samochodowy, warsztat samochodowy, nowy salon samochodowy) oraz infrastruktury technicznej obiektu, którą Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowa nieruchomości – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego nie będzie przekazana do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będzie wykorzystywana na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem jej do wynajmu, będzie nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wskazać należy, że Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych składników majątkowych w najem poza dotychczasową działalność gospodarczą – na gruncie ustawy o VAT – skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie Nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, które na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy są opodatkowane podatkiem VAT.

Odnosząc się w konsekwencji do kwestii korekty podatku naliczonego oraz zwrotu odliczonego podatku wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2−10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2−6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4).

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 91 ust. 6 ustaw, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a).

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w odniesieniu do nieruchomości mającej być przedmiotem najmu gdyż:

przekazanie opisanej w złożonym wniosku Nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy celem jej wynajmu nie będzie stanowiło zmiany w sposobie jej wykorzystania, w szczególności nie będzie stanowiło czynności zwolnionej od podatku;

przedmiotowa Nieruchomość nadal będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, do czynności opodatkowanych, tj. wynajmu.

Nie nastąpi więc w tym przypadku zmiana przeznaczenia Nieruchomości.

W świetle powyższych okoliczności, wycofanie z działalności gospodarczej Nieruchomości, w odniesieniu do której Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, nie będzie skutkowało koniecznością naliczenia podatku należnego od wycofanego majątku jak również Wnioskodawca nie będzie musiał korygować odliczonego wcześniej podatku VAT, w sytuacji gdy ten najem prywatny będzie nadal czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że nieodpłatne przekazanie Nieruchomości z majątku firmowego z powrotem do majątku prywatnego w sytuacji gdy będzie ona nadal wykorzystywana do czynności opodatkowanych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a także nie będzie rodzić konsekwencji dokonania korekty podatku naliczonego o której mowa w art. 91 należy uznać za prawidłowe.

Organ wskazuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług natomiast w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin