Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.32.2019.1.RD
z 31 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2018 r. (data wpływu 16 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji dokonanych w okresie od dnia 25 marca 2013 r. do dnia 31 marca 2013 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji dokonanych w okresie od dnia 25 marca 2013 r. do dnia 31 marca 2013 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka M (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) z siedzibą w Tajwanie zajmuje się handlem hurtowym częściami i akcesoriami do pojazdów samochodowych. Towar jest nabywany przez Spółkę na terytorium państwa trzeciego, a następnie sprzedawany w Polsce na rzecz Nabywcy będącego polskim podatnikiem VAT i posiadającego siedzibę działalność w Polsce.

Spółka została zarejestrowana w 11/2017 jako podatnik VAT w Polsce z mocą wsteczną tj. od 12/2012.

W momencie fizycznego dokonywania transakcji do dnia złożenia dokumentów rejestracyjnych jako polski podatnik VAT tj. do dnia 28 listopada 2017 r., Wnioskodawca nie był zarejestrowany dla celów VAT w Polsce i nie rozliczał podatku VAT z tytułu realizowanych w Polsce transakcji.

Spółka w dniu 28 listopada 2017 r. złożyła zaległe deklaracje VAT-7 do Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz uiściła zaległy podatek VAT należny wraz z odsetkami za zwłokę.

Spółka w 2018 r. wystawiła jako polski podatnik VAT faktury dokumentujące sprzedaż towarów na terytorium kraju od momentu rejestracji. Spółka, celem udokumentowania sprzedaży krajowej na rzecz Nabywcy w okresie od dnia 1 grudnia 2012 r. do dnia 24 marca 2013 r., wystawiła faktury na zasadach reverse charge oraz dla dostaw które zostały dokonane po dniu 24 marca 2013 r., dla których obowiązek podatkowy powstał po dniu 1 kwietnia 2013 r. faktury dokumentujące sprzedaż towarów z podatkiem VAT należnym 23%.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.) Spółka przyjęła, że obowiązek podatkowy z tytułu dostaw krajowych dokonywanych na rzecz Nabywcy w 2013 r. powstawał w ciągu siedmiu dni od dnia dokonania dostawy z uwagi na fakt, iż faktury dokumentujące te dostawy zostały wystawione w 2018 r.

Spółka pierwotnie uznała, że w stosunku do dostaw zrealizowanych w okresie od dnia 25 marca 2013 r. do dnia 31 marca 2013 r., dla których obowiązek podatkowy powstał po dniu 1 kwietnia 2013 r., jest zobligowana do rozliczenia podatku VAT należnego, wobec czego wystawiła faktury dokumentujące te transakcje z wykazanym podatkiem VAT należnym - 23%. Wystawione przez Spółkę faktury nie zostały zaakceptowane przez Nabywcę. Zdaniem Nabywcy dostawy towarów dokonane po dniu 24 marca 2013 r., w stosunku do których obwiązek podatkowy powstał po dniu 1 kwietnia 2013 r. powinny być opodatkowane na zasadach obowiązujących w momencie dokonania dostawy tj. na zasadach reverse charge.

Po ponownej weryfikacji przepisów obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2013 r. Spółka wystawiła faktury korygujące in minus tj. korygujące stawkę podatku VAT z 23 % na rozliczenie na zasadach reverse charge.

Spółka podzieliła zdanie Nabywcy, że dostawy towarów dokonane po dniu 24 marca 2013 r. w stosunku do których obowiązek podatkowy powstał po dniu 1 kwietnia 2013 r. powinny być opodatkowane na zasadach reverse charge.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż towarów w okresie od dnia 25 marca 2013 r. do dnia 31 marca 2013 r., w stosunku do których, z uwagi na brak wystawiania faktury w terminie 7 dni od dnia dokonania dostawy towarów obowiązek podatkowy powstał po dniu 1 kwietnia 2013 r., powinna zostać opodatkowana przez Nabywcę towarów na zasadach reverse charge?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż towarów w okresie od dnia 25 marca 2013 r. do dnia 31 marca 2013 r., w stosunku do których z uwagi na brak wystawiania faktury w terminie 7 dni od dnia dokonania dostawy towarów obowiązek podatkowy powstał po dniu 1 kwietnia 2013 r., powinna zostać opodatkowana przez Nabywcę towarów na zasadach reverse charge.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W związku z powyższym oraz z uwagi na fakt, iż Spółka nie posiada w Polsce ani siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, co w zakresie stałego miejsca prowadzenia działalności zostało potwierdzoną interpretacją wspólną z dnia 12.06.2018 r. sygn. 0114-KDIPl-2.4012.144.2018.1.JŻ dostawy dokonywane przez Spółkę na rzecz Nabywcy do dnia 1 kwietnia 2013 r. były i powinny były być rozliczane na zasadach odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.), jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Spółka wystawiła faktury dokumentujące dostawę towarów dopiero w roku 2018, w związku z czym obowiązek podatkowy m.in. dla dostaw dokonanych w okresie od dnia 25 marca 2013 r. do dnia 31 marca 2013 r. powstał 7 dnia od dnia wydania towaru.

Z uwagi na brak przepisów przejściowych regulujących sposób opodatkowania dostaw towarów w okresie przejściowym, tj. dostaw towarów dokonywanych przed dniem 1 kwietnia 2013 r., co do których obowiązek podatkowy powstanie po dniu 1 kwietnia 2013 r., za prawidłowością zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia przemawia podejście przedstawione w broszurze informacyjnej Ministerstwa Finansów dotyczącej najważniejszych zmian w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 r., opublikowanej na oficjalnej stronie Ministerstwa.

Zgodnie z tym dokumentem „Odnośnie zasad rozliczania dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca najważniejszą zmianą jest przejście z rozliczania jej z wykorzystaniem mechanizmu odwróconego obciążenia na rozliczenie na zasadach ogólnych, w przypadku gdy podatnik zagraniczny jest zarejestrowany w Polsce dla celów VAT, zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT (art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a). Zmiany dotyczące dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca mają zastosowanie do dostaw dokonanych od 1 kwietnia 2013 r.”

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dostawy towarów dokonanych między 25 a 31 marca 2013 r. należy rozliczyć na podstawie przepisów obowiązujących w okresie dokonywania dostaw, tj. na zasadach reverse charge. Zdaniem Spółki w momencie dokonywania dostaw między 25 a 31 marca 2013 r. nie mogła ustalić sposobu ich rozliczenia na podstawie przepisów, które weszły w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów na terytorium kraju,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Podatek od towarów i usług jest podatkiem terytorialnym, wobec czego jest on naliczany od transakcji, które mają miejsce, bądź traktowane są jako mające miejsce na terytorium kraju tj. Rzeczypospolitej Polskiej

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy (obowiązującego do dnia 31 marca 2014 r.) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy (obowiązującego do dnia 31 marca 2014 r.) jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka (Wnioskodawca) z siedzibą w Tajwanie zajmuje się handlem hurtowym częściami i akcesoriami do pojazdów samochodowych. Towar jest nabywany przez Spółkę na terytorium państwa trzeciego, a następnie sprzedawany w Polsce na rzecz Nabywcy będącego polskim podatnikiem VAT i posiadającego siedzibę działalności w Polsce. Spółka została zarejestrowana w listopadzie 2017 jako podatnik VAT w Polsce z mocą wsteczną tj. od grudnia 2012. W momencie fizycznego dokonywania transakcji do dnia złożenia dokumentów rejestracyjnych jako polski podatnik VAT tj. do dnia 28 listopada 2017 r., Wnioskodawca nie był zarejestrowany dla celów VAT w Polsce i nie rozliczał podatku VAT z tytułu realizowanych w Polsce transakcji. Spółka w dniu 28 listopada 2017 r. złożyła zaległe deklaracje VAT-7 do Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz uiściła zaległy podatek VAT należny wraz z odsetkami za zwłokę. Spółka w 2018 r. wystawiła jako polski podatnik VAT faktury dokumentujące sprzedaż towarów na terytorium kraju od momentu rejestracji. Spółka, celem udokumentowania sprzedaży krajowej na rzecz Nabywcy w okresie od dnia 1 grudnia 2012 r. do dnia 24 marca 2013 r., wystawiła faktury na zasadach reverse charge oraz dla dostaw które zostały dokonane po dniu 24 marca 2013 r., dla których obowiązek podatkowy powstał po dniu 1 kwietnia 2013 r. faktury dokumentujące sprzedaż towarów z podatkiem VAT należnym 23%. Po ponownej weryfikacji przepisów obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2013 r. Spółka wystawiła faktury korygujące in minus tj. korygujące stawkę podatku VAT z 23% na rozliczenie na zasadach reverse charge. Spółka podzieliła zdanie Nabywcy, że dostawy towarów dokonane po dniu 24 marca 2013 r. w stosunku do których obowiązek podatkowy powstał po dniu 1 kwietnia 2013 r. powinny być opodatkowane na zasadach reverse charge. Jednocześnie w treści wniosku wskazano, że Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania dostaw towarów dokonanych na rzecz polskiego kontrahenta w okresie od dnia 25 marca 2013 r. do dnia 31 marca 2013 r., w stosunku do których obowiązek podatkowy powstał po dniu 1 kwietnia 2013 r.

Odnosząc się do niniejszej kwestii wskazać należy, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011 r. do dnia 31 marca 2013 r.) podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Na mocy art. 17 ust. 5 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się:

1. jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6;
2. do dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, jeżeli nabywcą jest podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Natomiast, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. do 30 czerwca 2015 r.) podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   
   

Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do dostaw towarów dokonywanych przez Wnioskodawcę w okresie od dnia 25 marca 2013 r. do dnia 31 marca 2013 r., w stosunku do których obowiązek podatkowy powstał po dniu 1 kwietnia 2013 r. to kontrahent Wnioskodawcy (Nabywca) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy obowiązującego w stanie prawnym w momencie dokonywania dostaw, tj. w brzmieniu obowiązującym między 25 a 31 marca 2013 r. jest zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu tych dostaw.

Należy zauważyć, że w odniesieniu do przedmiotowych dostaw spełnione są wszelkie przesłanki o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r. tj. dostawca jest podmiotem zagranicznym posiadającym siedzibę w Tajwanie i nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, zaś nabywca towarów jest podatnikiem podatku VAT z siedzibą działalności gospodarczej na terytorium kraju. W przedmiotowym przypadku to moment dokonania dostawy towarów a nie moment powstania obowiązku podatkowego decyduje, które brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy należy zastosować w celu ustalenia opodatkowania dokonanych przez Wnioskodawcę dostaw. Dostawa towarów dokonywana była w okresie od 25 marca 2013 r. do 31 marca 2013 r. dlatego art. 17 ust. 1 pkt 5 w brzmieniu do 31 marca 2013 r. będzie miał zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy że dostawy towarów dokonane w okresie od dnia 25 marca 2013 r. do dnia 31 marca 2013 r., w stosunku do których obowiązek podatkowy powstał po dniu 1 kwietnia 2013 r., powinny zostać opodatkowane przez Nabywcę towarów na zasadach reverse charge należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.