Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.633.2018.2.NK
z 4 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2018 r. (data wpływu 27 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy pojazdów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy pojazdów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.) o wskazanie przepisów mających być przedmiotem interpretacji oraz doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego i własnego stanowiska Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Czynny podatnik podatku VAT „X” Sp. z o.o. (zwany dalej „Wnioskodawcą”, „Zainteresowanym”, „Spółką”) jest producentem nadwozi samochodów ciężarowych oraz jest producentem przyczep i naczep. W październiku 2018 r. Wnioskodawca wyprodukował dla zamawiającego 3 szt. nadwozi do przewozu żywności (typ izoterma) i zamontował te izotermy na podwoziach samochodu ciężarowego scania (podwozia scania były własnością zamawiającego). Wykonane zostały również przez Zainteresowanego dla tego samego zamawiającego 3 szt. przyczep ciężarowych (typ izoterma). W dniu 10 października 2018 r. pojazdy, razem 6 sztuk, były gotowe do odbioru. W dniu 10 października 2018 r. zostały wystawione faktury – zgodnie z życzeniem klienta. W tym dniu 10 października 2018 r. pojazdy zostały wyrejestrowane z magazynu wyrobów gotowych (wystawiono dokument magazynowy WZ) – ww. pojazdy przestały być własnością Spółki (art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ze zmianami). Przejęcie pojazdów w dniu 10 października 2018 r. zamawiający potwierdził podpisem na dokumencie magazynowym WZ.

Ww. pojazdy pozostały na terenie firmy Wnioskodawcy do dnia 8 listopada 2018 r. W tym czasie zewnętrzne firmy specjalistyczne spoza Spółki na zlecenie zamawiającego (właściciela pojazdów) wykonały montaż wind oraz montaż agregatów chłodzących. Windy i agregaty nie były własnością Zainteresowanego. W tym również czasie zamawiający rejestrował pojazdy w odpowiednim wydziale komunikacji.

Pojazdy (6 sztuk) wyjechały z terenu firmy Wnioskodawcy w listopadzie (okres 02 08.11.2018 r.). Na okoliczność przekroczenia bramy firmy Zainteresowanego zostały sporządzone protokoły, potwierdzające wyjazd pojazdów (potwierdzenie opuszczenia terenu Spółki przez konkretne produkty ze względu na prowadzoną wewnętrzną kontrolę w tym zakresie).

W związku z tym, że pojazdy zostały wydane zamawiającemu w dniu 10 października 2018 r., Wnioskodawca przyjął, że dostawa pojazdów (6 sztuk) miała miejsce w październiku 2018 r. (dokładnie 10 października 2018 r.). Z tą datą powstał również obowiązek podatkowy – VAT należny.

Ponadto w piśmie z dnia 18 stycznia 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie do wniosku – Zainteresowany wskazał, że Spółka dokonała przeniesienia praw do rozporządzania towarem w dniu 10 października 2018 r. – potwierdza to dowód magazynowy WZ z dnia 10 października 2018 r. (wydanie towaru), który podpisał pod tą datą odbiorca towaru. W tym dniu miała miejsce dostawa towarów, a także powstał obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatnik „X” prawidłowo zakwalifikował dostawę pojazdów oraz powstanie obowiązku podatkowego na dzień 10 października 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka prawidłowo zakwalifikowała dostawę pojazdów na dzień 10 października 2018 r. Dzień ten strony (producent i zamawiający) uzgodniły, jako dzień odbioru nadwozi i przyczep oraz dzień wystawienia faktur sprzedaży. W tej dacie nastąpiło przeniesienie na zamawiającego prawa do rozporządzenia pojazdami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ze zmianami).

Ponadto w piśmie z dnia 18 stycznia 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie do wniosku – Zainteresowany wskazał, że Spółka ustaliła datę dostawy (przeniesienia praw do dysponowania towarem) oraz datę powstania obowiązku podatkowego na dzień 10 października 2018 r. Datę dostawy potwierdza podpisany przez wydającego towar i odbierającego towar (przez sprzedawcę i nabywcę) w dniu 10 października 2018 r. dokument WZ. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dostawy towaru, czyli także w dniu 10 października 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Z kolei przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z zasadą ogólną, wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl ust. 2 powołanego przepisu, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi – art. 19a ust. 3 ustawy.

Przepis ust. 3 – stosownie do art. 19a ust. 4 ustawy – stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

Na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik podatku VAT – jest producentem nadwozi samochodów ciężarowych oraz jest producentem przyczep i naczep. W październiku 2018 r. Wnioskodawca wyprodukował dla zamawiającego 3 szt. nadwozi do przewozu żywności (typ izoterma) i zamontował te izotermy na podwoziach samochodu ciężarowego scania (podwozia scania były własnością zamawiającego). Wykonane zostały również przez Zainteresowanego dla tego samego zamawiającego 3 szt. przyczep ciężarowych (typ izoterma). W dniu 10 października 2018 r. pojazdy, razem 6 sztuk, były gotowe do odbioru. W dniu 10 października 2018 r. zostały wystawione faktury – zgodnie z życzeniem klienta. W tym dniu 10 października 2018 r. pojazdy zostały wyrejestrowane z magazynu wyrobów gotowych (wystawiono dokument magazynowy WZ) – ww. pojazdy przestały być własnością Spółki (art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ze zmianami). Przejęcie pojazdów w dniu 10 października 2018 r. zamawiający potwierdził podpisem na dokumencie magazynowym WZ. Ww. pojazdy pozostały na terenie firmy Wnioskodawcy do dnia 8 listopada 2018 r. W tym czasie zewnętrzne firmy specjalistyczne spoza Spółki na zlecenie zamawiającego (właściciela pojazdów) wykonały montaż wind oraz montaż agregatów chłodzących. Windy i agregaty nie były własnością Zainteresowanego. W tym również czasie zamawiający rejestrował pojazdy w odpowiednim wydziale komunikacji. Pojazdy (6 sztuk) wyjechały z terenu firmy Wnioskodawcy w listopadzie (okres 02-08.11.2018 r.). Na okoliczność przekroczenia bramy firmy Zainteresowanego zostały sporządzone protokoły, potwierdzające wyjazd pojazdów (potwierdzenie opuszczenia terenu Spółki przez konkretne produkty ze względu na prowadzoną wewnętrzną kontrolę w tym zakresie). W związku z tym, że pojazdy zostały wydane zamawiającemu w dniu 10 października 2018 r., Wnioskodawca przyjął, że dostawa pojazdów (6 sztuk) miała miejsce w październiku 2018 r. (dokładnie 10 października 2018 r.). Z tą datą powstał również obowiązek podatkowy – VAT należny. Spółka dokonała przeniesienia praw do rozporządzania towarem w dniu 10 października 2018 r. – potwierdza to dowód magazynowy WZ z dnia 10 października 2018 r. (wydanie towaru), który podpisał pod tą datą odbiorca towaru. W tym dniu miała miejsce dostawa towarów, a także powstał obowiązek podatkowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Zainteresowany prawidłowo zakwalifikował dostawę pojazdów oraz powstanie obowiązku podatkowego na dzień 10 października 2018 r.

Jak wynika z przywołanego wcześniej art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Należy wskazać, że w przypadku dostawy pojazdów obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 19a ust. 1 ustawy, gdyż w ustawie brak jest szczególnego przepisu odnoszącego się do momentu powstania obowiązku podatkowego w tym zakresie. Oznacza to, że obowiązek podatkowy z tytułu dostawy pojazdów powstaje z chwilą dokonania ich dostawy, czyli zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy – z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania pojazdem jak właściciel.

Natomiast jeśli przed dokonaniem dostawy zostanie uiszczona całość lub część należnej zapłaty – w myśl art. 19a ust. 8 ustawy – obowiązek podatkowy powstanie z tą chwilą i w części otrzymanej zapłaty.

Na podstawie art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „dostawa towarów” oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Z brzmienia tego przepisu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynosi, że pojęcie dostawy towaru nie odnosi się do przeniesienia własności w formach przewidzianych w prawie krajowym, lecz obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego rozporządzania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. Jak wskazał TSUE – cel szóstej dyrektywy mógłby zostać zagrożony, gdyby stwierdzenie dostawy towaru, która jest jedną z czynności podlegających opodatkowaniu, zależało od spełnienia warunków zmieniających się w zależności od prawa cywilnego danego państwa członkowskiego (wyroki w sprawie C-320/88 Shipping and Forwarding Enterprise Safe, pkt 7 i 8; w sprawie C-291/92 Armbrecht, pkt 13 i 14; w sprawie C-185/01 Auto Lease Holland, pkt 32 i 33, w sprawie C-25/03 HE, pkt 64).

Pojęcie dostawy towarów jest zatem pojęciem szerokim i obejmuje wszystkie transakcje, w których dochodzi do przeniesienia faktycznego lub ekonomicznego władztwa nad towarem i na skutek których nabywca będzie miał swobodę w dysponowaniu tym towarem tak jakby był jego właścicielem.

Wskazać należy, że samo wydanie faktury i karty pojazdu nie stanowi czynności, w której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Dostawa towarów ma miejsce w chwili przeniesienia na klienta prawa do dysponowania pojazdem jak właściciel i zasadniczo nie ma związku z wystawieniem faktury. Otrzymanie faktury może wyprzedzić czasowo przeniesienie owego prawa lub też nastąpić po nim. Należy przy tym zauważyć, że o przeniesieniu prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nie decyduje również fizyczne wydanie towaru, ponieważ przeniesienie prawa do towaru może nastąpić przed wydaniem towaru.

W niniejszej sytuacji – jak wskazał Wnioskodawca – Spółka dokonała przeniesienia praw do rozporządzania towarem w dniu 10 października 2018 r. – potwierdza to dowód magazynowy WZ z dnia 10 października 2018 r. (wydanie towaru), który podpisał pod tą datą odbiorca towaru.

W konsekwencji, stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu dostawy pojazdów w opisanym przypadku powstał w dniu 10 października 2018 r. kiedy zostało przeniesione na klienta prawo do rozporządzania pojazdami jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że skoro prawo do rozporządzania pojazdami jak właściciel zostało przeniesione na klienta w dniu 10 października 2018 r., to Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował dostawę pojazdów oraz powstanie obowiązku podatkowego na dzień 10 października 2018 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii zasad przechowywania pojazdów po dniu 10 października 2018 r. na terenie firmy Wnioskodawcy .

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.