Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPB2/4511-1-718/15/18-S/JK
z 5 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 2 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 156/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 11 grudnia 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2015 r. (data wpływu 31 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży udziału w nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 30 października 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację nr ILPB2/4511-1-718/15-2/WM, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni, że wbrew uznaniu organów podatkowych, zbycie przez małżonków prawa własności nieruchomości przed upływem 5 lat od dnia zawarcia umowy rozszerzającej wspólność majątkową nie wywiera skutku w postaci powstania obowiązku podatkowego.

Wnioskodawczyni na interpretację przepisów prawa podatkowego z 30 października 2015 r. nr ILPB2/4511-1-718/15-2/WM wniosła pismem z 12 listopada 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 24 listopada 2015 r. nr ILPB2/4511-2-83/15-2/JWP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni na interpretację przepisów prawa podatkowego z 30 października 2015 r. nr ILPB2/4511-1-718/15-2/WM złożyła skargę z 7 stycznia 2016 r. (data wpływu 13 stycznia 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 2 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 156/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 30 października 2015 r. nr ILPB2/4511-1-718/15-2/WM.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 2 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 156/16, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu złożył skargę kasacyjną z 28 lipca 2016 r. nr ILRP-46-159/16-2/RJ do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Pismem z dnia 19 września 2018 r. nr 0110-KWR2.4021.93.2017.1.RJ organ cofnął ww. skargę kasacyjną.

Postanowieniem z 10 października 2018 r. sygn. akt II FSK 3150/16 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie kasacyjne.

W dniu 11 grudnia 2018 r. do siedziby tut. organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 156/16.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie sprzedaży udziału w nieruchomości wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 26 marca 1975 r. przyszły mąż Wnioskodawczyni nabył w formie użytkowania wieczystego działkę budowlaną, nie będąc jeszcze w związku małżeńskim.

Związek małżeński został zawarty 19 kwietnia 1975 r.

Następnie, małżonkowie wspólnie wybudowali dom jednorodzinny i zagospodarowali działkę.

Dnia 30 marca 1998 r. dokonano przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Chcąc uregulować sprawy majątkowe, 1 lipca 2010 r. małżonkowie sporządzili umowę majątkową małżeńską rozszerzającą wspólność ustawową.

Sprzedaży nieruchomości, tj. działki i domu małżonkowie dokonali 25 czerwca 2015 r. za kwotę 400 000,00 zł.

Ze wstępnych informacji uzyskanych w urzędzie skarbowym Zainteresowana dowiedziała się, że w rozliczeniu dokonywanym za pomocą formularza PIT-39 będzie musiała zapłacić podatek dochodowy w wysokości 19% od 1/2 wartości sprzedanej nieruchomości, tj. 38 000,00 zł.

Po stronie Wnioskodawczyni wystąpiły wątpliwości, dlaczego sugeruje się Jej, aby zapłaciła podatek od 1/2 wartości sprzedanej nieruchomości choć wiadomo, że wspólność małżeńska, która jest współwłasnością łączną, cechuje bezudziałowy charakter.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zaistnieje obowiązek zapłaty podatku dochodowego w wysokości 38 000, 00 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wbrew uznaniu organów podatkowych, zbycie przez małżonków prawa własności nieruchomości przed upływem 5 lat od dnia zawarcia ww. umowy nie wywiera skutku w postaci powstania obowiązku podatkowego.

Zainteresowana stoi na stanowisku, że włączenie do majątku małżonków – w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową – nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) przez drugiego małżonka.

Wobec powyższego, w opinii Wnioskodawczyni, okres pięcioletni, o którym mowa w ww. przepisie, należy w tym przypadku liczyć od daty nabycia prawa przez małżonka, któremu przysługiwało to prawo przed jego objęciem wspólnością majątkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 156/16.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W niniejszej sprawie istotnym zatem jest ustalenie – dla celów podatkowych – daty nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości.

W tym miejscu wskazać należy, że pojęcie „nabycia” określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostało zdefiniowane w tej ustawie. W tej sytuacji jego znaczenia – w opinii Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu – należy poszukiwać na gruncie prawa cywilnego. Nie można jednak rozumieć go szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości, abstrahując od charakteru czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci nabycia własności rzeczy.

Dalej Sąd podniósł, że na gruncie niniejszej sprawy nie można badać stanu faktycznego bez uwzględnienia przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w szczególności wypracowanego przez doktrynę i orzecznictwo znaczenia i charakteru wspólności ustawowej małżeńskiej (…).

I tak, zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 950 ze zm.) – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowizn, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 kodeksu).

Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 cyt. kodeksu.

Zgodnie z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu – małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-50¹ (art. 48 Kodeksu).

Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 2 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 156/16 podniósł, że W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 kwietnia 2002 r., sygn. akt III SA 2717/00, LEX 76287 (z aprobującą glosą A. Bartosiewicza i R. Kubackiego, OSP 2003, z. 4, s. 207), powołano się na uchwałę składu 7 sędziów z dnia 17 grudnia 1996 r., sygn. FPS 7/96 (ONSA 1997, z. 2, poz. 51), w której zwrócono także uwagę na wyjątkowy – bo ograniczający swobodę dysponowania prawem własności - charakter art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., co nakazuje ścisłą jego interpretację. Sąd stwierdził też, że ewentualne wątpliwości prawne, które wystąpią przy jego stosowaniu, powinny być wyjaśniane na korzyść podatnika. W ww. wyroku, Sąd wyraził również pogląd, że umowa majątkowa rozszerzająca wspólność ustawową (art. 47 § 1 K.r.o.) jest czynnością prawną organizacyjną, której przedmiotem jest regulacja majątkowoprawnych stosunków małżonków (por. A. Dyoniak: Glosa do uchwały SN; OSP 1993, z. 5, poz. 92), a nadto stwierdził, że włączenie do majątku małżonków, w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową, nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka nie jest nabyciem tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. przez drugiego małżonka.

Skład orzekający skonstatował, że umowy majątkowej nie można utożsamiać ze zbyciem ani z nabyciem poszczególnych składników majątku, ani z nabyciem udziałów w tym majątku.

Tym samym, włączenia do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie można poczytywać jako nabycia tej nieruchomości przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 przywołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że – w przypadku Wnioskodawczyni – za datę nabycia nieruchomości, która stanowiła wcześniej majątek odrębny męża Zainteresowanej, należy przyjąć dzień, w którym małżonek nabył tę nieruchomość do majątku odrębnego, w rozpatrywanym przypadku jest to rok 1975, w którym to roku nabyte zostało przez męża Wnioskodawczyni prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej działki. Przekształcenie w 2010 r. prawa wieczystego użytkowania w prawo własności stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego faktycznego władztwa nad nieruchomością.

Mając na uwadze opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu zawarte w wyroku z dnia 2 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 156/16 oraz poczynioną powyżej wykładnię stwierdzić należy, że sprzedaż w 2015 r. przedmiotowej nieruchomości nie będzie stanowiła dla Zainteresowanej źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż do sprzedaży tej dojdzie po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości. W konsekwencji, kwota uzyskana z tego tytułu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.