Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.845.2018.1.RW
z 6 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2018 r. (data wpływu 13 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględniania przy ustalaniu współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, takich jak dywidendy oraz wartość majątku likwidowanej spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględniania przy ustalaniu współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, takich jak dywidendy oraz wartość majątku likwidowanej spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką holdingową, która posiada udziały w innych spółkach kapitałowych, prowadzących działalność w branży deweloperskiej. W ramach grupy kapitałowej, Wnioskodawca wykonuje wszelkie czynności, wynikające z posiadania statusu udziałowca.

Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu świadczenia na rzecz innych spółek usług, podlegających opodatkowaniu VAT oraz jak i przychody niepodlegające opodatkowaniu, takie jak dywidendy otrzymywane z tytułu udziału w zyskach lub wartość majątku likwidowanych spółek kapitałowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy osiągane przez Wnioskodawcę przychody z udziału w zyskach osób prawnych, takie jak dywidendy oraz wartość majątku likwidowanej spółki, są uwzględniane przy ustalaniu współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, osiągane przychody z udziału w zyskach osób prawnych, takie jak dywidendy oraz wartość majątku likwidowanej spółki, nie są uwzględniane przy ustalaniu współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W ustępie 2b artykułu 86 wskazano, że sposób określania proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Powołane przepisy odnoszą się do przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, przy czym cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Trzeba przy tym podkreślić, że w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatników mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT; towarzyszą one działalności gospodarczej, ale nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności. Jakkolwiek takie zdarzenia nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, to ich pojawienie się nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 86 ust. 8a ustawy o VAT.

Przez cele inne niż działalność gospodarcza rozumie się bowiem sferę aktywnej działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Taki pogląd znajduje potwierdzenie zarówno w uzasadnieniu projektu ustawy, na mocy której z początkiem 2016 roku dodano analizowane przepisy do ustawy o VAT, jak i m.in. w odpowiedzi Jarosława Nenemana (podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, działającego z upoważnienia Ministra Finansów) na interpelację nr 30157, w której stwierdzono m.in.: „Obowiązek wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu ww. prewspółczynnika dotyczy bowiem tylko wąskiej grupy podatników, którzy poza działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT wykonują również działalność nieobjętą systemem VAT (np. jako organ władzy publicznej), i nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie podatku naliczonego do każdego z tych typów działalności. Powyższe zapewni realizację zasady neutralności podatku VAT, która uniemożliwia odliczanie podatku w związku z działalnością nieobjętą systemem VAT”.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym aktywność zarobkową różnego typu. Osiągane przychody pochodzą w znacznej części z działań typowych dla działalności gospodarczej, a po części ze zdarzeń leżących poza zakresem przedmiotowym ustawy o VAT, takich jak posiadanie udziału w zyskach osób prawnych, z którego wynika m.in. otrzymywanie dywidend. Wnioskodawca nie wykonuje jednak czynności, które nie podlegałyby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. czynności postrzeganych przez ustawodawcę, jako wykonywane w zakresie innym niż działalność gospodarcza.

Warto podkreślić, że z treści art. 86 ust. 2b i 2c ustawy o VAT wyraźnie wynika, iż „sposób określenia proporcji” ma możliwie najlepiej odpowiadać strukturze zakupów, analizowanej w kontekście stopnia ich powiązania z czynnościami innymi niż działalność gospodarcza.

Innymi słowy, podstawowe kryterium stanowi stopień kosztowego zaangażowania przedsiębiorstwa podatnika w realizację takich czynności. Takiemu właśnie celowi służy zamieszczenie przykładowego jedynie katalogu danych, jakie mogą być wykorzystane do określenia proporcji, z jednoczesnym podkreśleniem iż zastosowany mechanizm ma uwzględniać indywidualną sytuację danego podatnika.

W tym kontekście trzeba podkreślić, że osiąganie przychodów z udziału w zyskach osób prawnych wynika z posiadania udziałów lub akcji spółek kapitałowych, a więc z okoliczności nie wymagających istotnego aktywnego zaangażowania przedsiębiorstwa podatnika oraz dokonywania w tym celu zakupów towarów lub usług. Wyraźnie sformułowaną przesłanką do zastosowania przepisów art. 86 ust. 2a i następnych ustawy o VAT ustawy jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT).

Skoro za czynności tego rodzaju nie można uznać uzyskiwania przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, to Wnioskodawca z powodu uzyskiwania takich przychodów nie będzie zobowiązany do stosowania przepisów art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

Stanowisko zgodne z prezentowanym przez Wnioskodawcę jest akceptowane w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, takich jak:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 maja 2016 r., nr IBPP3/4512-141/16/JP,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 maja 2016 r., nr ILPP2/4512-1-161/16-4/AD.
  
  

Analogiczny pogląd został wyrażony także w uchwale NSA z dnia 24 października 2011 r. (sygn. akt I FPS 9/10), zachowującej aktualność także po wprowadzeniu przepisów art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT, w której wskazano, że czynności wyłączone z zakresu podatku VAT – takie jak dywidendy – nie mają wpływu na wyliczanie proporcji sprzedaży. NSA powołał się w tej uchwale m.in. na wyrok Europejskiego Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-333/91 Sofitam S.A. a Ministre charge du Budget (Francja), a pogląd taki został potwierdzony w orzeczeniu Trybunału w sprawie C-16/00 pomiędzy Cibo Par-ticipations S.A. a Directeur regional des impóts du Nord-Pas-de-Calais (Francja), gdzie dodatkowo Trybunał potwierdził, że neutralności dywidendy dla proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego nie zmienia fakt, że spółka holdingowa jest podatnikiem VAT z tytułu usług zarządzania spółką zależną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.