Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.874.2018.1.SM
z 7 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2018 r. (data wpływu 12 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży za eksport pośredni opodatkowany w Polsce stawką 0% –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży za eksport pośredni opodatkowany w Polsce stawką 0%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży płyt meblowych wraz z usługą formatowania.

Wnioskodawca dokonał dostawy towarów wraz z usługą formatowania sprzedawanego towaru, tj. płyt meblowych w ramach następującego schematu:

Dostawa towaru wraz z usługą formatowania została dokonana na rzecz podatnika podatku VAT czynnego zidentyfikowanego dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. przedsiębiorcy krajowego z siedzibą w Polsce. Dostawa towarów wraz usługą formatowania została udokumentowana w miesiącu październiku fakturą VAT ze stawką 0, z adnotacją na fakturze export pośredni. W dacie dokonania dostawy zarówno Wnioskodawca jak i kontrahent posiadali właściwy i ważny numer identyfikacji dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Nabywca towarów zwany dalej przez Zainteresowanego Pośrednikiem odebrał płyty z magazynu Wnioskodawcy. Zainteresowany nadmienia, że transport płyt z magazynu Wnioskodawcy organizował ich nabywca zwany przez Zainteresowanego Pośrednikiem i on odpowiadał za techniczne i organizacyjne aspekty transportu. Z zakupionych płyt Nabywca wykonał mebel kuchenny. Dostawa mebla przez Pośrednika nastąpiła na rzecz przedsiębiorcy posiadającego siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej – USA. Dostawa mebla na rzecz odbiorcy z USA została udokumentowana fakturą.

Pośrednik zgłosił towar do procedury celnej. W dokumentach celnych wystawionych dla exportera czyli Pośrednika w polu 44 są wpisane dane Wnioskodawcy czyli Zainteresowanego z numerem NIP oraz numerem faktury sprzedażowej. Powyższe dane potwierdzają tożsamość materiału, z którego wyprodukowano mebel kuchenny.

Wnioskodawca nadmienia, że mimo iż wystawił w październiku dla kontrahenta fakturę ze stawką 0, z adnotacją export pośredni, w rejestrze sprzedaży oraz JPK za październik od powyższej transakcji naliczył VAT jak od transakcji krajowej. Zainteresowany sugerował się bowiem obawą, że jeśli Jego interpretacja stanu faktycznego jest mylna, doszłoby ze strony Wnioskodawcy do zaniżenia VAT-u należnego od transakcji. Ewentualne korekty rejestru sprzedaży VAT oraz JPK za X 2018, Zainteresowany sporządzi po otrzymaniu odpowiedzi na interpretację, o którą wnioskuje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dostawa towarów dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Pośrednika w ramach opisanego wyżej schematu stanowi dla Wnioskodawcy eksport pośredni, dla którego ma prawo do zastosowania stawki 0?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione zostaną warunki wymagane dla uznania transakcji za export towarów wynikające z art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT, tj. transport towarów rozpocznie się w Polsce. Wywóz towarów po dokonywany jest przez ich nabywcę, lub przez podmiot działający na jego rzecz. W wyniku transportu towary zostaną wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej.

Zastosowanie stawki 0%, w ocenie Wnioskodawcy, będzie możliwe, jeśli przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym Zainteresowany dokonał dostawy towarów, będzie posiadał kopie dokumentu celnego IE599 exportera – pośrednika, w którym urząd celny potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty.

Ponadto, z powyższego dokumentu wynikać będzie bezspornie tożsamość materiałów przez Wnioskodawcę sprzedanych do wyrobu mebla będącego przedmiotem exportu, w poz. 44 SAD będą wpisane dane Zainteresowanego oraz numer faktury sprzedażowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast ilekroć jest mowa o terytorium państwa trzeciego – w myśl art. 2 pkt 5 ustawy – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

–jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
  

• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Należy dodać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie odnoszą się do pojęcia eksportera i jego rozumienia czy definicji w prawie celnym. Istotnym z punktu widzenia przepisów art. 2 pkt 8 ustawy w aspekcie podmiotowym jest jedynie to, kto dokonuje wywozu – dostawca (lub podmiot działający na jego rzecz), czy też nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju (lub podmiot działający na jego rzecz). Okoliczność, kto widnieje jako nadawca (zgłaszający) w dokumencie celnym, sama w sobie nie przesądza o uznaniu tego podmiotu za dokonującego eksportu w rozumieniu ustawy.

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy - w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Jednocześnie, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, ww. stawkę stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   

Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Aby zatem możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Z okoliczności sprawy wynika, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z dwoma dostawami, których przedmiotem są odrębne towary.

Pierwszej dostawy dokonał Wnioskodawca na rzecz Nabywcy/Pośrednika będącego podatnikiem podatku VAT z siedzibą w Polsce. Przedmiotem tej dostawy były płyty meblowe wraz z usługą formatowania.

Kolejnej zaś dostawy dokonał Nabywca/Pośrednik na rzecz przedsiębiorcy posiadającego siedzibę w USA. Przedmiotem tej dostawy był mebel kuchenny, który Nabywca/Pośrednik wykonał z uprzednio nabytych płyt.

Z uwagi na brak tożsamości towarów, jakie były przedmiotem dostawy pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą/Pośrednikiem oraz pomiędzy Nabywcą/Pośrednikiem a kontrahentem z USA, każda z tych transakcji winna być rozpatrywana odrębnie.

Przy czym biorąc pod uwagę, iż Wnioskodawca dokonał dostawy towarów na rzecz podatnika z siedzibą w Polsce, i w ramach tej dostawy nastąpiło przemieszczenie towarów (płyt meblowych) wyłącznie na terytorium kraju, to należy stwierdzić, że przedmiotowa transakcja ma charakter dostawy krajowej i podlega opodatkowaniu w Polsce, stosownie do treści przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, w świetle całokształtu okoliczności sprawy oraz wyżej powołanych przepisów prawa, brak jest podstaw do uznania dostawy płyt meblowych wraz z usługą formatowania w ramach opisanego we wniosku schematu, za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit b ustawy, i zastosowania z tego tytułu stawki VAT 0%.

Także podnoszona przez Wnioskodawcę w opisie sprawy okoliczność, że dane Wnioskodawcy widnieją na dokumentach celnych, nie może stanowić przesłanki do uznania dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę za eksport pośredni w rozumieniu przepisów ustawy art. 2 pkt 8 lit b ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.