Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.641.2018.2.TKU
z 7 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2018 r. (data wpływu 27 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2018 r. (data wpływu 3 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na organizacji i przeprowadzaniu szkoleń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na organizacji i przeprowadzaniu szkoleń. Wniosek uzupełniono w dniu 3 stycznia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) i prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie pozaszkolnych form edukacji. W ramach swojej działalności Wnioskodawca organizuje i przeprowadza szereg dedykowanych szkoleń na zamówienie klientów (dalej: Zamawiający), w szczególności z zakresu:

• zarządzania i marketingu,
• zarządzania projektami,
• zarządzania produkcją, nowych metod produkcyjnych, obsługi maszyn produkcyjnych,
• wdrażania i rozwoju różnych systemów jakości i bezpieczeństwa produkcji,
• obsługi klienta, rozwoju sprzedaży, negocjacji handlowych, w tym rozwoju eksportu,
• księgowości,
• ubezpieczeń społecznych,
• warsztatów psychologicznych ukierunkowanych na poprawę jakości i wydajności pracy,
• prawa, w tym podatkowego, prawa pracy, prawa handlowego,
• obsługi programów informatycznych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej,
• sporządzania biznesplanów.
  
  

Ponadto Wnioskodawca organizuje inne niż wskazane powyżej szkolenia specjalistyczne związane z działalnością przedsiębiorstw Zamawiających, np. warsztaty dla przedszkolanek, szkolenia dotyczące organizacji loterii i konkursów dla przedsiębiorstw zajmujących się wytwarzaniem oprogramowania.

Celem ww. szkoleń organizowanych przez Wnioskodawcę jest:

• podniesienie kompetencji i kwalifikacji przedsiębiorców sektora małych i średnich przedsiębiorstw (dalej: MŚP) i ich pracowników, w tym MŚP przechodzących procesy adaptacyjne, restrukturyzacyjne i modernizacyjne;
• wsparcie rozwojowe na rzecz MŚP, pozwalające na adaptację do zmian w gospodarce, w szczególności usługi szkoleniowe, w tym w zakresie poprawy jakości zarządzania, rozwoju MŚP w obszarach regionalnych inteligentnych specjalizacji, wykorzystania nowych technologii czy zarządzania kapitałem ludzkim;
• wsparcie rozwojowe na rzecz osób pracujących w MŚP, zmierzające do rozwoju kompetencji i kwalifikacji, w tym w szczególności poprzez realizację usług szkoleniowych dostosowanych do potrzeb pracodawcy.
  
  

Każdorazowo uczestnikami ww. szkoleń są osoby bezpośrednio zainteresowane zdobyciem danych kompetencji zawodowych, a nabyta wiedza i umiejętności mogą być wykorzystywane przez uczestników w pracy zawodowej i wpływać na jej efektywność.

Opisane szkolenia są przeprowadzane przez podwykonawców Wnioskodawcy, tj. trenerów lub podmioty zapewniające trenerów wyspecjalizowanych w tematyce danego szkolenia.

Szkolenia, które są przedmiotem niniejszego wniosku, finansowane są w min. 70% ze środków pozyskiwanych obecnie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego (RPO) – dalej: Dofinansowanie. Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości szkolenia będą finansowane ze środków pozyskiwanych z innych regionalnych programów operacyjnych, z Krajowego Funduszu Szkoleniowego lub Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój (POWER).

Dofinansowanie jest przyznawane Zamawiającym m.in. na pokrycie kosztów udziału personelu Zamawiających w konkretnym szkoleniu organizowanym przez Wnioskodawcę. Z kolei Zamawiający, po otrzymaniu pozytywnej decyzji o przyznaniu Dofinansowania, zlecają Wnioskodawcy zorganizowanie i przeprowadzenie ww. szkoleń dedykowanych dla personelu danego Zamawiającego. Realizacja szkoleń następuje na podstawie stosownej umowy zawartej pomiędzy Zamawiającym a Wnioskodawcą w przypadku szkoleń zamkniętych (dedykowanych jednej firmie) lub karty zgłoszeniowej w przypadku szkoleń otwartych (dedykowanych wielu różnym firmom). Po zakończonym szkoleniu Wnioskodawca wystawia fakturę, którą opłaca Zamawiający. Następnie Zamawiający przedstawia do refundacji fakturę wystawioną przez Wnioskodawcę i otrzymuje w ramach Dofinansowania zwrot min. 70% kosztów szkolenia.

Wnioskodawca posiada akredytację potwierdzającą spełnianie warunków w zakresie zapewniania należytej jakości świadczenia usług, ustanowionych w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 sierpnia 2017 r. w sprawie rejestru podmiotów świadczących usługi rozwojowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 1678). Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych, a w zakresie przedmiotowych usług nie uzyskał akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, nie można ich również zakwalifikować do usług w zakresie prywatnego nauczania na poziomie wyższym, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT.

W dniu 3 stycznia 2019 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

1. Celem szkoleń organizowanych przez Wnioskodawcę jest m.in. podniesienie kompetencji i kwalifikacji pracowników przedsiębiorców sektora MŚP, a także wsparcie rozwojowe na rzecz osób pracujących w MŚP, zmierzające do rozwoju kompetencji i kwalifikacji, w tym w szczególności poprzez realizację usług szkoleniowych dostosowanych do potrzeb pracodawcy.
   Ponadto Wnioskodawca wskazał, że każdorazowo uczestnikami ww. szkoleń są/będą osoby bezpośrednio zainteresowane zdobyciem danych kompetencji zawodowych, a nabyta wiedza i umiejętności mogą być wykorzystywane przez uczestników w pracy zawodowej i wpływać na jej efektywność.
   Tym samym usługi, które świadczy/będzie świadczył Wnioskodawca, na rzecz Zamawiających będą usługami bezpośrednio związanymi z branżą lub zawodem, jak również mającymi na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych. Z tego powodu usługi te – w ocenie Wnioskodawcy – będą usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
2. W przypadku szkoleń organizowanych i przeprowadzanych przez Wnioskodawcę, dofinansowanych w co najmniej 70%, Wnioskodawca będzie posiadał m.in. kopię umowy wsparcia zawartej pomiędzy Zamawiającym a instytucją odpowiedzialną za udzielanie Dofinansowania wraz z załącznikami. Z ww. dokumentów jednoznacznie będzie wynikać, że Dofinansowanie przyznane Zamawiającym zostało udzielone na zapłatę za opisane we wniosku usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę, bądź pokrycie kosztów tych usług.
   Środki pozyskane w ramach Dofinansowania są/będą pozyskiwane w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego (RPO), pozostałych regionalnych programów operacyjnych, Krajowego Funduszu Szkoleniowego lub Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój (POWER).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi Wnioskodawcy w zakresie organizacji szkoleń opisanych w niniejszym wniosku będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi Zainteresowanego w zakresie organizacji szkoleń opisanych w niniejszym wniosku będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 14 Rozporządzenia „zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane”.

Powyższy przepis wynika z implementacji art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.) – dalej: Dyrektywa 2006/112/WE – zgodnie z którym Państwa członkowskie zwalniają „kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie”.

Na gruncie krajowym analizowany przepis Rozporządzenia uzależnia stosowanie zwolnienia od podatku VAT od spełnienia następujących przesłanek:

• usługa świadczona przez dany podmiot powinna spełniać kryteria usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz
• ww. usługi powinny być finansowane w określonej wysokości ze środków publicznych.
  
  

Usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego:

Dla uznania, czy dana usługa spełnia definicję usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, należy odnieść się do przepisów rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 77, str. 1). Zgodnie treścią art. 44 wskazanego aktu prawnego „Usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia”.

Zainteresowany wskazał w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, że celem szkoleń organizowanych przez Wnioskodawcę jest m.in. podniesienie kompetencji i kwalifikacji pracowników przedsiębiorców sektora MŚP, a także wsparcie rozwojowe na rzecz osób pracujących w MŚP, zmierzające do rozwoju kompetencji i kwalifikacji, w tym, w szczególności poprzez realizację usług szkoleniowych dostosowanych do potrzeb pracodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższa okoliczność jednoznacznie wskazuje, że celem analizowanych szkoleń jest nabycie lub podniesienie kompetencji zawodowych Zamawiających lub ich pracowników/współpracowników niezbędnych do wykonywania pracy (w tym wiedzy i umiejętności pozostających w bezpośrednim związku z branżą uczestników szkoleń). Każdorazowo uczestnikami ww. szkoleń są osoby bezpośrednio zainteresowane w zdobyciu danych kompetencji zawodowych, a nabyta wiedza i umiejętności mogą być wykorzystywane przez uczestników w pracy zawodowej i wpływać na jej efektywność. Tym samym szkolenia pozostają w „bezpośrednim związku z branżą lub zawodem” oraz „mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych”. Z tego powodu, zdaniem Wnioskodawcy, opisane usługi będą spełniały definicję „usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego”.

Finansowanie usług ze środków publicznych:

W celu weryfikacji drugiej przesłanki uprawniającej do zastosowania analizowanego zwolnienia należy wskazać na art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077, ze zm.), zgodnie z którym środkami publicznymi są m.in.:

1. „dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);

• 2a) środki, o których mowa w art. 3b ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz.U. z 2017 r. poz. 1376 i 1475)”.
  
  

Z kolei zgodnie z ust. 3 wskazanego przepisu: „Do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się m.in.:

1. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b”.
   
   

Regionalny Program Operacyjny finansowany jest ze środków funduszy strukturalnych oraz Funduszu Spójności, a zatem ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej w rozumieniu ustawy o finansach publicznych – podobnie jak środki pozostałych regionalnych programów operacyjnych oraz Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój (POWER), z których w przyszłości mogą być finansowane szkolenia.

Zgodnie z ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077, ze zm.), dochodami publicznymi są ,,daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz banków państwowych, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw”.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1265, ze zm.), Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym.

Z kolei zgodnie z art. 69a ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1265, ze zm.), środki Funduszu Pracy w formie Krajowego Funduszu Szkoleniowego przeznacza się na finansowanie działań na rzecz kształcenia ustawicznego pracowników pracodawców. Z tego powodu środki Krajowego Funduszu Szkoleniowego również stanowią środki publiczne.

Mając powyższe na uwadze środki, z których pochodzi lub będzie pochodziło Dofinansowanie – zdaniem Wnioskodawcy – mieszczą się w kategorii środków publicznych na potrzeby stosowania analizowanego zwolnienia z VAT.

Ponadto fakt, iż to nie Wnioskodawca, lecz Zamawiający jest podmiotem, któremu właściwa instytucja udziela i wypłaca Dofinansowanie, nie zmienia charakteru środków publicznych, z których finansowane są usługi szkoleniowe Wnioskodawcy. W znaczeniu ekonomicznym, bowiem koszty szkoleń pokrywane są ze środków pochodzących z Dofinansowania, a zatem ze środków publicznych. Co więcej, jednym ze ściśle określonych celów Dofinansowania jest pokrycie kosztów danego szkolenia. Tym samym pomiędzy środkami publicznymi a realizowanymi szkoleniami istnieje ścisły związek.

Powyższe wnioski potwierdza interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 30 maja 2014 r. (sygn. PT1/033/46/751/KCO/13/14/RD50004). Przywołana interpretacja zapadła w sprawie zbliżonej do obecnie analizowanej. We wskazanym dokumencie Minister Finansów stwierdził, że: „Wprowadzony wymóg finansowania w określonej wysokości przedmiotowej usługi ze środków publicznych jest spełniony w przypadku, gdy rzeczywistym (w znaczeniu ekonomicznym) źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne. Powyższego nie wyklucza fakt, że w świadczeniu tej usługi uczestniczą podmioty trzecie w charakterze podwykonawców (niezależnie od tego, którym z kolei zleceniobiorcą w ewentualnym łańcuchu podwykonawców jest dany podwykonawca). Wydatkowanie przekazanych na realizację danego projektu środków publicznych przez ich dysponenta na realizację poszczególnych jego części (całości) przez podwykonawców, oznacza bowiem, że poszczególne części (całość) projektu realizowane przez podwykonawców są – z ekonomicznego punktu widzenia – finansowane ze środków publicznych. W konsekwencji względem nich znajduje zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisach (przy spełnieniu pozostałych warunków). Przedmiotowy warunek „finansowania ze środków publicznych” jest zatem spełniony zarówno w przypadku, gdy otrzymujący dofinansowanie ze środków publicznych sam świadczy przedmiotową usługę, jak również gdy w realizację tej usługi zaangażowany jest podwykonawca (dalsi podwykonawcy). Istotne jest jedynie to, żeby środki publiczne stanowiły rzeczywiste (w znaczeniu ekonomicznym) źródło finansowania przedmiotowych usług (co zakłada istnienie ścisłego związku pomiędzy otrzymanymi środkami publicznymi a realizowanymi świadczeniami)”.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje oparcie również w wykładni celowościowej przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. Przywołany wyżej art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, który jest podstawą do implementacji analizowanego § 3 ust. 1 pkt 14 Rozporządzenia, umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”. Oznacza to, że usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE Rady podlegają zwolnieniu od podatku, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, analizowane usługi zgodne są z celem przywołanych przepisów ustanawiających zwolnienie z VAT. Wspomniane usługi szkoleniowe, jako usługi podnoszące kompetencje i kwalifikacje pracowników sektora MŚP, a także zapewniające wsparcie rozwojowe na rzecz osób pracujących w MŚP oraz zmierzające do rozwoju ich kompetencji i kwalifikacji, spełniają bowiem definicję interesu publicznego.

Mając na uwadze, że poziom Dofinansowania wynosi co najmniej 70%, zdaniem Wnioskodawcy, spełniona jest przesłanka do zastosowania zwolnienia z VAT, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 14 Rozporządzenia.

Stanowisko przedstawione w niniejszym wniosku znajduje potwierdzenie w rozstrzygnięciach organów podatkowych wydanych w zbliżonych stanach faktycznych, a m.in. w:

• interpretacji ogólnej z dnia 30 maja 2014 r. (sygn. PT1/033/46/751/KCO/13/14/RD50004) Minister Finansów uznał, że: „[...] usługa kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, również wtedy, gdy jest świadczona przez podwykonawcę (dalszych podwykonawców), podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT (odpowiednio § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r.) pod warunkiem, że jest – z ekonomicznego punktu widzenia – finansowana (w całości lub w co najmniej 70%) ze środków publicznych”;
• interpretacji indywidualnej z dnia 24 sierpnia 2018 r. (sygn. 0115-KDIT1-2.4012.491. 2018.2.KK) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że: „Wydatkowanie przekazanych na realizację danego projektu środków publicznych przez ich dysponenta na realizację poszczególnych jego części (całości) przez podwykonawców, oznacza bowiem, że poszczególne części (całość) projektu realizowane przez podwykonawców są – z ekonomicznego punktu widzenia – finansowane ze środków publicznych. W konsekwencji, względem nich znajduje zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisach (przy spełnieniu pozostałych warunków). Przedmiotowy warunek „finansowania ze środków publicznych” jest zatem spełniony zarówno w przypadku, gdy otrzymujący dofinansowanie ze środków publicznych sam świadczy przedmiotową usługę, jak również gdy w realizację tej usługi zaangażowany jest podwykonawca (kolejni podwykonawcy). Istotne jest jedynie to, żeby środki publiczne stanowiły rzeczywiste (w znaczeniu ekonomicznym) źródło finansowania przedmiotowych usług (co zakłada istnienie ścisłego związku pomiędzy otrzymanymi środkami publicznymi a realizowanymi świadczeniami)”;
• interpretacji indywidualnej z dnia 31 maja 2017 r. (sygn. 0112-KDIL2-3.4012.17.2017. 1.AG) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że przewidziany w: „[...] § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia wymóg finansowania usług w określonej wysokości ze środków publicznych jest spełniony w przypadku, gdy rzeczywistym (w znaczeniu ekonomicznym) źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne”.
  
  

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, świadczone usługi szkoleniowe będą objęte zwolnieniem od VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zaznacza się, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jak stanowi ust. 17 tego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22–24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22–24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Stosownie do treści ust. 17a powołanego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Jak wynika z § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r., poz. 701, z późn. zm.), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe (§ 8 ust. 8 rozporządzenia).

W świetle § 3 ust. 9 rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Kwestia zwolnienia od podatku usług kształcenia uregulowana jest w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE Rady podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

Należy także zauważyć, że z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Ponadto, jak również wielokrotnie podkreślał TSUE w swym orzecznictwie, pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika (przykładowo wyrok Trybunału z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV).

Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami, do jakich dążą owe zwolnienia, oraz powinna spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system VAT. Zatem powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień z art. 13 (art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków (pkt 27 ww. wyroku).

Definicja kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego została zawarta w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 str. 1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. W myśl ww. art. 44 rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie pozaszkolnych form edukacji. W ramach swojej działalności Wnioskodawca organizuje i przeprowadza szereg dedykowanych szkoleń na zamówienie klientów.

Celem ww. szkoleń organizowanych przez Wnioskodawcę jest:

• podniesienie kompetencji i kwalifikacji przedsiębiorców sektora MŚP i ich pracowników, w tym MŚP przechodzących procesy adaptacyjne, restrukturyzacyjne i modernizacyjne;
• wsparcie rozwojowe na rzecz MŚP, pozwalające na adaptację do zmian w gospodarce, w szczególności usługi szkoleniowe, w tym w zakresie poprawy jakości zarządzania, rozwoju MŚP w obszarach regionalnych inteligentnych specjalizacji, wykorzystania nowych technologii czy zarządzania kapitałem ludzkim;
• wsparcie rozwojowe na rzecz osób pracujących w MŚP, zmierzające do rozwoju kompetencji i kwalifikacji, w tym w szczególności poprzez realizację usług szkoleniowych dostosowanych do potrzeb pracodawcy.
  
  

Każdorazowo uczestnikami ww. szkoleń są osoby bezpośrednio zainteresowane zdobyciem danych kompetencji zawodowych, a nabyta wiedza i umiejętności mogą być wykorzystywane przez uczestników w pracy zawodowej i wpływać na jej efektywność. Opisane szkolenia są przeprowadzane przez podwykonawców Wnioskodawcy, tj. trenerów lub podmioty zapewniające trenerów wyspecjalizowanych w tematyce danego szkolenia.

Szkolenia finansowane są w min. 70% ze środków pozyskiwanych obecnie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego. Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości szkolenia będą finansowane ze środków pozyskiwanych z innych regionalnych programów operacyjnych, z Krajowego Funduszu Szkoleniowego lub Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój (POWER).

Wnioskodawca posiada akredytację potwierdzającą spełnianie warunków w zakresie zapewniania należytej jakości świadczenia usług, ustanowionych w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 sierpnia 2017 r. w sprawie rejestru podmiotów świadczących usługi rozwojowe. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe, nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych, a w zakresie przedmiotowych usług nie uzyskał akredytacji w rozumieniu przepisów ww. ustawy Prawo oświatowe. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, nie można ich również zakwalifikować do usług w zakresie prywatnego nauczania na poziomie wyższym, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługi, które świadczy/będzie świadczył Wnioskodawca, na rzecz Zamawiających będą usługami bezpośrednio związanymi z branżą lub zawodem, jak również mającymi na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych. Usługi te są/będą usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku szkoleń organizowanych i przeprowadzanych przez Wnioskodawcę, dofinansowanych w co najmniej 70%, Wnioskodawca będzie posiadał m.in. kopię umowy wsparcia zawartej pomiędzy Zamawiającym a instytucją odpowiedzialną za udzielanie Dofinansowanie wraz z załącznikami. Z ww. dokumentów jednoznacznie będzie wynikać, że Dofinansowanie przyznane Zamawiającym zostało udzielone na zapłatę za opisane we wniosku usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę, bądź pokrycie kosztów tych usług.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku usług polegających na organizacji i przeprowadzaniu szkoleń.

W świetle analizy uregulowań art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia i/lub wychowania jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo oświatowe lub uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk oraz instytutem badawczym.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, usługi, które świadczy/będzie świadczył Zainteresowany, nie będą mogły korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu.

Jeżeli Wnioskodawca nie spełnia warunków do zwolnienia wynikających z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, wówczas należy przeanalizować zwolnienie wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ust. 1 pkt 29 powyższego artykułu, szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą czy zawodem i muszą mieć na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

• formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,
• na świadczone szkolenia uzyskano akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
• szkolenia muszą być finansowane w całości ze środków publicznych.
  
  

Z opisu sprawy wynika, że w zakresie przedmiotowych usług Wnioskodawca nie uzyskał akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe. Ponadto świadczone usługi nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz nie są finansowane w całości ze środków publicznych (są finansowane w min. 70% ze środków pozyskiwanych obecnie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego). Tym samym w odniesieniu do ww. usług nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Z kolei, aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 przywołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r., świadczone usługi muszą stanowić usługi kształcenia i przekwalifikowania zawodowego, obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą czy zawodem oraz muszą mieć na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo szkolenia muszą być finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Należy zwrócić uwagę, że przewidziany zarówno w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w § 3 ust. 1 pkt 14 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. wymóg finansowania usług w określonej wysokości ze środków publicznych jest spełniony w przypadku, gdy rzeczywistym (w znaczeniu ekonomicznym) źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne. Powyższego nie wyklucza fakt, że w świadczeniu tej usługi uczestniczą podmioty trzecie w charakterze podwykonawców (niezależnie od tego, którym z kolei zleceniobiorcą w ewentualnym łańcuchu podwykonawców jest dany podwykonawca). Wydatkowanie przekazanych na realizację danego projektu środków publicznych przez ich dysponenta na realizację poszczególnych jego części (całości) przez podwykonawców, oznacza bowiem, że poszczególne części (całość) projektu realizowane przez podwykonawców są – z ekonomicznego punktu widzenia – finansowane ze środków publicznych. W konsekwencji, względem nich znajduje zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisach (przy spełnieniu pozostałych warunków). Przedmiotowy warunek „finansowania ze środków publicznych” jest zatem spełniony zarówno w przypadku, gdy otrzymujący dofinansowanie ze środków publicznych sam świadczy przedmiotową usługę, jak również gdy w realizację tej usługi zaangażowany jest podwykonawca (kolejni podwykonawcy). Istotne jest jedynie to, żeby środki publiczne stanowiły rzeczywiste (w znaczeniu ekonomicznym) źródło finansowania przedmiotowych usług (co zakłada istnienie ścisłego związku pomiędzy otrzymanymi środkami publicznymi a realizowanymi świadczeniami). Podwykonawca korzystający ze zwolnienia winien zatem posiadać stosowną dokumentację potwierdzającą, że źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077, z późn. zm.), środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);

• 2a) środki, o których mowa w art. 3b ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2017 r. poz. 1376 i 1475);
  

3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
   1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
   2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
   3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
   4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
   5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   
   

1a. Do przychodów budżetu państwa, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. e, zalicza się także środki przekazane z rachunków depozytowych Ministra Finansów, o których mowa w art. 83a, na inne rachunki Ministra Finansów.

Zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się:

1. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b;
2. niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c i d:
   1. Norweskiego Mechanizmu Finansowego,
   2. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego,
   3. Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;
3. środki przeznaczone na realizację programów przedakcesyjnych oraz Programu Środki Przejściowe;
4. środki na realizację wspólnej polityki rolnej;
5. środki przeznaczone na realizację:
   1. programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna,
   2. programów, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1638/2006 z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (Dz. Urz. UE L 310 z 09.11.2006, str. 1) oraz programów Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa,
   3. Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2004-2009,
   4. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2004-2009;

• 5a) środki przeznaczone na realizację Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;
  

• 5b) środki Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym;
  

• 5c) środki pochodzące z instrumentu "Łącząc Europę", o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiającym instrument "Łącząc Europę", zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 913/2010 oraz uchylającym rozporządzenia (WE) nr 680/2007 i (WE) nr 67/2010 (Dz. Urz. UE L 348 z 20.12.2013, str. 129, z późn. zm.);
  

6. inne środki.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że usługi wykonywane przez Wnioskodawcę są finansowane w min. 70% ze środków publicznych, a Zainteresowany będzie posiadał m.in. kopię umowy wsparcia zawartej pomiędzy Zamawiającym, a instytucją odpowiedzialną za udzielanie Dofinansowania wraz z załącznikami. Usługi, które świadczy/będzie świadczył Wnioskodawca, na rzecz Zamawiających będą usługami bezpośrednio związanymi z branżą lub zawodem, jak również mającymi na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych. Usługi te są/będą usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r.

Podsumowując, usługi Wnioskodawcy w zakresie organizacji szkoleń opisanych w niniejszym wniosku będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

W konsekwencji oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.