Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.852.2018.1.OA
z 8 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku od uzyskanych opłat egzekucyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W 18 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku od uzyskanych opłat egzekucyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu xx stycznia 2018 r. Wnioskodawca został wyznaczony przez prezesa Sądu Apelacyjnego na zastępcę komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w A. Pana K. z powodu jego śmierci. Zgodnie z art. 27a.1. w związku z art. 28 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (dalej u.k.s.e.) (do komornika stosuje się przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ubezpieczeniach społecznych oraz o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, dotyczące osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą), Wnioskodawca dokonał stosownych zgłoszeń w GUS, urzędzie skarbowym oraz ZUS. Dokonał również zgłoszenia rejestracyjnego VAT od dnia 30 marca 2018 r. (zgodnie z interpretacją ogólną ministra finansów z dnia 9 czerwca 2015 r. (PT1.050.1.2015.LJU.19) stanowiącą, że komornik sądowy jest podatnikiem VAT).

W dniu xx sierpnia 2018 r., z powodu przeniesienia przez ministra sprawiedliwości komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w B. Komornika C na stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w A. po zmarłym komorniku sądowym Panu K., którego Wnioskodawca zastępował, przeniesiony komornik objął kancelarię, a legitymacja Wnioskodawcy do dokonywania czynności egzekucyjnych wygasła. W związku z powyższym z tym dniem Wnioskodawca zakończył prowadzenie działalności i dokonał stosownych zgłoszeń, również w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-Z), zgodnie z przepisem art. 96.6 ustawy o podatku od towarów i usług z dniem xx sierpnia 2018 r.

Zgodnie z art. 63.3 u.k.s.e. zastępcy komornika ustanowionemu w związku ze śmiercią albo odwołaniem komornika albo wygaśnięciem powołania na stanowisko komornika z mocy prawa należy się cały dochód.

I następnie ustępy: 5. Komornikowi odwołanemu albo komornikowi, którego powołanie na stanowisko komornika wygasło z mocy prawa albo spadkobiercom zmarłego komornika należą się opłaty prawomocnie ustalone przed odwołaniem komornika albo wygaśnięciem powołania na stanowisko komornika z mocy prawa albo śmiercią komornika.

6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do zastępcy komornika ustanowionego w związku z odwołaniem komornika albo wygaśnięciem powołania na stanowisko komornika z mocy prawa albo śmiercią komornika oraz do jego spadkobierców.

Zgodnie z powyższymi przepisami komornik sądowy, który objął kancelarię zastępowanego przeze Wnioskodawcę komornika dnia 5 grudnia 2018 r. przekazał na rachunek bankowy Wnioskodawcy kwotę 16.715,55 zł tytułem opłat prawomocnie ustalonych przez Wnioskodawcę, a wyegzekwowanych po 24 sierpnia 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest obowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od kwot z tytułu opłat egzekucyjnych otrzymanych po wyrejestrowaniu z VAT, tj. po 24 sierpnia 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z rozporządzeniem ministra finansów z dnia 18 września 2015 r. w sprawie późniejszego terminu powstania obowiązku podatkowego § 2 w przypadku usług wykonywanych przez komornika sądowego w ramach czynności egzekucyjnych lub innych czynności przekazanych do kompetencji komornika sądowego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązek podatkowy z tytułu tych usług powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

oraz

broszurą informacyjną z dnia 21 września 2015 r. opublikowaną na stronie www.finanse.mf.gov.pl (link http://www.finanse.mf.gov.pl/vat/objasnienia-podatkowe-i-broszury-informacyjne(...)).

obowiązek podatkowy z tytułu czynności egzekucyjnych wykonywanych przez komorników sądowych oraz czynności przekazanych do ich kompetencji na podstawie odrębnych przepisów jest wyznaczany otrzymaną zapłatą.

Zapłatę za usługi – opłaty egzekucyjne Wnioskodawca otrzymał w dniu 5 grudnia 2018 r., zostały one wyegzekwowane przez komornika sądowego w Gnieźnie w terminach po 24 sierpnia 2018 r.

W związku z powołanym powyżej § 2 rozporządzenia ministra finansów stanowiącym, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania zapłaty oraz tym, że Wnioskodawca zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu oraz dokonał wyrejestrowania z VAT i nie jest podatnikiem podatku od towarów usług z dniem wcześniejszym niż dzień otrzymania zapłaty, Wnioskodawca nie podlega obowiązkowi zapłaty podatku VAT od kwot uzyskanych tytułem opłat egzekucyjnych po dniu wyrejestrowania z VAT tj. po 24 sierpnia 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy, że od dnia 1 października 2015 r., zgodnie z wydaną przez Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r. interpretacją ogólną syg. PT1.050.1.2015.LJU.19, w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych przez komorników sądowych (Dz. Urz. Min. Fin. z dnia 15 czerwca 2015 r., poz. 41) wykonywane przez komorników sądowych czynności, w szczególności czynności egzekucyjne, należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług za wynagrodzeniem. Do momentu wydania wyżej wskazanej interpretacji ogólnej komornicy sądowi nie byli uznawani za podatników podatku VAT i zgodnie z powyższą interpretacją do końca września 2015 r. byli zwolnieni z obowiązku zapłaty tego podatku od wykonywanych przez nich czynności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu xx stycznia 2018 r. został wyznaczony przez prezesa Sądu Apelacyjnego na zastępcę komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w A. Pana K. z powodu jego śmierci. Wnioskodawca dokonał stosownych zgłoszeń w GUS, urzędzie skarbowym oraz ZUS. Dokonał również zgłoszenia rejestracyjnego VAT od dnia 30 marca 2018 r.

W dniu xx sierpnia 2018 r., z powodu przeniesienia przez ministra sprawiedliwości komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w B. Komornika C. na stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w A. po zmarłym komorniku sądowym Panu K., którego Wnioskodawca zastępował, przeniesiony komornik objął kancelarię, a legitymacja Wnioskodawcy do dokonywania czynności egzekucyjnych wygasła. W związku z powyższym z tym dniem Wnioskodawca zakończył prowadzenie działalności i dokonał stosownych zgłoszeń, również w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-Z), zgodnie z przepisem art. 96.6 ustawy o podatku od towarów i usług z dniem xx sierpnia 2018 r.

Zgodnie z art. 63.3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1309, z późn. zm.) zastępcy komornika ustanowionemu w związku ze śmiercią albo odwołaniem komornika albo wygaśnięciem powołania na stanowisko komornika z mocy prawa należy się cały dochód.

Następnie ustępy tego artykułu stanowią, że: 5. Komornikowi odwołanemu albo komornikowi, którego powołanie na stanowisko komornika wygasło z mocy prawa albo spadkobiercom zmarłego komornika należą się opłaty prawomocnie ustalone przed odwołaniem komornika albo wygaśnięciem powołania na stanowisko komornika z mocy prawa albo śmiercią komornika.

6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do zastępcy komornika ustanowionego w związku z odwołaniem komornika albo wygaśnięciem powołania na stanowisko komornika z mocy prawa albo śmiercią komornika oraz do jego spadkobierców.

Zgodnie z powyższymi przepisami komornik sądowy, który objął kancelarię zastępowanego przeze Wnioskodawcę komornika dnia 5 grudnia 2018 r. przekazał na rachunek bankowy Wnioskodawcy kwotę 16.715,55 zł tytułem opłat prawomocnie ustalonych przez Wnioskodawcę, a wyegzekwowanych po 24 sierpnia 2018 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu opłat egzekucyjnych po wyrejestrowaniu z VAT.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne z zastrzeżeniem ust. 3.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy).

Z kolei, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na mocy art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów, o której mowa w art. 18.

Z kolei jak wynika z treści art. 19a ust. 12 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, późniejsze niż wymienione w ust. 1, 5 oraz 7-11 terminy powstania obowiązku podatkowego, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności, uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami oraz przepisy Unii Europejskiej.

Na podstawie delegacji ustawowej powołanego przepisu Minister Finansów wydał w dniu 18 września 2015 r. rozporządzenie w sprawie późniejszego terminu powstania obowiązku podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 1504) – zwane dalej rozporządzeniem.

I tak, na podstawie § 2 rozporządzenia, w przypadku usług wykonywanych przez komornika sądowego w ramach czynności egzekucyjnych lub innych czynności przekazanych do kompetencji komornika sądowego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązek podatkowy z tytułu tych usług powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

W myśl zapisu art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że komornik sądowy, który objął kancelarię zastępowanego przeze Wnioskodawcę komornika, dnia 5 grudnia 2018 r. przekazał na rachunek bankowy Wnioskodawcy kwotę 16.715,55 zł tytułem opłat prawomocnie ustalonych przeze Wnioskodawcę, a wyegzekwowanych po 24 sierpnia 2018 r., czyli po zaprzestaniu wykonywania przez Wnioskodawcę działalności i wyrejestrowaniu z VAT.

W odniesieniu do powyższego, zauważyć należy, że Wnioskodawca wprawdzie w momencie otrzymania opłat egzekucyjnych nie był już podatnikiem i nie prowadził działalności gospodarczej, to jednak był nim w momencie świadczenia usługi, zatem miał obowiązek ją opodatkować (rozliczyć). Na gruncie podatku VAT opodatkowaniu podlega bowiem dostawa towarów i świadczenie usług, a nie samo wynagrodzenie za te czynności. Ustawodawca jedynie, akurat w przypadku takich usług jakie świadczył Wnioskodawca, przesunął w czasie obowiązek rozliczenia tych usług.

W świetle powołanych przepisów, Wnioskodawca zobligowany jest do obliczenia i wpłacenia podatku od towarów i usług związanego z wpłatą na rachunek bankowy Wnioskodawcy opłat egzekucyjnych, które zostały prawomocnie ustalone w okresie prowadzenia przez Zainteresowanego działalności gospodarczej jako zastępcy komornika sądowego. Powyższe wynika z faktu, że obowiązek podatkowy dla wskazanych wyżej należności nie powstał w okresie prowadzenia działalności, lecz – stosownie do treści § 2 rozporządzenia w zw. z art. 19a ust. 12 ustawy – w chwili otrzymania całości lub części zapłaty opłat egzekucyjnych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.