Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.281.2018.1.JS
z 5 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego jest:

• nieprawidłowe, w zakresie obowiązku zapłaty akcyzy z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju samochodu osobowego zakupionego przez Spółkę na terytorium państwa członkowskiego;
• prawidłowe, w zakresie prawa do zwrotu akcyzy w związku z przemieszczeniem tego samochodu z powrotem na terytorium państwa członkowskiego, po zakończeniu okresu użytkowania w Polsce.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie obowiązku zapłaty akcyzy z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju samochodu osobowego zakupionego przez Spółkę na terytorium państwa członkowskiego oraz w zakresie prawa do zwrotu akcyzy w związku z przemieszczeniem tego samochodu z powrotem na terytorium państwa członkowskiego po zakończeniu okresu użytkowania w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka z o. o. prowadzi działalność gospodarczą w Polsce oraz w Niemczech, gdzie działa za pośrednictwem zakładu, w rozumieniu umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Zakład stanowi organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną część Spółki, prowadzi odrębną rachunkowość, jest podatnikiem podatku od osób prawnych w Niemczech oraz czynnym podatnikiem niemieckiego podatku towarów i usług. Spółka prowadzi na terenie Niemiec budowy oraz zajmuje się leasingiem pracowniczym.

Spółka zakupiła w Niemczech na potrzeby prowadzonej działalności samochód osobowy, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych zakładu i jest amortyzowany podatkowo w Niemczech. Pojazd został zarejestrowany w RFN, tam też zostały uiszczone wszelkie opłaty i podatki zgodnie z prawem miejscowym. Samochód będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Niemiec oraz sporadycznie na terenie Polski. Charakter działalności Spółki oraz siedziba zarządu na terenie Polski wymaga przemieszczania się pracowników pomiędzy tymi dwoma krajami. Do między innymi tych celów został zakupiony ww. środek trwały.

Spółka nie zamierza rejestrować omawianego pojazdu na terytorium Polski. Nie ma nawet takiej możliwości, skoro został zarejestrowany w Niemczech i stanowi cześć wyodrębnionego majątku zagranicznego zakładu. Koszty eksploatacji ponoszone na terenie kraju są ewidencjonowane w księgach rachunkowych Spółki, po czym następuje obciążenie nimi zakładu.

Każdorazowo po użyciu przedmiotowego samochodu wraca on na terytorium Niemiec, gdzie jest on wykorzystywany w przeważającym czasie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju samochodu osobowego z terytorium Niemiec?
2. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 za nieprawidłowe, czy w sytuacji zapłaty na terytorium kraju akcyzy, a następnie – po zakończeniu okresu użytkowania – zwróceniu samochodu osobowego będącego częścią majątku niemieckiego zakładu z powrotem na terytorium Niemiec, przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 107 ustawy o podatku akcyzowym, Spółka ma prawo do zwrotu zapłaconej akcyzy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1) Nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju samochodu osobowego z terytorium Niemiec.

Zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym określa ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej w skrócie u.p.a.).

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. b u.p.a. w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest „pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2”.

Przez sprzedaż, na podstawie art. 100 ust. 5 pkt 9 u.p.a. należy rozumieć także użycie samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie Artykuł 23 ust. (3) umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14.05.2003 r., stanowi:

„Majątek ruchomy stanowiący majątek zakładowy zakładu, którym przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie lub majątek ruchomy należący do stałej placówki, którym osoba, mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie”.

Spółka z o. o w Polsce i jej zakład w Niemczech jest to jedno przedsiębiorstwo. Nie można mówić w tym przypadku o wypożyczeniu samochodu i użyciu do prowadzenia działalności gospodarczej. Transakcja pomiędzy zakładem podatkowym a pozostałą częścią przedsiębiorstwa wystąpiłaby wtedy, gdy następuje zmiana przypisania majątku. W przypadku wystąpienia obowiązku zapłacenia podatku akcyzowego w Polsce, Spółka zostałaby obciążona daniną podatkową dwa razy z tytułu jednego zdarzenia tj. nabycia środka trwałego w postaci samochodu osobowego. Raz w Niemczech przy rejestracji auta oraz drugi raz w Polsce po przekroczeniu granicy. Według spółki przepis umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania ma pierwszeństwo przed art. 100 ust. 5 pkt 9 i w ww. sytuacji Wnioskodawca nie powinien opłacać podatku akcyzowego.

Ad. 2) W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 za nieprawidłowe, w sytuacji zapłaty na terytorium kraju akcyzy, a następnie – po zakończeniu okresu użytkowania pojazdu w kraju i zwrócenia samochodu osobowego będącego częścią majątku zakładu z powrotem na terytorium Niemiec, przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 107 ustawy o podatku akcyzowym, Spółka ma prawo do zwrotu zapłaconej akcyzy.

Stosownie do art. 107 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym podmiot, który nabył prawo rozporządzania jak właściciel samochodem osobowym niezarejestrowanym wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju, dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego, lub jeżeli w jego imieniu ta dostawa albo eksport są realizowane, ma prawo do zwrotu akcyzy na wniosek złożony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie roku od dnia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego.

Art. 107 ust. 3 ww. ustawy wskazuje, iż podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany posiadać dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu, którymi są w szczególności: dokumenty przewozowe, celne, faktura i specyfikacja dostawy oraz inne dokumenty handlowe związane z dostawą wewnątrzwspólnotową albo eksportem. Ust. 4 niniejszego przepisu określa, że do wniosku o zwrot załącza się dowód zapłaty akcyzy na terytorium kraju lub fakturę z wykazaną kwotą akcyzy oraz dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu, o których mowa w ust. 3.

Dostawa wewnątrzwspólnotową w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym, to przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Przez wewnątrzwspólnotową dostawę należy zatem rozumieć czynność polegającą na fizycznym przemieszczeniu samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego.

Zdaniem Wnioskodawcy, „nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel”, stanowiące przesłankę zwrotu akcyzy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy samochodu osobowego, nie jest tożsame z „nabyciem prawa własności samochodu osobowego”. Zakres podmiotowy pierwszego pojęcia jest zdecydowanie szerszy i obejmuje również podmiot, który nie będąc prawnym właścicielem samochodu osobowego jest również jego posiadaczem, który na podstawie konkretnej czynności dokonanej z jego udziałem uzyska możliwość faktycznego dysponowania pojazdem w sposób i w zakresie przysługującym właścicielowi, nawet jeżeli równocześnie skutkiem tej czynności nie jest przeniesienie prawa własności. Takie stanowisko potwierdza między innymi wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2015 r., sygn. I GSK 336/13.

Samochód osobowy po zakończeniu okresu użytkowania go w Polsce zostanie zwrócony z powrotem na terytorium Niemiec. Bezsprzecznie nastąpi więc przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego, spełniające definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy. Dostawa ta zostanie dokonana przez Wnioskodawcę. Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, spełniona zostanie przesłanka, o której mowa w art. 107 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym uprawniająca do zwrotu zapłaconej akcyzy na wniosek złożony przez Wnioskodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 za nieprawidłowe, w sytuacji zapłaty na terytorium kraju akcyzy, a następnie po zakończeniu okresu użytkowania – zwrócenia samochodu osobowego będącego częścią majątku zakładu z powrotem na terytorium Niemiec (dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy), przy spełnieniu warunków, o których mowa

w art. 107 ustawy o podatku akcyzowym, Spółka ma prawo do zwrotu zapłaconej akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe w zakresie obowiązku zapłaty akcyzy z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju samochodu osobowego zakupionego przez Spółkę na terytorium państwa członkowskiego;
• prawidłowe w zakresie prawa do zwrotu akcyzy w związku z przemieszczeniem tego samochodu z powrotem na terytorium państwa członkowskiego po zakończeniu okresu użytkowania w Polsce.
  
  

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1114 ze zm.), dalej zwana „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”, określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy ˗ art. 1 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
3. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
   
   1. wyprodukowanego na terytorium kraju,
   2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.
   
   
   

Przez nabycie wewnątrzwspólnotowe – stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy ˗ rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega m.in. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego, rozumiane jako czynność polegająca na przemieszczeniu samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej zgodnie z przepisami o ruchu drogowym w kraju, z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Fizyczne przemieszczenie samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego, np. z Niemiec na terytorium Polski, stanowi zatem w rozumieniu ustawy nabycie wewnątrzwspólnotowe.

Stosownie do art. 101 ust. 2 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

1. przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju ˗ jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;
2. nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel ˗ jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;
3. złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym ˗ jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.
   
   

Powyższy artykuł reguluje kwestie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym samochodu osobowego. Moment powstania tego obowiązku, zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, związany jest z nabyciem prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel.

Pojęcie „nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel” nie jest tożsame „nabyciu prawa własności samochodu osobowego”, lecz podkreślić należy, że zakres podmiotowy pojęcia „nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel” jest zdecydowanie szerszy - i w szczególności obejmuje również podmiot, który jest prawnym właścicielem samochodu osobowego, tj. sytuację, w której doszło do przeniesienia na ten podmiot prawa własności – jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie.

Jednocześnie wskazać należy, że na podstawie art. 101 ust. 2a ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego albo sprzedaży, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. a nie powstaje, jeżeli ten samochód osobowy został dostarczony wewnątrzwspólnotowo lub wyeksportowany w terminie 30 dni od dnia nabycia wewnątrzwspólnotowego albo sprzedaży, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. a, przy czym fakt dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu jest potwierdzany przez dokumenty, o których mowa w art. 107 ust. 3.

Zgodnie z art. 107 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, podmiot, który nabył prawo rozporządzania jak właściciel samochodem osobowym niezarejestrowanym wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju, dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego, lub jeżeli w jego imieniu ta dostawa albo eksport są realizowane, ma prawo do zwrotu akcyzy na wniosek złożony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie roku od dnia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego.

W myśl art. 107 ust. 2 ustawy, zwrotowi nie podlega akcyza w kwocie niższej niż minimalna kwota zwrotu.

Przy czym, w myśl ust. 3 ww. artykułu, podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany posiadać dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu, którymi są w szczególności: dokumenty przewozowe, celne, faktura i specyfikacja dostawy oraz inne dokumenty handlowe związane z dostawą wewnątrzwspólnotową albo eksportem.

Stosownie natomiast do art. 107 ust. 4 ustawy, do wniosku o zwrot załącza się dowód zapłaty akcyzy na terytorium kraju lub fakturę z wykazaną kwotą akcyzy oraz dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu, o których mowa w ust. 3.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że Wnioskodawca, tj. Spółka z o. o. oraz jej zagraniczny zakład stanowią dwie jednostki organizacyjne tego samego podmiotu. Działalność gospodarczą prowadzi osoba prawna i to ona jest podatnikiem. Spółka, oraz jej zakład na terytorium państwa członkowskiego za pośrednictwem którego prowadzi ona działalność za granicą, tworzą zatem z podatkowego punktu widzenia jednorodny podmiot.

W tym kontekście – w ramach wykładni systemowej zewnętrznej – należy odwołać się również do krajowych regulacji odrębnych. Pojęcie zagranicznego zakładu regulują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4a pkt 11 tej ustawy, ilekroć jest mowa o zagranicznym zakładzie, oznacza to:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

-chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Pojęcie „zakładu” zostało również zdefiniowane w art. 5 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Berlin, 14 maja 2003 r.). Zgodnie z pkt (1) tego przepisu, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Z kolei na podstawie pkt (2) tego artykułu, określenie to obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Zatem zauważyć należy, że zakład Spółki na terytorium państwa członkowskiego posiada jedynie samodzielność organizacyjną (wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium państwa członkowskiego), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona za pomocą zakładu działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej Spółki.

Należy przy tym wskazać, że przepisy powołanej przez Spółkę umowy międzynarodowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania mają na celu ochronę podatników osiągających dochody w Polsce i w Niemczech przed dwukrotnym obciążeniem podatkiem od dochodów bądź majątku. Jak stanowi art. 2 pkt (1) tej umowy, dotyczy ona podatków od dochodu i od majątku, bez względu na sposób ich poboru, które pobiera się na rzecz Umawiającego się Państwa lub jego jednostek terytorialnych. Jednocześnie, w myśl art. 2 pkt (2) umowy, za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku, włączając podatki od zysku z przeniesienia własności majątku ruchomego lub nieruchomego, podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłacanych przez przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku. Pkt (3) lit. b tego przepisu precyzuje, że do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa należą w szczególności – w Rzeczypospolitej Polskiej – podatek dochodowy od osób fizycznych i podatek dochodowy od osób prawnych, stanowiących tzw. podatki bezpośrednie. Podatek akcyzowy należy natomiast do kategorii podatków pośrednich, a z jego specyfiki wynika, że jest nakładany na wyroby konsumpcyjne w miejscu ich „konsumpcji”. Nie można zatem traktować opodatkowania akcyzą nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego jako podwójnego opodatkowania tego pojazdu w Polsce i w państwie członkowskim, tym bardziej, że w Republice Niemiec nie obowiązuje opodatkowanie akcyzą samochodów osobowych.

Zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca działa za pośrednictwem swojego zagranicznego zakładu na terytorium państwa członkowskiego (w Niemczech). Zakład stanowi organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną cześć Spółki. W ramach działalności, Spółka zakupiła w Niemczech samochód osobowy, który jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim i wykorzystywany do prowadzenia działalności. Spółka ma zamiar wykorzystywać zakupiony samochód do działalności gospodarczej również na terytorium kraju, tj. dokonywać jego przemieszczenia do Polski bez dokonywania jego rejestracji w Polsce. Każdorazowo po użyciu samochodu na terytorium kraju przez pracowników Spółki, będzie on następnie przemieszczony z powrotem do Niemiec.

Zgodnie z art. 102 ust. 1 ustawy, podatnikiem podatku akcyzowego jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca będący właścicielem samochodu osobowego dokonuje przemieszczenia na terytorium kraju pojazdu zakupionego wcześniej w Niemczech. Spółka będzie zatem podatnikiem podatku akcyzowego, a obowiązek podatkowy - z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego - powstanie zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 1 ustawy, tj. z dniem przemieszczenia samochodu z terytorium Niemiec na terytorium Polski. Oznacza to, że co do zasady, Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego w związku z przemieszczeniem na terytorium kraju przedmiotowego samochodu osobowego nabytego na terytorium Niemiec.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że w sytuacji, gdy przedmiotowy samochód przemieszczony na terytorium kraju bez dokonywania jego rejestracji w Polsce, zostanie dostarczony wewnątrzwspólnotowo lub wyeksportowany w terminie 30 dni od dnia nabycia wewnątrzwspólnotowego, zastosowanie znajdzie art. 101 ust. 2a ustawy o podatku akcyzowym – pod warunkiem posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej bądź eksportu, o których mowa w art. 107 ust. 3 ustawy.

Oznacza to, że w przypadku, gdy samochód osobowy zostanie przemieszczony z powrotem z Polski na terytorium państwa członkowskiego w terminie 30 dni od dnia jego nabycia wewnątrzwspólnotowego, a Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty potwierdzające dokonanie tej dostawy wewnątrzwspólnotowej, którymi w szczególności są dokumenty przewozowe, celne, faktura i specyfikacja dostawy oraz inne dokumenty handlowe związane z dostawą wewnątrzwspólnotową, po stronie Spółki nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego (przemieszczenia z Niemiec do kraju) tego samochodu osobowego.

Równocześnie, z treści powołanego wyżej przepisu art. 107 ustawy wynika, że zwrot akcyzy z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej samochodu osobowego na rzecz danego podmiotu uwarunkowany jest spełnieniem łącznie wszystkich następujących przesłanek:

• nabyciem prawa rozporządzania tym samochodem osobowym jak właściciel;
• dokonaniem we własnym imieniu lub zleceniem we własnym imieniu dostawy wewnątrzwspólnotowej samochodu osobowego, który nie był wcześniej zarejestrowany na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
• przedmiotem dostawy jest samochód, od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju;
• wystąpieniem z wnioskiem o zwrot akcyzy do właściwego naczelnika urzędu skarbowego;
• załączeniem do wniosku o zwrot dowodu zapłaty lub faktury z wykazaną kwotą akcyzy oraz dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej, którymi są w szczególności: dokumenty przewozowe, celne, faktura i specyfikacja dostawy oraz inne dokumenty handlowe związane z dostawą wewnątrzwspólnotową.
  
  

Zatem w sytuacji przedstawionej w drugim pytaniu Spółki, gdy powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego (nie będzie miał zastosowania art. 101 ust. 2a ustawy) i akcyza od tego samochodu zostanie zapłacona na terytorium kraju, a Wnioskodawca, po zakończeniu okresu użytkowania samochodu w kraju dokona przemieszczenia (dostawy) pojazdu z powrotem na terytorium kraju członkowskiego lub zleci jego dokonanie we własnym imieniu, a także będzie posiadał dokumenty, o których mowa w art. 107 ust. 3 ustawy, potwierdzające faktyczną realizację tego przemieszczenia - wówczas Spółka ma prawo do zwrotu akcyzy po wystąpieniu z wnioskiem do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Jednocześnie podkreślić należy, że zwrot ten przysługiwać będzie po spełnieniu wymienionych wyżej warunków oraz dołączeniu do wniosku o zwrot stosownych dokumentów, tj. dowodu zapłaty akcyzy na terytorium kraju.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.