2019.02.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.753.2018.1.JN
z 8 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2018 r. (data wpływu 10 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe – w zakresie opodatkowania ponoszonych przez Wnioskodawcę opłat za udział w konferencjach organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż Polska i poza Unią Europejską;
nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania ponoszonych przez Wnioskodawcę opłat za udział w szkołach letnich organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż Polska i poza Unią Europejską.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania ponoszonych przez Wnioskodawcę opłat za udział w konferencjach organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż Polska i poza Unią Europejską oraz w zakresie opodatkowania ponoszonych przez Wnioskodawcę opłat za udział w szkołach letnich organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż Polska i poza Unią Europejską.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w 2011 r. utworzył Uchwałą z dnia 27 czerwca 2011 r., z datą wejścia od dnia 1 stycznia 2012 r. X – jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której podstawowym przedmiotem działalności jest rozwój regionalnej turystyki biznesowej (rozwój branży przemysłu spotkań) oraz wynajem powierzchni w nowoczesnym obiekcie konferencyjno-kongresowym dla podmiotów przemysłu spotkań (przedsiębiorców, fundacji na cele organizacji wydarzeń o znaczeniu biznesowym, naukowym, edukacyjnym i innym). W ramach realizacji powyższych celów, pracownicy X biorą udział w konferencjach, szkoleniach i branżowych szkołach letnich (summer schools) z dziedziny przemysłu spotkań, aby doskonalić swą wiedzą i umiejętności z tego zakresu.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jego działalność obejmuje zarówno obszar podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak również obszar niepodlegający opodatkowaniu oraz zwolniony z opodatkowania. Wnioskodawca rozlicza VAT proporcją wyliczoną zgodnie z zasadami zawartymi w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie obrotu osiągniętego w 2017 r. i odlicza podatek VAT na zasadach przyporządkowania zakupów do sprzedaży opodatkowanej. W 2018 r. Wnioskodawca odlicza również VAT „prewskaźnikiem”.

Konferencje (nazywane też „spotkaniami”, „summer meetings”), szkolenia i szkoły letnie, w których biorą udział pracownicy X organizowane są zarówno na terytorium Unii Europejskiej, jak i państw trzecich. Wnioskodawca – X nabywa ww. usługi w celu umożliwienia swojej kadrze kształcenia się oraz wymiany doświadczeń w dziedzinie, która jest głównym przedmiotem działalności X. Organizatorzy konferencji, szkoleń i targów nie mają siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski. Konferencje organizowane są przez jednostki organizacyjne, przedsiębiorców, stowarzyszenia oraz inne podmioty specjalizujące się w organizacji tego typu przedsięwzięć.

Organizatorem konferencji, szkoleń i szkół letnich są często stowarzyszenia branżowe, lecz nie tylko. Lokalne (narodowe) jednostki organizacyjne w poszczególnych państwach – członkach stowarzyszenia, organizują konferencje o tematyce związanej z turystką biznesową i zapraszają pozostałych członków z innych państw do udziału. Konferencje te są z reguły odpłatne, tj. wnoszona jest opłata (entrance fee, participation costs, registration fee).

Opłata konferencyjna za szkołę letnią obejmuje udział w prelekcjach, wykładach, warsztatach (bez aktywnego uczestnictwa, tj. pracownicy X sami nie wygłaszają wykładów, nie publikują swych tekstów, mogą natomiast wziąć udział w dyskusji, jak wszyscy uczestnicy wydarzenia). W ramach wydarzenia może być też czas wydzielony na nieformalne spotkania (tzw. „networking”). Spotkania nieformalne nie mają charakteru wykładu, lecz dobrowolnych rozmów uczestników w wydzielonym czasie i przestrzeni w celu związania lub pogłębienia kontaktów, wymiany doświadczeń i pogłębienia wiedzy.

W ramach opłaty konferencyjnej uczestnicy korzystają też z organizowanego dla wszystkich uczestników przez organizatora konferencji lub sponsora poczęstunku typu lunch lub bar kawowy – serwowany w przerwach między kolejnymi wykładami albo w toku spotkań nieformalnych.

Wnoszona opłata umożliwia pracownikom szeroki dostęp do wydarzenia nie ograniczający się do fizycznego wstępu do miejsca gdzie odbywa się konferencja lub szkoła letnia.

Szkoła letnia jest formą stacjonarnego szkolenia. Ma na celu edukację uczestników w nieco inny sposób niż konferencja, która z założenia jest co najwyżej kilkudniowa i ma konkretnie określoną tematykę. W ramach szkoły letniej odbywa się wielodniowy cykl wykładów, warsztatów, często o różnej tematyce w ramach dziedziny przemysłu spotkań, często o charakterze bardziej praktycznym niż konferencja (np. z zakresu relacji z klientami, procesu podejmowania decyzji przez klienta, sposobu prezentacji własnego obiektu lub regionu, współpracy z mediami).

Z tytułu uczestnictwa w tych konferencjach i szkołach letnich Wnioskodawca z reguły wnosi opłatę na rzecz organizatora przed wykonaniem usługi w formie przedpłaty. Za wniesioną opłatę, bądź po wykonaniu usługi Wnioskodawca (X, który jest odbiorcą i płatnikiem faktury), otrzymuje od organizatorów faktury bez naliczonego podatku VAT (w przypadku wydarzeń odbywających się poza granicami RP, w innych państwach UE lub poza granicami UE). Jako rodzaj usługi, wystawcy faktur nie zawsze umieszczają oznaczenie „opłata za wstęp”, ale zwykle nazwę imprezy (np. „(...)”) lub sformułowania typu „opłata za udział” (fee for participation) lub „opłata rejestracyjna za udział”.

Nabywając usługi, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca działa jako podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zakresem pytania zadanego we wniosku nie są objęte opłaty konferencyjne dotyczące imprez organizowanych na terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę opłaty konferencyjne dotyczące imprez organizowanych na terenie państw UE (z wyłączeniem imprez organizowanych na terytorium Polski), jak i poza Unią należy traktować jako import usług zgodnie z art. 28b ust. 1 i opodatkować w kraju (w Polsce)?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi te (opłaty konferencyjne) należy uznać jako nabycie usług wstępu, których miejsce świadczenia znajduje się w miejscu (kraju), gdzie dana konferencja/impreza edukacyjna się odbywa zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy o podatku VAT, dlatego podatnik nie jest zobligowany do opodatkowania tej usługi w kraju stawką 23% i wykazania w deklaracji importu usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei, na mocy art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą.

Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że w przypadku wykonywania usług na rzecz podatnika miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli opodatkowanie usług zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.

Jednak od ogólnej zasady zawartej w powyższym przepisie ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług ściśle określonych w przepisach ustawy, ustała się w sposób szczególny.

Jednym z wyjątków od zasady wyrażonej w art. 28g ust. 2 ustawy jest miejsce świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług. Innym wyjątkiem jest przypadek określony w art. 28g ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Pomocne dla ustalenia miejsca świadczenia usług (w tym usług wstępu), konieczne jest także odwołanie się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 77, str. 1), które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi wchodzą w zakres tego pojęcia.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ww. rozporządzenia – usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Z kolei jak stanowi art. 32 ust. 2 tego rozporządzenia – ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

Zatem zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. c w zw. z ust. 1 ww. rozporządzenia Nr 282/2011 – usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/l12/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej. Przepis ten ma zastosowanie w szczególności do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

W zakresie natomiast usług pomocniczych do usług wstępu zastosowanie znajdzie art. 33 ww. rozporządzenia Nr 282/2011, zgodnie z którym usługi takie obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy niewątpliwie do czynienia z uczestnictwem pracowników X w wydarzeniach edukacyjnych, tj. konferencjach i szkołach letnich. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nabywając opisane usługi działa jako podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że wnoszona opłata umożliwia pracownikom szeroki dostęp do wydarzenia naukowego nie ograniczający się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca, gdzie odbywa się konferencja.

Usługi wstępu na tego typu imprezy obejmują – zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami, świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Podkreślenia wymaga, że opłata dotyczy zawsze udziału w danym wydarzeniu naukowym, nie zaś samego wstępu na organizowaną imprezę. Zatem to usługa wstępu obejmuje – co do zasady – prawo do udziału (wysłuchania, udziału w dyskusji) w prelekcjach, wykładach, warsztatach, panelach dyskusyjnych, konsumpcji serwowanych w ramach wydarzenia posiłków, czy uczestnictwa w imprezach integracyjnych przewidzianych w programie, czyli te elementy które z reguły zawierają się w tzw. opłacie wstępu, a podmiot nabywający usługę wstępu umożliwia pracownikom szeroki dostęp do wydarzenia naukowego, nie ograniczający się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca, gdzie odbywa się konferencja.

Tym samym opłaty konferencyjne uiszczane przez Wnioskodawcę za uczestnictwo swoich pracowników w zagranicznych konferencjach i szkołach letnich, o których mowa w opisie sprawy, należy uznać za nabycie usług wstępu, których miejsce świadczenia znajduje się w miejscu (państwie), w którym te imprezy (konferencje, szkoły letnie) się odbywają, zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy. W związku z powyższym, usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania importu usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe – w zakresie opodatkowania ponoszonych przez Wnioskodawcę opłat za udział w konferencjach organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż Polska i poza Unią Europejską;
nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania ponoszonych przez Wnioskodawcę opłat za udział w szkołach letnich organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż Polska i poza Unią Europejską.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy – przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
1. w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
2. w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
3. w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który w 2011 r. utworzył X – jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Podstawowym przedmiotem działalności X jest rozwój regionalnej turystyki biznesowej (rozwój branży przemysłu spotkań) oraz wynajem powierzchni w nowoczesnym obiekcie konferencyjno-kongresowym dla podmiotów przemysłu spotkań (przedsiębiorców, fundacji na cele organizacji wydarzeń o znaczeniu biznesowym, naukowym, edukacyjnym i innym). W ramach realizacji powyższych celów, pracownicy X biorą udział m.in. w konferencjach i branżowych szkołach letnich z dziedziny przemysłu spotkań, aby doskonalić swą wiedzą i umiejętności z tego zakresu.

Z tytułu uczestnictwa w tych konferencjach i szkołach letnich Wnioskodawca wnosi opłatę na rzecz organizatora przed wykonaniem usługi w formie przedpłaty. Za wniesioną opłatę, bądź po wykonaniu usługi Wnioskodawca otrzymuje od organizatorów faktury bez naliczonego podatku VAT.

Wnioskodawca poinformował, że nabywając ww. usługi działa on jako podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy.

Powyższe konferencje i szkoły letnie organizowane są zarówno na terytorium Unii Europejskiej, jak i państw trzecich. Ich organizatorzy nie mają siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski. Wnioskodawca nabywa ww. usługi w celu umożliwienia swojej kadrze kształcenia się oraz wymiany doświadczeń w dziedzinie, która jest głównym przedmiotem działalności X.

Konferencje organizowane są przez jednostki organizacyjne, przedsiębiorców, stowarzyszenia branżowe oraz inne podmioty specjalizujące się w organizacji tego typu przedsięwzięć. Lokalne (narodowe) jednostki organizacyjne w poszczególnych państwach – członkach stowarzyszenia, organizują konferencje o tematyce związanej z turystką biznesową i zapraszają pozostałych członków z innych państw do udziału. Konferencje te są z reguły odpłatne, tj. wnoszona jest opłata. W ramach opłaty konferencyjnej uczestnicy korzystają też z organizowanego dla wszystkich uczestników przez organizatora konferencji lub sponsora poczęstunku typu lunch lub bar kawowy – serwowany w przerwach między kolejnymi wykładami albo w toku spotkań nieformalnych.

Natomiast szkoła letnia jest formą stacjonarnego szkolenia. Ma na celu edukację uczestników w nieco inny sposób niż konferencja, która z założenia jest co najwyżej kilkudniowa i ma konkretnie określoną tematykę. W ramach szkoły letniej odbywa się wielodniowy cykl wykładów, warsztatów, często o różnej tematyce w ramach dziedziny przemysłu spotkań, często o charakterze bardziej praktycznym niż konferencja (np. z zakresu relacji z klientami, procesu podejmowania decyzji przez klienta, sposobu prezentacji własnego obiektu lub regionu, współpracy z mediami). Opłata za szkołę letnią obejmuje udział w prelekcjach, wykładach, warsztatach (pracownicy X sami nie wygłaszają wykładów, nie publikują swych tekstów, mogą natomiast wziąć udział w dyskusji, jak wszyscy uczestnicy wydarzenia). W ramach wydarzenia może być też czas wydzielony na nieformalne spotkania. Spotkania nieformalne nie mają charakteru wykładu, lecz dobrowolnych rozmów uczestników w wydzielonym czasie i przestrzeni w celu związania lub pogłębienia kontaktów, wymiany doświadczeń i pogłębienia wiedzy.

Wnoszona opłata umożliwia pracownikom szeroki dostęp do wydarzenia nie ograniczający się do fizycznego wstępu do miejsca gdzie odbywa się konferencja lub szkoła letnia.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym będzie ustalenie miejsca ich świadczenia, ponieważ od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Od ogólnej zasady ustalania miejsca świadczenia usług, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług – ściśle określonych w przepisach ustawy – ustala się w sposób szczególny.

Jeden z wyjątków od zasady ogólnej wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy dotyczy miejsca świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług.

W kontekście ustalenia miejsca świadczenia usług (w tym usług wstępu), konieczne jest także odwołanie się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi wchodzą w zakres tego pojęcia.

I tak, w myśl art. 32 ust. 1 rozporządzenia 282/2011 – usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Z kolei jak stanowi art. 32 ust. 2 rozporządzenia 282/2011 – ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

Zatem zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. c w zw. z ust. 1 rozporządzenia 282/2011 usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu na daną imprezę w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej. Przepis ten ma zastosowanie również do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

Natomiast na podstawie art. 33 rozporządzenia 282/2011 – usługi pomocnicze, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą.

Takie usługi pomocnicze obejmują w szczególności korzystanie z szatni lub urządzeń sanitarnych, ale nie obejmują usług pośrednictwa związanych ze sprzedażą biletów.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego i obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przypadku uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w opisanych konferencjach, będziemy mieli do czynienia z wydarzeniami edukacyjnymi, o których mowa w art. 32 ust. 2 lit. c rozporządzenia 282/2011. Konferencje te organizowane będą przez jednostki organizacyjne, przedsiębiorców, stowarzyszenia branżowe oraz inne podmioty specjalizujące się w organizacji tego typu przedsięwzięć. Konferencje te z założenia będą co najwyżej kilkudniowe i będą miały konkretnie określoną tematykę. Opłata konferencyjna wnoszona przez Wnioskodawcę, umożliwi pracownikom szeroki dostęp do wydarzenia nie ograniczający się do fizycznego wstępu do miejsca gdzie odbywać będzie się konferencja.

Usługi wstępu na tego typu wydarzenia (imprezy) obejmują – zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami – świadczenie usług których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Podkreślenia wymaga, że opłata nie dotyczy samego wstępu na organizowaną imprezę, ale również udziału w danym wydarzeniu. Zatem usługa wstępu obejmuje – co do zasady – prawo do udziału w prelekcjach, wykładach, panelach dyskusyjnych, konsumpcji serwowanych w ramach wydarzenia posiłków itp.

Tym samym opłaty uiszczane przez Wnioskodawcę za uczestnictwo jego pracowników w konferencjach edukacyjnych organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż terytorium Polski, jak i poza Unią Europejską, o których mowa w opisie sprawy, będą stanowić opłatę za nabywaną usługę wstępu, której miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania będzie – zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy – miejsce, gdzie wydarzenia te będą się faktycznie odbywały. Zatem ww. imprezy, które organizowane będą poza terytorium Polski nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. W związku z powyższym, w stosunku do tych usług nie będzie miał zastosowania w art. 2 ust. 9 ustawy i w konsekwencji w związku z ich nabyciem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia importu usług.

Podsumowując, opłaty wnoszone przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem usług wstępu pracowników na konferencje edukacyjne organizowane na terytorium państw Unii Europejskiej (z wyłączeniem imprez organizowanych na terytorium Polski), jak i poza Unią Europejską, nie będą stanowiły wynagrodzenia z tytułu importu usług, i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania ponoszonych opłat za udział pracowników w konferencjach organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż Polska i poza Unią Europejską – jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do ponoszonych przez Wnioskodawcę opłat za udział pracowników w szkołach letnich organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż Polska i poza Unią Europejską należy wskazać, że dokonywane przez Wnioskodawcę opłaty nie będą stanowić opłat za usługi wstępu, w związku z czym miejsce świadczenia tych usług nie będzie ustalane na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy.

Opisane przez Wnioskodawcę szkoły letnie, w których uczestniczyć będą jego pracownicy odbywać będą się na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż terytorium Polski, jak i poza Unią Europejską. Jak wskazano powyżej, szkoła letnia będzie formą stacjonarnego szkolenia. Będzie miała na celu edukację uczestników w nieco inny sposób niż konferencja, która z założenia jest co najwyżej kilkudniowa i ma konkretnie określoną tematykę. W ramach szkoły letniej odbywać się będzie wielodniowy cykl wykładów, warsztatów, często o różnej tematyce w ramach dziedziny przemysłu spotkań, często o charakterze bardziej praktycznym niż konferencja (np. z zakresu relacji z klientami, procesu podejmowania decyzji przez klienta, sposobu prezentacji własnego obiektu lub regionu, współpracy z mediami). Opłata za szkołę letnią obejmować będzie udział w prelekcjach, wykładach, warsztatach (pracownicy sami nie będą wygłaszać wykładów, nie będą publikować swych tekstów, będą mogli natomiast wziąć udział w dyskusji, jak wszyscy uczestnicy wydarzenia), może być też czas wydzielony na nieformalne spotkania. Spotkania nieformalne nie będą miały charakteru wykładu, lecz dobrowolnych rozmów uczestników w wydzielonym czasie i przestrzeni w celu związania lub pogłębienia kontaktów, wymiany doświadczeń i pogłębienia wiedzy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że opisanej powyżej formy szkolenia w postaci szkoły letniej nie można uznać za żadną z imprez czy wydarzeń, które zostały wymienione w art. 32 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia 282/2011. Pomimo, że pracownicy Wnioskodawcy uczestniczyć będą w szkole letniej w celu umożliwienia im kształcenia się oraz wymiany doświadczeń w dziedzinie przedmiotu działalności (tematyka związana z turystyką biznesową), to jednak wielodniowa forma tego szkolenia, jak i charakter i zakres realizowanych tam czynności przesądzają, że opłata poniesiona przez Wnioskodawcę nie będzie stanowiła opłaty za wstęp w rozumieniu ww. przepisów rozporządzenia 282/2011. Przepisy te odnoszą się do imprez czy wydarzeń co do zasady jedno, ewentualnie kilkudniowych, tj. spektakle, koncerty, mecze, występy cyrkowe, targi, konferencje czy seminaria. Natomiast opisana szkoła letnia stanowić będzie usługę wielodniowego stacjonarnego szkolenia odbywającego się poza terytorium kraju, która nie będzie miała charakteru wskazanych powyżej imprez, a jej główną cechą nie będzie jedynie przyznanie pracownikom prawa wstępu na wydarzenie (imprezę). Zatem udziału pracowników Wnioskodawcy w szkołach letnich nie będzie można utożsamiać z prawem wstępu na imprezy, o których mowa w art. 32 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia 282/2011.

Tym samym miejscem świadczenia i opodatkowania usług uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w szkołach letnich organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż terytorium Polski, jak i poza Unią Europejską, za które ponosić będzie on opłaty – zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy – będzie miejsce, w którym Wnioskodawca (usługobiorca) posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Polski. Skoro zatem organizatorzy szkół letnich nie posiadają siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, a Wnioskodawca nabywając ww. usługi działać będzie jako podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy, to z tytułu nabycia usług uczestnictwa jego pracowników w szkołach letnich, zobowiązany będzie on do rozpoznania importu usług, zgodnie z art. 2 pkt 9 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Reasumując, nabywane przez Wnioskodawcę usługi udziału jego pracowników w szkołach letnich organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej (z wyłączeniem imprez organizowanych na terytorium Polski), jak i poza Unią Europejską, za które ponosić będzie on opłaty, będą stanowiły import usług, które podlegać będą opodatkowaniu przez Wnioskodawcę na terytorium kraju.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania ponoszonych przez niego opłat za udział pracowników w szkołach letnich organizowanych na terytorium państw Unii Europejskiej innych niż Polska i poza Unią Europejską – jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to stawki podatku oraz wykazania nabywanej usługi w deklaracji VAT.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin