Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.323.2018.2.PJ
z 8 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2018 r. (data wpływu 13 listopada 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 10 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 10 stycznia 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 12 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w związku z podpisaniem umowy przedwstępnej sprzedaży i pełnomocnictwa sporządzonej w formie aktu notarialnego Rep. A nr (...) w dniu 10.10.2018 prosi o ponowne wydanie interpretacji indywidualnej. Akt dotyczy sprzedaży nieruchomości położonej w C. o nr. ewidencyjnych (...) oraz (...) o pow. całkowitej (...) ha. Jako współwłaściciel 1/4 udziału w nieruchomości Wnioskodawca otrzymał interpretację indywidualną nr IBPP1/4512-426/16-2/AW z dnia 20 września 2016 r. Przez okres minionych 2 lat (tj. od daty wydania poprzedniej interpretacji) nie zmieniał się stan faktyczny nieruchomości oraz zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że podatek od towarów i usług należy zapłacić od sprzedaży ww. nieruchomości zgodnie z wydaną interpretacją z dnia 20 września 2016 r.

W uzupełnieniu z dnia 7 stycznia 2019 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12 grudnia 2018 r. Wnioskodawca przedstawił ponadto poniższe okoliczności:

1. Nabycia działki Wnioskodawca dokonał w roku 2008 aktem notarialnym Rep. A numer (...), nabył udział wynoszący 1/4 części we współwłasności niezabudowanej działki gruntu rolnego położonego w C. oznaczonej numerem (...), [obecnie (...) i (...)] objętej księgą wieczystą KW nr (...) o łącznej powierzchni (...) m². Działkę Wnioskodawca nabył z zamiarem utworzenia ze współwłaścicielem gospodarstwa rolnego.

2. Na pytanie Organu: Czy i w jakim celu (z jakim zamiarem) Wnioskodawca zwrócił się do geodety o fizyczny podział działki? Czy działki są wyodrębnione notarialnie? Wnioskodawca odpowiedział:

Z uwagi na pogorszenie się stosunków pomiędzy Wnioskodawcą, a współwłaścicielem (jednocześnie konkubentem), oraz ze względu na jego problemy finansowe i wyprowadzkę, utworzenie wspólnego gospodarstwa rolnego stało się niemożliwe. Podział geodezyjny działek miał na celu rozgraniczenie współwłasności i utworzenie dwóch działek z zachowaniem stosunku 1/4 do 3/4. Ostatecznie jednak do wyodrębnienia aktem notarialnym nie doszło.

3. Na pytanie Organu: Czy i w jakim celu (z jakim zamiarem) Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji na wycinkę drzew? Wnioskodawca odpowiedział, że wycinka drzew miała na celu usprawnienie prowadzenia upraw rolnych przy użyciu ciężkiego sprzętu rolniczego. Większość z usuniętych drzew znajdowała się w złym stanie zdrowotnym (choroby grzybicze, złamania, posusz). Przyczyną wycinki było również sąsiedztwo linii energetycznych, oraz częściowa niwelacja terenu w celu powiększenia areału rolnego.

4. Od dnia nabycia do dnia dzisiejszego opisana działka wykorzystywana była i jest jako działka rolna. Jako współwłaściciel tej działki Wnioskodawca nie czerpał i nie czerpie z niej żadnych korzyści.

5. Działka zakupiona została w celu utworzenia gospodarstwa rolnego. Z uwagi na problemy opisane powyżej nigdy do tego faktu nie doszło. Od dnia nabycia do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie uprawiał tej działki i nie wykorzystywał jej dla własnych potrzeb.

6. Działka opisana powyżej nigdy nie była i nie jest przedmiotem najmu czy dzierżawy, czy innej umowy o podobnym charakterze. Uprawiana była na podstawie ustnej umowy użyczenia.

7. Przez pierwsze lata od daty nabycia do 2012 r. działkę nadal uprawiał rolnik od którego została nabyta. W okresie późniejszym ze względów zdrowotnych zaprzestał uprawy i od tego momentu (październik 2012 do dnia dzisiejszego) uprawia ją inny miejscowy rolnik, w zamian za opłaty dokonywane do Urzędu Miasta w C. z tytułu podatku rolnego. Uprawy przez miejscowych rolników odbywały się na zasadzie umowy ustnej.

8. Wnioskodawca nie uzyskiwał żadnych płodów rolnych pochodzących z tego gruntu.

9. Działka zakupiona została z zamiarem utworzenia gospodarstwa rolnego na zasadzie hodowli zwierząt oraz uprawy pozostałej roli. Z uwagi na pogorszenie się stosunków pomiędzy Wnioskodawcą a wspólnikiem oraz z uwagi na problemy finansowe wspólnika do utworzenia gospodarstwa nigdy nie doszło.

10. Grunt nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do działalności rolniczej. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dlatego też nie nastąpiło opodatkowanie podatkiem VAT.

11. Od momentu zakupu do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych.

12. Wnioskodawca nie prowadzi hodowli zwierząt.

13. Wnioskodawca nie hodował i nie hoduje zwierząt w związku z powyższym nie nastąpiła ich sprzedaż. Grunt nie był wykorzystywany do uprawy roślin i zbóż służących do karmienia zwierząt.

14. Wnioskodawca nigdy nie występował o zmianę przeznaczenia terenu.

15. Plan zagospodarowania przestrzennego terenu na podstawie którego nastąpiła zmiana charakteru działek z rolnych na działki usługowe i przemysłowo-usługowe wszedł w życie w roku 2015 bez inicjatywy właścicieli działek. Plan obejmował około 1/4 miejscowości C. i nastąpiło to z inicjatywy Burmistrza Miasta C.

16a. W roku 2009 został złożony wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla powyższego terenu, jednak bez podania konkretnego celu i wyłącznie do uzyskania informacji w zakresie m.in. budowy hali logistycznej, hotelu z restauracją, zabudowy mieszkaniowej. Decyzja w tym zakresie została wydana w październiku 2009 roku.

16b. Wnioskodawca nigdy nie występował z wnioskiem o wyłączenie z produkcji rolnej, taka decyzja też nie była wydana. Powyższy grunt poza wycinką drzew która została dokonana, jest w stanie takim jak w dniu jego nabycia. Nie nastąpiło uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, nie ma też ogrodzenia. Grunt nie jest wyposażony w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną oraz sieci energetyczne.

17. W celu sprzedaży nieruchomości został postawiony baner reklamowy z numerem telefonu.

18. W kwietniu 2018 r. z Wnioskodawcą skontaktował się pośrednik z Biura Nieruchomości, który zaoferował pomoc w znalezieniu nabywcy na sprzedaż nieruchomości. Dzięki tej współpracy znalazł się nabywca i w dniu 10.10.2018 r. została podpisana Umowa Przedwstępna Sprzedaży i Pełnomocnictwa w formie aktu notarialnego Rep.A nr (...).

19. Poza umieszczeniem baneru z numerem telefonu nie były stosowane żadne inne formy ogłoszeń.

20. Przyczyną sprzedaży nieruchomości jest niedojście do skutku utworzenia gospodarstwa rolnego z przyczyn, które zostały opisane powyżej. Na inną inwestycję na wskazanym terenie Wnioskodawca nie posiada sam środków finansowych.

21. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie wie na co zostaną przeznaczone środki ze sprzedaży nieruchomości.

22. Oprócz nieruchomości opisanej we wniosku Wnioskodawca nie posiada innych gruntów przeznaczonych do sprzedaży. Posiada jeszcze grunt w T. nabyty w maju 2002 roku o powierzchni (...) m² oraz nabyty w lipcu 2011 o powierzchni (...) m². Są to grunty położone obok siebie do ewentualnego zagospodarowania w przyszłości.

23. Oprócz nieruchomości opisanej we wniosku Wnioskodawca dokonał innych poniżej wymienionych transakcji:

­
• działka sprzedana w roku 2014 to działka budowlana nabyta w roku 2006 za środki własne. Działka była ogrodzona co wynika z aktu notarialnego rep A nr (...), nabyta w celu postawienia domku letniskowego w miejscowości S. Działka nie była wykorzystana ani przez Wnioskodawcę ani przez osoby trzecie, Wnioskodawca nie czerpał z niej korzyści finansowych. Nie była też dzierżawiona czy wynajmowana. Działka została sprzedana w takim stanie w jakim została zakupiona osiem lat wcześniej. Przyczyną jej sprzedaży była zbyt duża odległość oraz brak środków finansowych na jej zagospodarowanie oraz problemy rodzinne;
  ­
• zakup mieszkania o powierzchni (...) m2 w T. przy (...) zakupione 04.09.1995 r., sprzedane 23.04.2001 r.;
  ­
• dom do remontu w T. przy ul (...) zakupiony 06.01.1997 r. sprzedany 10.01.2008 r.;
  ­
• mieszkanie o powierzchni ok (...) m² przy ul. (...) zakupione 04.11.2004 r. sprzedane 27.11.2005 r.;
  ­
• mieszkanie o powierzchni ok. (...) m² przy ul. (...) w T. zakupione 12.12.2006 r. sprzedane 09.09.2008 r.
  
  ­

­

­

­

­

Nieruchomości które Wnioskodawca nabył (3 mieszkania i 1 dom), to nieruchomości w których zamieszkiwał. Zbywał je w celu polepszenia warunków mieszkaniowych. Wszystkie te nieruchomości były wykorzystywane wyłącznie w celach mieszkaniowych. Wnioskodawca nie składał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R oraz deklaracji VAT-7. Mieszkanie zakupione 25.09.2017 r. akt notarialny rep A nr (...) w Z. przy ul. (...) o powierzchni ok. (...) m² Wnioskodawca posiada nadal i jest wykorzystywane na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zostało zadane następujące pytanie:

Czy jako osoba prywatna prowadząca działalność gospodarczą i będąca czynnym podatnikiem VAT, sprzedając nieruchomość w C. (nabytą prywatnie) Wnioskodawca ma zapłacić podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, od sprzedaży nieruchomości należy zapłacić podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl powołanych wyżej przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C 181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną sprzedaży i pełnomocnictwo sporządzono w formie aktu notarialnego. Akt dotyczy sprzedaży nieruchomości o pow. całkowitej (...) ha.

Nabycia działki (obecnie dwóch działek) Wnioskodawca dokonał w roku 2008. Nabył wtedy udział wynoszący 1/4 części we współwłasności niezabudowanej działki gruntu rolnego. Działkę Wnioskodawca nabył z zamiarem utworzenia ze współwłaścicielem gospodarstwa rolnego. Z uwagi na pogorszenie się stosunków pomiędzy Wnioskodawcą, a współwłaścicielem, oraz ze względu na jego problemy finansowe i wyprowadzkę, utworzenie wspólnego gospodarstwa rolnego stało się niemożliwe. Podział geodezyjny działek miał na celu rozgraniczenie współwłasności i utworzenie dwóch działek z zachowaniem stosunku 1/4 do 3/4. Ostatecznie jednak do wyodrębnienia aktem notarialnym nie doszło.

Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji na wycinkę drzew. Wycinka drzew miała na celu usprawnienie prowadzenia upraw rolnych przy użyciu ciężkiego sprzętu rolniczego. Większość z usuniętych drzew znajdowała się w złym stanie zdrowotnym (choroby grzybicze, złamania, posusz). Przyczyną wycinki było również sąsiedztwo linii energetycznych, oraz częściowa niwelacja terenu w celu powiększenia areału rolnego.

Od dnia nabycia do dnia dzisiejszego opisane działki wykorzystywane były i są jako działki rolne. Jako współwłaściciel tych działek Wnioskodawca nie czerpał i nie czerpie z nich żadnych korzyści.

Działka (obecnie dwie działki) zakupiona została z zamiarem utworzenia gospodarstwa rolnego na zasadzie hodowli zwierząt oraz uprawy pozostałej roli. Z uwagi na problemy opisane powyżej nigdy do tego faktu nie doszło. Od dnia nabycia do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie uprawiał tych działek i nie wykorzystywał ich dla własnych potrzeb. Działki nigdy nie były i nie są przedmiotem najmu czy dzierżawy, czy innej umowy o podobnym charakterze. Grunt nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do działalności rolniczej. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dlatego też nie nastąpiło opodatkowanie podatkiem VAT. Wnioskodawca nie prowadzi hodowli zwierząt.

Działki uprawiane były na podstawie ustnej umowy użyczenia. Przez pierwsze lata od daty nabycia do 2012 r. działkę nadal uprawiał rolnik od którego została nabyta. W okresie późniejszym ze względów zdrowotnych zaprzestał uprawy i od tego momentu (październik 2012) do dnia dzisiejszego uprawia ją inny miejscowy rolnik, w zamian za opłaty dokonywane do Urzędu Miasta w C. z tytułu podatku rolnego. Uprawy przez miejscowych rolników odbywały się na zasadzie umowy ustnej.

Wnioskodawca nigdy nie występował o zmianę przeznaczenia terenu. Plan zagospodarowania przestrzennego terenu na podstawie którego nastąpiła zmiana charakteru działek z rolnych na działki usługowe i przemysłowo-usługowe wszedł w życie w roku 2015 bez inicjatywy właścicieli działek. Plan obejmował około 1/4 miejscowości C. i nastąpiło to z inicjatywy Burmistrza Miasta C.

W roku 2009 został złożony wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla powyższego terenu, jednak bez podania konkretnego celu i wyłącznie do uzyskania informacji w zakresie m.in. budowy hali logistycznej, hotelu z restauracją, zabudowy mieszkaniowej. Decyzja w tym zakresie została wydana w październiku 2009 roku. Wnioskodawca nigdy nie występował z wnioskiem o wyłączenie z produkcji rolnej, taka decyzja też nie była wydana. Powyższy grunt, poza wycinką drzew która została dokonana, jest w stanie takim jak w dniu jego nabycia. Nie nastąpiło uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, nie ma też ogrodzenia. Grunt nie jest wyposażony w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną oraz sieci energetyczne.

W celu sprzedaży nieruchomości został postawiony baner reklamowy z numerem telefonu. Poza umieszczeniem baneru z numerem telefonu nie były stosowane żadne inne formy ogłoszeń. W kwietniu 2018 r. z Wnioskodawcą skontaktował się pośrednik z biura nieruchomości, który zaoferował pomoc w znalezieniu nabywcy na sprzedaż nieruchomości. Dzięki tej współpracy znalazł się nabywca i w dniu (...) r. została podpisana umowa przedwstępna sprzedaży.

Przyczyną sprzedaży nieruchomości jest niedojście do skutku utworzenia gospodarstwa rolnego z przyczyn, które zostały opisane powyżej. Na inną inwestycję na wskazanym terenie Wnioskodawca nie posiada sam środków finansowych. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie wie na co zostaną przeznaczone środki ze sprzedaży nieruchomości.

Oprócz nieruchomości opisanej we wniosku Wnioskodawca nie posiada innych gruntów przeznaczonych do sprzedaży, posiada jeszcze grunty położone w T. do ewentualnego zagospodarowania w przyszłości.

Pozostałe nieruchomości które Wnioskodawca nabył (3 mieszkania i 1 dom), to nieruchomości w których zamieszkiwał. Zbywał je w celu polepszenia warunków mieszkaniowych. Wszystkie te nieruchomości były wykorzystywane wyłącznie w celach mieszkaniowych. Mieszkanie w Z. Wnioskodawca posiada nadal i jest wykorzystywane na cele mieszkaniowe

Wnioskodawca nie składał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R oraz deklaracji VAT-7.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że znaczenie dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości ma całokształt działań jakie Wnioskodawca podejmuje w odniesieniu do niej przez cały okres jej posiadania.

Trzeba mieć także na uwadze, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną, lecz wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustaleniu zamiaru nie można poprzestać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych.

Odnosząc się do sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie wykazał, by zakupiona działka miała być i była wykorzystywana przez niego w celach prywatnych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W 2008 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość w celu utworzenia na niej gospodarstwa rolnego, do utworzenia którego jednak nie doszło.

W 2009 r. został złożony wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla powyższego terenu w zakresie m.in. budowy hali logistycznej, hotelu wraz z restauracją, zabudowy mieszkaniowej. Decyzja w tym zakresie wydana została w październiku 2009 r.

Wnioskodawca twierdzi, że wniosek złożony został bez podania konkretnego celu i wyłącznie do uzyskania informacji, jednakże z brzmienia art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1945) wynika, że zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 1 i art. 86, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Przepis art. 50 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Wskazać także należy, że wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budowy hali logistycznej, hotelu wraz z restauracją, zabudowy mieszkaniowej nie zostało wydane tylko informacyjnie, lecz spowodowało zmianę zagospodarowania tego terenu i zgodnie z art. 55 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym decyzja ta wiąże organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę.

Z informacji zawartych we wniosku wynika również, że po wydaniu decyzji o warunkach zabudowy w zakresie m.in. budowy hali logistycznej, hotelu wraz z restauracją, zabudowy mieszkaniowej, Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o wycince drzew na przedmiotowej działce, a następnie dokonał podziału geodezyjnego tej działki.

Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, działka uprawiana była na podstawie ustnej umowy użyczenia przez miejscowego rolnika, tj. przez pierwsze lata od daty nabycia do 2012 r. działkę nadal uprawiał rolnik, od którego została nabyta, a od października 2012 r. do dnia złożenia wniosku uprawiał ją inny miejscowy rolnik w zamian za opłaty dokonywane do Urzędu Miasta z tytułu podatku rolnego. Uprawy przez miejscowych rolników odbywały się na zasadzie umowy ustnej.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Umowa najmu została uregulowana w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.), zgodnie z którym wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W myśl natomiast art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z kolei stosownie do art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

W myśl natomiast z art. 710 Kodeksu cywilnego przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Tak więc najem/dzierżawa nieruchomości jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Wobec tego oddanie w ramach umowy najmu lub dzierżawy, tj. czynności cywilnoprawnych innemu podmiotowi nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wynajmującego/wydzierżawiającego i tym samym stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Strony stosunku cywilnoprawnego (a takim niewątpliwie powstaje w wyniku umowa dzierżawy) mogą w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie, co do rozliczenia poniesionych kosztów. A zatem stanowi to zobowiązanie cywilnoprawne, uregulowane w zawartej umowie, które należy traktować jako należność otrzymaną z tytułu odpłatnego świadczenia ww. usługi.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, Wnioskodawca obciąża rolnika użytkującego grunt Wnioskodawcy obowiązkiem uiszczania podatku rolnego związanego z tym gruntem, bowiem – jak wynika z opisu sprawy – działkę uprawiał inny miejscowy rolnik w zamian za opłaty dokonywane do Urzędu Miasta z tytułu podatku rolnego.

Stosownie do art. 6 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Jest to więc świadczenie pieniężne nieekwiwalentne (w zamian za wpłacony podatek rolny podatnikowi nie przysługuje wzajemne świadczenie ze strony gminy). Z tych też względów podatek rolny nie może być przedmiotem sprzedaży lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podatek, sam w sobie bowiem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zobowiązanie podatkowe w podatku rolnym ciąży na oddającym do używania, jako właścicielu i nie może być w drodze umowy przeniesione na osobę biorącą nieruchomość w dzierżawę ze skutkiem zwalniającym wydzierżawiającego z obowiązku podatkowego. Strony stosunku cywilnoprawnego mogą jednak, w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie, co do zwrotu należności z tytułu podatku rolnego.

Niezależnie jednak od tego, kwota podatku rolnego zawsze jest należnością obciążającą oddającego nieruchomość w dzierżawę (tj. właściciela). Natomiast obowiązek najemcy/dzierżawcy względem wynajmującego/wydzierżawiającego stanowi zobowiązanie cywilnoprawne, uregulowane w zawartej umowie, a więc należy je traktować jako należność otrzymaną z tytułu odpłatnego świadczenia usługi udostępnienia nieruchomości.

Zatem należy stwierdzić, że podatek rolny, jako czynność publicznoprawna nie może podlegać dalszej odsprzedaży. Obowiązek podatkowy w podatku rolnym ciąży bowiem na podatniku i to on jest zobowiązany do zapłaty należności z tego tytułu. Jeżeli zatem właściciel gruntu obciąża kogokolwiek innego równowartością tego podatku, kwota ta stanowi element opłaty za usługę, wobec czego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi udostępnienia nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne należy stwierdzić, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem (Wnioskodawca wskazał, że działka „uprawiana była na podstawie ustnej umowy użyczenia”), ale z odpłatnym udostępnianiem nieruchomości, na co wskazuje fakt wynikający z dalszej części opisu sprawy: „uprawia ją inny miejscowy rolnik (...), w zamian za opłaty dokonywane do Urzędu Miasta w C. z tytułu podatku rolnego”.

W rozpatrywanej sprawie opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości w formie kwoty odpowiadającej wysokości podatku rolnego, którymi Wnioskodawca obciąża użytkującego nieruchomość – stanowią wynagrodzenie za usługę w postaci udostępnienia nieruchomości. W tej sytuacji kwota odpowiadająca wysokości podatku rolnego jest należnością wynikającą z odpłatnego świadczenia usługi i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego.

W konsekwencji uznać należy, że oddanie gruntu w użytkowanie w zamian za dokonywaną opłatę stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, które na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis sprawy do obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, że sprzedaż udziału w działkach nr (...) oraz (...) będzie związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż działka ta była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w celach zarobkowych, skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych (udostępnienie jej w zamian za opłatę odpowiadającą wysokości podatku rolnego), co wypełnia definicję prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawca zakupił w 2009 r. udział w działce w celu utworzenia gospodarstwa rolnego i podjął szereg czynności wskazujących na związek tej działki z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, takich jak:

• złożenie wniosku o decyzję o warunkach zabudowy w zakresie m.in. budowy hali logistycznej, hotelu wraz z restauracją, zabudowy mieszkaniowej – decyzję wydano w październiku 2009 r.;
• wystąpienie o wydanie decyzji o wycince drzew;
• zwrócenie się do geodety o fizyczny podział działki.
  
  

Wymienione wyżej czynności również wskazują zatem na związek działek z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (działalność rolnicza, hotelarska, budowla hali logistycznej, wypełniają definicję działalności gospodarczej).

Sprzedaż przedmiotowego udziału w działkach wypełni więc przesłanki działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zatem zostanie dokonana przez Wnioskodawcę działającego dla tej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy i będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odpowiadając wprost na zadane przez Wnioskodawcę pytanie, dotyczące zapłaty podatku od sprzedaży nieruchomości, należy obok określenia czy czynność ta podlega opodatkowaniu ocenić możliwość objęcia jej zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Należy podkreślić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw gruntów, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. nieruchomości. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Odnosząc się zatem do dostawy nieruchomości opisanej we wniosku, należy wskazać, że z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że działka ta jest niezabudowana. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działki zmieniły charakter z rolnych na działki usługowe i przemysłowo-usługowe. Ponadto dla działek wystąpiono o wydanie decyzji o warunkach zabudowy co spowodowało zmianę zagospodarowania tego terenu. Tym samym, ww. działki stanowią teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, planowana sprzedaż wskazanej wyżej nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w stosunku do dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W omawianej sytuacji, zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będzie miało miejsca, bowiem z opisu sprawy nie wynika by ww. nieruchomość była przez cały okres posiadania wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług – działka uprawiana była na podstawie ustnej umowy użyczenia w pierwszej kolejności przez rolnika, od którego została nabyta a następnie przez innego rolnika w zamian za należność odpowiadającą wysokości podatku rolnego, co – jak wykazano już w uzasadnieniu – stanowiło odpłatne udostępnianie nieruchomości. Tym samym, nie zostały spełnione warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa działek opisanych we wniosku nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy. W konsekwencji, konieczne będzie opodatkowanie tej czynności odpowiednią stawką podatku VAT.

W swoim stanowisku Wnioskodawca stwierdził, że od sprzedaży nieruchomości należy zapłacić podatek od towarów i usług. Jednocześnie odwołał się do stanowiska Organu przedstawionego w już wydanej interpretacji indywidualnej.

Organ zauważa, że złożenie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej każdorazowo wszczyna nowe szczególne postępowanie podatkowe, w którym organ wydaje interpretację indywidualną będącą oceną prawidłowości stanowiska wnioskodawcy co do zastosowania przepisów podatkowych w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego takich jak zostały w tym wniosku przedstawione. Jednocześnie Organ nie jest uprawniony do weryfikacji poprawności już wydanych interpretacji indywidualnych. Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy, ograniczające się do stwierdzenia, że od sprzedaży nieruchomości przedstawionej we wniosku należy zapłacić podatek od towarów i usług, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.