2019.02.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-2.4011.562.2018.2.MP

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.562.2018.2.MP
z 7 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2018 r. (data wpływu 13 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 7 grudnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.562.2018.1.MP, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 7 grudnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 11 grudnia 2018 r.). W dniu 19 grudnia 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 18 grudnia 2018 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Bank prowadzi działalność w oparciu o regulacje ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 1876, z późn. zm.) i świadczy usługi z zakresu bankowości przede wszystkim detalicznej. W ramach prowadzonej działalności, na podstawie przepisów art. 5 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 1 prawa bankowego, Wnioskodawca udziela kredytów oraz pożyczek pieniężnych.

Na mocy powyższych przepisów Wnioskodawca udzielił małżeństwu prowadzącemu wspólne gospodarstwo rolne dwóch kredytów. Pierwszy kredyt udzielony w 2007 r., to kredyt na urządzenie gospodarstwa rolnego ze względu na prowadzoną przez kredytobiorców działalność rolniczą. Kredyt był wypłacany w transzach na zasadzie rozliczania kolejnych etapów inwestycji przeprowadzanej przez kredytobiorców w prowadzonym gospodarstwie rolnym. Drugi kredyt udzielony w 2014 r., to kredyt konsolidacyjny wypłacony na zasadach kredytowania osób fizycznych w ramach kredytów hipotecznych. Kredyt został wypłacony przez Wnioskodawcę na rachunek bieżący rolniczy kredytobiorców prowadzących gospodarstwo rolne. Z rachunku bieżącego gospodarstwa rolnego dłużników zostały dokonane przelewy na spłatę kredytów związanych z prowadzoną działalnością rolniczą małżonków oraz na spłatę kredytu gotówkowego udzielonego osobie fizycznej (jednemu z małżonków), jak również na spłatę pożyczki udzielonej osobie fizycznej (jednemu z małżonków). Małżonkowie zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy są rolnikami i od wielu lat wspólnie, nieprzerwanie prowadzą działalność rolniczą. Małżonkowie nie posiadają rozdzielności majątkowej.

W 2015 r. Wnioskodawca ze względu na zaprzestanie obsługi przez współmałżonków posiadanego zadłużenia wypowiedział umowy kredytu konsolidacyjnego i kredytu na urządzenie gospodarstwa rolnego i wezwał dłużników do wykupu weksli.

W 2016 r. Wnioskodawca uzyskał prawomocny nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym i skierował wniosek do komornika sądowego o wszczęcie egzekucji wobec małżonków. Wnioskodawca poniósł w związku z tym koszty związane z prowadzoną windykacją, które zgodnie z obowiązującymi zapisami umów kredytowych dłużnicy byli zobowiązani zwrócić.

Ze względu na zaistniałe problemy finansowe uniemożliwiające prawidłową obsługę zadłużenia klienci w 2016 r. złożyli w Sądzie wniosek o przeprowadzenie przyśpieszonego postępowania układowego i o układ częściowy. Postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec dłużników przez Wnioskodawcę zostało z mocy prawa zawieszone z dniem otwarcia przyspieszonego postępowania układowego, tj. z dniem wydania postanowienia Sądu (…) o otwarciu przyspieszonego postępowania układowego i o układ częściowy dla dłużników (współmałżonków).

Dłużnicy działając pod kontrolą nadzorcy sądowego wyznaczonego przez Sąd opracowali plan restrukturyzacji obejmujący sposób, zakres i termin zaspokojenia wierzycieli. W planie restrukturyzacji przyjęto założenia, że głównym źródłem dochodu umożliwiającego spłatę istniejącego zadłużenia będzie działalność rolnicza kredytobiorców.

Wnioskodawca zaakceptował propozycje układowe przedstawione przez dłużników w ramach układu częściowego w postępowaniu restrukturyzacyjnym przed Sądem Rejonowym (…).

Sąd działając w oparciu o zapisy ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2015 r., poz. 978), wydał w 2018 r. postanowienie o zatwierdzeniu układu przyjętego w przyspieszonym postępowaniu układowym częściowym na zgromadzeniu wierzycieli wobec dłużników.

Zgodnie z zatwierdzonym przez Sąd układem, Wnioskodawca zostanie w części zaspokojony na określonych zasadach przyjętych w planie restrukturyzacji. Wśród przyjętych warunków spłaty zadłużenia wobec Wnioskodawcy, Sąd zatwierdził spłatę zadłużenia w określonych kwotach oraz zatwierdził:

umorzenie za wskazany okres różnicy wartości pomiędzy wartością odsetek (wymagalnych) liczonych według oprocentowania karnego, a wartością odsetek liczoną zgodnie z oprocentowaniem według stawki dla nieprzeterminowania;

umorzenie zaległych odsetek (wymagalnych) naliczonych przez Wnioskodawcę od daty wskazanej w postanowieniu, do dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu w przedmiocie zatwierdzenia układu;

umorzenie kosztów windykacji.

Sąd wydał dwa postanowienia zatwierdzające układ przyjęty w przyspieszonym postępowaniu układowym częściowym (o jednakowym brzmieniu), w stosunku do każdego z małżonków będących kredytobiorcami. Wnioskodawca będąc głównym wierzycielem dłużników zobowiązany był do wykonania orzeczenia Sądu dokonując stosownych korekt księgowych w swoich księgach rachunkowych.

W związku z powyższym Wnioskodawca :

umorzył za wskazany okres różnicę wartości pomiędzy wartością odsetek (wymagalnych) liczonych według oprocentowania karnego, a wartością odsetek liczoną zgodnie z oprocentowaniem według stawki dla nieprzeterminowania - umorzenie w części odsetek (wymagalnych) od kredytu konsolidacyjnego i od kredytu na urządzenie gospodarstwa rolnego;

umorzył zaległe odsetki (wymagalne) naliczone w stosunku do obydwu kredytów przez Wnioskodawcę od daty wskazanej w postanowieniu do dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu w przedmiocie zatwierdzenia układu;

umorzył koszty windykacji prowadzonej w stosunku do obydwu kredytów.

W uzupełnieniu wniosku dodano:

Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest zdarzenie (zaistniały stan faktyczny), które miało miejsce w czerwcu 2018 r.

Wnioskodawca udzielił małżeństwu prowadzącemu wspólne gospodarstwo rolne dwóch kredytów. Pierwszy kredyt udzielony w 2007 r. – kredyt na urządzenie gospodarstwa rolnego ze względu na prowadzoną przez kredytobiorców działalność rolniczą. Kredyt był wypłacany w transzach na zasadzie rozliczania kolejnych etapów inwestycji przeprowadzanej przez kredytobiorców w prowadzonym gospodarstwie rolnym. Kredyt udzielony małżonkom jako współkredytobiorcom, zobowiązanym solidarnie do jego spłaty.

Drugi kredyt udzielony w 2014 r. to kredyt konsolidacyjny, wypłacony na zasadach kredytowania osób fizycznych w ramach kredytów hipotecznych. Wnioskodawca udzielił kredytu na cel i na warunkach określonych w regulaminie kredytowania osób fizycznych w ramach kredytów hipotecznych. Kredyt udzielony małżonkom jako współkredytobiorcom, zobowiązanym solidarnie do jego spłaty. Kredyt zgodnie z dyspozycją dłużników został wypłacony przez Wnioskodawcę na rachunek bieżący rolniczy kredytobiorców. Środki z tytułu udzielonego kredytu z rachunku bieżącego gospodarstwa rolnego dłużników, zostały przelane na spłatę czterech wcześniej zaciągniętych kredytów związanych z prowadzoną działalnością rolniczą małżonków oraz na spłatę jednego kredytu gotówkowego udzielonego wcześniej osobie fizycznej (jednemu z małżonków), jak również na spłatę jednej pożyczki udzielonej wcześniej osobie fizycznej (jednemu z małżonków).

Małżonkowie zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy są rolnikami i od wielu lat wspólnie, nieprzerwanie prowadzą działalność rolniczą. Do dnia złożenia przez Wnioskodawcę wniosku o interpretację indywidualną, prowadzą działalność rolniczą. Małżonkowie nie posiadają rozdzielności majątkowej. W oparciu o posiadaną przez Wnioskodawcę wiedzę, małżonkowie nie prowadzą działalności, o której mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z póżn. zm.) oraz nie prowadzą działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wszystkie spłaty obsługiwanych kredytów były dokonywane ze środków pozyskanych przez dłużników z tytułu prowadzonej przez nich działalności rolniczej.

W 2015 r. Wnioskodawca ze względu na zaprzestanie obsługi przez współmałżonków posiadanego zadłużenia, wypowiedział umowy kredytu konsolidacyjnego i kredytu na urządzenie gospodarstwa rolnego i wezwał dłużników do wykupu weksli.

W 2016 r. Wnioskodawca uzyskał prawomocny nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym i skierował wniosek do komornika sądowego o wszczęcie egzekucji wobec małżonków. Wnioskodawca poniósł w tym momencie koszty związane z prowadzoną windykacją, które zgodnie z obowiązującymi zapisami umów kredytowych, dłużnicy byli zobowiązani zwrócić.

Ze względu na zaistniałe problemy finansowe uniemożliwiające prawidłową obsługę zadłużenia klienci w dniu xx czerwca 2016 r. złożyli dwa odrębne wnioski (oddzielnie każdy małżonek) w Sądzie Rejonowym Wydział … o otwarcie przyśpieszonego postępowania układowego oraz o układ częściowy. W dniu xx października 2016 r. Sąd Rejonowy Wydział … wydał dwa postanowienia o otwarciu przyśpieszonego postępowania układowego i o układ częściowy dla każdego z małżonków odrębnie. Sąd w powyższych postanowieniach wskazał, że podstawą jurysdykcji sądów polskich jest art. 342 ust. 2 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2015 r., poz. 978). W związku z powyższym postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec dłużników przez Wnioskodawcę zostało z mocy prawa zawieszone z dniem otwarcia przyspieszonego postępowania układowego, tj. z dniem wydania postanowienia Sądu (…) o otwarciu przyspieszonego postępowania układowego i o układ częściowy dla dłużników (współmałżonków). Dłużnicy działając pod kontrolą nadzorcy sądowego wyznaczonego przez Sąd opracowali plan restrukturyzacji obejmujący sposób, zakres i termin zaspokojenia wierzycieli. W planie restrukturyzacji przyjęto założenia, że głównym źródłem dochodu umożliwiającego spłatę istniejącego zadłużenia będzie działalność rolnicza kredytobiorców. W dniu xx grudnia 2017 r. zgromadzenie wierzycieli na mocy przyjętej uchwały przyjęło układ. Tym samym, Wnioskodawca zaakceptował propozycje układowe przedstawione przez dłużników w ramach układu częściowego w postępowaniu restrukturyzacyjnym przed Sądem Rejonowym (…). Zgromadzenie wierzycieli zatwierdziło przyjęcie układu na określonych warunkach.

Zgodnie z przyjętym układem Wnioskodawca zostanie w części zaspokojony na określonych zasadach przyjętych w planie restrukturyzacji, tj.: spłata całości należności głównej wraz z odsetkami od dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu w przedmiocie zatwierdzenia układu oraz

umorzenie za wskazany okres różnicy wartości pomiędzy wartością odsetek (wymagalnych) liczonych według oprocentowania karnego, a wartością odsetek liczoną zgodnie z oprocentowaniem według stawki dla nieprzeterminowania,

umorzenie zaległych odsetek (wymagalnych) naliczonych przez Wnioskodawcę od dnia 1 maja 2017 r. do dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu w przedmiocie zatwierdzenia układu, tj. do xx kwietnia 2018 r.,

umorzenie kosztów windykacji.

Sąd Rejonowy Wydział … w dniu x marca 2018 r. wydał dwa postanowienia (odrębnie dla każdego z małżonków) zatwierdzające układ przyjęty w przyspieszonym postępowaniu układowym częściowym (o jednakowym brzmieniu), w stosunku do każdego z małżonków będących kredytobiorcami. Postanowienia w sprawie zatwierdzenia układu wydane zostały na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2015, poz. 978). Powyższe postanowienia uprawomocniły się w dniu xx kwietnia 2018 r.

W dniu x maja 2018 r. Sąd Rejonowy doręczył Wnioskodawcy odpis postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu w stosunku do jednego z współmałżonków, a następnie w dniu x czerwca 2018 r. doręczył odpis postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu w stosunku do drugiego współmałżonka. Wnioskodawca będący głównym wierzycielem dłużników zobowiązany był na mocy powyższych postanowień Sądu do wykonania orzeczenia Sądu, dokonując stosownych księgowań w swoich księgach rachunkowych, polegających między innymi na umorzeniu części należności kredytowych z tytułu odsetek i kosztów egzekucyjnych.

W związku z powyższym Zarząd Banku w dniu xx czerwca 2018 r. działając na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wydział … w sprawie zatwierdzenia układu przyjętego w przyspieszonym postępowaniu układowym częściowym na zgromadzeniu wierzycieli, podjął w dniu xx czerwca 2018 r. decyzję o :

umorzeniu za wskazany okres od dnia 1 września 2015 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r. różnicy wartości pomiędzy wartością odsetek (wymagalnych) liczonych według oprocentowania karnego a wartością odsetek liczoną zgodnie z oprocentowaniem według stawki dla nieprzeterminowania – umorzenie w części odsetek (wymagalnych) od kredytu konsolidacyjnego i od kredytu na urządzenie gospodarstwa rolnego – umorzenie dotyczy kwoty niezapłaconych odsetek od kredytów, których termin płatności już upłynął;

umorzeniu zaległych odsetek (wymagalnych), naliczone w stosunku do obydwu kredytów przez Wnioskodawcę od dnia 1 maja 2017 r. do dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu w przedmiocie zatwierdzenia układu, tj. do xx kwietnia 2018 r. – umorzenie dotyczy kwoty niezapłaconych odsetek od kredytów, których termin płatności już upłynął;

umorzeniu kosztów windykacji prowadzonej w stosunku do obydwu kredytów zaciągniętych przez dłużników.

Koszty windykacji i odsetki, których wniosek dotyczy były wymagalne i nieprzedawnione w dacie ich umorzenia. Umorzenie, o którym mowa powyżej, tj. różnicy wartości naliczonych odsetek, umorzenie zaległych odsetek oraz umorzenie kosztów windykacji nie nastąpiło na podstawie umowy stron, z której wynikałoby zwolnienie przez wierzyciela dłużnika z długu i przyjęcie zwolnienia przez dłużnika. W przedmiotowym stanie faktycznym dochodzi do umorzenia na podstawie postanowienia Sądu w sprawie przyspieszonego postępowania układowego częściowego dłużników w przedmiocie zatwierdzenia układu.

Umowa o kredyt celowy na urządzenie gospodarstwa oraz umowa o kredyt konsolidacyjny (cel kredytowania - spłata zobowiązań) jednoznacznie określa zasady naliczania podwyższonych odsetek od nieterminowych spłat rat kredytu (odsetki karne). W obydwu umowach widnieje zapis, że od zadłużenia przeterminowanego będą pobierane odsetki podwyższone według określonej zmiennej stopy procentowej, obowiązującej w okresie, za który odsetki są naliczane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w przedstawionym stanie faktycznym:
- umorzenie za wskazany okres różnicy wartości pomiędzy, wartością odsetek (wymagalnych) liczonych według oprocentowania karnego, a wartością odsetek liczoną zgodnie z oprocentowaniem według stawki dla nieprzeterminowania;
- umorzenie zaległych (wymagalnych) odsetek naliczonych przez Wnioskodawcę dla obydwu kredytów od daty wskazanej w postanowieniu do dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu w przedmiocie zatwierdzenia układu;
- umorzenie kosztów windykacji,

kredyt

Jeśli tak, to jaką kwotę przychodu powinien wykazać Wnioskodawca w informacji PIT-8C, czy całą kwotę umorzenia, czy tylko kwotę umorzenia w części dotyczącej kredytu celowego udzielonego kredytobiorcom na zasadach kredytowania osób fizycznych w ramach kredytów hipotecznych (cel kredytowania - spłata zobowiązań) oraz czy Wnioskodawca powinien podzielić kwotę ustalonego przychodu na dwie równe części i tak wyliczoną wartość wpisać do informacji PIT-8C, wystawionej na każdego z małżonków z osobna?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 1876, z późn. zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części, wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Odmiennie należy traktować odsetki od kredytu, które są opłatą za korzystanie ze środków finansowych kredytodawcy. Wysokość odsetek, jak i zasady oraz terminy spłaty kredytów wraz z odsetkami określone są w umowach kredytowych. Zmiana wysokości odsetek od kredytów w stosunku do pierwotnej umowy kredytowej mieści się w zasadzie swobody kształtowania umów kredytowych i nie wywołuje skutków podatkowych. Dotyczy to zarówno odsetek od kredytu za okres przypadający po zmianie warunków naliczania odsetek, jak również za okres przed zmianą warunków umowy, ale takich, których w dniu zmiany wysokości odsetek termin płatności jeszcze nie nastąpił (odsetek należnych, ale niewymagalnych). Natomiast umorzenie kwot niezapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, których termin płatności upłynął – jest przysporzeniem, skutkującym powstaniem dochodu podlegającego opodatkowaniu. Odsetki karne, naliczane od nieterminowo regulowanych zobowiązań wynikających z umowy należy rozpatrywać w zależności od treści umowy i szczegółowego określenia sposobu ich naliczania. Umowa kredytowa określa zasady naliczania podwyższonych odsetek od nieterminowych spłat rat kredytu i wiąże nimi strony umowy. W ocenie Wnioskodawcy, odsetki te należy traktować w sposób analogiczny jak odsetki wymagalne.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stwierdza, że umorzona kwota odsetek oraz kosztów postępowania egzekucyjnego stanowi przysporzenie majątkowe, które należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł.

Zgodnie z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1104, z późn. zm.), zwolnienie z długu następuje w wyniku umowy stron, na mocy której wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik to zwolnienie przyjmuje. Do zwolnienia z długu nie wystarcza samo oświadczenie wierzyciela zrzekającego się przysługującej mu wierzytelności, konieczna jest jeszcze akceptacja tego oświadczenia przez dłużnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja przez Wnioskodawcę postanowienia Sądu o umorzeniu części odsetek od wierzytelności kredytowej oraz umorzenia kosztów windykacji może być traktowane jako zdarzenie, w którym dłużnik uzyskuje korzyści lub przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, postanowienie Sądu o częściowym umorzeniu zobowiązań dłużników wydane jest za zgodą wierzyciela (Banku/Wnioskodawcy) i dłużników, w kwotach określonych przez Sąd na podstawie układu przyjętego przez zgromadzenie wierzycieli i może być uznane za zdarzenie gospodarcze generujące przychód podatkowy w części dotyczącej kredytu konsolidacyjnego udzielonego zgodnie z regulaminem kredytowania osób fizycznych w ramach kredytów hipotecznych.

Pomimo braku podpisanej umowy (umowy stron, na mocy której wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik to zwolnienie przyjmuje) postanowienie Sądu o ich umorzeniu powinno być traktowane tożsamo jak umowa, o której mowa powyżej. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 366 § 1 ustawy Kodeks cywilny, kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). W myśl natomiast § 2 tego artykułu, aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Solidarność dłużników charakteryzuje się: wielością podmiotów po stronie zobowiązanej, niepodzielnością zobowiązania bez względu na przedmiot świadczenia, możliwością żądania przez wierzyciela według jego wyboru całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna utrzymaniem zobowiązania wszystkich dłużników aż do całkowitego zaspokojenia wierzyciela, zwolnieniem wszystkich dłużników na skutek zaspokojenia wierzyciela przez któregokolwiek z nich. Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez na przykład równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.

Tym samym, w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że postanowienia Sądu o umorzeniu kwot, o których mowa w postanowieniu o zatwierdzeniu układu, stanowią przysporzenie majątkowe dla każdej ze stron wymienionej w postanowieniu, tj. obu małżonków będących stroną umowy z Wnioskodawcą. A co za tym idzie, po stronie każdego z nich powstaje przychód podlegający opodatkowaniu w równych wielkościach, to jest po 50 % umorzonych kwot dla każdego z kredytobiorców wyliczonych w relacji do wartości umorzenia w stosunku do kredytu konsolidacyjnego wypłaconego zgodnie z regulaminem kredytowania osób fizycznych w ramach kredytów hipotecznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca stwierdza, że w sytuacji, w której umorzenie obejmuje wszystkich współkredytobiorców przychód odpowiadający kwocie umorzonych odsetek i kosztów egzekucyjnych powstaje po stronie współkredytobiorców w równych częściach i w taki sposób przychód ten, powinien zostać uwzględniony przez Wnioskodawcę w informacjach PIT-8C, wystawianych na każdego z małżonków (współkredytobiorców).

Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne. Podkreślić należy, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęto, że pojęcie to obejmuje wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te zdarzenia gospodarcze i prawne, których skutkiem jest nieodpłatne, a więc niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (por. uchwała NSA z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, wyrok NSA z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. akt II FSK 1184/07).

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r.), osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w oparciu o regulacje ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2018 r., poz. 2187, z późn. zm.) i świadczy usługi z zakresu bankowości, w tym udziela kredytów oraz pożyczek pieniężnych.

Wnioskodawca udzielił małżeństwu prowadzącemu wspólne gospodarstwo rolne dwóch kredytów. Pierwszy kredyt udzielony w 2007 r., to kredyt na urządzenie gospodarstwa rolnego ze względu na prowadzoną przez kredytobiorców działalność rolniczą. Kredyt udzielony małżonkom jako współkredytobiorcom, zobowiązanym solidarnie do jego spłaty. Drugi kredyt udzielony w 2014 r. to kredyt konsolidacyjny (cel kredytowania - spłata zobowiązań), wypłacony na zasadach kredytowania osób fizycznych w ramach kredytów hipotecznych. Wnioskodawca udzielił kredytu na cel i na warunkach określonych w regulaminie kredytowania osób fizycznych w ramach kredytów hipotecznych. Kredyt udzielony małżonkom jako współkredytobiorcom, zobowiązanym solidarnie do jego spłaty.

Ww. kredytobiorcy (małżonkowie) są rolnikami i od wielu lat wspólnie, nieprzerwanie prowadzą działalność rolniczą. Ww. kredytobiorcy nie prowadzą działalności, o której mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. działów specjalnych produkcji rolnej) oraz nie prowadzą działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a ust. 6 ww. ustawy. Małżonkowie nie posiadają rozdzielności majątkowej.

W 2016 r. Wnioskodawca uzyskał prawomocny nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym i skierował wniosek do komornika sądowego o wszczęcie egzekucji wobec małżonków. Wnioskodawca poniósł w związku z tym, koszty związane z prowadzoną windykacją, które zgodnie z obowiązującymi zapisami umów kredytowych, kredytobiorcy (dłużnicy) byli zobowiązani zwrócić.

Ze względu na zaistniałe problemy finansowe uniemożliwiające prawidłową obsługę zadłużenia ww. kredytobiorcy w dniu xx czerwca 2016 r. złożyli dwa odrębne wnioski (oddzielnie każdy małżonek) w Sądzie Rejonowym Wydział … o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego oraz o układ częściowy. W dniu xx października 2016 r. Sąd wydał dwa postanowienia o otwarciu przyśpieszonego postępowania układowego i o układ częściowy dla każdego z małżonków odrębnie. Sąd Rejonowy Wydział … w dniu x marca 2018 r. wydał dwa postanowienia (odrębnie dla każdego z małżonków) zatwierdzające układ przyjęty w przyspieszonym postępowaniu układowym częściowym (o jednakowym brzmieniu), w stosunku do każdego z małżonków będących kredytobiorcami. Postanowienia w sprawie zatwierdzenia układu wydane zostały na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2017 r., poz. 1508, z późn. zm.). Powyższe postanowienia uprawomocniły się w dniu 6 kwietnia 2018 r.

W dniu xx maja 2018 r. Sąd doręczył Wnioskodawcy odpis postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu w stosunku do jednego z współmałżonków, a następnie w dniu x czerwca 2018 r. doręczył odpis postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu w stosunku do drugiego współmałżonka. Wnioskodawca będący głównym wierzycielem ww. kredytobiorców (dłużników) zobowiązany był na mocy powyższych postanowień Sądu do wykonania orzeczenia Sądu, dokonując stosownych księgowań w swoich księgach rachunkowych, polegających między innymi na umorzeniu części należności kredytowych z tytułu odsetek i kosztów egzekucyjnych.

W związku z powyższym Wnioskodawca w dniu xx czerwca 2018 r. działając na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wydział … w sprawie zatwierdzenia układu przyjętego w przyspieszonym postępowaniu układowym częściowym na zgromadzeniu wierzycieli, podjął w dniu xx czerwca 2018 r. decyzję o :

umorzeniu za wskazany okres od dnia 1 września 2015 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r. różnicy wartości pomiędzy wartością odsetek (wymagalnych) liczonych według oprocentowania karnego, a wartością odsetek liczoną zgodnie z oprocentowaniem według stawki dla nieprzeterminowania – umorzenie w części odsetek (wymagalnych) od kredytu konsolidacyjnego i od kredytu na urządzenie gospodarstwa rolnego; umorzenie dotyczy kwoty niezapłaconych odsetek od kredytów, których termin płatności już upłynął;

umorzeniu zaległych odsetek (wymagalnych), które zostały naliczone w stosunku do obydwu kredytów przez Wnioskodawcę od dnia 1 maja 2017 r. do dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu w przedmiocie zatwierdzenia układu, tj. do x kwietnia 2018 r. – umorzenie dotyczy kwoty niezapłaconych odsetek od kredytów, których termin płatności już upłynął;

umorzeniu kosztów windykacji prowadzonej w stosunku do obydwu kredytów zaciągniętych przez ww. kredytobiorców/dłużników.

Koszty windykacji i odsetki, których wniosek dotyczy byty wymagalne i nieprzedawnione w dacie ich umorzenia.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2018 r., poz. 2187, z późn. zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części, wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Odmiennie należy traktować odsetki od kredytu, które są opłatą za korzystanie ze środków finansowych kredytodawcy. Wysokość odsetek (ustalonych w sposób niebudzący wątpliwości, co do wysokości), jak i zasady oraz terminy spłaty kredytu wraz z odsetkami określone są w umowie kredytowej. Zmiana wysokości odsetek od kredytów w stosunku do pierwotnej umowy kredytowej mieści się w zasadzie swobody kształtowania umów kredytowych i nie wywołuje skutków podatkowych. Dotyczy to zarówno odsetek od kredytu za okres przypadający po zmianie warunków naliczania odsetek, jak również za okres przed zmianą warunków umowy, ale takich, których w dniu zmiany wysokości odsetek termin płatności jeszcze nie nastąpił (odsetek należnych, ale niewymagalnych).

Natomiast umorzenie kwot niezapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, których termin płatności upłynął – jest przysporzeniem, skutkującym powstaniem dochodu podlegającego opodatkowaniu. Dotyczy to zarówno odsetek skapitalizowanych (które faktycznie po skapitalizowaniu stają się kwotą długu), jak i odsetek wymagalnych, czyli takich, których w myśl postanowień umowy kredytowej termin płatności upłynął.

W przypadku odsetek karnych, naliczanych od nieterminowo regulowanych zobowiązań wynikających z umowy, należy rozpatrywać je w zależności od treści umowy i szczegółowego określenia sposobu ich naliczania. Jeżeli umowa kredytowa jednoznacznie określa zasady naliczania podwyższonych odsetek od nieterminowych spłat rat kredytu i wiąże nimi strony umowy, wówczas odsetki te, należy traktować w sposób analogiczny jak odsetki wymagalne. Natomiast, jeżeli umowa kredytowa daje wierzycielowi jednostronne prawo, z którego może skorzystać lub nie, do naliczania podwyższonych odsetek od nieterminowych spłat kredytów – wówczas odstąpienie przez wierzyciela od naliczania takich odsetek nie stanowi przysporzenia dla kredytobiorcy. Zatem, nie podlegają opodatkowaniu umorzone należności odsetkowe, jeżeli z umowy kredytu wynika, że prawo do ich egzekwowania zależy od woli wierzyciela. Odstąpienie przez wierzyciela od naliczenia takich odsetek nie stanowi przysporzenia kredytobiorcy.

Stosownie do treści art. 2 pkt 2 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, restrukturyzację przeprowadza się w postępowaniach restrukturyzacyjnych: przyspieszonym postępowaniu układowym. Postępowanie restrukturyzacyjne zostaje zakończone z dniem uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu albo o odmowie zatwierdzenia układu (art. 324 ust. 1 ww. ustawy). W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, dłużnicy działając pod kontrolą nadzorcy sądowego wyznaczonego przez Sąd opracowali plan restrukturyzacji obejmujący sposób, zakres i termin zaspokojenia wierzycieli. W planie restrukturyzacji przyjęto założenia, że głównym źródłem dochodu umożliwiającego spłatę istniejącego zadłużenia będzie działalność rolnicza kredytobiorców. W dniu xx grudnia 2017 r. zgromadzenie wierzycieli na mocy przyjętej uchwały przyjęło układ. Tym samym, Wnioskodawca zaakceptował propozycje układowe przedstawione przez dłużników w ramach układu częściowego w postępowaniu restrukturyzacyjnym przed Sądem Rejonowym Wydział ….

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Do zwolnienia z długu nie wystarcza samo oświadczenie wierzyciela zrzekającego się przysługującej mu wierzytelności, konieczna jest jeszcze akceptacja tego oświadczenia przez dłużnika.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 366 § 1 ustawy Kodeks cywilny, kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). W myśl natomiast § 2 tego artykułu, aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że umorzone kwoty odsetek od kredytów (których termin płatności upłynął i których obowiązek płatności jednoznacznie wynika z zawartej umowy) zaciągniętych przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz nie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie na cele dotyczące działów specjalnych produkcji rolnej oraz umorzone kosztów windykacji stanowią przysporzenie majątkowe, które należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł. Umorzenie ww. należności stanowi dla kredytobiorców świadczenie nieodpłatne, gdyż na skutek jego otrzymania zostali zwolnieni z zobowiązania, a tym samym, nie dochodzi do uszczuplenia ich majątku. Do uszczuplenia takiego doszłoby wówczas, gdyby nie zostało dokonane umorzenie tych należności. Dla celów podatkowych przyjmuje się natomiast, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W następstwie umorzenia przez Wnioskodawcę wymagalnych, zaległych odsetek (tych, których termin płatności już upłynął), dochodzi po stronie ww. współkredytobiorców do powstania, podlegającego opodatkowaniu, przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji bowiem, gdyby nie doszło do umorzenia, współkredytobiorcy byliby zobowiązani do ich uregulowania w pełnej wysokości. Tym samym współkredytobiorcy odnieśli wymierną korzyść materialną, bowiem zostali zwolnieni z konkretnego zobowiązania finansowego. Także w przypadku umorzenia współkredytobiorcom (dłużnikom) kosztów związanych z windykacją, do których zapłaty byli zobowiązani, uzyskali Oni korzyść majątkową wskutek zwolnienia ze zobowiązania. Biorąc pod uwagę, że koszty związane z dochodzeniem przysługujących Wnioskodawcy (wierzycielowi) należności odnoszą się do roszczeń wobec należności głównej – ich umorzenie nie może być traktowane jako neutralne podatkowo. Zwolnienie kredytobiorców od zapłaty rodzi ten skutek, że nie muszą oni ponosić wydatków, które na nich ciążą. W sensie podatkowym stanowi to realne przysporzenie, mające wymiar finansowy, a tym samym oznacza powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z innych źródeł. Powyższe przysporzenie powstaje w dniu umorzenia tychże należności przez wierzyciela, bowiem w tej dacie wierzyciel odstępuje od ściągnięcia tej wierzytelności, a tym samym od uszczuplenia majątku dłużnika. Przychodem są bowiem nie tylko aktywa zwiększające majątek podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Reasumując w sytuacji, w której nastąpiło umorzenie odsetek od kredytów, których termin płatności upłynął i których obowiązek płatności jednoznacznie wynika z zawartej umowy (kredyty zostały udzielone osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz działów specjalnych produkcji rolnej), a także umorzenie kosztów windykacji w stosunku do obydwu kredytów i obejmuje ono wszystkich współkredytobiorców (tj. obydwu małżonków), przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiadający umorzonej kwocie powstaje po stronie tych współkredytobiorców w równych częściach, o ile inna proporcja nie wynika z umowy kredytu. Tym samym, Wnioskodawca, dokonując umorzenia takich należności, obowiązany jest jako płatnik, zgodnie z treścią art. 42a ww. ustawy, sporządzić informację PIT-8C i przekazać ją każdemu z ww. współkredytobiorców oraz właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (lub zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (lub zdarzenia przyszłego). Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin