Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.916.2018.2.AB
z 12 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu z 30 stycznia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykupu samochodu po zakończeniu umowy leasingu z przeznaczeniem na cele osobiste – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykupu samochodu po zakończeniu umowy leasingu z przeznaczeniem na cele osobiste.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu z 30 stycznia 2019 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 stycznia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.916.2018.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i jako osoba fizyczna prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Użytkował samochód osobowy na podstawie zawartej umowy leasingu operacyjnego. Przedmiot leasingu nie stanowił własności użytkującego i nie został wprowadzony do ewidencji jako środek trwały. Jako korzystający Wnioskodawca dokonywał odliczenia 50% podatku naliczonego w związku z opłatą wstępną oraz 50% podatku naliczonego w związku z ratami leasingowymi w pełnym okresie użytkowania. Po zakończonej umowie leasingu Wnioskodawca wykupił samochód wyłącznie na cele prywatne, czyli poza działalnością gospodarczą. Leasingodawca, wystawił fakturę VAT, dokumentującą wykup samochodu, na dotychczasowe dane korzystającego, czyli na dane działalności gospodarczej Wnioskodawcy, mimo że samochód nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej. Nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych ani wyposażenia, nie zostanie zaliczony w koszty działalności gospodarczej, również podatek naliczony związany z jego zakupem nie będzie odliczony. Ponadto Wnioskodawca zamierza go w niedługim czasie sprzedać.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że;

1. W związku z wykupem samochodu osobowego, po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż samochód służy celom prywatnym a nie celom związanym z działalnością gospodarczą.
2. Przekazanie samochodu na cele osobiste nastąpiło w momencie wykupu samochodu. Samochód został zarejestrowany na Wnioskodawcę i na męża (łączy ich wspólność małżeńska).
3. W okresie pomiędzy wykupieniem samochodu, a przekazaniem na cele osobiste nie była dokonywana wymiana części samochodowych (w ramach dostawy) od której przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż przekazanie nastąpiło w momencie wykupu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym rozpoczęcie użytkowania tylko i wyłącznie na cele osobiste samochodu w związku z dokonanym wykupem z leasingu, nie będzie wymagało naliczenia i odprowadzenia podatku należnego od wartości pojazdu, w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w związku z niespełnieniem przesłanek z art. 7 ust. 2, tj. dostawy towarów?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy rozpoczęcie użytkowania tylko i wyłącznie na cele osobiste samochodu, w związku z dokonanym wykupem z leasingu, nie będzie wymagało naliczenia i odprowadzenia podatku należnego od wartości pojazdu, w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zakup samochodu od firmy leasingowej został dokonany z założeniem, że samochód nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej. Wnioskodawca uważa, że podatnik, który nie będzie wykorzystywał samochodu do wykonywania czynności opodatkowanych nie ma prawa do odliczenia podatku na zasadach określonych w art. 86a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221; dalej: ustawa o VAT). Wnioskodawca uważa również, że nie będzie przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu, ponieważ zdecydował się, że w momencie zakupu przeznaczyć samochód wyłącznie na cele osobiste. Można więc przyjąć, że samochód wykupiony z leasingu nigdy nie należał do przedsiębiorstwa, a wykup z leasingu był wykupem prywatnym. Ponadto uważa, że prywatny wykup z leasingu może zostać dokonany również na podstawie dokumentacji (faktur) wystawionej na jednoosobowego przedsiębiorcę (jest to bowiem podmiot tożsamy z tą osobą działającą prywatnie). Takie stanowisko uzasadnia też fakt, że pomimo faktury wystawionej na dane działalności gospodarczej samochód w wydziale komunikacji zostanie zarejestrowany na osobę fizyczną. Należy również zauważyć, że często są użytkowane w działalności gospodarczej, szczególnie jednoosobowej, zwykłe, prywatne składniki majątku przedsiębiorcy. Nie prowadzi to jednak do opodatkowania ich zbycia w ramach tej działalności, nie ma zatem uzasadnienia, by miało się tak dziać w przypadku prywatnych składników majątku nabytych w drodze wykupu z leasingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, a także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i jako osoba fizyczna prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Użytkował samochód osobowy na podstawie zawartej umowy leasingu operacyjnego. Przedmiot leasingu nie stanowił własności użytkującego i nie został wprowadzony do ewidencji jako środek trwały. Po zakończonej umowie leasingu Wnioskodawca wykupił samochód wyłącznie na cele prywatne, czyli poza działalnością gospodarczą. Leasingodawca, wystawił fakturę VAT, dokumentującą wykup samochodu, na dotychczasowe dane korzystającego, czyli na dane działalności gospodarczej Wnioskodawcy, mimo że samochód nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej. Nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych ani wyposażenia, nie zostanie zaliczony w koszty działalności gospodarczej, również podatek naliczony związany z jego zakupem nie będzie odliczony. Ponadto Wnioskodawca zamierza go w niedługim czasie sprzedać. W związku z wykupem samochodu osobowego, po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż samochód służy celom prywatnym a nie celom związanym z działalnością gospodarczą. Przekazanie samochodu na cele osobiste nastąpiło w momencie wykupu samochodu. W okresie pomiędzy wykupieniem samochodu, a przekazaniem na cele osobiste nie była dokonywana wymiana części samochodowych (w ramach dostawy) od której przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż przekazanie nastąpiło w momencie wykupu.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy rozpoczęcie użytkowania tylko i wyłącznie na cele osobiste samochodu w związku z dokonanym wykupem z leasingu, nie będzie wymagało naliczenia i odprowadzenia podatku należnego od wartości pojazdu, w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w związku z niespełnieniem przesłanek z art. 7 ust. 2, tj. dostawy towarów.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy wskazać, że w myśl art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym, przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin – art. 70916 Kodeksu cywilnego.

Wobec powyższego, umowa leasingu sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy leasing jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru – niezwiązaną z samą umową leasingu.

Należy ponownie wskazać, że z cytowanego wyżej art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatna czynność z nią zrównana po spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy, tj. jeżeli:

• dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,
• przekazane towary należą do jego przedsiębiorstwa,
• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych.
  
  

Oznacza to, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem, importem lub wytworzeniem, w tym części składowych. Przy czym w przypadku części składowych istotne jest, czy ich wymiana spowodowała trwały wzrost wartości samochodu.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Należy w tym miejscu także wskazać, że zasada wyrażona w art. 86 ust. 1 ustawy wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zauważyć jednakże należy się, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto zauważyć należy, że z powołanych wcześniej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, Wnioskodawca po zakończeniu umowy i wykupie przedmiotu leasingu, tj. samochodu, nie zamierza wykorzystywać go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca przeznaczy samochód na cele prywatne niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w momencie wykupu samochodu.

Zatem, w zaistniałej sytuacji, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy wykupie tego samochodu od leasingodawcy. Wykup oraz przekazanie na cele prywatne nastąpiło w tym samym czasie – jednocześnie.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę przedmiotowego samochodu osobowego na cele osobiste, w momencie jego wykupu, nie będzie podlegać ustawie o podatku od towarów i usług, gdyż przy nabyciu (wykupie) samochodu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem, mając powyższe na uwadze, w związku z dokonanym wykupem z leasingu, nie będzie wymagało przez Wnioskodawcę naliczenia i odprowadzenia podatku należnego od wartości pojazdu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania, stąd wszelkie inne kwestie poruszone w stanowisku a nie objęte pytaniem nie były przedmiotem interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.