Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.584.2018.2.JM
z 13 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2018 r. (data wpływu 14 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismami z dnia 30 stycznia 2019 r. (data nadania 30 stycznia 2019 r., data wpływu 30 stycznia 2019 r.) oraz pismem z dnia 30 stycznia 2019 r. (data nadania 30 stycznia 2019 r., data wpływu 31 stycznia 2019 r.) stanowiącymi odpowiedź na wezwanie z dnia 28 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.584.2018.1.JM (data nadania 30 stycznia 2019 r., data doręczenia 30 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury ze Szwecji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury ze Szwecji.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 28 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011. 584.2018.1.JM (data nadania 30 stycznia 2019 r., data doręczenia 30 stycznia 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków wniosku.

Pismami z dnia 30 stycznia 2019 r. (data nadania 30 stycznia 2019 r., data wpływu 30 stycznia 2019 r.) oraz pismem z dnia 30 stycznia 2019 r. (data nadania 30 stycznia 2019 r., data wpływu 31 stycznia 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca mieszka na stałe w Szwecji i tam podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W Szwecji (z tytułu pracy) Wnioskodawca nabędzie prawo do emerytury, która przed opodatkowaniem (25%) w przeliczeniu na polski złoty wyniesie ok. 20.000 zł. Po osiągnięciu wieku emerytalnego Wnioskodawca wróci na stałe do Polski. Będzie w Polsce mieszkać, mieć centrum interesów życiowych i podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W Polsce Wnioskodawca ma wypracowaną emeryturę, ok. 800 zł brutto. A zatem w Polsce Wnioskodawca będzie otrzymywał dwie emerytury polską i z zagranicy szwedzką. Emerytura szwedzka będzie wpłacana na konto Wnioskodawcy w Szwecji w koronach szwedzkich. Wnioskodawca chce sam decydować kiedy i w jaki sposób dysponować swoją emeryturą, dlatego nie będzie miał płatnika w Polsce w formie banku. Wnioskodawca sam będzie decydował kiedy i po jakim kursie przewalutowywać korony szwedzkie na złotówki.

Ponadto, z uzupełnień z dnia 30 stycznia 2019 r. wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Polski i Szwecji (podwójne obywatelstwo) i tak samo będzie w czasie, którego dotyczą pytania. Wypłata emerytury szwedzkiej nastąpi w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych w Szwecji. Jest to system powszechny identycznie jak w Polsce ZUS. Po powrocie do Polski Wnioskodawca będzie miał centrum interesów życiowych, zamieszkiwał na stałe, a więc będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy od dochodu z emerytury ze Szwecji Wnioskodawca będzie zobowiązany płacić co miesiąc zaliczki na podatek dochodowy?
2. Czy Wnioskodawca będzie mógł wykazywać szwedzką emeryturę wyłącznie w rozliczeniu rocznym, bez obowiązku płacenia comiesięcznych zaliczek?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Dochody z emerytury szwedzkiej należy wykazać TYLKO i WYŁĄCZNIE w zeznaniu rocznym, np. PIT-36 i stosownych załącznikach.
   
2. Zgodnie z art. 44 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczki na podatek należy obliczać z uwzględnieniem metody określonej w art. 22.1 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. metody wyłączenia z progresją. Powyższe oznacza, że uzyskiwany dochód ze Szwecji podlega wyłączeniu z opodatkowania. Skutkiem tego nie można pobierać zaliczek na podatek dochodowy od dochodu ze Szwecji.
   
3. Skoro jedynym skutkiem fiskalnym osiągania dochodu ze Szwecji jest zwiększenie opodatkowania dochodu uzyskiwanego w Polsce – to można zobowiązać płatnika polskiego (ZUS) do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od dochodu z emerytury polskiej według podwyższonej, w tym maksymalnej stawki 32%. Takie postępowanie zabezpieczy interes podatkowy państwa oraz nie będzie kolidować z Konwencją o unikaniu podwójnego opodatkowania.
   
   

Uzasadnienie:

Art. 22.1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (zwanej dalej Konwencją) stanowi, że w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce podwójnego opodatkowania unika się w taki sposób, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga dochód, który podlega opodatkowaniu w Szwecji, to Polska wyłączy taki dochód od opodatkowania. Polska, przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu tej osoby, może zastosować stawkę podatku, jaka byłaby właściwa, gdyby wyłączony dochód nie był wyłączony. Zachodzi tu tzw. wyłączenie z progresją gdzie dochód ze Szwecji jest wyłączony z opodatkowania, a wpływa jedynie na podwyższenie stawki podatku od dochodu uzyskanego w Polsce. Zgodnie z powyższym nie można w żadnej formie, w tym w formie zaliczek pobierać podatku od dochodu w postaci emerytury ze Szwecji. Na uwagę zasługuje stanowisko Ministra Finansów, który z urzędu zmienił interpretację indywidualną z dnia 4 marca 2009 r., znak IPPB4/415-4/09-4/JS, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie stwierdzając jej nieprawidłowość polegającą na naruszeniu art. 22 ust. la Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie podstawą prawną zobowiązującą do płacenia zaliczek na podatek dochodowy jest art. 44 ust. 1a pkt 2, ust. 3a, ust. 3c oraz 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej Ustawą) zgodnie z przytoczoną uchyloną interpretacją „od uzyskanego dochodu z emerytury ze Szwecji, wnioskodawczyni winna w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 44 ust. 3a i 3c ustawy”. Uchylając z urzędu ww. interpretację Minister Finansów stwierdził naruszenie art. 22 ust. la Konwencji polegające na nie uwzględnieniu w uchylonej interpretacji art. 44 ust. 3e Ustawy, który stanowi, że ww. przepis art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy należy stosować z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Minister Finansów wskazał, że mając na względzie przytoczony powyżej art. 44 ust. 3e ustawy, zaliczki na podatek należy obliczać z uwzględnieniem metody określonej w art. 22 ust. la Konwencji, tj. metody wyłączenia z progresją. Powyższe oznacza, że uzyskiwany dochód ze Szwecji podlega wyłączeniu z opodatkowania, jednakże w celu obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od dochodu osiągniętego w Polsce, należy zastosować stawkę podatku, jaka byłaby właściwa, gdyby wyłączony dochód nie był wyłączony. Następnie, po zakończeniu roku podatkowego, zgodnie z art. 45 ust. 1 Ustawy, na Podatniczce ciąży obowiązek złożenia zeznania rocznego, w którym powinna obliczyć podatek w oparciu o art. 27 ust. 8 ustawy. Minister Finansów w swojej opinii nie wspomina już o obowiązku płacenia comiesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od dochodów szwedzkich a wskazuje jedynie na rozliczenie roczne. Link do przytoczonej interpretacji: https://e-prawnik.pl/interpretacje-podatkowe/dd4033018rmu11pk-1466.html. Przenosząc powyższe rozważania na grunt przypadku Wnioskodawcy w związku z faktem, że dochód uzyskiwany w Polsce (800 zł) jest niewspółmiernie mniejszy od dochodu z emerytury w Szwecji (20.000 zł) – to gdyby zgodnie z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, czyli bez uwzględnienia Konwencji – Wnioskodawca został zobowiązany płacić miesięczne zaliczki od dochodu z emerytury szwedzkiej to musiałby z formie zaliczek w ciągu roku przelać do Urzędu skarbowego co najmniej kwotę 39.600 zł, co wynika z obliczeń: 11 miesięcy x 18% x 20.000 zł = 39.600 zł Jest to kwota niewspółmiernie wyższa od kwoty podatku wyliczonego według najwyższego progu podatkowego z dochodu z emerytury polskiej. Zaliczka od emerytury polskiej jest pobierana przez ZUS w wysokości 18%. Na skutek podwyższenia podatku od emerytury polskiej nawet do najwyższego progu 32% w rozliczeniu rocznym powstanie niedopłata w wysokości: 32%-18% = 14%, co od wartości 800 zł x 12 miesięcy stanowi kwotę: 1.344 zł Oznaczałoby to, że w celu dopłaty do podatku od dochodu z Polski w rozliczeniu rocznym w wysokości 1.344 zł Wnioskodawca musiałby najpierw wpłacić „zaliczki” od podatku od dochodu szwedzkiego w wysokości 39.600 zł. Co prawda Urząd Skarbowy zwróci nadpłatę, ale biorąc pod uwagę wysokość tej nadpłaty, która wielokrotnie przewyższa cały dochód uzyskany w Polsce – taki stan rzeczy byłby dla Wnioskodawcy bardzo dolegliwy, powodujący niewspółmierne i nieuzasadnione obciążenie finansowe. Powstaje pytanie, czy w ogóle można mówić o „zaliczkach” od uzyskanego dochodu z tytułu emerytury otrzymywanej ze Szwecji skoro zgodnie z art. 22.1 Konwencji dochód taki jest „wyłączony” od opodatkowania? Gdyby taka sytuacja miała miejsce doszłoby niewątpliwie do podwójnego opodatkowania (podatek 25% pobrano już w Szwecji) już na etapie pobierania zaliczek. Zdaniem Wnioskodawcy jest to sprzeczne z dosłownym brzmieniem art. 22.1 Konwencji „...Polska wyłączy taki dochód od opodatkowania”. Reasumując, Wnioskodawca uważa, że zobowiązanie do wpłacania tzw. zaliczek na podatek dochodowy od dochodów ze szwedzkiej emerytury jest sprzeczny z treścią oraz celem Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, gdyż oznaczałoby opodatkowanie dochodów wyłączonych z opodatkowania na mocy ratyfikowanej umowy międzynarodowej. W związku z faktem, że jedynym skutkiem fiskalnym osiągania dochodu ze Szwecji jest zwiększenie opodatkowania dochodu uzyskiwanego w Polsce to praktycznym i nie kolidującym z Konwencją rozwiązaniem byłoby zobowiązanie płatnika polskiej emerytury (ZUS) do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych w Polsce – w wyższej wysokości, do maksymalnej 32% włącznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości,
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
   
   

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy, art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca mieszka na stałe w Szwecji i tam podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest obywatelem Polski i Szwecji (podwójne obywatelstwo). W Szwecji (z tytułu pracy) Wnioskodawca nabędzie prawo do emerytury. Po osiągnięciu wieku emerytalnego Wnioskodawca wróci na stałe do Polski. Po powrocie do Polski Wnioskodawca będzie miał centrum interesów życiowych, zamieszkiwał na stałe, a więc będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wypłata emerytury szwedzkiej nastąpi w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych w Szwecji. Jest to system powszechny identycznie jak w Polsce ZUS. W Polsce Wnioskodawca ma wypracowaną emeryturę. A zatem w Polsce Wnioskodawca będzie otrzymywał dwie emerytury polską i z zagranicy szwedzką. Emerytura szwedzka będzie wpłacana na konto Wnioskodawcy w Szwecji w koronach szwedzkich. Wnioskodawca nie będzie miał płatnika w Polsce w formie banku.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 polsko – szwedzkiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, emerytury i inne podobne świadczenia otrzymywane w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych oraz renty powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.

Przy tym, postanowienie w Konwencji, że danego rodzaju dochód „może być opodatkowany” w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód będzie opodatkowany w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

W świetle powyższego stwierdzić zatem należy, że świadczenia emerytalne ze Szwecji otrzymywane przez Wnioskodawcę, w okresie, gdy będzie posiadał miejsce zamieszkania w Polsce będzie podlegać opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Szwecji.

Ponieważ, zgodnie z powyższym przepisem, prawo do opodatkowania emerytury ze Szwecji będzie przysługiwało zarówno Polsce jak i Szwecji, konieczne będzie zastosowanie przewidzianej w art. 22 ust. 1 lit. a) Konwencji metody unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 22 ust. 1 lit. a) ww. Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który stosownie do postanowień niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Szwecji, to Polska, z uwzględnieniem postanowień punktu (b), wyłączy taki dochód od opodatkowania. Polska, przy obliczaniu podatku należnego od pozostałego dochodu tej osoby, może zastosować stawkę podatku, jaka byłaby właściwa, gdyby wyłączony dochód nie był wyłączony.

Z powyższego wynika, że przy rozliczaniu dochodów uzyskanych ze Szwecji (emerytury) będzie miała zastosowanie tzw. metoda wyłączenia z progresją, którą na gruncie polskich przepisów określa art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. art. 27 ust. 8 ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych (wyłączonych) z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. łącznie z małżonkiem. W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy od dochodu z emerytury ze Szwecji Wnioskodawca będzie zobowiązany płacić co miesiąc zaliczki na podatek dochodowy, czy też Wnioskodawca winien wykazywać szwedzką emeryturę wyłącznie w rozliczeniu rocznym, bez obowiązku płacenia comiesięcznych zaliczek.

W przypadku, gdy emerytura pochodząca z zagranicy jest otrzymywana bez pośrednictwa płatnika, zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy, podatnik jest obowiązany bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek, według zasad określonych w ust. 3a niniejszego przepisu.

Stosownie do art. 44 ust. 3a ustawy, podatnicy uzyskujący emeryturę pochodzącą z zagranicy, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego przychodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 ustawy oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a ustawy. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 44 ust. 3e ustawy, przepis art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy art. 27 ust. 9 i 9a stosuje się odpowiednio.

Tym samym, zgodnie z art. 44 ust. 3e ustawy, zaliczki na podatek należy obliczać z uwzględnieniem metody określonej w art. 22 ust. 1a lit. a) Konwencji, tj. metody wyłączenia z progresją. Powyższe oznacza, że uzyskiwany przez Wnioskodawcę dochód ze Szwecji będzie podlegał wyłączeniu z opodatkowania, jednakże w celu obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od dochodu osiągniętego w Polsce, należy zastosować stawkę podatku, jaka byłaby właściwa, gdyby wyłączony dochód nie był wyłączony.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, jak wynika z polsko – szwedzkiej Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, emerytura jaką otrzyma Wnioskodawca ze Szwecji w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych Szwecji będzie opodatkowana zarówno w Polsce, jak i w Szwecji. Jednakże na mocy postanowień art. 22 ust. 1 lit. a) Konwencji, Polska taką emeryturę wyłączy od opodatkowania zachowując jednakże prawo do uwzględnienia dochodu z tej emerytury przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu, czyli do zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania zwanej metodą wyłączenia z progresją. Zgodnie z jej treścią, dochody uzyskane za granicą, które są na podstawie umowy zwolnione z opodatkowania w Polsce mają wpływ na podatek od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Zagraniczne dochody należy uwzględnić tylko do ustalenia stopy procentowej, według której Wnioskodawca – składając roczne zeznanie podatkowe – winien obliczyć podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce. Przy czym, kwota podatku zapłaconego za granicą nie będzie miała wpływu na wysokość podatku od dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Reasumując, od emerytury otrzymywanej ze Szwecji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany płacić co miesiąc zaliczek na podatek dochodowy. Dochody z emerytury winny być jednak wykazane w zeznaniu podatkowym PIT-36 wraz z załącznikiem PIT-ZG w celu określenia tzw. stopy procentowej podatku należnego od pozostałych dochodów.

Stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo należy wyjaśnić, że organ nie odniósł się i nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy odnośnie stosowania wyższej stawki podatku od emerytury polskiej, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będące przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe są zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.