Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.292.2018.1.WR
z 14 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2018 r. (data wpływu − 27 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie braku obowiązku prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy− jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie braku obowiązku prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Podatnik prowadzi działalność w ramach własnej siedziby, a także posiada kilka oddziałów produkcyjnych/handlowych (zarejestrowanych w jawnym KRS). Nadto podatnik zamierza utworzyć kolejne oddziały, w których będzie prowadził swoją działalność.

W ramach prowadzenia działalności - w różnych miejscach - Podatnik wykorzystuje wyroby gazowe (w rozumieniu Ustawy). W szczególności podatnik spełniał i będzie spełniać kryteria przewidziane w art. 2 ust. 1 lit. 19a pkt. a i b ustawy o podatku akcyzowym (Ustawa). Gdyby nie treść w/w przepisu in fine, tj. wtrącenia: „niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym”, (PPG) to stan faktyczny zaistniały oraz przyszły nakazywałby traktować podatnika jako finalny podmiot gazowym (FNG).

Tym niemniej powyższe wtrącenie polegające na tym, iż FNG jest FNG tak długo, jak długo nie jest PPG; powoduje, iż należy ustalić, czy stan faktyczny odnoszący się do podatnika pozwalałby go zakwalifikować i również jako PPG. Jeśli bowiem ze stanu faktycznego wynikałoby, że FNG (Podatnik) spełnia kryteria statusu PPG, to oznaczałoby to zgodnie z brzmieniem przepisu, że FNG (Wnioskodawca) powinien posiadać status PPG. Bo obu statusów jednocześnie posiadać nie można.

W ogromnej większości podatnik zużywa wyroby gazowe dla celów objętych zwolnieniem od akcyzy, jednak wobec dużej skali działalności mogą i mogły zdarzać się przypadki zużywania wyrobów gazowych także dla innych celów (a więc dla celów mieszanych). W tym sensie podatnik spełniając kryteria uznania go za FNG spełnia/spełniał przynajmniej jedno z kryteriów opisanych w art. 2 ust. 1 lit. 23d pkt. a-g Ustawy. Tym samym można uznać, że posiada/posiadał on zdolność do równoległego posiadania statusu PPG.

Art. 2 ust. 1 lit. 23d in fine zawiera jednak dodatkowy warunek uznania podatnika za PPG, tj. „pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o tej działalności”, a więc o działalności wymienionej w pkt. a-g powyższego przepisu.

Wnioskodawca nie powiadomił właściwego naczelnika urzędu skarbowego o powyższym i nie zamierza, tego czynić, gdyż zamierza zachować status FNG. Jest to kluczowy element stanu faktycznego niniejszej sprawy. Wnioskodawca nie zamierza tego czynić, gdyż wiąże się to z określonymi obowiązkami formalnymi, których chce uniknąć.

Na marginesie Wnioskodawca podaje, że nie sprzedaje Wyrobów Gazowych, ani nie zamierza tego czynić.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. czy w przypadku spełnienia przez Wnioskodawcę którejkolwiek z przesłanek przewidzianych w art. 2 ust. 1 lit. 23d pkt. a-g Ustawy ma on tylko uprawnienie (a nie obowiązek) do powiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o jej spełnieniu?
2. czy w przypadku braku powiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o spełnieniu którejkolwiek z przesłanek przewidzianych w art. 2 ust. 1 lit. 23d pkt. a-g Ustawy (pomimo jej faktycznego spełniania), Wnioskodawcy przysługuje nadal status FNG (o ile rzecz jasna spełnia kryteria wynikające z art. 2 ust. 1 lit. 19a pkt. a i b Ustawy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca jest zdania, że na obydwa pytania należy udzielić odpowiedzi twierdzącej (tak). Wnioskodawca wskazuje (mówiąc w skrócie), że definicja FNG sprowadza się po pierwsze do spełnienia przesłanek z art. 2 ust. 1 lit. 19a pkt. a i b Ustawy, a po drugie z wtrącenia (in fine), że samo tylko spełnienie tych przesłanek nie jest wystarczające dla uzyskania statusu FNG, bo równocześnie nie można być PPG.

Wobec powyższego, aby być FNG, należy jednocześnie nie być PPG. Tym samym, aby ocenić, czy komukolwiek przysługuje status FNG, należy przejść do przesłanek PPG i ocenić, czy zgodnie z tymi przesłankami jest się PPG.

A zatem definicja PPG sprowadza się po pierwsze do spełnienia przesłanek z art. 2 ust. 1 lit. 23d pkt. a-g Ustawy, po drugie, z kolejnego wtrącenia (in fine), że osoba spełniająca w/w przesłanki wysyła „pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o tej działalności”.

Skoro zatem dana osoba spełnia przesłanki art. 2 ust. 1 lit. 23d pkt. a-g Ustawy, to z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że nie jest to wystarczające, aby być PPG, bo warunkiem koniecznym, by uzyskać status PPG jest to, aby nastąpiło powiadomienie. Jednocześnie konstrukcja przepisu jest taka, że przewiduje ona legalną definicję PPG, a zatem nie kreuje ona żadnego obowiązku (ani prawa), a jedynie przytacza konkretny warunek w postaci powiadomienia. Jeśli warunek jest spełniony wówczas podmiot uzyskuje status PPG, jeśli natomiast warunek ten nie jest spełniony, to status PPG nie istnieje. Tak należy czytać w/w definicję legalną.

Jednocześnie w Ustawie brak jest jakiegokolwiek przepisu, który wskazywałby czy i kiedy istnieje skonkretyzowany obowiązek powiadomienia urzędu skarbowego o spełnieniu przesłanego wymienionych w art. 2 ust. 1 lit. 23d pkt. a-g Ustawy. W ustawie jest mowa wyłącznie o tym, że jeśli powiadomienie jest, to istnieje status PPG, a jeśli go nie ma to status nie istnieje.

Z kolei jeśli powiadomienia nie ma, to oznacza to, że nie ma statusu PPG, a z kolei wracając w tym miejscu do definicji FNG z art. 2 ust. 1 lit. 19a pkt. a i b in fine Ustawy płynie z tego wniosek, że skoro nie ma statusu PPG, to spełnione są warunki dla statusu FNG.

Reasumując Wnioskodawca jest zdania, że decyzja o tym, czy powiadomić urząd skarbowy o spełnieniu warunków art. 2 ust. 1 lit. 23d pkt. a-g Ustawy należy wyłącznie do niego (nie jest jego obowiązkiem). W efekcie Wnioskodawca sam decyduje o tym, czy zmienić swój status z FNG na PPG (jest to jego uprawnienie). Uprawnienie wnioskodawcy do zmiany statusu na PPG jest manifestowane właśnie w/w powiadomieniem. A tym samym zachowanie dotychczasowego statusu FNG jest manifestowane brakiem w/w zawiadomienia. Status FNG jest w rozumieniu ustawy statusem domyślnym (domniemanym), a jego zmiana jest zależna od woli Wnioskodawcy.

Jednocześnie nie jest tak, że ustawa zawiera tutaj jakąkolwiek lukę, gdyż FPG w pewnych okolicznościach, tj. zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 13 Ustawy może być podatnikiem, a w przypadkach innych niż wskazane w tym przepisie podatek obciąża sprzedawcę.

Powyższa interpretacja w gruncie rzeczy jest potwierdzana praktyką organów skarbowych między innymi w następujących interpretacjach indywidualnych: ILPP3/443-36/14-2/TW, IPPP3/4513-60/16-3/SM, IBPP4/443-210/14/LG.

Powielanie argumentów wymienionych w w/w interpretacjach, podzielanych jednocześnie przez Organ w sposób zbędny doprowadziłoby do rozbudowania niniejszego wniosku, który zmierza wyłącznie do ustalenia statusu Wnioskodawcy, który to status ma wpływ na określony ustawą zakres obowiązków Wnioskodawcy przy czym zakres obowiązków przewidzianych dla FNG (węższy) jest zupełnie inny niż status PPG (szerszy).

W świetle powyższych interpretacji sytuacja wnioskodawcy wydaje się dość jasna, jednak z uwagi na brak dostatecznej precyzji w ustawie oraz w związku z potencjalną możliwością nabywania wyrobów gazowych dla tzw. celów mieszanych Wnioskodawca zdecydował się na wystąpienie z wnioskiem o niniejszą interpretację).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym(t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1114 ze zm., zwana dalej „ustawą o podatku akcyzowym”) ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Natomiast wyroby gazowe– w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy - to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Pojęcie finalnego nabywcy gazowego zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym. Na podstawie tego przepisu finalnym nabywcą gazowym jest podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
   
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe,
   

• niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.
  
  

Natomiast pośredniczącym podmiotem gazowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, lub
   
2. używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
   
3. używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów objętych zerową stawką akcyzy, lub
   
4. będący spółką prowadzącą giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub
   
5. będący towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającym wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywającym wyroby gazowe na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub
   
6. będący giełdową izbą rozrachunkową, Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych S.A. lub spółką, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającymi wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub
   
7. będący spółką prowadzącą jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym
   

• który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu skarbowego o tej działalności (art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym)
  
  

W myśl art. 16 ust. 3a ustawy o podatku akcyzowym podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy lub pośredniczący podmiot gazowy, zamiast złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany powiadomić o tym pisemnie właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed dniem rozpoczęcia tej działalności. Powiadomienie powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres zamieszkania lub adres jego siedziby, numer identyfikacji podatkowej (NIP) albo inny numer identyfikacyjny używany w państwie zamieszkania lub siedziby podmiotu oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Właściwy naczelnik urzędu skarbowego bez zbędnej zwłoki pisemnie potwierdza przyjęcie powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy lub pośredniczący podmiot gazowy. Potwierdzenie powinno zawierać dane, o których mowa w ust. 3a (art. 16 ust. 3b ustawy o podatku akcyzowym).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności prowadzonej w różnych lokalizacja wykorzystuje wyroby gazowe, o których mowa w ustawie o podatku akcyzowym. Wnioskodawca podkreśla, że spełnia, a także będzie spełniał kryteria przewidziane w art. 2 ust. 1 pkt 19a lit. a i b ustawy o podatku akcyzowym.

W większości Wnioskodawca zużywa wyroby gazowe do celów objętych zwolnieniem od akcyzy, jednak wobec dużej skali działalności mogą i mogły zdarzyć się przypadki zużywania wyrobów gazowych także dla innych celów. W tym przypadku Wnioskodawca, oprócz kryteriów pozwalających na uznanie go za finalnego nabywcę gazowego, spełnia/będzie spełniał przynajmniej jedno z kryteriów opisanych w art. 2 ust. 1 pkt 23d lit. a-g, a tym samym mógłby prowadzić działalność jako pośredniczący podmiot gazowy.

Wnioskodawca nie powiadomił o powyższym właściwego naczelnika urzędu skarbowego i nie zamierza tego czynić, ponieważ zamierza zachować status finalnego nabywcy gazowego. Wnioskodawca podkreślił również, że nie zamierza prowadzić działalności jako pośredniczący podmiot gazowy, ponieważ zamierza uniknąć obowiązków formalnych z tym związanych.

Wnioskodawca wskazał również, że nie sprzedaje wyrobów gazowych, ani nie zamierza tego czynić.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest charakter powiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowy, a mianowicie, odpowiedź na pytanie, czy powiadomienie to należy uznać za uprawnienie, czy obowiązek (pytanie 1). Wnioskodawca zastanawia się również, czy brak takiego powiadomienia oznacza, że nadal będzie mógł prowadzić działalność jako finalny nabywca gazowy (pytanie 2).

Stosownie do treści, cytowanego wyżej, art. 16 ust. 3a ustawy, podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot gazowy, zamiast złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, jest obowiązany powiadomić o tym pisemnie właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed dniem rozpoczęcia tej działalności.

Podobnie przytoczony wyżej, art. 2 ust. 1 pkt 23d uzależnia uzyskanie statusu pośredniczącego podmiotu gazowego od pisemnego powiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu działalności, jako pośredniczący podmiot gazowy.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że prowadzenie działalności jako pośredniczący podmiot gazowy nie jest obowiązkiem. Jednocześnie podmiot posiadający siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, który spełnia warunki bycia takim podmiotem ma prawo do prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy. Jeżeli zatem podmiot decyduje się prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot gazowy winien o tym powiadomić, przed rozpoczęcia takiej działalności, właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Konkludując nawet w sytuacji gdy Wnioskodawca spełnia którąkolwiek z przesłanek przewidzianych w art. 2 ust. 1 pkt 23d lit. a-g ustawy, to Wnioskodawca decyduje o tym czy chce prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot gazowy.

Stosownie po powyższego stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pierwszego pytania należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do drugiego pytania, mając na uwadze opis sprawy i powyżej przedstawione przepisy prawa, należy stwierdzić, że w przypadku, gdy Spółka (spełniając którąkolwiek z przesłanek przewidzianych w art. 2 ust. 1 pkt 23d lit. a-g ustawy) nie złoży pisemnego powiadomienia do właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, to brak jest podstaw do uznania jej za pośredniczący podmiot gazowy i tym samym Spółka wówczas jest finalnym nabywcą gazowym. Tym samym skoro Wnioskodawca nie prowadzi/nie będzie prowadził działalności jako pośredniczący podmiot gazowy to przysługuje mu status finalnego nabywcy gazowego (jeżeli rzecz jasna spełnia kryteria wynikające z art. 2 ust. 1 pkt 19a lit a-b ustawy).

Tym samy stanowisko Wnioskodawcy w zakresie drugiego pytania również należało uznać za prawidłowe.

Z kolei w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnych indywidualnych sprawach, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Równocześnie przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania zainteresowanego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.