Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1369/12/IK
z 1 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2012 r. (data wpływu 8 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku usług pomocniczych w procesie likwidacji szkód – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku usług pomocniczych w procesie likwidacji szkód.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się Pan rzeczoznawstwem samochodowym. Dokonuje Pan oględzin pojazdów samochodowych, ustala zakres uszkodzeń pojazdu wraz z określeniem kosztu naprawy blacharsko-lakierniczej, wydane opinie odnośnie jakości przeprowadzonych napraw. Zajmuje się Pan również rzeczoznawstwem majątkowym, gdzie określa Pan przyczynę powstania szkody w budynku lub mieszkaniu oraz zakres prac, pozwalających na przywróceniu budynku do stanu sprzed szkody. Działa Pan na zlecenie osób prywatnych, warsztatów naprawczych, towarzystwa ubezpieczeniowego TUW oraz firmy X., która kompleksowo likwiduje szkody na rzecz T. U L. oraz A.. Do wszystkich usług dolicza Pan podatek VAT, za wyjątkiem usług świadczonych dla TU TUW oraz firmy X.

Umowa zlecenia zawiera dokładny zakres czynności, które ma Pan wykonać. W przypadku zleceń od osób fizycznych zakres czynności ustalany jest telefonicznie. Zlecenie od TU TUW wysyłane jest za pośrednictwem poczty elektronicznej lub doręczane jest osobiście w momencie odbioru akt szkody, z którymi udaje się Pan na realizację zlecenia. Z podmiotami, dla których wykonuje Pan usługi zwolnione od podatku, jest Pan związany umową o wzajemnej współpracy oraz posiada stosowne pełnomocnictwo do wykonania czynności, zmierzających do określenia czy doszło do zdarzenia ubezpieczeniowego (szkody) oraz w jakich rozmiarach. Ustala Pan czy ubezpieczonemu należne jest odszkodowanie i określa kwotę. Zakres czynności jest określany indywidualnie, zależnie od każdego zlecenia. Firma X działa tak jak TU, zajmuje się kompleksową likwidacją szkód, łącznie z wypłatą odszkodowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi wykonywane dla Towarzystwa Ubezpieczeniowego oraz firmy X są zwolnione od podatku VAT?

Pana zdaniem zwolnienie usługi od podatku zależy od zleceniodawcy tej usługi. W Pana ocenie określenie kosztu naprawy samochodu dla osoby prywatnej lub dla warsztatu naprawczego należy opodatkować stawką podatku w wysokości 23%, gdyż usługa ta nie stanowi usługi ubezpieczeniowej. Tak też Pan postępuje w comiesięcznych rozliczeniach tego podatku. Natomiast wykonując usługę oględzin miejsca zdarzenia, oględzin pojazdu sprawcy, przepytywania świadków zdarzenia, bądź porównywania rozmiaru uszkodzeń obu pojazdów uczestniczących w zdarzeniu, ustala Pan czy TU jest zobowiązane do przyjęcia odpowiedzialności za powstałe zdarzenia losowe oraz do wypłaty odszkodowania. Zaznacza Pan, ze podczas wykonywania ww. czynności posiada Pan komplet akt szkody oraz stosowne pełnomocnictwa.

Pana zdaniem jest to usługa specyficzna, ściśle związana z ryzykiem jakie bierze na siebie TU, zawierając z ubezpieczonym polisę ubezpieczeniową. Zebrane przez Pana materiały służą do rozpatrzenia roszczenia odszkodowawczego. Każdy zakład ubezpieczeń, zawierając polisę ubezpieczeniową przyjmuje na siebie ryzyko powstania szkody. W takim przypadku następuje zobowiązanie względem osoby objętej ubezpieczeniem. Zatem szkoda jest integralną częścią zawartej polisy ubezpieczeniowej, a z kolei zawarcie polisy jest usługą ubezpieczeniową.

Na potwierdzenie ww. stanowiska przywołał Pan treść interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 23 lipca 2012 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń realizowanych w procesie likwidacji szkód majątkowych, z którego wynika, że co prawda usługi likwidacji szkód nie są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, za wyjątkiem sytuacji, gdy usługi te wykonywane są w ramach zawartej umowy „w przypadku jednak, gdy takie czynności byłyby wykonywane przez podmiot działający jako ubezpieczyciel w ramach umowy zawartej z podmiotem, objętym ochroną, podlegałyby zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy”.

Reasumując powyższe uważa Pan, że jako podmiot związany umową o współpracy z TU TUW oraz firmą X, dla których wykonując czynności specyficzne dla działalności ubezpieczeniowej, jest Pan zwolniony od naliczania podatku VAT od tych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy, stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jak stanowi art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie zaś z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Natomiast w świetle art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE. L. Nr 347), państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy zauważyć, że terminy używane do określenia zwolnień podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być ściśle interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties <1989> ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany <2002> ECR I-5811, paragraf 43).

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych. Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zajętym w wyroku C-8/01 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie Taksatorrigen, istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, to iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia, Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym. W ww. orzeczeniu rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków, będących firmami ubezpieczeniowymi nie są transakcjami ubezpieczeniowymi ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi, w znaczeniu tego postanowienia.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z wyżej zaprezentowanego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE nasuwa się wniosek, że „transakcje ubezpieczeniowe” obejmują wykonywanie czynności przez podatnika, który, nie będąc ubezpieczycielem, dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w imieniu ubezpieczyciela w ramach polisy ubezpieczeniowej, której jest posiadaczem. W sytuacji, gdy sama usługa może zostać zakwalifikowana jako usługa ubezpieczeniowa, charakter podmiotu pozostaje bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia dla usług ubezpieczeniowych.

Natomiast w przypadku usług pokrewnych świadczonych przez pośredników ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych istotne jest, na rzecz kogo usługa jest świadczona. Pomiędzy podmiotem świadczącym usługę ubezpieczeniową a podmiotem ubezpieczonym musi istnieć związek wynikający z umowy. Wyrażenie to obejmuje usługi wykonywane przez podmioty wyspecjalizowane, które łączy zarówno z ubezpieczycielem, jak i ubezpieczonym określony związek.

Na gruncie przepisów krajowych działalność ubezpieczeniowa została uregulowana w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 ze zm.) Analizując w szczególności art. 16 ustawy wnioskować można, że postępowanie likwidacyjne, podejmowane przez ubezpieczyciela w przypadku zajścia zdarzenia losowego, objętego ochroną zmierza do ustalenia stanu faktycznego, zasadności roszczenia oraz wysokości odszkodowania. W obowiązujących przepisach nie określono jednoznacznie, jakie czynności należy odnieść bezpośrednio do czynności „likwidacji szkód”. Za takie należy uznać czynności wymienione powyżej, jak również wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umowy ubezpieczenia, która zgodnie z art. 3 ust. 4 pkt 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej stanowi czynność ubezpieczeniową w zakresie w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń (art. 3 ust. 6 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, iż jest Pan rzeczoznawcą samochodowym i majątkowym. W ramach świadczonych usług dokonuje Pan oględzin pojazdów samochodowych, ustala zakres uszkodzeń pojazdu wraz z określeniem kosztu naprawy blacharsko-lakierniczej, wydaje opinie odnośnie jakości przeprowadzonych napraw, określa przyczynę powstania szkody w budynku lub mieszkaniu oraz zakres prac, pozwalających na przywróceniu budynku do stanu sprzed szkody. Działa Pan na zlecenie osób prywatnych, warsztatów naprawczych, towarzystwa ubezpieczeniowego TUW oraz firmy X, które kompleksowo likwidują szkody na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego L. oraz A. Z TUW oraz X. jest Pan związany umową o wzajemnej współpracy. Pełnomocnictwo uprawnia Pana do określenia czy doszło do zdarzenia ubezpieczeniowego (szkody) i jakich rozmiarów oraz do ustalenia czy ubezpieczonemu należne jest odszkodowania i w jakiej kwocie. Powziął Pan wątpliwości, dotyczące możliwości zwolnienia od podatku dla czynności wykonywanych na rzecz TUW oraz X.

Przedmiotowa kwestia sprowadza się do oceny, czy świadczone przez Pana usługi stanowią usługi ubezpieczeniowe oraz czy można je uznać za element usługi ubezpieczeniowej, stanowiący odrębną całość, który jest właściwy oraz niezbędny dla usługi zwolnionej.

Rozpatrując pierwszą kwestię w kontekście powołanych wyżej orzeczeń TSUE, w szczególności wyrok w sprawie C-8/01, stwierdzić należy, iż nie można uznać wykonywanych przez Pana czynności za usługi ubezpieczeniowe w rozumieniu powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Opisane we wniosku czynności, pomimo, iż mogą być uznane za czynności ubezpieczeniowe w rozumieniu ustawy o działalności ubezpieczeniowej, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy. Czynność ubezpieczeniowa charakteryzuje się bowiem tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

W niniejszej sprawie nie występuje Pan w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Zauważyć należy, iż „czynność ubezpieczeniowa”, w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Usługi świadczone przez Pana sprowadzają się w rzeczywistości do realizacji czynności objętych zakresem umowy z towarzystwem ubezpieczeniowym, między Panem, a klientami nie istnieje żaden stosunek prawny - ubezpieczenia.

Podkreślenia także wymaga, że pełnomocnictwo udzielone przez towarzystwo ubezpieczeniowe upoważnia Pana jedynie do reprezentowania towarzystwa ubezpieczeniowego w zakresie czynności objętych umową zlecenia. W żadnym przypadku posiadane przez Pana pełnomocnictwo nie powoduje, że staje się Pan stroną umowy zawartej pomiędzy dostawcą usługi ubezpieczeniowej, a osobą ubezpieczoną. Tym samym zobowiązanym w stosunku do ryzyk objętych umowami ubezpieczenia.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż usługi wykonywane przez Pana na zlecenie TUW oraz firmy X, pomimo, iż w rozumieniu przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej są traktowane jako czynności ubezpieczeniowe, nie mogą być uznane za usługi ubezpieczeniowe, podlegające zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii uznania czynności zlecanych Panu przez TUW oraz firmę X za usługi, stanowiące element usługi ubezpieczeniowej, która sama stanowi odrębną całość i jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia tej usługi stwierdzić należy, iż zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy, jest możliwe przy łącznym spełnieniu tych warunków.

Zgodnie z obowiązującymi zasadami wykładni, w przypadku zwolnień od podatku, regulacji tych nie wolno interpretować w sposób rozszerzający, lecz możliwie wąsko.

Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. W przedmiotowej sprawie, czynności wymienione we wniosku, tj. określenie okoliczności powstania szkody, jej rozmiarów, ustalenie czy ubezpieczonemu przysługuje odszkodowanie i w jakiej kwocie, czy określanie zakresu prac, pozwalających na przywrócenie budynku do stanu sprzed szkody; wykonywane w ramach likwidacji szkód nie są specyficzne dla sektora ubezpieczeniowego, bowiem mogą one występować w innych dziedzinach życia. Wykonywane przez Pana czynności mają czysto techniczny charakter.

Z przedstawionych okoliczności nie wynika bowiem, aby w ramach czynności wykonywanych na zlecenie TUW oraz firmy X posiadał Pan upoważnienie do podejmowania decyzji w imieniu ww. Towarzystw Ubezpieczeniowych, jak również posiadał dostęp do dokumentacji konkretnej umowy zawartej pomiędzy dostawcą usługi ubezpieczeniowej, a ubezpieczonym. Powyższe upoważnienia, uprawnienia są niezbędne do weryfikacji informacji, dotyczącej zaistniałego zdarzenia z zapisami polisy ubezpieczeniowej, prowadzonej w celu sprawdzenia czy ubezpieczony ma prawo do składanego roszczenia oraz w jakiej kwocie TU uzna to roszczenie. Wykonywane przez Pana czynności ograniczają się do wyceny i likwidacji szkód majątkowych. Zatem nie są działaniami nastawionymi na świadczenie usług ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku od towarów i usług, a jedynie stanowią ocenę wysokości szkód i rozmiaru odszkodowań. Przedmiotowe usługi mają wpływ na decyzje podejmowane przez TUW oraz firmę X, które zlecają Panu wykonanie opisanych czynności. Nie obejmują one jednak funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej, świadczonej przez towarzystwa ubezpieczeniowe, które dostarczają swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach polisy ubezpieczeniowej.

Powyższa wykładnia odzwierciedla treść interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 20 lipca 2012 r. znak PT1/033/1/2/EFU/2012/PT-304, na którą się Pan powołał. Niemniej jednak analiza całości argumentacji zawartej ww. interpretacji w kontekście przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że przedmiotowych czynności – wbrew Pana twierdzeniu – nie można uznać za usługi ubezpieczenia, ani usługi właściwe dla usług ubezpieczenia. Tym samym nie mogą one korzystać ze zwolnienia od podatku, przewidzianego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jak i art. 43 ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – ( t.j. Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.