Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.10.2019.2.MG
z 15 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.) oraz pismem z dnia 11 lutego 2019 r. (data wpływu 12 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego z Francji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 21 stycznia 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.10.2019.1.MG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 21 stycznia 2019 r. (data doręczenia 28 stycznia 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 31 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 31 stycznia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu … 2007 r. podczas pracy we Francji Wnioskodawca uległ wypadkowi w pracy. Po okresie leczenia i rehabilitacji otrzymał od Komisji Lekarskiej we Francji (Securite Sociale - odpowiednik naszego ZUS-u) stopień trwałej utraty zdrowia 10% - decyzja wydana przez Francuskiego Ubezpieczyciela Społecznego z dnia 9 lipca 2010 r. Od tamtej pory Wnioskodawca otrzymuje w ratach odszkodowanie za trwały uszczerbek na zdrowiu - 4 raty co 3 miesiące. Rocznie jest to mała suma, gdyż wynosi około … euro rocznie. W dniu 8 marca 2013 r. Wnioskodawca otrzymał ponowne zaświadczenie z ubezpieczenia społecznego we Francji potwierdzającą powyższą decyzję z dnia 9 lipca 2010 r.

W dniu 1 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi w pracy w Polsce. Otrzymał decyzję Komisji Lekarskiej z dnia 11 czerwca 2018 r. o trwałym uszczerbku na zdrowiu, lecz tym razem otrzymał jednorazowe odszkodowanie przelewem na konto, według ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1773, ze zm.) oraz rozporządzeń wykonawczych. Jak wynika z wydruku ZUS, z tych pieniędzy nie jest pobierany podatek dochodowy oraz składki zdrowotne. Oprócz jednorazowego odszkodowania za utratę zdrowia Wnioskodawca otrzymuje też z ZUS-u rentę, z której jest potrącany podatek.

Z ubezpieczenia francuskiego wynika, że są to pieniądze za odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku w pracy i nie jest pobierany żaden podatek dochodowy. Z Francji przysyłają przyznane Wnioskodawcy pieniądze na konto w Banku wraz z rewaloryzacją. Po piśmie wysłanym do Banku Wnioskodawca otrzymał odpowiedź, że tylko interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Krajowej pomoże, aby Bank zaprzestał pobierać podatek dochodowy z odszkodowania za wypadek przy pracy we Francji.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 stycznia 2019 r. Wnioskodawca dodał, że wniosek dotyczy 2017 r. Przez cały okres pracy na terenie Francji do 2012 r., Wnioskodawca podatek rozliczał jedynie we Francji, gdyż w Polsce nie uzyskiwał innych dochodów. Dochód ten, jako odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu był zwolniony z francuskiego opodatkowania. Od 2013 r. Wnioskodawca wrócił do Polski i tu zaczął pracować i składać zeznania roczne od dochodów polskich i zagranicznych. Bank pośredniczący w wypłacie francuskiego odszkodowania potrąca zaliczki na podatek dochodowy, czego dowodem jest PIT-11 za 2017 r. w kwocie … zł jako, renty lub emerytury zagraniczne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Bank …. powinien potrącać Wnioskodawcy zaliczkę na podatek dochodowy z odszkodowania za wypadek przy pracy we Francji?

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, otrzymane w 2017 r. z Francji odszkodowanie jest zwolnione z opodatkowania w Polsce i Bank zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma prawa potrącać zaliczek od odszkodowania.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu za 2017 r. korzysta ze zwolnienia z powołanego wyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 4, gdyż w przypadku Wnioskodawcy nie zachodzi okoliczność wykluczająca ze zwolnienia, np. działalność gospodarcza czy fundusze inwestycyjne.

W ocenie Wnioskodawcy, w podobnych sprawach w interpretacjach ogłoszonych na oficjalnej stronie Ministerstwa Finansów, nr 542204 z dnia 23 października 2018 r. oraz nr 537706 z dnia 10 sierpnia 2018 r. rozstrzygnięto w identyczny sposób jak zapytanie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2017 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 2007 r. podczas pracy we Francji Wnioskodawca uległ wypadkowi w pracy. Po okresie leczenia i rehabilitacji otrzymał od Komisji Lekarskiej we Francji (Securite Sociale - odpowiednik naszego ZUS-u) stopień trwałej utraty zdrowia 10% - decyzja wydana przez Francuskiego Ubezpieczyciela Społecznego z 2010 r. Od tamtej pory Wnioskodawca otrzymuje w ratach odszkodowanie za trwały uszczerbek na zdrowiu - 4 raty co 3 miesiące. Z ubezpieczenia francuskiego wynika że są to pieniądze za odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku w pracy i nie jest pobierany żaden podatek dochodowy. Z Francji przysyłają przyznane Wnioskodawcy pieniądze na konto w banku wraz z rewaloryzacją. Od 2013 r. Wnioskodawca wrócił do Polski i tu zaczął pracować i składać zeznania roczne od dochodów polskich i zagranicznych.

W związku z tym, że otrzymane przez Wnioskodawcę świadczenie pochodziło z Francji, w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała Umowa z dnia 19 stycznia 1977 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r., Nr 1, poz. 5).

Stosownie do art. 21 ust. 1 ww. Umowy, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw, bez względu na to skąd pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach Umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę świadczenie odszkodowawcze, przyznane Mu z tytułu doznania wypadku przy pracy, z uwagi na to, że miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest Polska, podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Stwierdzić należy, że przedmiotowe odszkodowanie nie będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z dyspozycją tego przepisu, zwolnieniu podlegają kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, natomiast jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, kwota odszkodowania, którą otrzymywał wypłacana była z Francuskiego Ubezpieczenia Społecznego.

Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych racy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Podkreślić należy, że z treści przywołanej regulacji nie wynika, że odwołuje się ona do przepisów konkretnych ustaw czy wydanych na ich podstawie przepisów wykonawczych. Konstatacja ta prowadzi do wniosku, że wskazane powyżej zwolnienie podatkowe stosowane powinno być nie tylko do odszkodowań lub zadośćuczynień przyznawanych na podstawie przepisów ustaw oraz wydanych na ich podstawie przepisów wykonawczych wchodzących w skład prawodawstwa polskiego.

Należy wskazać, że w kontekście niniejszego wniosku należy mieć na względzie fakt akcesji Polski do Unii Europejskiej statuujący zasadę interpretacji prawa wewnętrznego w sposób umożliwiający sprawne funkcjonowanie gospodarki w ramach integracji europejskiej, co oznacza, że interpretacja prawa wewnętrznego powinna być dokonywana w zgodności z prawem europejskim. Za źródło istnienia obowiązku dokonywania wykładni prawa krajowego w świetle celu i brzmienia norm wspólnotowych należy uznać art. 10 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Przepis ten stanowi, że państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki w celu realizacji zobowiązań wynikających z prawa wspólnotowego. Zgodnie z art. 18 tego Traktatu, każdy obywatel Unii ma prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich, z zastrzeżeniem ograniczeń i warunków ustanowionych w samym Traktacie i środkach przyjętych w celu jego wykonania. Z kolei art. 39 TWE ustanawia zasadę swobody przepływu osób wewnątrz Wspólnoty.

W związku z tym, należy podkreślić, ze żaden przepis prawa krajowego nie może naruszać wyszczególnionych powyżej zasad wspólnotowego prawa pierwotnego, przy czym takie naruszenie istnieje zarówno wtedy, gdy prawo krajowe wprost ogranicza te zasady ustanawiając np. zakaz przemieszczania się, jak też wtedy, gdy prawo krajowe w sposób pośredni, faktyczny prowadzi do skutku ograniczającego te zasady, tj. gdy niekorzystnie różnicuje sytuację prawną obywatela w zależności od pewnych kryteriów niedopuszczalnych z punktu widzenia wymogów prawa wspólnotowego. Takim kryterium jest m.in. kryterium podejmowania pracy zarobkowej, jeśli ma ono znaczenie dla sytuacji podatkowoprawnej obywatela.

Oznacza to, że świadczenie odszkodowawcze – przyznane na podstawie prawa francuskiego z tytułu zatrudnienia obywatela polskiego na terenie Francji i doznania tam przez niego wypadku przy pracy – powinno być na gruncie prawa polskiego potraktowane w taki sam sposób jak w stosunku do obywatela polskiego, który doznał takiego samego wypadku przy pracy i otrzymał z tego tytułu odszkodowanie według prawa polskiego.

Z treści wniosku wynika, że kwota odszkodowania, którą otrzymywał Wnioskodawca wypłacana była z Francuskiego Ubezpieczenia Społecznego.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1376, z późn. zm.), z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługują następujące świadczenia:

1. „zasiłek chorobowy” – dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową,
2. „świadczenie rehabilitacyjne” – dla ubezpieczonego, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy,
3. „zasiłek wyrównawczy” – dla ubezpieczonego będącego pracownikiem, którego wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu,
4. „jednorazowe odszkodowanie” – dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu,
5. „jednorazowe odszkodowanie” – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty,
6. „renta z tytułu niezdolności do pracy” – dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej,
7. „renta szkoleniowa” – dla ubezpieczonego, w stosunku do którego orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie spowodowaną wypadkiem przy pracy lub choroba zawodową,
8. „renta rodzinna” – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty uprawnionego do renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej,
9. „dodatek do renty rodzinnej” – dla sieroty zupełnej,
10. dodatek pielęgnacyjny,
11. pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą.
    
    

Zatem, jeżeli istotnie – tak jak Wnioskodawca przedstawił we wniosku – otrzymywane przez niego świadczenie stanowi odszkodowanie wypłacane z Francuskiego Ubezpieczenia Społecznego, to należy uznać, że odszkodowanie to będzie korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość lub zasady jego ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że otrzymane w 2017 r. przez Wnioskodawcę odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy, wypłacane z Francuskiego Ubezpieczenia Społecznego stanowi dla Niego przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże, przychód ten korzysta ze zwolnienia z opodatkowania wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W konsekwencji, powyższy przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie, z którym otrzymane odszkodowanie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych zamieszczonych w Systemie Informacji Podatkowej wskazać należy, że co do zasady interpretacje są wydawane w indywidualnych sprawach zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Ponadto należy wyjaśnić, że powołane we wniosku interpretacje dotyczą innego stanu faktycznego, a mianowicie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych z zagranicznej polisy na życie zmarłego małżonka oraz w zakresie skutków podatkowych otrzymania zadośćuczynienia i odszkodowania z polisy OC.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.