Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.762.2018.2.AP
z 18 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2018 r. (data wpływu 13 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług montażu instalacji fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych i pomp ciepła – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług montażu instalacji fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych i pomp ciepła. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz poprawny adres ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zawarła wraz ze Stowarzyszeniem, który pełni rolę Lidera projektu oraz 34 Gminami umowę partnerstwa na realizację projektu pn. „Ekopartnerzy na rzecz słonecznej energii (…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, oś 4: Regionalna Polityka energetyczna, działanie 4.1: Zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii, poddziałanie 4.1.1: Rozwój Infrastruktury produkcji energii ze źródeł odnawialnych.

Uchwałą z dnia 19 czerwca 2018 r. Zarząd Województwa wybrał do dofinansowania ww. projekt konkursowy. Gmina będzie realizowała projekt na terenie swojego obszaru a Lider będzie występował w roli beneficjenta (wnioskodawcy) wobec Instytucji Zarządzającej, w tym m.in. podpisze umowę o dofinansowanie, będzie monitorował realizację projektu, składał wniosek o płatność i otrzyma dofinansowanie, które następnie przekaże Gminie w części jej dotyczącej i w wysokości określonej w harmonogramie. Postępowania o udzielenie zamówień publicznych w zakresie odnoszącym się do prac budowlanych związanych z instalacjami OZE oraz nadzorem inwestorskim będzie przeprowadzał Lider projektu. Lider dodatkowo przeprowadzi także postępowania o udzielenie zamówień publicznych w zakresie inspektora nadzoru oraz zarządzania projektem i jego promocją.

Maksymalny poziom dofinansowania całkowitego wydatków kwalifikowalnych na poziomie projektu wynosi 60%. Gmina w przypadku otrzymania z Urzędu Marszałkowskiego Województwa dotacji w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, będzie pobierała wkład własny od mieszkańców biorących udział w projekcie z obszaru gminy na podstawie podpisanych umów. Wkład własny będzie stanowił do 40% wydatków kwalifikowalnych + koszty niekwalifikowane, w tym VAT.

Lider projektu ogłaszał będzie przetargi na prace budowlano-montażowe instalacji odnawialnych źródeł energii w zakresie:

1. instalacji fotowoltaicznej (panele fotowoltaiczne) przeznaczonej do produkcji energii elektrycznej,
2. instalacji solarnej (kolektory słoneczne) przeznaczonej do produkcji energii cieplnej na potrzeby podgrzewania c.w.u.,
3. pompy powietrznej do c.o. oraz c.w.u. przeznaczonej do produkcji energii cieplnej na potrzeby centralnego ogrzewania oraz ciepłej wody użytkowej,
4. pompy powietrznej do c.w.u. przeznaczonej do produkcji energii cieplnej na potrzeby podgrzewania wody użytkowej.
   
   

Gmina zamierza podpisać dwie umowy z mieszkańcami zakwalifikowanymi do projektu. Pierwszą będzie umowa udziału w projekcie, która zawierać będzie prawa i obowiązki stron oraz gwarancje przekazania instalacji mieszkańcowi po upływie 5 lat. Druga umowa dotyczyć będzie nieodpłatnego przekazania dachu lub innej części obiektu pod instalację ze strony mieszkańca na rzecz Gminy na okres 5 lat, tj. na okres trwałości projektu. Gmina zamierza także ponosić inne koszty związane z projektem, które stanowić będą koszty kwalifikowane objęte wnioskiem o dofinansowanie takie jak koszty nadzoru inwestorskiego oraz promocji projektu.

Udzielając dofinansowania na rzecz Lidera, a następnie Gminie, Instytucja Zarządzająca Programem Operacyjnym Województwa na lata 2014-2020, przeznacza dotację na koszty kwalifikowane projektu. Udzielenie dotacji nie jest w żaden sposób powiązane z odpłatnością dokonywaną przez mieszkańców na rzecz Gminy. Dotacja przeznaczona jest jedynie na pokrycie wydatków kwalifikowanych Projektu. Do Gminy należy decyzja czy pozostała część kosztów (tzw. wkład własny mieszkańców) zostanie poniesiona przez mieszkańców z kredytu, czy też ze środków własnych. Przedmiotowa dotacja jest dotacją kosztową do kosztu budowy instalacji, której Gmina jest właścicielem przez okres trwałości projektu. Warunki rozliczenia dotacji oraz wysokość dofinansowania w żaden sposób nie są uzależnione od sposobu finansowania wkładu własnego, jak i od tego jaki będzie los prawny instalacji po okresie trwałości projektu.

Instalacje będą montowane na budynkach mieszkalnych stanowiących własność prywatną mieszkańców Gminy, biorących udział w projekcie.

Źródłem finansowania projektu będzie dotacja ze środków europejskich (60% kosztów kwalifikowanych inwestycji) i wkład własny mieszkańców (40% kosztów kwalifikowanych inwestycji + koszty niekwalifikowane w tym VAT) stanowiący część wartości instalacji, kosztów nadzoru inwestorskiego i promocji projektu.

Wysokość dofinansowania należnego Gminie ze środków unijnych nie jest uzależniona od wpłat dokonywanych przez mieszkańców. Na pokrycie wkładu własnego w ramach umów i aneksów opisanych powyżej, mieszkańcy (uczestnicy projektu) będą dokonywali wpłat na rzecz Gminy. Wpłaty będą miały charakter obowiązkowy. Realizacja inwestycji na przedmiotowych budynkach prywatnych będzie uzależniona od wpłat dokonywanych przez poszczególnych mieszkańców. W przypadku braku wpłaty mieszkaniec zostanie wykluczony z uczestnictwa w projekcie.

Po zakończeniu montażu instalacji OZE, pozostaną one własnością Gminy do końca okresu trwałości projektu. Po okresie utrzymania trwałości projektu wszystkie instalacje zostaną przekazane na własność właścicielom nieruchomości bez odrębnej odpłatności oprócz tej, która została już przez mieszkańca poniesiona na podstawie zawartej umowy.

Realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca, Gmina będzie posiłkować się podmiotami trzecimi, tj. firmami które będą na jej zlecenie na podstawie przeprowadzonego postępowania przetargowego wykonywać oraz montować instalacje. Firmy te będą czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT i firmy te nie będą posiadały umów bezpośrednio z mieszkańcami, a swoje czynności będą wykonywać bezpośrednio na zlecenie Lidera lub Gminy. Równocześnie, to Gmina przez okres trwałości projektu oraz zgodnie z postanowieniami umowy o wzajemnych zobowiązaniach będzie inwestorem oraz właścicielem instalacji. W tym w szczególności, to Gmina będzie zobowiązana do finansowego rozliczenia projektu oraz dbania i serwisowania Instalacji przez okres trwałości projektu. Instalacje, o których mowa we wniosku będą montowane w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. obiektach budownictwa mieszkaniowego sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12 oraz w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m².

Budowa instalacji, w ramach opisanego we wniosku projektu, będzie wykonywana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.).

Według kwalifikacji PKWiU usługi świadczone przez wykonawców na rzecz Gminy w zakresie montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych na potrzeby mieszkańców związane z:

• wykonaniem i montażem na budynku konstrukcji pod panele fotowoltaiczne,
• instalowaniem i połączeniem paneli fotowoltaicznych,
• montażu inwertera i połączenie go z panelami fotowoltaicznymi

mieszczą się w ugrupowaniu PKWiU 33.20.50.0 – Usługi instalowania urządzeń elektrycznych.

W złożonym uzupełnieniu Gmina poinformowała, że jest podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wykonawcy usług świadczonych na rzecz Gminy będą podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy i ich sprzedaż nie będzie zwolniona z podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9 ustawy.

Nabywane przez Gminę usługi montażu pomp ciepła w ramach realizacji projektu opisanego we wniosku, kwalifikuje ona jako Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych – symbol PKWiU 43.22.12.0. Natomiast czynności wykonywane przez Gminę na rzecz mieszkańców kwalifikuje ona jako:

• montaż instalacji fotowoltaicznych – symbol PKWiU 33.20.50.0 – Usługi instalowania urządzeń elektrycznych,
• montaż kolektorów słonecznych – symbol PKWiU 43.22.12.0 – Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych,
• montaż pomp ciepła – symbol PKWiU 43.22.12.00 – Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez wykonawców na rzecz Gminy usługi montażu:

1. instalacji fotowoltaicznych,
2. kolektorów słonecznych,
3. pomp ciepła

na potrzeby mieszkańców podlegać będą u nabywcy (Gminy) opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadzie tzw. „odwrotnego obciążenia”?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez wykonawców na rzecz Gminy usługi:

1. montażu instalacji fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych na rzecz mieszkańców Gminy nie będą podlegać na podstawie art. 17 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu u nabywcy (w Gminie) ponieważ usługi związane z:
   1. wykonaniem i montażem na budynku konstrukcji pod panele fotowoltaiczne,
   2. instalowaniem i połączeniem paneli fotowoltaicznych,
   3. montażem inwertera i połączenie go z panelami fotowoltaicznymi
   mieszczą się w ugrupowaniu PKWiU 33.20.50.0 – Usługi instalowania urządzeń elektrycznych.
2. montażu pomp ciepła podlegać będzie opodatkowaniu u nabywcy (w Gminie) ze względu na to, że:
   1. montaż pomp ciepła
   mieści się w ugrupowaniu PKWiU pod symbolem 43.22.12.0 – Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.
   
   

Świadczone przez wykonawców na rzecz Gminy usługi montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych na potrzeby mieszkańców nie będą podlegać opodatkowaniu u nabywcy (w Gminie) podatkiem VAT na zasadzie tzw. „odwrotnego obciążenia” ze względu na to, że usługi te zgodnie z potwierdzoną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego związane z:

• wykonaniem i montażem na budynku konstrukcji pod panele fotowoltaiczne,
• instalowaniem i połączeniem paneli fotowoltaicznych,
• montażem inwertera i połączenie go z panelami fotowoltaicznymi

mieszczą się w ugrupowaniu PKWiU 33.20.50.0 – Usługi instalowania urządzeń elektrycznych.

Opodatkowaniem u nabywcy (odwrotne obciążenie) podlegać będą usługi montażu pomp ciepła ze względu na to, że:

• montaż pomp ciepła

mieści się w ugrupowaniu PKWiU pod symbolem 43.22.12.0 – Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.

W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług tylko usługi wymienione w załączniku nr 14 do tej ustawy podlegają opodatkowaniu u nabywcy (odwrotne obciążenie). Załącznik nr 14 do ustawy VAT usług sklasyfikowanych według PKWiU w ugrupowaniu 33.20.50.0 – Usługi instalowania urządzeń elektrycznych nie wymienia. Wymienione są natomiast w poz. 25 załącznika nr 14 usługi związane z wykonywaniem instalacji cieplnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowego sposobu opodatkowania dla danej usługi istotne jest właściwe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na podanych przez Wnioskodawcę klasyfikacjach.

Wskazać należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania usług, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do prawidłowego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług nabywanych i świadczonych przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował usługi będące przedmiotem wniosku do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania usługi do grupowania statystycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku usług) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2011 r. dla potrzeb podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Zatem powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

Należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji budowlanej. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł wraz ze Stowarzyszeniem, który pełni rolę Lidera projektu oraz 34 Gminami umowę partnerstwa na realizację projektu pn. „Ekopartnerzy na rzecz słonecznej energii (…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, oś 4: Regionalna Polityka energetyczna, działanie 4.1: Zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii, poddziałanie 4.1.1: Rozwój Infrastruktury produkcji energii ze źródeł odnawialnych.

Maksymalny poziom dofinansowania całkowitego wydatków kwalifikowalnych na poziomie projektu wynosi 60%. Wnioskodawca w przypadku otrzymania z Urzędu Marszałkowskiego Województwa dotacji w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, będzie pobierał wkład własny od mieszkańców biorących udział w projekcie z obszaru gminy na podstawie podpisanych umów. Wkład własny będzie stanowił do 40% wydatków kwalifikowalnych + koszty niekwalifikowane, w tym VAT.

Wnioskodawca zamierza podpisać dwie umowy z mieszkańcami zakwalifikowanymi do projektu. Pierwszą będzie umowa udziału w projekcie, która zawierać będzie prawa i obowiązki stron oraz gwarancje przekazania instalacji mieszkańcowi po upływie 5 lat. Druga umowa dotyczyć będzie nieodpłatnego przekazania dachu lub innej części obiektu pod instalację ze strony mieszkańca na rzecz Wnioskodawcy na okres 5 lat, tj. na okres trwałości projektu. Wnioskodawca zamierza także ponosić inne koszty związane z projektem, które stanowić będą koszty kwalifikowane objęte wnioskiem o dofinansowanie takie jak koszty nadzoru inwestorskiego oraz promocji projektu.

Instalacje będą montowane na budynkach mieszkalnych stanowiących własność prywatną mieszkańców gminy, biorących udział w projekcie.

Źródłem finansowania projektu będzie dotacja ze środków europejskich (60% kosztów kwalifikowanych inwestycji) i wkład własny mieszkańców (40% kosztów kwalifikowanych inwestycji + koszty niekwalifikowane w tym VAT) stanowiący część wartości instalacji, kosztów nadzoru inwestorskiego i promocji projektu.

Wysokość dofinansowania należnego Wnioskodawcy ze środków unijnych nie jest uzależniona od wpłat dokonywanych przez mieszkańców. Na pokrycie wkładu własnego w ramach umów i aneksów opisanych powyżej, mieszkańcy (uczestnicy projektu) będą dokonywali wpłat na rzecz Wnioskodawcy. Wpłaty będą miały charakter obowiązkowy. Realizacja inwestycji na przedmiotowych budynkach prywatnych będzie uzależniona od wpłat dokonywanych przez poszczególnych mieszkańców. W przypadku braku wpłaty mieszkaniec zostanie wykluczony z uczestnictwa w projekcie.

Po zakończeniu montażu instalacji OZE, pozostaną one własnością Wnioskodawcy do końca okresu trwałości projektu. Po okresie utrzymania trwałości projektu wszystkie instalacje zostaną przekazane na własność właścicielom nieruchomości bez odrębnej odpłatności oprócz tej, która została już przez mieszkańca poniesiona na podstawie zawartej umowy.

Realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca, Wnioskodawca będzie posiłkować się podmiotami trzecimi, tj. firmami które będą na jego zlecenie na podstawie przeprowadzonego postępowania przetargowego wykonywać oraz montować instalacje. Firmy te nie będą posiadały umów bezpośrednio z mieszkańcami. Równocześnie, to Wnioskodawca przez okres trwałości projektu oraz zgodnie z postanowieniami umowy o wzajemnych zobowiązaniach będzie inwestorem oraz właścicielem instalacji. W tym w szczególności, to Wnioskodawca będzie zobowiązany do finansowego rozliczenia projektu oraz dbania i serwisowania Instalacji przez okres trwałości projektu. Instalacje, o których mowa we wniosku będą montowane w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12 lit. a ustawy, tj. obiektach budownictwa mieszkaniowego sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12 oraz w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m².

Według kwalifikacji PKWiU usługi świadczone przez wykonawców na rzecz Wnioskodawcy w zakresie montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych na potrzeby mieszkańców związane z:

• wykonaniem i montażem na budynku konstrukcji pod panele fotowoltaiczne,
• instalowaniem i połączeniem paneli fotowoltaicznych,
• montażu inwertera i połączenie go z panelami fotowoltaicznymi

mieszczą się w ugrupowaniu PKWiU 33.20.50.0 – Usługi instalowania urządzeń elektrycznych.

Natomiast usługi montażu pomp ciepła świadczone w ramach realizacji projektu przez wykonawców na rzecz Wnioskodawcy kwalifikuje on jako Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych mieszczące się w ugrupowaniu PKWiU 43.22.12.0.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, a wykonawcy usług świadczonych na jego rzecz będą podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy i ich sprzedaż nie będzie zwolniona z podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9 ustawy.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz mieszkańców kwalifikuje on jako:

• montaż instalacji fotowoltaicznych – symbol PKWiU 33.20.50.0 – Usługi instalowania urządzeń elektrycznych,
• montaż kolektorów słonecznych – symbol PKWiU 43.22.12.0 – Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych,
• montaż pomp ciepła – symbol PKWiU 43.22.12.00 – Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.
  
  

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy:

1. dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48),
2. jest świadczona przez podwykonawcę,
3. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź ust. 9 ustawy,
4. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie ww. przesłanek łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedstawionym we wniosku zdarzeniu nabywane przez Wnioskodawcę usługi w zakresie montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych mieszczące się w grupowaniu PKWiU 33.20.50.0 – Usługi instalowania urządzeń elektrycznych – nie zostały wymieniona przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy jako te, do których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. Tym samym nie będą spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma zastosowanie bowiem jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy. W konsekwencji przedmiotowe usługi nie wpisują się w mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego realizowane jest to świadczenie. Zatem w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego rozliczenie podatku dla ww. usług powinno nastąpić na zasadach ogólnych.

Przechodząc natomiast do kwestii zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla nabywanej przez Wnioskodawcę usługi montażu pomp ciepła należy przeanalizować, czy spełnione są wszystkie niezbędne do tego przesłanki.

Ponownie należy wskazać, że podwykonawca to podmiot, któremu inny podmiot (główny wykonawca) w ramach otrzymanego zlecenia (np. od inwestora), powierzył wykonanie części lub całości prac budowlanych.

Zatem aby stwierdzić, czy w realizacji danej inwestycji uczestniczy podwykonawca muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone głównemu wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez głównego wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy. Tym samym konieczne jest uwzględnienie funkcji poszczególnych podmiotów uczestniczących w realizacji inwestycji budowlanej oraz charakteru relacji pomiędzy nimi.

W przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie dla ustalenia, czy w tej sytuacji znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia ma określenie statusu podmiotu świadczącego usługi na rzecz Wnioskodawcy.

Usługa montażu pomp ciepła o symbolu PKWiU 43.22.12.0 – Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych – znajduje się w załączniku nr 14 do ustawy. Jednakże aby można było uznać wykonawcę ww. usługi za podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, należy przeanalizować cel w jakim Wnioskodawca nabywa przedmiotową usługę.

Jak wynika z opisu sprawy, czynności polegające na montażu pomp ciepła wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz mieszkańców klasyfikuje on do grupowania PKWiU 44.22.12.0.

Tym samym, skoro ww. usługa zostanie nabyta przez Wnioskodawcę w ramach świadczenia przez niego usługi wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy, to wykonawca montażu (firma zewnętrzna) będzie występował jako podwykonawca. Z kolei Wnioskodawca realizując projekt pn. „Ekopartnerzy na rzecz słonecznej energii (…)”, który będzie obejmował montaż m.in. pomp ciepła, a pompy te montowane będą w budynkach stanowiących własność danego mieszkańca będzie działał w charakterze głównego wykonawcy. Oczekiwanym przez mieszkańców gminy efektem prac jest montaż ww. pomp ciepła (a więc możliwość korzystania z nich) w nieruchomościach będących ich własnością. Z tego względu to dany mieszkaniec, a nie Wnioskodawca będzie podmiotem zlecającym i oczekującym wykonania na własnej nieruchomości przedmiotowej usługi, tj. inwestorem.

W związku z powyższym Wnioskodawca (jako główny wykonawca) nabywając od wykonawców (działających w tym przypadku w charakterze podwykonawców) usługę montażu pomp ciepła, dla której to usługi Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU 43.22.12.0 – wymieniony w poz. 25 załącznika nr 14 do ustawy, zobowiązany będzie do jej opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Tym samym Wnioskodawca, jako nabywca ww. usługi, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku od transakcji jej nabycia na podstawie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Natomiast odnośnie nabywanych usług montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych, sklasyfikowanych przez Wnioskodawcę w grupowaniu PKWiU 33.20.50.0 – Usługi instalowania urządzeń elektrycznych, zastosowanie będzie miała zasada ogólna opodatkowania, ponieważ nie są one wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Zatem świadczone przez wykonawców na rzecz Wnioskodawcy usługi montażu pomp ciepła na potrzeby mieszkańców podlegać będą u nabywcy (Wnioskodawcy) opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadzie odwrotnego obciążenia, a dla usług montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych mechanizm odwrotnego obciążenia nie znajdzie zastosowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zaznaczyć należy, że Wnioskodawca w stanowisku własnym wskazał, że „(…) montaż instalacji fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych na rzecz mieszkańców Gminy (…) nie będą podlegać na podstawie art. 17 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu u nabywcy (…)”. Mając jednak na uwadze treść przedmiotowego wniosku, tutejszy organ przyjął, że Wnioskodawca miał na uwadze treść art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Powyższe potraktowano jako omyłkę pisarską, która nie ma jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.