Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.30.2019.3.DJ
z 19 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2019 r.), uzupełnionym w dniach: 28 stycznia 2019 r. oraz 7 lutego 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty w 2018 roku świadczenia wdowiego z USA (pytania nr: 1 i 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty w latach: 2017 i 2018 świadczenia małżeńskiego z USA (pytania nr: 4 i 5) oraz w zakresie skutków podatkowych wypłaty w 2018 roku świadczenia wdowiego z USA (pytania nr: 1 i 3) a także w kwestii zasadności pobierania składki ZUS od zagranicznych rent i emerytur (pytanie nr 2).

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 29 stycznia 2019 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.10.2019.1.DJ oraz nr 0112-KDIL3-2.4011.30.2019.1.DJ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 29 stycznia 2019 r., skutecznie doręczono w dniu 31 stycznia 2019 r., natomiast w dniu 7 lutego 2019 r. (data nadania 5 lutego 2019 r.), do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

W lipcu 2018 roku z tytułu śmierci męża zostało Wnioskodawczyni zmienione otrzymywane z USA od listopada 2017 r. (przyznane w październiku 2017 r.) świadczenie małżeńskie na świadczenie wdowie. Obydwa świadczenia są przyznawane współmałżonkowi osoby ubezpieczonej społecznie w USA, czyli – w przypadku Zainteresowanej – męża.

Zarówno świadczenie małżeńskie, jak i świadczenie wdowie jest przyznawane na podstawie obowiązujących w USA przepisów o świadczeniach rodzinnych i podlega opodatkowaniu podatkiem federalnym stawką w wysokości 30%. Świadczenia rodzinne, w tym świadczenia wdowie są przyznawane zgodnie z przepisami amerykańskiej ustawy o zabezpieczeniu społecznym (Social Security Act) i wypłacane przez zarząd Social Security Administration, po potrąceniu podatku federalnego przesyłane są do banku w Polsce.

Polski bank, będący płatnikiem, nie pobierał zaliczek na podatek dochodowy, ani składki ZUS od świadczenia małżeńskiego, klasyfikując je jako świadczenie rodzinne będące odpowiednikiem polskich świadczeń rodzinnych, zwolnionych od podatku w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. W konsekwencji świadczenia małżeńskiego Wnioskodawczyni nie musiała wykazywać w rocznym zeznaniu podatkowym. Od płatnika nie dostawała żadnych rocznych informacji podatkowych.

Natomiast od świadczenia wdowiego bank nie pobiera wprawdzie zaliczki na podatek, ale pobiera 9% składkę ZUS od zagranicznych rent i emerytur. Bank jest w posiadaniu całej dokumentacji Zainteresowanej. Wnioskodawczyni nigdy nie była i nie pracowała w USA, a tym samym nie wypracowała w Stanach Zjednoczonych Ameryki Pn. żadnej renty czy emerytury.

Od urodzenia Zainteresowana mieszka w Polsce, jest polskim rezydentem podatkowym, posiada tylko polskie obywatelstwo, nie posiada żadnego majątku, ani zabezpieczenia emerytalno-rentowego w USA. W Polsce pobierała własną emeryturę, na podstawie której, po śmierci męża, przyznano Wnioskodawczyni rentę rodzinną (brutto 1 585 PLN). Jest ona opodatkowana zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobierana jest od niej zaliczka na podatek oraz zaliczka na ubezpieczenie zdrowotne ZUS. Mąż był Polakiem, pracującym w USA i po wypracowaniu tam emerytury, wrócił do Polski. Po powrocie mąż był opodatkowany z całości swoich dochodów wyłącznie w Polsce i jedynie w Polsce rozliczał się z uzyskiwanych dochodów. Z przesyłanej z USA do Polski emerytury nie miał potrącanego podatku federalnego.

W pismach, stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana doprecyzowała, że dnia 24 stycznia otrzymała z USA od Social Security Administration rozliczenie roczne za 2018 rok. Obejmuje ono:

• łączną kwotę dwóch otrzymywanych świadczeń bez podziału na świadczenie małżeńskie i świadczenie wdowie,
• łączną kwotę pobranego podatku federalnego,
• kwotę 255 USD, wolną od podatku, wypłaconą jednorazowo z tytułu śmierci męża,
• łączną kwotę świadczeń przesłanych do Polski po potrąceniu podatku federalnego,
• informację o 30% stawce podatku federalnego,
• informację, że w razie kontaktu z S.S.A. Wnioskodawczyni ma posługiwać się wyłącznie numerem ubezpieczenia Social Security swojego męża.
  
  

Wnioskodawczyni prosi organ podatkowy o rozstrzygnięcie w zakresie skutków podatkowych wypłaty świadczeń z USA:

1. w odniesieniu do świadczenia małżeńskiego za lata podatkowe: 2017 i 2018;
2. w odniesieniu do świadczenia wdowiego za rok podatkowy 2018.
   
   

Wnioskodawczyni informuje, że po ukończeniu we wrześniu 2017 roku 62 lat, jako żona amerykańskiego pracownika, jakim był mąż Wnioskodawczyni, mogła ubiegać się o przyznanie świadczeń rodzinnych z USA, i tak:

1. w październiku 2017 roku przyznano Wnioskodawczyni świadczenie małżeńskie z USA (pierwsza wypłata w listopadzie 2017 roku). Świadczenie było opodatkowane w USA podatkiem federalnym w stawce 30%. Bank w Polsce, do którego wpływało świadczenie małżeńskie z USA nie pobierał w Polsce zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
2. w lipcu 2018 roku zmieniono Wnioskodawczyni otrzymywane z USA świadczenie rodzinne, ze świadczenia małżeńskiego na świadczenie wdowie, z powodu śmierci męża w dniu 13 lipca 2018 roku. Świadczenie wdowie jest opodatkowane w USA podatkiem federalnym w stawce 30%. Polski bank od wpływającego z USA świadczenia wdowiego nie pobierał w Polsce zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. W dniu 3 lipca 2018 roku wypłacono Wnioskodawczyni świadczenie małżeńskie, a 31 lipca 2018 roku wypłacono Zainteresowanej kwotę uzupełniającą (różnicę) do wysokości kwoty świadczenia wdowiego. Zamianę wypłacanego świadczenia małżeńskiego na świadczenie wdowie, Social Security Administration dokonało niezwłocznie po otrzymaniu od Wnioskodawczyni informacji o śmierci męża.
   
   

W Stanach Zjednoczonych Ameryki, za rok podatkowy 2018 wypłaty świadczeń małżeńskich i wypłaty świadczeń wdowich zostały wykazane i rozliczone łącznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Fakt, że bank jako płatnik nie pobiera zaliczki na podatek nie zwalnia Wnioskodawczyni, jako podatnika, z obowiązku prawidłowego rozliczenia PIT.

1. Czy świadczenie wdowie, będące świadczeniem przyznanym na podstawie obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki przepisów o świadczeniach rodzinnych może być zwolnione z podatku dochodowego w Polsce, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeśli tak, to czy zasadne jest pobieranie składki ZUS od zagranicznych rent i emerytur?
3. Jeśli nie, to jaki PIT Wnioskodawczyni powinna wypełnić, składając indywidualne zeznanie roczne i jak poprawnie je wypełnić, nie mając informacji o comiesięcznym kursie USD?
4. Czy świadczenie małżeńskie, będące świadczeniem przyznanym na podstawie obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki przepisach o świadczeniach rodzinnych, może być zwolnione od podatku dochodowego w Polsce w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
5. Czy stanowisko banku dotyczące opodatkowania świadczenia małżeńskiego, jest prawidłowe?
   
   

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty w 2018 roku świadczenia wdowiego z USA (pytania nr: 1 i 3), w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty w latach: 2017 i 2018 świadczenia małżeńskiego z USA (pytania nr: 4 i 5) w dniu 19 lutego 2019 r. wydano interpretację indywidualną nr 0112-KDIL3-2.4011.10.2019.2.DJ, natomiast w sprawie zasadności pobierania składki ZUS od zagranicznych rent i emerytur (pytanie nr 2) w dniu 19 lutego 2019 r. wydano odrębne pismo nr 0112-KDIL3-2.4011.30.2019.2.DJ.

Zdaniem Wnioskodawczyni, myśl polsko-amerykańskiej umowy o ubezpieczeniach społecznych z 1 marca 2009 roku do korzystania ze świadczeń rodzinnych Social Security na takich samych zasadach jak gdyby mieszkali w USA, są uprawnieni mieszkający w Polsce członkowie rodzin amerykańskich pracowników – wdowy, wdowcy, współmałżonkowie, byli małżonkowie i dzieci.

Wnioskodawczyni wie, że jako osoba fizyczna, mająca miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Zainteresowana podkreśla jednak, że otrzymywane z USA świadczenie wdowie ma charakter socjalny i jest rodzajem świadczenia rodzinnego, będącego odpowiednikiem polskich świadczeń rodzinnych i zdaniem Wnioskodawczyni nie ma konieczności wykazywania go w rocznym PIT, gdyż winno być ono wolne od podatku, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Wnioskodawczyni nigdy nie była i nie pracowała w USA, a tym samym świadczenie wdowie nie powinno być traktowane jako wypracowana przez Zainteresowaną renta, czy emerytura.

Chcąc wyjaśnić temat, Wnioskodawczyni próbowała uzyskać informacje o prawidłowym rozliczeniu PIT w macierzystym Urzędzie Skarbowym, jednakże pismem z dnia 27 listopada 2018 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego, poinformował Wnioskodawczynię, że nie jest organem uprawnionym do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że zarówno świadczenie małżeńskie, jak i świadczenie wdowie jest przyznawane na podstawie amerykańskich przepisów o świadczeniach rodzinnych i jest wypłacane między innymi współmałżonkom i wdowom osoby ubezpieczonej społecznie w USA. Status osoby ubezpieczonej uzyskuje się po spełnieniu wymogów stażowych, polegających na udokumentowanym wykonywaniu pracy zarobkowej i odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne przez określony, wymagany czas. Rozliczenie świadczeń z USA z podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce, jest dla Wnioskodawczyni priorytetem, nie chciałaby popełnić błędu, dlatego prosi o zajęcie stanowiska w swojej sprawie.

Zainteresowana uważa, że świadczenie wdowie przyznawane na podstawie obowiązujących w USA przepisach o świadczeniach rodzinnych, jako odpowiednik polskich świadczeń rodzinnych, winno być wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od urodzenia Zainteresowana mieszka w Polsce, jest polskim rezydentem podatkowym, posiada tylko polskie obywatelstwo, nie posiada żadnego majątku, ani zabezpieczenia emerytalno-rentowego w USA. Wnioskodawczyni po ukończeniu we wrześniu 2017 roku 62 lat, jako żona amerykańskiego pracownika, jakim był mąż Wnioskodawczyni, mogła ubiegać się o przyznanie świadczeń rodzinnych z USA. W październiku 2017 roku przyznano Wnioskodawczyni świadczenie małżeńskie z USA. W lipcu 2018 roku zmieniono Wnioskodawczyni otrzymywane z USA świadczenie rodzinne, ze świadczenia małżeńskiego na świadczenie wdowie, z powodu śmierci męża w dniu 13 lipca 2018 roku. Świadczenie wdowie jest przyznawane na podstawie obowiązujących w USA przepisów o świadczeniach rodzinnych i podlega opodatkowaniu podatkiem federalnym stawką w wysokości 30%. Świadczenia wdowie są przyznawane zgodnie z przepisami amerykańskiej ustawy o zabezpieczeniu społecznym Social Security Administration i wypłacane przez zarząd Social Security Administration, po potrąceniu podatku federalnego przesyłane są do banku w Polsce. Bank nie pobiera wprawdzie zaliczki na podatek, ale pobiera 9% składkę ZUS od zagranicznych rent i emerytur.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy świadczenie wdowie wypłacane Wnioskodawczyni w 2018 roku, będące świadczeniem przyznanym na podstawie obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki przepisach o świadczeniach rodzinnych, może być zwolnione od podatku dochodowego w Polsce w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajduje umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Powyższa Umowa nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń wdowich – wypłacanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 Umowy („Ogólne zasady opodatkowania”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej Umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 tej Umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

1. prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
2. przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.
   
   

W myśl art. 5 ust. 3 ww. Umowy polsko-amerykańskiej, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia małżeńskiego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 Umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów osoby mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 8 tej ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu świadczenie wdowie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z USA podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie jednak, przyjmując za Wnioskodawczynią, że świadczenie wdowie jest wypłacane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA to jest ono zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w Polsce nie występuje obowiązek wykazywania ww. świadczenia w zeznaniu podatkowym.

Dodatkowo wskazać należy, że zadane we wniosku pytanie nr 3 zostało sformułowane warunkowo w zależności od odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1, tj. Wnioskodawczyni oczekuje odpowiedzi w tej kwestii wyłącznie w sytuacji uznania przez organ za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 1, co w rozpatrywanej sprawie nie ma miejsca. Zatem, w związku z tym, że stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 1 uznane zostało za prawidłowe, tym samym rozpatrywanie kwestii, dotyczących odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3 nie jest zasadne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo nadmienić należy, że z uwagi na specyfikę postępowania interpretacyjnego organ upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej orzeka tylko i wyłącznie w obrębie stanu przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Wynika z tego, że w ramach analizowanego postępowania, organ interpretacyjny nie prowadzi postępowania dowodowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego, lecz odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego opisanego we wniosku. W rezultacie wskazać należy, że dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku oraz uzupełnienia wniosku dokumenty nie podlegały analizie i weryfikacji w toku niniejszego postępowania.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.