Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.876.2018.2.MC
z 21 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2018 r. (data wpływu 13 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu 11 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT wniesienia aportem przedsiębiorstwa Spółki cywilnej do Spółki jawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT wniesienia aportem przedsiębiorstwa Spółki cywilnej do Spółki jawnej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 lutego 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - czynny podatnik VAT - jest Spółką cywilną („Spółka cywilna”). Wspólnikami są dwie osoby fizyczne - A oraz B. W przyszłości wspólnicy Spółki cywilnej w wyniku zawarcia umów darowizny mogą nabyć ogół praw i obowiązków od wspólników Spółki jawnej („Spółka jawna”). Umowa darowizny zostanie zawarta pomiędzy A oraz jego ojcem (pierwszym ze wspólników Spółki jawnej), a także pomiędzy B i jego ojcem (drugim ze wspólników Spółki jawnej). Na moment zawarcia umowy darowizny każdemu ze wspólników Spółki jawnej przysługiwać będzie 50% udziału w zyskach i stratach tej Spółki.

Przedmiotem darowizny będzie ogół praw i obowiązków występujących wspólników Spółki jawnej, stanowiącej kompleks praw i obowiązków o charakterze nierozszczepialnym. Ogół praw i obowiązków przeniesiony będzie jako niepodzielna, nierozerwalna całość - niemożliwe jest wydzielenie w ramach praw i obowiązków występującego wspólnika dwóch lub więcej kompleksów praw oraz obowiązków i przeniesienie ich odrębnie na kilka różnych podmiotów. W wyniku zawartych umów darowizny, wspólnicy Spółki cywilnej (A i B) staną się wspólnikami w Spółce jawnej. Każdemu z nich będzie przysługiwało 50% udziału w zyskach i stratach Spółki jawnej.

Po zawarciu umów darowizny wspólnicy Spółki cywilnej zamierzają w przyszłości przenieść działalność gospodarczą prowadzoną w Spółce cywilnej do Spółki jawnej (w której będą już wspólnikami), w formie aportu przedsiębiorstwa Spółki cywilnej. Przedmiotem aportu będzie całe przedsiębiorstwo Spółki cywilnej w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 t.j., dalej „k.c.”), obejmujące, bez wyjątku, wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe Spółki cywilnej. Po nabyciu przedsiębiorstwa Spółka jawna będzie kontynuowała działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątkowe nabytego przedsiębiorstwa Spółki cywilnej.

Ponadto w piśmie z dnia 4 lutego 2019 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował, że Zainteresowany będący zbywcą składników majątkowych i niemajątkowych prowadzi działalność w zakresie:

• przeładunku towarów (52.24.C),
  

• naprawy i konserwacji maszyn (33.12.Z),
  

• pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (43.99.Z),
  

• sprzedaży detalicznej i hurtowej samochodów osobowych i furgonetek (45.11.Z),
  

• sprzedaży detalicznej i hurtowej pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (45.19.Z),
  

• sprzedaży hurtowej odpadów i złomu (46.77.Z),
  

• transportu drogowego towarów (49.41.Z),
  

• wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi (68.20.Z),
  

• wynajmu i dzierżawy maszyn i urządzeń budowlanych (77.32.Z).
  
  

Dla kontynuacji przez Spółkę jawną działalności gospodarczej Spółki cywilnej nie jest konieczne angażowanie innych składników majątkowych, które nie będą przedmiotem transakcji, ani podejmowanie dodatkowych działań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiona w zdarzeniu przyszłym czynność wniesienia aportu przedsiębiorstwa Spółki cywilnej do Spółki jawnej stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 j.t., dalej „VATU”), niepodlegającą opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność wniesienia przez wspólników Spółki cywilnej aportem całego przedsiębiorstwa Spółki cywilnej do Spółki jawnej stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 VATU, a co za tym idzie nie podlega podatkowi VAT.

Przepisów VATU nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa - art. 6 pkt 1 VATU. Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 VATU, „zbycie” obejmuje więc wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 551 k. c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 551 k.c., zostaną spełnione, to dostawa realizowana w taki sposób do innego podmiotu, nie będzie podlegała przepisom ustawy. Zgodnie z art. 551 k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Z treści zamierzonych czynności wspólników przedmiotowej Spółki cywilnej nie wyniknie odstępstwo od zasady wskazanej powołanym przepisem.

Podstawy prawne funkcjonowania spółki cywilnej określają przepisy art. 860-875 k.c. Zgodnie z art. 860 § 1 k.c. przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Spółka cywilna nie posiada więc podmiotowości prawnej w rozumieniu prawa cywilnego. Nie oznacza to jednak, że inne przepisy nie mogą traktować jej jako podmiotu zawartych w nich stosunków prawnych. Z brzmienia art. 15 ust. 1 VATU wynika, że podatnikami są miedzy innymi jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, do których zaliczyć bez wątpienia należy także spółki cywilne, których odrębność jako podatnika od poszczególnych wspólników nie jest kwestionowana.

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15.05.2017 r. nr 1061-IPTPP1.4512.121.2017.2.RG zbycie całego przedsiębiorstwa spółki cywilnej jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT: „Tak więc, mając na uwadze powyższe, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, wniesienie całego przedsiębiorstwa spółki cywilnej, o którym mowa w art. 551 ustawy Kodeks cywilny do jednoosobowej działalności gospodarczej wspólnika będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Powyższe potwierdzono także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13.08.2015 r. nr IPTPP3/4512-187/15-4/JM: „Z opisu sprawy wynika, że 3 czerwca 2013 r. A i B, w celu prowadzenia zarobkowej działalności gospodarczej zawarli umowę spółki cywilnej. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Obecnie A otworzyła działalność gospodarczą o zbliżonym profilu i chce nabyć przedsiębiorstwo spółki cywilnej. Spółka cywilna chce zbyć swoje przedsiębiorstwo na rzecz wspólnika. Na dzień zbycia przedmiotem zbycia będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c. Po nabyciu przedsiębiorstwa wspólnik będzie kontynuował działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątkowe nabytego przedsiębiorstwa spółki cywilnej. W odniesieniu do powyższego wskazać należy, że jeżeli warunki wynikające z przepisu art. 551 i art. 552 ustawy Kodeks cywilny zostaną spełnione i przedmiotem planowanej czynności będzie - jak wskazał Wnioskodawca - przedsiębiorstwo w rozumieniu Kodeksu cywilnego, zamierzone przez Wnioskodawcę zbycie przedsiębiorstwa na rzecz jednego wspólnika, który będzie kontynuował działalność, nie będzie podlegało przepisom ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT co do zasady podlega dostawa towarów lub świadczenie usług.

Jednocześnie, przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Stosownie do artykułu 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z powyższych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Istotne jest by w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sàrl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Spółką cywilną, prowadzącą działalność w zakresie: przeładunku towarów (52.24.C), naprawy i konserwacji maszyn (33.12.Z), pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (43.99.Z), sprzedaży detalicznej i hurtowej samochodów osobowych i furgonetek (45.11.Z), sprzedaży detalicznej i hurtowej pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (45.19.Z), sprzedaży hurtowej odpadów i złomu (46.77.Z), transportu drogowego towarów (49.41.Z), wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi (68.20.Z), wynajmu i dzierżawy maszyn i urządzeń budowlanych (77.32.Z). Wspólnicy Spółki cywilnej zamierzają przenieść działalność gospodarczą prowadzoną w Spółce cywilnej w formie aportu do Spółki jawnej. Przedmiotem aportu będzie całe przedsiębiorstwo Wnioskodawcy w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego obejmujące wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe Spółki. Po nabyciu przedsiębiorstwa Spółka jawna będzie kontynuowała działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątkowe nabytego przedsiębiorstwa Spółki cywilnej. Dla kontynuacji przez Spółkę jawną działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie jest konieczne angażowanie innych składników majątkowych, które nie będą przedmiotem transakcji, ani podejmowanie dodatkowych działań.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro w okolicznościach niniejszej sprawy przedmiotem transakcji będzie wniesienie w formie aportu do Spółki jawnej wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych Spółki cywilnej w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, to ww. czynność stanowiąca zbycie przedsiębiorstwa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym oceniając stanowisko Zainteresowanego należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienia się, że Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego oraz własnym stanowisku wskazuje „ art. 551 Kodeksu cywilnego”. Jednakże z uwagi na kontekst przywołanych przez Wnioskodawcę przepisów tut. Organ uznał, że stanowi to oczywistą omyłkę pisarską i przyjęto, że intencją Wnioskodawcy było powołanie art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.