Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.11.2019.2.MD
z 5 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 8 stycznia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 3 lutego 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2019 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 3 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (rolnik ryczałtowy) jest właścicielem nieruchomości gruntowej, tj. działki rolnej o całkowitej powierzchni 5,27 ha. W jej skład wchodzą 3 działki ewidencyjne o nr 14, 42 oraz 43, położone jedna przy drugiej, tworzące zwarty obszar, który do tej pory jest w całości użytkowany rolniczo. Działki znajdują się na terenie miasta …, w powiecie …, w województwie ….

Właścicielem tych gruntów Wnioskodawca stał się na podstawie darowizn przekazanych mu notarialnie przez rodziców. Pierwsza darowizna z dnia … kwietnia 2016 r. dotyczyła darowania Wnioskodawcy 224/240 udziałów w nieruchomości (repertorium A numer: …), druga z dnia … września 2018 r. pozostałych 16/240 części (repertorium A numer: …). Powodem przekazania gruntu w darowiźnie był podeszły wiek rodziców, niemożność samodzielnego gospodarowania na omawianej działce ze względu na nękające ich choroby, jak i chęć rozdysponowania swojego majątku. Ww. grunty znajdują się w rodzinie od lat 60-tych XX w. Dziadek Wnioskodawcy wraz z żoną kupił omawianą działkę rolną i prowadził na niej gospodarstwo rolne, które później przekazał rodzicom Wnioskodawcy. Na gruncie nigdy nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza. Grunt zawsze był wykorzystywany wyłącznie rolniczo.

Po przekazaniu w 2016 r. działki rolnej Wnioskodawcy to on gospodarzy na darowanej działce. Od 2014 r. pracuje w Wielkiej Brytanii w charakterze zawodowego kierowcy i wszelkie dochody z pracy zarobkowej otrzymuje za granicą. Nie jest płatnikiem KRUS. Jedyną działalnością gospodarczą, którą prowadził Wnioskodawca była działalność gospodarcza oznaczona w PKD symbolem 49.41.Z – Transport drogowy towarów. Działalność tą prowadził od dnia 10 czerwca 2014 r. przez około rok. Z podatku należnego z tytułu prowadzenia działalności Wnioskodawca rozliczał się z urzędem skarbowym na zasadzie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów. Z darowanego mu gruntu Wnioskodawca nie otrzymuje żadnych dochodów z wyjątkiem dopłat bezpośrednich, które umożliwiają utrzymywanie gruntu w dobrej kulturze rolnej. Grunt obsiewa trawą i roślinami motylkowatymi.

Działka rolna usytuowana jest na terenie miejskim bezpośrednio przy drodze powiatowej, dlatego w maju 2017 r. Wnioskodawca postanowił wydzielić z niej działkę budowlaną pod budowę własnego domu jednorodzinnego. Jednak po wizycie w urzędzie miasta okazało się, że teren północnej części miasta, w której znajduje się omawiana działka rolna, jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym w 2008 r. Według niego teren ten był przeznaczony pod budowę składów i magazynów. Ponieważ wykluczało to budowę domu jednorodzinnego Wnioskodawca – za radą urzędnika – wystąpił do burmistrza z wnioskiem o zmianę zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującą część ww. działki rolnej. Urząd miasta pozytywnie ustosunkował się do tego wniosku i opracował taką zmianę planu, która umożliwiła budowę domów jednorodzinnych na części działki. Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego weszła w życie 14 dni po opublikowaniu go w Dzienniku Urzędowym Województwa …, które miało miejsce w dniu … kwietnia 2018 r., czyli plan obowiązuje od dnia … maja 2018 r.

W październiku 2018 r. na zlecenie Wnioskodawcy uprawniony geodeta przeprowadził podział geodezyjny części działki rolnej, tj. działki ewidencyjnej nr 43. Po podziale geodezyjnym powstało 13 działek budowlanych i 2 działki ewidencyjne, które w chwili uprawomocnienia się decyzji przeszły na własność gminy z przeznaczeniem pod drogę gminną stanowiącą dojazd do nowopowstałych działek.

Ponieważ w najbliższym czasie Wnioskodawca planuje z narzeczoną założyć rodzinę i zmienić pracę na niewymagającą wyjazdów służbowych poza granicę kraju, zdecydował się na sprzedaż części działek powstałych po podziale geodezyjnym. Działki budowlane Wnioskodawca sprzedał w dwóch transakcjach. Jedną działkę sprzedał w dniu…grudnia 2018 r. (repertorium A numer: …) i 4 działki sprzedał jednemu kupującemu w dniu …stycznia 2019 r. (repertorium A numer …).

Działki, które Wnioskodawca sprzedał i zamierza sprzedać, znajdują się w obrębie geodezyjnym nr ... na terenie miasta …. W pierwszej transakcji sprzedał działkę o nr 43/11, w drugiej transakcji działki o nr 43/2, 43/3, 43/4. 43/5. Zamierza sprzedać działki o nr 43/1, 43/6, 43/14, 43/13, 43/12, 43/10 oraz 43/9.

W dniu 4 stycznia 2019 r. Wnioskodawca za uzyskane pieniądze kupił (repertorium A numer; …) małą, 31-metrową kawalerkę, która będzie zaspokajała potrzeby mieszkaniowe do momentu ukończenia budowy domu. Do sprzedaży działek Wnioskodawca nie zatrudniał profesjonalnego pośrednika. Ogłoszenie o sprzedaży zamieścił wyłącznie w portalu internetowym ….

Sprzedane działki nie były ogrodzone, czy uzbrojone w jakiekolwiek media, a do momentu sprzedaży były użytkowane jak pozostały grunt rolny. W tym roku Wnioskodawca planuje rozpocząć budowę własnego domu na jednej z działek powstałych po podziale, którą zamierza częściowo finansować z posiadanych środków, a częściowo z uzyskanych z okazjonalnej sprzedaży pozostałych 7 działek budowlanych. Wnioskodawca podjął już działania zmierzające do budowy domu na działce ewidencyjnej nr 43/15, takie jak: zakup projektu budowlanego domu (dowód zakupu faktura VAT nr … z dnia …lipca 2018 r.) oraz odbył wstępne rozmowy z dostawcami mediów (prąd i woda) na temat warunków dostarczenia ich do działki, na której wkrótce planuje rozpoczęcie budowy własnego domu.

Do momentu sprzedaży działki będą użytkowane jak dotychczas, tj. rolniczo. Działki będące przedmiotem wniosku nigdy nie były przez Wnioskodawcę w jakiejkolwiek sposób wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT. Na moment sprzedaży działki będą niezabudowane. Wnioskodawca nigdy nie ponosił i nie zamierza ponosić nakładów w celu przygotowania do sprzedaży nieruchomości objętych wnioskiem. Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT rozliczającym ten podatek na zasadach ogólnych. Jedyną nieruchomością, którą nabył (oprócz działek, których dotyczy wniosek), posiada nadal i nie zamierza jej sprzedawać jest nieruchomość lokalowa, tj. 31-metrowe mieszkanie kupione w dniu …stycznia 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przepisy ustawy o podatku od towarów i usług będą miały zastosowanie w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę (osobę fizyczną) pozostałych 7 działek budowlanych, w sytuacji faktyczno-prawnej wskazanej we wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Planowane zbycie działek, w sytuacji opisanej we wniosku, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie zachodzą bowiem przesłanki uzasadniające uznanie go za podatnika VAT. Jest bowiem osobą fizyczną nieprowadzącą żadnej działalności gospodarczej.

Dochody z pracy zarobkowej Wnioskodawca uzyskuje poza granicami kraju i tam też płaci z tego tytułu podatek dochodowy. Nie należy do KRUS mimo, że utrzymuje w dobrej kulturze rolnej nieruchomość rolną przekazaną mu w darowiźnie przez rodziców. Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży znajduje się w rodzinie Wnioskodawcy od ok. 50 lat. Wnioskodawca nie podejmował nigdy żadnych zorganizowanych działań, które przybierałyby formę zawodową/profesjonalną mającą na celu przygotowanie omawianych działek do zbycia. Rozporządza tylko własnym majątkiem osobistym. Brak jest elementu zamiaru wykonywania sprzedaży w sposób ciągły. Decyzję o sprzedaży części gruntu w postaci działek budowlanych podjął wyłącznie ze względu na potrzebę zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych, tj. kupno mieszkania, a w przyszłości częściowe sfinansowanie budowy domu na jednej z działek budowlanych powstałych wskutek podziału.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu VAT. Żeby taka czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika VAT.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwana dalej „Dyrektywą” – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeżeli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to TSUE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Z krajowego orzecznictwa sądowoadministracyjnego wynika, że stwierdzenie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga każdorazowo oceny dokonanej na gruncie stanu faktycznego konkretnej sprawy, albowiem odmienność stanów faktycznych zezwala jedynie na sformułowanie pewnych wskazań, bez możliwości tworzenia uniwersalnych wzorców kontroli. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Istotna jest więc ocena, czy z dokonanych w danej sprawie ustaleń wynika, że strona dokonując sprzedaży gruntów zachowywała się tak jak handlowiec (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: w składzie 7 sędziów z dnia 29 października 2007 r., I FPS 3/07; z dnia 22 października 2013 r., I FSK 1323/12; z dnia 14 marca 2014 r., I FSK 319/13; z dnia 16 kwietnia 2014 r., I FSK 781/13; z dnia 11 września 2014 r., I FSK 1352/13; z dnia 8 lipca 2015 r., I FSK 729/14).

Podkreślenie wymaga – na co wskazują sądy administracyjne – że jakie działania sprzedającego mogą zostać uznane za „aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami” jest przedmiotem badania w każdej indywidualnej sprawie, ponieważ ani przepisy, ani wspomniany wyrok nie wymieniają katalogu takich czynności. Jedynie bowiem jako przykładowe działania TS wymienił uzbrojenie terenu albo działania marketingowe (np. wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt I FSK 1290/13, z dnia 21 kwietnia 2017 r., sygn. akt I FSK 2077/15).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (rolnik ryczałtowy) otrzymał w latach 2016-2018 w darowiźnie od rodziców nieruchomości gruntowe, tj. trzy działki (w tym działkę nr 43) o powierzchni 5,27 ha, tworzące zwarty obszar. Na gruncie nigdy nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza. Z darowanego gruntu Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych dochodów z wyjątkiem dopłat bezpośrednich. Grunt obsiewa trawą i roślinami motylkowatymi. W maju 2017 r. Wnioskodawca postanowił wydzielić z działki nr 43 teren pod budowę własnego domu jednorodzinnego. Okazało się jednak, że teren, na którym się ona znajduje, był już objęty planem zagospodarowania przestrzennego, z przeznaczeniem pod budowę składów i magazynów. Wobec tego Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o zmianę zapisów tego planu. Urząd miasta pozytywnie ustosunkował się do tego wniosku i opracował taką zmianę planu, która umożliwiła budowę domów jednorodzinnych. W październiku 2018 r. na zlecenie Wnioskodawcy geodeta podzielił geodezyjnie działkę nr 43. Powstało 13 działek budowlanych oraz 2 działki, które w chwili uprawomocnienia się decyzji przeszły na własność gminy z przeznaczeniem pod drogę gminną. Wnioskodawca zdecydował się na sprzedaż części wydzielonych działek. Jedną działkę (nr 43/11) sprzedał w grudniu 2018 r., cztery kolejne (nr 43/2, 43/3, 43/4 oraz 43/5) w styczniu 2019 r., a zamierza sprzedać jeszcze siedem (nr 43/1, 43/6, 43/9, 43/10, 43/12, 43/13 oraz 43/14). W styczniu 2019 r. za uzyskane pieniądze Wnioskodawca kupił 31-metrową kawalerkę, która będzie zaspokajała potrzeby mieszkaniowe do momentu ukończenia budowy domu. Do sprzedaży działek Wnioskodawca nie zatrudniał profesjonalnego pośrednika. Ogłoszenie o sprzedaży zamieścił wyłącznie w portalu internetowym. Sprzedane działki nie były ogrodzone, czy uzbrojone w jakiekolwiek media, a do momentu sprzedaży były użytkowane jak pozostały grunt rolny. Do momentu sprzedaży działki zaplanowane do sprzedaży będą użytkowane jak dotychczas, tj. rolniczo. Działki będące przedmiotem wniosku nigdy nie były przez Wnioskodawcę w jakiejkolwiek sposób wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Na moment sprzedaży działki będą niezabudowane. Wnioskodawca nigdy nie ponosił i nie zamierza ponosić nakładów w celu przygotowania do sprzedaży nieruchomości objętych wnioskiem. Wnioskodawca podjął już działania zmierzające do budowy domu na działce ewidencyjnej nr 43/15. Jedyną działalnością gospodarczą, którą prowadził Wnioskodawca była działalność gospodarcza oznaczona w PKD symbolem 49.41.Z – Transport drogowy towarów. Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Jedyną nieruchomością, którą nabył (oprócz działek, których dotyczy wniosek), posiada nadal i nie zamierza jej sprzedawać jest ww. nieruchomość lokalowa.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego, a także kluczowego orzecznictwa sądowego, w tym wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), prowadzi do stwierdzenia, że trudno uznać aby sprzedaż niezabudowanych działek, których dotyczy wniosek (działki nr 43/1, 43/6, 43/9, 43/10, 43/12, 43/13 oraz 43/14) miała miejsce w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Z treści wniosku nie wynika bowiem, aby Wnioskodawca podejmował aktywne działania zmierzające do przygotowania tych gruntów do sprzedaży, w takim zakresie w jakim podejmują je handlowcy (np. przez nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, złożone działania marketingowe, itp.). Ponadto, na terenie pierwotnej działki (nr 43), jak i działek z niej wydzielonych, Wnioskodawca nie prowadził, ani nie prowadzi opodatkowanej działalności rolniczej (jako rolnik ryczałtowy), ani pozarolniczej. Wszystko to zatem wyklucza handlowe tło planowanych sprzedaży działek gruntu. W tej konkretnej sprawie aktywność Wnioskodawcy (mimo, że sprzedaż działek ma charakter częstotliwy) nie jest porównywalna do działań handlowców podejmowanych w ramach profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Zatem w odniesieniu do tych czynności Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Czynności sprzedaży będą się mieściły w zakresie zarządu majątkiem prywatnym, do których – jak zasadnie uznał Wnioskodawca – unormowania ustawy o podatku od towarów i usług zastosowania nie mają.

Tym samym stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Jednocześnie organ interpretacyjny zaznacza, że:

• niniejsza interpretacja została wydana na podstawie opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Oznacza, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych;
• niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.