2019.03.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.83.2019.1.IZ
z 6 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2019 r. (data wpływu 13 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację projektu pn. „Rozwój bazy rekreacyjno - turystycznej w gminie poprzez urządzenie lokalnego miejsca spotkań w centrum wsi” oraz na utrzymanie infrastruktury wytworzonej w ramach projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację projektu pn. „Rozwój bazy rekreacyjno - turystycznej w gminie poprzez urządzenie lokalnego miejsca spotkań w centrum wsi” oraz na utrzymanie infrastruktury wytworzonej w ramach projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Gmina (lub „Wnioskodawca”) działa na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2018 poz. 994, z późń. zm., dalej - ustawa o samorządzie gminnym). Gmina na mocy art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzenie zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (tj. Dz. U. z 1998r. Nr 96 poz. 603, z późn. zm.) stanowi jednostkę samorządu terytorialnego.

Gmina posiada osobowość prawną oraz jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca, będący jednostką samorządu terytorialnego, uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej zgodnie z art. 16 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej oraz wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone dla innych organów władzy publicznej zgodnie z art. 163 Konstytucji. W swoich działaniach organy samorządu korzystają ze środków prawnych właściwych władzy państwowej.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym.

W ramach wykonywania ww. zadania, Wnioskodawca zrealizował projekt pn. „Rozwój bazy rekreacyjno - turystycznej w gminie poprzez urządzenie lokalnego miejsca spotkań w centrum wsi”. Projekt obejmował zagospodarowanie terenu świetlicy wiejskiej.

Celem projektu był rozwój infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej poprzez zagospodarowanie miejsca spotkań stwarzającego warunki do wypoczynku mieszkańcom wsi oraz okolicznych miejscowości obszaru Lokalnej Grupy Działania. Realizacja projektu przyczyniła się do poprawy estetyki oraz funkcjonalności lokalnej przestrzeni. Stworzone zostało miejsce będące centrum życia wiejskiego, gdzie organizowane będą lokalne uroczystości i spotkania integracyjne. Miejsce to jest przestrzenią ogólnodostępną poprawiającą wizerunek wsi, a tym samym promującą całą gminę.

Inwestycja będąca przedmiotem niniejszego wniosku realizowana była z udziałem środków z Unii Europejskiej. Wsparcie finansowe udzielone zostało ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (dalej: EFRROW), poddziałanie „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”. Pomoc ma formę refundacji części kosztów kwalifikowalnych operacji, przy czym poziom pomocy finansowej z EFRROW wynosić mógł maksymalnie 63,63% kosztów kwalifikowalnych operacji. Wymagany krajowy wkład środków publicznych, w wysokości 36,37% kosztów kwalifikowalnych projektu, pochodził ze środków własnych Gminy.

Projekt współfinansowany był na podstawie umowy o przyznanie pomocy z Województwem.

W związku z realizacją niniejszego projektu Gmina dokonała nabycia towarów i usług udokumentowanych fakturami VAT, w których figuruje jako nabywca, w postaci:

utwardzenia działki,
zakupu czterech kompletów stołów z ławkami.

Ponadto Wnioskodawca w związku z wykorzystywaniem efektów przedmiotowego projektu w przyszłości dopuszcza ponoszenie dalszych wydatków udokumentowanych fakturami VAT dotyczących, przykładowo, nieprzewidzianych napraw.

Projekt wskazany powyżej został zakończony, a inwestycja będzie ogólnodostępna, Gmina nie pobiera i nie będzie pobierała odpłatności za korzystanie z wyników tej inwestycji. Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że nie będzie ona wykorzystywana do działalności gospodarczej opodatkowanej Gminy, jak i Gmina nie będzie czerpać żadnych dochodów z tytułu udostępnienia niniejszej infrastruktury.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie prawa do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostały poniesione w związku z realizacją przedmiotowego projektu oraz od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które będą ponoszone w przyszłości w związku z utrzymaniem infrastruktury wytworzonej w ramach projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostały poniesione w związku z realizacją projektu opisanego we wniosku pn. „Rozwój bazy rekreacyjno - turystycznej w gminie poprzez urządzenie lokalnego miejsca spotkań w centrum wsi”?
Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostaną poniesione w przyszłości w związku z utrzymaniem infrastruktury wytworzonej w ramach projektu określonego w pytaniu 1?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostały poniesione w związku z realizacją projektu opisanego we wniosku pn. „Rozwój bazy rekreacyjno- turystycznej w gminie poprzez urządzenie lokalnego miejsca spotkań w centrum wsi”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz .U. 2018.2174 t.j. z późn. zm., dalej zwana - ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Natomiast, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Z czynnościami opodatkowanymi ustawodawca, na podstawie art. 5 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT zrównuje również czynności nieodpłatne wykonywane przez podatnika.

Niezależnie od powyższego, w ocenie Wnioskodawcy powyższe przepisy nie będą miały zastosowania w stanie faktycznym opisanym we wniosku, bowiem zdaniem Wnioskodawcy nie występuje on w roli podatnika VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym ustawodawca wskazał, że zadania własne gminy obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Podstawowym celem realizacji omawianego w stanie faktycznym projektu było zagospodarowanie terenu świetlicy wiejskiej - miejsca organizacji uroczystości i spotkań integracyjnych, stwarzającego warunki do wypoczynku mieszkańcom - co wpływa na rozwój infrastruktury turystyczno - rekreacyjnej Gminy. Realizowana inwestycja była wykonywana w ramach zadań własnych Wnioskodawcy działającego jako organ władzy publicznej, a nie w ramach działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przesłanki determinujące możliwość obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego nie zostaną spełnione i wówczas, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostały poniesione w związku z realizacją projektu opisanego we wniosku pn. „Rozwój bazy rekreacyjno - turystycznej w gminie poprzez urządzenie lokalnego miejsca spotkań w centrum wsi”.

Jak stanowi bowiem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2018 2174 t.j. z późn zm., dalej zwana - ustawa o VAT), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostały poniesione w związku z realizacją projektu opisanego we wniosku pn. „Rozwój bazy rekreacyjno - turystycznej w gminie poprzez urządzenie lokalnego miejsca spotkań w centrum wsi”.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostaną poniesione w przyszłości w związku z utrzymaniem infrastruktury wytworzonej w ramach projektu określonego w pytaniu 1.

Stosownie do uzasadnienia Wnioskodawcy w ad. 1, podkreślenia wymaga, że biorąc pod uwagę cel przedmiotowego projektu jego efekty będą wykorzystywane w ramach zadań własnych Wnioskodawcy działającego jako organ władzy publicznej, a nie w ramach działalności gospodarczej. Zatem w związku z utrzymaniem infrastruktury wytworzonej w ramach projektu określonego w pytaniu 1 w przyszłości, Gmina nie występuje jako podatnik VAT.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, nie zostaną spełnione przesłanki determinujące możliwość obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego i zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostaną poniesione w przyszłości w związku z utrzymaniem infrastruktury wytworzonej w ramach projektu określonego w pytaniu 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług wyłącznie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. w przypadku gdy czynności takie są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że w pozostałym zakresie, np. w zakresie zadań własnych nałożonych na gminę na podstawie odrębnych przepisów, nie występują jako podatnicy podatku VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy).

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Zatem, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Gmina posiada osobowość prawną oraz jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zrealizował projekt pn. „Rozwój bazy rekreacyjno - turystycznej w gminie poprzez urządzenie lokalnego miejsca spotkań w centrum wsi”. Projekt obejmował zagospodarowanie terenu świetlicy wiejskiej w miejscowości.

Projekt współfinansowany był na podstawie umowy o przyznanie pomocy z Województwem.

W związku z realizacją niniejszego projektu Gmina dokonała nabycia towarów i usług udokumentowanych fakturami VAT, w których figuruje jako nabywca, w postaci:

utwardzenia działki,
zakupu czterech kompletów stołów z ławkami.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony. Jak wynika z okoliczności sprawy, realizacja projektu pn. „Rozwój bazy rekreacyjno - turystycznej w gminie poprzez urządzenie lokalnego miejsca spotkań w centrum wsi” przyczyniła się do poprawy estetyki oraz funkcjonalności lokalnej przestrzeni. Stworzone zostało miejsce będące centrum życia wiejskiego, gdzie organizowane będą lokalne uroczystości i spotkania integracyjne. Miejsce to jest przestrzenią ogólnodostępną poprawiającą wizerunek wsi, a tym samym promującą całą gminę. Powstała inwestycja będzie ogólnodostępna. Gmina nie pobiera i nie będzie pobierała odpłatności za korzystanie z wyników tej inwestycji, nie będzie ona wykorzystywana do działalności gospodarczej opodatkowanej Gminy, jak i Gmina nie będzie czerpać żadnych dochodów z tytułu udostępnienia niniejszej infrastruktury.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opisem sprawy stwierdzić należy, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją opisanego we wniosku zadania. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Analogicznie, na podstawie art. 86 ust. 1 i art. 87 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy nie będzie również przysługiwać prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony a także prawo do zwrotu różnicy podatku od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostaną poniesione w przyszłości w związku z utrzymaniem infrastruktury wytworzonej w ramach zrealizowanego projektu.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia podatku od towarów i usług, a także prawa do zwrotu różnicy podatku w związku z realizacją projektu pn. „Rozwój bazy rekreacyjno - turystycznej w gminie poprzez urządzenie lokalnego miejsca spotkań w centrum wsi” oraz z jej późniejszym utrzymaniem, ponieważ towary i usługi nabyte w ramach realizacji projektu nie są i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca realizując opisany projekt wykonuje zadania nałożone na Niego ustawą o samorządzie gminnym. Zatem Wnioskodawca nie działa jako podatnik podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-30

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin